In the Heat of the Night (1967)

Het gaat hier zuiver over de vorm: of die je wél of niet bevalt zegt niets over historisch besef, en ook niets over een standpunt t.o.v. de materie.

Het probleem is m.i. vooral dat het zo tergend saai is. Ben dol op trage cinema, maar dan moet het wel interessant blijven. Hier zit ik enorm bij te knikkebollen.

Nee niet saai. Prima policier op z'n Amerikaans.
Dank Netflix

Ik vond het evenmin traag, Zwolle. Was je niet gewoon moe?

Het is een film waar je je tijd moet voor nemen, en als je helemaal opgaat in de sfeer en setting (een zwoele zomer in het zuiden van de sixties) dan voelt hij niet zo traag aan. We zijn in onze tijd erg gewend geraakt aan snelle, flitsende beelden.

Ik was altijd bang dat ik niet het vermogen bezat om oude films op waarde te schatten. Maar goed, ik ben nu een dagje ouder, de film bleef nog één dag op Netflix staan, Sidney Poitier deed mee, ik moest er dus maar eens aan geloven.

De film keek lekker weg en ik heb mij af en toe het schompes gelachen. En waar Poitier een vrij eenvoudige rol speelde, stal zijn tegenspeler (Steiger?) de show. Voor de rest bleef het allemaal vrij oppervlakkig. Wel is er hopelijk een wereld voor mij open gegaan wat betreft oude films.

Helemaal mee eens ?

Flitsend is lang niet altijd beter of mooier.

Word begin 2019 uitgebracht door Criterion, ben benieuwd!

Vanavond in Kino 1

Beware the Locals: In the Heat of the Night (1967) - Kino Rotterdam - kinorotterdam.nl

Sterk drama over een zwarte agent die bij een moord betrokken raakt in het racistische zuiden van de Verenigte Staten. Veel serieuzer van toon dan de huidige Oscarwinnaar Green Book, veel beter ook, omdat ik drama nu eenmaal hoger aansla dan komedies. Hoewel deze film ook bij vlagen zeer geestig is, maar meer in ‘a Coen Brothers sort of way’.

Helaas was het eind wat rommelig en er een beetje te veel bijgesleept, anders was ik misschien nog een halfje hoger uitgekimen.

Prachtige sfeervolle fotografie overigens.

4*

Fantastische film in zijn genre. Spanning van begin tot einde van de film!

Don't get smart with me BOY!!!

Fijne thriller die zich afspeelt in het broeierige en plakkerige zuiden waar acties en reacties vooral beïnvloedt worden door eeuwenoude vooroordelen. Een heerlijke en vooral smakelijke botsing tussen een hork van een sherrif, en de nachtmerrie van iedere domme blanke, een trotse, sterke en vooral welbespraakte kleurling die hun op alle vlakken de baas is. Veel discussie wordt met stemverheffing uitgevochten en onnodig te zeggen draait de film vooral op de wisselwerking tussen Poitier
en Steiger die beide geweldig zijn in hun rol.

Fijne sfeer, van die heerlijke Hillbilly muziek, goed geacteerd en aardig wat spanning ondanks er niet eens zo gek veel gebeurd. Meer dan prima film.

Niet zozeer het moordmysterie maakt het verschil, maar wel het acteerduel tussen de twee hoofdrolspelers en het thema van segregatie in het Zuiden. Sidney Poitier speelt de minzame, intelligente Afro-Amerikaan die zich niet op stang laat jagen, behalve die ene keer wanneer hij Endicott een klap terug geeft - die klappen waren trouwens echt. Rod Steiger speelt een bevooroordeelde, kauwgom kauwende zuiderling die geleidelijk tot inkeer komt. De twee groeien naar elkaar toe in ten dele geïmproviseerde dialogen. Op Poitier na spreekt iedereen met een zuiders accent.

Mr. Tibbs wordt meteen slachtoffer van racial profiling wanneer Wood hem arresteert en met "boy" aanspreekt. Afro-Amerikanen in Mississippi kenden een uitzichtloos bestaan. De slavernij was weliswaar afgeschaft, maar de meesten werkten nog steeds als landarbeider of als huisknecht. Sommigen hadden een klein winkeltje of een garage. Helaas kon er om veiligheidsredenen niet in de staat Mississippi gewerkt worden. De opnamen waren grotendeels in Sparta, Illinois, terwijl het verhaal zich afspeelt in Sparta, Mississippi - een plaats die in werkelijkheid op meer dan honderd kilometer van de Mississippirivier ligt.

Het verhaal is een whodunit met alle vaste ingredënten. Ondervragingen en speurwerk worden afgewisseld met een paar actiescènes. Er is een goed afwisseling tussen spanning, humor en sociale thematiek. De bluesy muziek van Quincy Jones en de stem van Ray Charles passen bij de sfeer van het Zuiden.

Net niet.

Alleen gekeken vanwege de top 250 van IMDb. Top 250 wil ik altijd wel zien en altijd wel een kans geven, al is een oude film een groter risico. Ben persoonlijk waarschijnlijk te recent ingesteld dus is het voor oudere films moeilijker om me mee te krijgen. Maar soms lukt het dan toch. Hier echter niet.

In the Heat of the Night moet het vooral hebben van het acteerwerk en een frisse manier van filmen. Er zijn in ieder geval een hoop frisse kleurtjes. Het oogt daarmee regelmatig weleens modern en de film voelt nergens heel ouderwets aan, althans, vind ik.

Voor mij persoonlijk werkt dat in het voordeel. Daarmee zou ik het makkelijker door weten te komen. Maar uiteindelijk was dat niet zo. Zeker het eerste gedeelte was net wat te saai en te traag. De gehele moordzaak maakt weinig indruk, en de film leunt bovendien ook meer op de relatie tussen Steiger en Poitier en die werkt wel wat beter.

Maar ik mis hier voornamelijk de druk van het racisme. Ergens is deze wel aanwezig maar het creëert geen intense momenten en blijft voornamelijk braaf. Bovendien is de relatie tussen Steiger en Poitier ook niet heel indrukwekkend. Een groot deel van de film focust op hoeveel ze elkaar niet mogen, en als ze elkaar wel beginnen te mogen duurt dat niet bepaald lang. Dat zijn van die dingetjes waardoor ik de film niet veel hoger zie dan de algemene politiefilms.

Wel heerst er goed acteerwerk en kent het een paar sterke momenten. Zeker de scene waarbij Poitier in het hoekje wordt gedreven is nog wel spannend. Maar voor de rest een ietwat saaie zit met enkele goede elementen.

Sterke sfeerzetting, maar de ontknoping van het verhaaltje vond ik een beetje ondermaats.