
An American in Paris (1951)
Verenigde Staten
Muziek / Romantiek
113 minuten
geregisseerd door Vincente Minnelli
met Gene Kelly, Leslie Caron en Oscar Levant
Jerry Mulligan is een amerikaanse schilder in Parijs. Hij wordt 'ontdekt' door een invloedrijke erfgename (Nina Foch) die veel interesse heeft in zijn werk. Maar Jerry wordt op een jonge Franse dame verliefd die verloofd is met een cabaretier die weer een goede vriend van Jerry is.
TRAILER
https://www.youtube.com/watch?v=IhChMAzFP9c
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Niet dat het slecht is, je merkt duidelijk hoe er creatief gewerkt is aan deze film. Het begin is leuk met de presentatie van de figuren. Vooral het personage van Leslie Caron is goed gedaan. Daarna verloopt het wat chaotisch. Er wordt duidelijk gemikt op de dansstukken en minder op de rest. Begrijpelijk misschien bij een musical, maar het werkt pas echt als zowel dans als verhaal mooi in elkaar passen.
Gene Kelly is geen Fred Astaire, hij mist het charisma van Astaire maar heeft wel een gedrevenheid te bieden. Regisseur Vincente Minnelli zat in een scheiding met Judy Garland en had nog andere projecten lopen naast deze film. Een deel van de regie werd overgenomen door Gene Kelly. Het zou hem z'n enige Oscar opleveren. Jammer dat hij die niet kreeg voor Singin' in the rain, maar hij is hier ook weer niet zo slecht.
Het romantische verhaal had ik mooier in beeld willen zien. Nu is het niet meer dan een kapstok en werd het einde ervan er ook maar snel bij getrokken. De finale zelf is dan weer knap gedaan. Mijn kritiek is dan ook eerder naar de drukke muziek van Gershwin (zelfs ik als musicalliefhebber vond het met momenten er wat over) want de choreografie en decor zijn voor liefhebbers van het genre prachtig gedaan.
An American in Paris is een wat rommelige film, maar een leuke afwisseling in een tijdperk dat vooral in Amerika de film-noir voortbracht. Het is niet overal even sterk, maar wel genietbaar. En ondanks de minpunten zijn er voldoende creatieve scènes die de score toch wat omhoog trekken. Leuk om zien, maar je moet wel van musical of ballet houden.
Sommigen beschouwen dit als de beste filmmusical ooit. Dat oordeel is allicht gebaseerd op de talrijke prijzen, die de film destijds in de wacht sleepte te midden van heftige concurrentie met films als A Streetcar Called Desire en A Place in the Sun. Hoewel ik opnieuw met volle teugen genoten heb, ben ik het daar toch niet mee eens. Wat Gene Kelly betreft spreekt in ieder geval diens Singin’ in the Rain mij nog meer aan. De film bezorgde de nog jonge Leslie Caron wel een vliegende start van een fraaie filmcarrière, waarvan ik nog menigmaal heb kunnen genieten (Lili, Gigi, The L-Shaped Room).
Het enige wat dan nog overblijft zijn de tapdanskunsten van Gene Kelly, de mooi gemaakte slotdans met getekende decors en af en toe grappige screwball-achtige dialogen, maar om daar nou 2 uur voor door te moeten worstelen, non merci.
Ik twijfelde al in hoeverre de film in Parijs zelf geschoten was, maar dan lees ik vervolgens dat maar liefst 99% van de film in een studio in Californië is gefilmd. Heel mooi nagemaakt, daar niet van, maar het interessante aan de film leek me juist authentieke Parijse scènes, dus dat was nogal een deceptie.
Maar deze was me toch iets te saai, en té lang ook.
Singin' In The Rain is me veel beter bevallen dan deze film, dat zich over het algemeen afspeelt in een bordkartonnen Parijs.