
Wings (1927)
Verenigde Staten
Drama / Oorlog
144 minuten
geregisseerd door William A. Wellman
met Clara Bow, Charles 'Buddy' Rogers en Richard Arlen
Amerika, 1917. Jack Powell, die werkt aan zijn sportwagen, droomt over piloot worden. Zijn buurmeisje Mary Preston is verliefd op hem, maar hij heeft dat niet in de gaten. Jack is smoorverliefd op de mooie Sylvia Lewis, maar hij ziet niet dat zij alleen oog heeft voor de rijke David Armstrong. Jack en David nemen vervolgens deel aan de Eerste Wereldoorlog. Ze volgen een pilotenopleiding en worden gestationeerd in Frankrijk. Hun rivaliteit verandert gaandeweg in kameraadschap, maar dan meldt Mary zich bij het leger aan om dichter bij Jack te zijn…
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=gB345gx7eVA
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Er waren toen ook twee regie categorien: comedy en drama.
Maar... dan de minpunten: Over het grootste minpunt kan ik kort zijn. Ik vond de film gewoon te lang. Daarbij werden sommige stukken méér dan uitgebreid in beeld gebracht, terwijl andere stukken i.m.o. werden afgeraffeld. In het tweede deel van de film worden heel veel gevechtsscènes getoond in een bijna documentaire-achtige stijl. Deze scènes geven welliswaar een goed beeld van de oorlog, maar omdat de hoofdpersonen er geen rol in spelen, slaat na herhaling de verveling bij mij toe.
Ook het einde rekt en rekt zich maar; ik zag reikhalzend uit naar het verlossende "The End". Dat ik tevens geen enkele sympathie meer voelde voor de hoofdpersoon, maakt het er allemaal niet beter op.
Wel is duidelijk dat kosten noch moeiten gespaard zijn om deze film te maken.
Misschien moet je films van deze categorie wel léren kijken. Ook bijv. La Terra Trema vond ik een zware zit. Ik kan me voorstellen dat degenen die dát een mooie film vonden, ook Wings kan bekoren. Ik stel hem overigens graag beschikbaar...

Heerlijke beeldtaal, leuke grapjes, en veel unieke gedurfde shots. De gevechten met de vliegtuigen waren spectaculair, en de loopgraafgevechten van WO I erg wrang. En naar het einde toe, dat ik eigenlijk wel mee vond vallen qua lengte, komen er diepe emoties los. Althans bij mij.
Bovendien is het ook een "masterpiece" qua historiciteit.
Nauwelijks verder ook geergerd, toch wel een meesterstukje.
4*

En ook het verhaal, hoewel af en toe iets te uitvoerig verteld, heeft me toch zeker geboeid. De enkele onbedoeld grappige scenes en het begeleidende orgeltje neem ik voor lief. Een aanrader voor de liefhebber van de 'stille' film.
3,5*

De hoofdmoot van deze film - de luchtgevechten en de veldslagen op de grond - zijn zondermeer sensationeel te noemen. Zo te zien zijn er duizenden figuranten ingezet om de loopgravenoorlog zo realistich mogelijk weer te geven. Wellman gebruikt , op dat moment zeer geavanceerde helicopterviewshots, om de chaos op de grond schitterend in beeld te brengen.
Ook heel bijzonder zijn de opnames van de luchtgevechten. De twee hoofdrolspelers, Rogers en Arlen, hebben hiervoor echt moeten leren vliegen. Daarnaast moesten ze vanuit de cockpit ook zelf de camera bedienen; en dit alles terwijl zijzelf en de piloten om hen heen de meest halsbrekende toeren uithalen.
De film is echter meer dan alleen special effects. Het drama tussen de twee hoofdpersonen is ook zeer de moeite waard. Aanvankelijk haten ze elkaar, maar in de oorlogsstrijd ontstaat een diepe vriendschap tussen de twee. De vriendschap wordt zwaar op de proef gesteld, vooral door de strijd om een meisje.
Uiteindelijk leidt een luchtgevecht tot een prachtige en dramatische climax met een zeer opmerkelijke afloop waarbij de twee vrienden meer dan alleen vriendschappeljke gevoelens voor elkaar lijken te hebben.
De film heeft de tand des tijds zeer goed doorstaan en is werkelijk een plaatje om te zien. Af en toe misschien een beetje lang, maar al met al prachtige film.
3,5*
Het verhaaltje vond ik niet zo heel bijzonder en is in feite een soort van Pearl Harbour-achtig liefdesverhaaltje, maar dan ten tijde van de Eerste Wereldoorlog. Visueel is de film echter behoorlijk sterk. De vele vliegtuiggevechten zijn erg goed in beeld gebracht, bevatten veel vaart en dynamiek en zijn uitermate boeiend om te zien.
Het knappe aan de film is ook dat die geen seconde verveelt. Dat komt door het tempo, maar ook doordat de prima actie vandaag de dag nog prima mee zou kunnen. De personages in de film vond ik weinig bijzonder. Die bleven nogal oppervlakkig en ik kreeg er verder niet echt een gevoel mee, ondanks dat ik het einde waarbij de één per ongeluk de ander neerschiet op zich wel bijzonder vond.
Kortom uiteindelijk is dit zeker geen vervelende film. De Oscar voor de beste film kan ik gezien de tijdsperiode goed begrijpen. Het is mooi en degelijk gemaakt, waarbij veel aandacht is geschonken aan de actiescènes, maar iets minder aan de personages.
3,5*
HD trailer: YouTube - Wings Official Blu-Ray Trailer - First Academy Award Winning Movie (1927)
Eindelijk dan ook deze 'eerste' Oscar-winnaar gezien. Ook hier spookte Mark Cousins nog door mijn hoofd, dus bij alle rijders, zooms, cross-cuts en aerials zat ik weer te kijken alsof ik het nog nooit gezien had (de door TOR gememoreerde schommel scène inderdaad). Leuk.
Het verhaal hinkt op nogal wat gedachten, romantiek, vriendschap+, oorlogsheroiek, oorlogsdesillusie, oorlogsacrobatiek en vermaak in de Folies Bergeres etc. Het houdt de vaart erin en geeft een afwisseling gedurende de speelduur. Het zorgt er ook voor dat het nét niet allemaal beklijft of impact heeft. De vliegfilms van Howard Hughes (die andere "ouwe" maakte toch wel iets meer indruk, hier veel van hetzelfde). De loopgravengekte kwam wél erg goed over. En Clara Bow was een snoepje - dat ook.
Ook grappig. Werd vertoond in het kader van '100 Jaar Hollywood' (laatste dag van dat programma), omdat Paramount (en Universal) in 1912 de deuren openden. De bekende Paramount berg in de trailer ging van de nieuwe computerberg met glimmende sterren terug naar alle oude logo's, tot in zwart/wit uit de tijd van 1927. Grappige bijkomstigheid.

