Strangers on a Train (1951)

In mijn ogen de eerste écht goede Hitchcock. Bij zijn vroegere films werd het steeds net iets te karikaturaal, zoals bij zoveel films van die leeftijd. In Strangers on a Train doorbrak hij dat voor het eerst. Van de films die ik zag althans.

Ik kan me goed voorstellen dat dit destijds in de bios een enorme adrenaline rush moet zijn geweest. Met name die dynamische scène in de draaimolen, waar ze filmisch flink verder gingen dan de tijdsgeest. Ook qua onderwerp is de film lekker gewaagd. Daardoor is de humor - denk bijvoorbeeld aan de scène waarin Bruno met de twee oude besjes over de ideale moord filosofeert - ook gelijk een stuk scherper.

Daarnaast werkt het qua locaties veel beter dan zijn vroegere films, die op dat vlak best saai waren. Hier gebeurt steeds genoeg op de voor- en achtergrond om je bij de les te houden. Uiteraard in het attractiepark, maar bijvoorbeeld ook tijdens de tenniswedstrijd die voor die tijd erg dynamisch werd weergegeven.

Voor het eerst tijdens mijn Hitchcock-herzieningen blijft de 8 dan ook staan. Kan ik in ieder geval nog één oude film aandragen voor de top 1000.

Erg goed. Honderd minuten vliegen voorbij met allerlei memorabele scènes en shots. Vanaf de benauwende eerste scène waarin Guy niet van de opdringerige Bruno af komt tot de ook vandaag de dag nog adembenemende draaimolen-scène.

Wat ik ook een mooie nuance vindt in het verhaal (dat een verfilming is van Patricia Highsmith's boek, wat ik niet heb gelezen) is dat Guy op momenten zelfs empathie lijkt te tonen met Bruno omdat hij beseft dat Bruno eigenlijk psychische hulp nodig heeft.

Er is in Italië een soort van remake die ik persoonlijk beter vind dat dit origineel van Hitchcock en dat heb ik niet vaak. Zit wat meer drama in, prachtige muziek, komt wat geloofwaardiger over en is erg sfeervol!

La Vittima Designata (1971) - MovieMeter.nl

My theory is that everyone is a potential murderer.

Strangers on a train viel me licht tegen, al had ik hoge verwachtingen van de film. De film, die tot Hitch beste gerekend wordt begon weinig bijzonder en werd gaandeweg steeds interessanter.

De film is best mooi geschoten maar kan niet tippen aan bv het oudere en ook zwart-witte Shadow of a Doubt (1943). De acteurs zijn redelijk, Robert Walker valt vooral op. Ook de dochter van Hitch (Patricia) speelt een leuke rol en neemt de regie van haar vader even over tijdens het schieten van zijn cameo.

Vooral het script viel mij tegen. De beginscène is gewoon erg matig waarna het lang duurt voor het verhaal spannend en vooral origineel wordt. Hitch wijkt af van het boek (met dezelfde titel) waar hij kritiek op krijgt. Ik denk ook dat dit de film wat jus zou hebben gegeven vooral door Guy mr Anthony te laten vermoorden. Het wordt toch goed gaandeweg de film en de eindscene, met de draaimolen met gave quote waarmee Hitch terecht wou eindigen (maar kreeg hiervoor geen toestemming van de studio baas), was gaaf.

Hitchcock met één van zijn betere thrillers. Een wonder dat hij NOG betere films gemaakt heeft. De film is vooral een goed verhaal. Hitchcock kocht anoniem de rechten van het boek (anoniem zodat ze niet meer zouden aanrekenen omdat hij Hitchcock was). Eigenlijk geweldig, want gewoonlijk krijg je een moord te zien en is de vraag wie de dader heeft. Nu krijg je een moordenaar te zien en zit je met de vraag of er nog een moord volgt.

Hitchcock is soms wat theatraal, het is zijn gekende stijl natuurlijk. Maar dat mag wel en uiteindelijk zorgt hij voor de nodige spanning. Enkele shots die misschien geforceerd lijken omdat ze veel zijn nagedaan, maar wel efficiënt zijn. Knap gedaan moet ik zeggen. Farley Granger is best wel geschikt in de hoofdrol (naast Robert Walker). Omdat hij net zo'n uitstraling heeft waarmee hij in 't begin alles wat weg lacht. En een tegenpool is van de sterk aanwezige Robert Walker. Bij de vrouwen valt Patricia Hitchcock in de rol van Barbara, de zus van de verloofde van Guy. Zo'n rol die je wel meer zag in die tijd van de wat jongere zus, wat losser dan de oudere zus of broer maar met gevatte opmerkingen. Het brengt wat extra pit in de dialogen.

De film heeft en minder bekende cast dan de gewoonlijke Hitchcockfilms. De carrière van Farley Granger (ook in Rope te zien) ging niet helemaal van de grond. En ook voor de rest van de cast is dit toch wel het hoogtepunt van hun palmares. Maar dat is net goed en brengt een mooi evenwicht in het acteerwerk. Bovendien komt het verhaal wat meer naar voren. Hitchcock is echt in vorm en kan met beelden dingen weergeven die niet echt uitgesproken moeten worden. Hij heeft misschien een stijl die minder in trek is tegenwoordig, maar wat mij betreft nog altijd een klassieker die gezien mag worden.