Strangers on a Train (1951)

In mijn ogen de eerste écht goede Hitchcock. Bij zijn vroegere films werd het steeds net iets te karikaturaal, zoals bij zoveel films van die leeftijd. In Strangers on a Train doorbrak hij dat voor het eerst. Van de films die ik zag althans.

Ik kan me goed voorstellen dat dit destijds in de bios een enorme adrenaline rush moet zijn geweest. Met name die dynamische scène in de draaimolen, waar ze filmisch flink verder gingen dan de tijdsgeest. Ook qua onderwerp is de film lekker gewaagd. Daardoor is de humor - denk bijvoorbeeld aan de scène waarin Bruno met de twee oude besjes over de ideale moord filosofeert - ook gelijk een stuk scherper.

Daarnaast werkt het qua locaties veel beter dan zijn vroegere films, die op dat vlak best saai waren. Hier gebeurt steeds genoeg op de voor- en achtergrond om je bij de les te houden. Uiteraard in het attractiepark, maar bijvoorbeeld ook tijdens de tenniswedstrijd die voor die tijd erg dynamisch werd weergegeven.

Voor het eerst tijdens mijn Hitchcock-herzieningen blijft de 8 dan ook staan. Kan ik in ieder geval nog één oude film aandragen voor de top 1000.

Erg goed. Honderd minuten vliegen voorbij met allerlei memorabele scènes en shots. Vanaf de benauwende eerste scène waarin Guy niet van de opdringerige Bruno af komt tot de ook vandaag de dag nog adembenemende draaimolen-scène.

Wat ik ook een mooie nuance vindt in het verhaal (dat een verfilming is van Patricia Highsmith's boek, wat ik niet heb gelezen) is dat Guy op momenten zelfs empathie lijkt te tonen met Bruno omdat hij beseft dat Bruno eigenlijk psychische hulp nodig heeft.

Er is in Italië een soort van remake die ik persoonlijk beter vind dat dit origineel van Hitchcock en dat heb ik niet vaak. Zit wat meer drama in, prachtige muziek, komt wat geloofwaardiger over en is erg sfeervol!

La Vittima Designata (1971) - MovieMeter.nl

My theory is that everyone is a potential murderer.

Strangers on a train viel me licht tegen, al had ik hoge verwachtingen van de film. De film, die tot Hitch beste gerekend wordt begon weinig bijzonder en werd gaandeweg steeds interessanter.

De film is best mooi geschoten maar kan niet tippen aan bv het oudere en ook zwart-witte Shadow of a Doubt (1943). De acteurs zijn redelijk, Robert Walker valt vooral op. Ook de dochter van Hitch (Patricia) speelt een leuke rol en neemt de regie van haar vader even over tijdens het schieten van zijn cameo.

Vooral het script viel mij tegen. De beginscène is gewoon erg matig waarna het lang duurt voor het verhaal spannend en vooral origineel wordt. Hitch wijkt af van het boek (met dezelfde titel) waar hij kritiek op krijgt. Ik denk ook dat dit de film wat jus zou hebben gegeven vooral door Guy mr Anthony te laten vermoorden. Het wordt toch goed gaandeweg de film en de eindscene, met de draaimolen met gave quote waarmee Hitch terecht wou eindigen (maar kreeg hiervoor geen toestemming van de studio baas), was gaaf.

Hitchcock met één van zijn betere thrillers. Een wonder dat hij NOG betere films gemaakt heeft. De film is vooral een goed verhaal. Hitchcock kocht anoniem de rechten van het boek (anoniem zodat ze niet meer zouden aanrekenen omdat hij Hitchcock was). Eigenlijk geweldig, want gewoonlijk krijg je een moord te zien en is de vraag wie de dader heeft. Nu krijg je een moordenaar te zien en zit je met de vraag of er nog een moord volgt.