Naar verluidt was scènesteler Clara Bow niet erg gelukkig met haar rol, omdat ze die niet sexy genoeg vond en niet bij haar imago vond passen. Wellicht is de korte, overbodige topless scène ingelast om haar onvrede een beetje te temperen.
Ondanks zijn ouderdom nog steeds een film, die meer dan de moeite waard is en die eigenlijk verplichte kost is voor iedere filmliefhebber, al was het alleen maar vanwege het feit dat het de eerste film is die de Oscar voor “Best Picture” in de wacht sleepte. Terecht, voor zover ik dat kan beoordelen.
Knap ook hoe onder verantwoordelijkheid van Paramount de film uit stukken en brokken gerestaureerd is tot een alleszins toonbaar geheel, incl. een passende nieuwe soundtrack.
Maar het doet uiteindelijk weinig afbreuk aan Wings. Je kunt de film verwijten soms te sentimenteel te zijn, maar ik was verbaasd door het soms heftige realisme. Amerikaanse piloten die aan flarden worden geschoten, close-ups van hun van pijn verwrongen gezichten, het bloed uit de mond- ik kan me niet herinneren dat eerder zo te hebben gezien in films uit Hollywood's beginjaren. Het zal wellicht te maken hebben met de regisseur, zelf veteraan.
3* leuk om eens gezien te hebben, maar vond het geen hoogvlieger.
Deze film is gemaakt 10 j.na de feiten en zo bestaat het dat de regie in handen was van William A. Wellman die zelf ervaring had als gevechtspiloot in WO I. Net zoals Richard Arlen ervaring had bij de luchtmacht en ook de scenarist had oorlogservaring. Deze insteek, alsook de inzet en ondersteuning van de Amerikaanse luchtmacht bij deze productie, maken er een kijkstuk van met hoge realiteitswaarde. Een gelijkaardige prestatie zal enkele jaren later gerealiseerd worden in de vroege soundfilm Hell's Angels (1930) (die een incidentrijker productieverloop kende met een heel aantal dodelijke ongelukken). En net als in genoemde film zijn ook in Wings enkele Duitse zeppelins van de partij. Fantastisch om zien! Maar ook de bewegingen van de grondtroepen worden niet verwaarloosd in Wings - met dank aan het Amerikaanse leger - en komen erg realistisch over. Tussendoor krijgen we enkel nog een stukje romantische subplot in Parijs, met wat flauwe humor erbij én een subliem tracking shot, maar gelukkig blijft dat binnen de perken en wordt de aandacht niet te veel afgeleid van het gevleugeld gedeelte. De finale van de film is er eentje zoals je kan verwachten van een oorlogsfilm, maar maakt daarom niet minder indruk. Vermeldenswaard is verder nog het rolletje van Gary Cooper die tussen haakjes heel wat actiever was achter de schermen in relatie met Clara Bow. Heel geslaagde kijkervaring is dit.