Hitchcock is soms wat theatraal, het is zijn gekende stijl natuurlijk. Maar dat mag wel en uiteindelijk zorgt hij voor de nodige spanning. Enkele shots die misschien geforceerd lijken omdat ze veel zijn nagedaan, maar wel efficiënt zijn. Knap gedaan moet ik zeggen. Farley Granger is best wel geschikt in de hoofdrol (naast Robert Walker). Omdat hij net zo'n uitstraling heeft waarmee hij in 't begin alles wat weg lacht. En een tegenpool is van de sterk aanwezige Robert Walker. Bij de vrouwen valt Patricia Hitchcock in de rol van Barbara, de zus van de verloofde van Guy. Zo'n rol die je wel meer zag in die tijd van de wat jongere zus, wat losser dan de oudere zus of broer maar met gevatte opmerkingen. Het brengt wat extra pit in de dialogen.

De film heeft en minder bekende cast dan de gewoonlijke Hitchcockfilms. De carrière van Farley Granger (ook in Rope te zien) ging niet helemaal van de grond. En ook voor de rest van de cast is dit toch wel het hoogtepunt van hun palmares. Maar dat is net goed en brengt een mooi evenwicht in het acteerwerk. Bovendien komt het verhaal wat meer naar voren. Hitchcock is echt in vorm en kan met beelden dingen weergeven die niet echt uitgesproken moeten worden. Hij heeft misschien een stijl die minder in trek is tegenwoordig, maar wat mij betreft nog altijd een klassieker die gezien mag worden.

Zeerg goede film. Alles zat super in elkaar. Mooi verhaal.

Best aardig, maar ook weer niet geweldig. Zeker de ontknoping vanaf de tenniswedstrijd duurt eigenlijk wat te lang en vond ik helemaal nergens meer spannend.

De eerste helft is eigenlijk het meest interessant, daarna weet de film dat niet meer heel erg vast te houden. Bruno is wel een aardig personage.

Ik ben bezig met het kijken van wat meer oude films uit de jaren ’40 en en ’50, maar hoe hoog ze ook aangeschreven staan, ik kan ze anno nu toch niet meer echt geweldig vinden. Daarvoor doet het me, waarschijnlijk doordat ik teveel gewend ben aan de middelen en stijl van nu, gewoon te weinig. Ook Hitchcock heeft me tot nu toe nog maar weinig écht weten te bekoren, maar ik moet nog een aantal films van hem, dus wie weet.

3,25*

Na Vertigo, de minste Hitchcock die ik al heb gezien. Verhaal zit vol plotgaten en onnozeliteiten, maar desondanks toch weer een genietbare film. Hitchcock toont zijn meesterschap in de cinematografie met enkele zeer indrukwekkende scènes met als hoogtepunt het moment op de paardenmolen. Qua scenario, script en suspense is dit toch veel minder dan het drie jaar eerder verschenen Rope.

Strangers on a Train is voor mij zeker niet de beste Hitchcock maar heeft wel een simpel concept. Meestal gaat het om wie de dader is in een film, hier is dat anders wat best knap is. Bruno (Robert Walker) speelt zijn rol best goed, echt een gladde paling en dat straalt gewoon van zijn gezicht af. In 1949 was hij zelf opgenomen in de psychiatrie en toen hij eruit kwam gaf Hitchcock hem deze rol. Iets erna stierf hij op 32-jarige leeftijd door een combinatie van amobarbital en alcohol. Farley als Guy Haines valt minder op ondanks dat hij toch het hoofdpersonage is, misschien daarmee dat hij nooit echt is doorgebroken ondanks 2 films van Hitchcock. De film heeft enkele scènes die er bovenuit springen (zoals de draaimolen, Bruno en de twee oude dames en de moordscène al was die eerder flauw). . Het begon ook interessant met het gesprek op de trein, maar kan dat niveau niet aanhouden. Een 3*.

Nadat Under Capricorn (1949) en Stage Fright (1950) geen grote kaskrakers bleken, had Hitchcock dringend behoefte aan een commercieel succes. Met de adaptie van het boek Strangers on a Train van Patricia |Highsmith lukte dat.

De film laat in het begin een mooie maar simpele montage voorbijkomen van rechte treinrails die zich splitsen bij knooppunten en andere richtingen zoeken. Als een geraffineerde metafoor voor de ingewikkelde richtingen die het simpele plot zal gaan volgen. Misschien zoek ik er teveel achter, maar zo interpreteerde ik de beelden. Het basisverhaal is eenvoudig maar heeft spannende potenties die in verschillende verhaallijntjes prima worden uitgewerkt.

Het favoriete thema van Hitchcock werkt ook in deze film weer perfect. Het thema van de onschuldige goedzak die opeens verwikkeld raakt in allerhande duistere zaakjes en moet zien te bewijzen dat hij onschuldig is. De antagonist is een heerlijk sardonische Robert Walker, die met zijn maniakale gedrag de goedzak in een paar suspensevolle scènes flink onder druk zet.

In de laatste 30 minuten wordt de spanning hoog opgevoerd met een spel tegen de tijd. Suspense op topniveau. Opvallend hierin is een scène die zich afspeelt op een overspannen draaimolen. Een merkwaardig en enigszins afleidend intermezzo dat tamelijk hilarisch overkomt en de spanning behoorlijk doet afnemen. Ik kon het hilarische verloop van de scène niet goed plaatsen binnen de dreigende atmosfeer op dat moment.

Het is een kleine mineur in een verder zeer genietbare Hitchcock.

You're just as much in it as I am.

En de eerste van een stapel klassiekers aan de beurt die ik speciaal voor mijn vakantie heb besteld. En aan een Hitchcock had ik best even zin, en wat kan ik zijn beste films goed waarderen waar deze dus ook prima beoordeeld wordt. Toch had ik even moeite er in te komen, iets dat vooral even draaide om verwachting en dat de film toch weer een beetje anders is dan de grote titels die ik zo waardeer.

Apart en zoekende zijn woorden die me zo gedurende het begin en het daarop volgende halfuur door het hoofd spelen. Mede door de titel had ik verwacht dat de film zich gedurende de hele lengte in een trein zou voltrekken, niet dat dit een minpunt is maar zoals gezegd het is toch even anders dan verwacht. Bruno introduceert zichzelf met een bizar plan, iets dat je later op het feestje ook denkt te identificeren als het geraaskaal van een grapjas. Toch is het Bruno bittere ernst die behalve gewiekst niet gaat zitten wachten maar zichzelf een machtspositie verschaft binnen het gecreëerde idee. En wat een linkmiegel is het, en hoe leep klaart hij zijn deel van de klus. Duidelijk is dat Guy toch wel in a world of trouble zit.

En daar zit hem juist de kneep waarop de film zo rond het half uur volledig ontbrandt en hetgeen toont waar naar toe gewerkt wordt. Het is Guy die niet op niet te misverstaan wijze te horen krijgt to play ball, waarop toch wel een behoorlijk interessant verhaal ontstaat. Want wat te doen in een dergelijke gevaarlijke omhelzing? Hitchcock brengt het prima en de meester laat zonder twijfel zijn kunde zien in een aantal dingen zoals het brillenglas shot, de opbouw naar de finale en uiteraard ontbreekt hij er zelf ook niet aan, de man met cello die de tram instapt.

Hoewel voorspelbaar wie doorslaggevend ging zijn, de bootjesman, is Strangers on a train een prima film te noemen net prima acteerprestaties met name van Robert Walker en is de finale met de draaimolen vrij spectaculaire voor die tijd. Toch grijpt de suspense van pak uhm Vertigo, The Birds en Psycho me toch iets meer. Maar al met al zeker een goede film van Hitchcock.

Als een filmfanaat kijk zo'n beetje bijna alles wel zelden films gezien waarbij ik de cast niet kon uitstaan of niet mocht of het lag aan de film zelf, en er dan weinig zin meer in om de rest van de film te zien en vaak probeer ik dat toch wel. En dit is er toch wel eentje gelijk van het begin en ik ken deze acteurs niet eens nooit een film van ze gezien (hitchcock films wel), dat ik ze niet kon uitstaan de een na de ander.. blegh ik krijg het niet voor elkaar om de merendeel de rest van de film te willen zien hierdoor.

Raar dat zoiets kan.. ach ja je kunt ook een film hebben met grote bekende mensen die je geweldig vind en toch geen bal aan vinden, of onbekende mensen in een film die zo geweldig is dat ze het beter dan doen dan eerstgenoemde mensen.

"Your wife. My father. Criss-cross".

Ja, deze Hitchcock is zeer goed te noemen. Vooral het werk van sociopaat Walker was top.

En Granger als de wat bange (je leest zijn gezicht al af) Haines nog beter, want hij heeft `t bange wel wat mee.

1 van de besten van Hitchcock, spanning ten top.

Bij mij is het allang niet meer de vraag of het een goede Hitchkock fillm is (want zelfs zijn mindere zijn beter dan een doorsnee thriller/drama/actie/comedy, etc)). DE vraag die steeds mijn rust komt verstoren na een Hitchkock film is : of het een meesterwerk is ? Bij SOAT heb ik getwijfeld. Het thema ‘onschuldige wordt opgejaagd’ dat zo veel voorkomt bij zijn films lijkt hier toch vrij oppervlakkig en zoutloos. Maar visueel trekt de film zich op naar een hoger niveau. Geniaal shot (tijdens de tennismatch kijkt er één man recht voor zich uit ipv de bal te volgen van links naar rechts), knappe camerastandpunten (de moord bv), de opbouw van de moord bij de kermis, de close up van de schoen bij het begin om niet alleen de tegenstelling al te tonen maar ook een inventieve manier hoe ze elkaar ontmoeten ...

Ik twijfel nog steeds. Het is allemaal zo duidelijk, zo rechtlijnig, zo logisch dat Robert Walker ten order zal gaan en dat een aansteker een rol zal spelen maar dat is misschien waarom het een meesterwerk kan zijn.

film die ik opnieuw bekeken heb. Oudje waarmee ik mij niet verveeld heb, maar toch een kritische noot. Het valt me bij Hitchcock wel vaker op dat zaken nogal "patsboem in your face" worden gebracht en dat past niet helemaal met zijn reputatie van master of suspense. (=spanning opvoeren, kijkers in het ongewisse laten of op het verkeerde been zetten, plotwendingen etc). Het verhaal is zeker origineel en het thema zeker in die tijd wellicht schokkend maar het wordt allemaal zo overduidelijk en helder gebracht en de vreemdeling maakt totaal geen geheim van zijn bedoelingen dat van een thriller eigenlijk geen sprake is. (ik hoor graag andere meningen). Wellicht kijken we nu toch anders tegen het genre thriller aan dan in de jaren 50 of 60 (?). De tennis scenes zijn ook wat langdradig, ik begrijp wat de bedoeling was, mja.

6/10

Dat zeker. Misschien is nu meer de manier waarop gemaakt dan nog daadwerkelijk spannend.

Weinig interessante thriller vanuit de iconische regisseur Alfred Hitchcock, ondanks de relatief unieke verschijning van Robert Walker als filmschurk. Om de positieve voetnoot vroeg neer te pennen omtrent Strangers on a Train een aantal fraaie stunts en sterke scenes, specifiek de finale op de defecte draaimolen ziet er goed uit voor het desbetreffende tijdperk. Helaas gaat dat wel met een inhoud die niet echt weet te boeien, waar de wisselwerking tussen Walker en Farley Granger amper loskomt. Dat heeft voornamelijk met het feit te maken dat Granger een nogal kale acteerprestatie neerzet met een figuur dat in eerste instantie al niet echt aanslaat. Het opvolgende mysterie mist vervolgens de benodigde sfeer en spanning, waardoor de film niet echt een gevoel bij de kijker weet op te wekken. Hierdoor verzandt de speelduur van 101 minuten relatief snel in een vermoeiend schouwspel.

Pfft.

Ik denk niet dat ik ooit een echte liefhebber van het werk van Alfred Hitchcok ga worden. Strangers on a Train is toch een titel met enige reputatie, maar ik kan er niet zo veel mee. Het begint allemaal wel tof, met dat irritante typetje van Robert Walker dat effectief ergens tussen irritant en naargeestig in zit. Maar de meester van de suspense kan voor mij de suspense niet echt vasthouden. Allez, het is zelf erger: ik vind het eigenlijk nooit spannend en het is slechts aftellen naar het moment dat alles in het honderd loopt voor beide heren. Dat gebeurt in zekere zin, zonder dat er nog veel verrassingen aan te pas komen.

2