Cube (1997)

Had hier wel eens eerder van gehoord, maar nooit naar gekeken. Verbaast me gigantisch dat-ie zo goed scoort en dat er een hele franchise uit ontstaan is.

Het begin is absoluut steengoed en het eerste kwartier bleef ik goed geboeid en dan.. totaal niets meer. De verrassing en spanning is er meteen van af en daarna is het more yakkin', less crackin'. Wat onderling gestoei erbij om de speelduur mee op te vullen. Ik hoopte er nog op dat al die bloedirritante figuren 1 voor 1 op een prachtige manier in stukjes gesneden zouden worden of op andere zeer creatieve manieren, maar dat was kennelijk niet de bedoeling van het verhaal. Op wat leuke shots buiten de kjoep was het allemaal te veel blablabla en ontiegelijk veel langzame close-up shots op die gezichten. Het is al erg genoeg als een film het daarmee moet doen om de indruk te wekken dat ze dicht op elkaars lip zitten, m.i. is dat meer om dezelfde achtergronden te verbergen, maar ongelooflijk die waren niet bepaald moeders mooiste. En dan vonden ze het nodig om die gezichten die je van zo dichtbij ziet nog verder in te gaan zoemen. ACK!!

Er is nog weinig bekend over Cubed, de heruitvoering hierop, dat terwijl de eerste geruchten over een remake al van 2015 dateren of eerder. Dat las ik tussen aankondigingen van American Werewolf in London (door de zoon van Landis), the Blob, I know what you did last summer, child's play..bij die laatste weten we dat die al af is en binnenkort in de bioscoop draait.

Leuk en mysterieus filmpje dat door zijn korte speelduur niet zo lastig is om te bekijken. Acteerprestaties zijn niet super en het plot is best vrij eenvoudig uitgewerkt, maar boeien en amuseren kan de film best wel.

Aparte film. Eigenlijk worden tijdens de film vrij weinig vragen beantwoord en is er veel ruimte als kijker om een eigen invulling te geven. Vanaf het begin is de sfeer van de film beklemmend, dit komt door de vreemde en minimalistische omgeving en het feit er overal vallen zijn. Toch komt gedurende de film vooral de spanning door de steeds slechtere onderliggende verhoudingen tussen een aantal personages. Ook erg knap hoe de film je op het verkeerde been kan zetten. Het is niet vaak voorgekomen dat ik mij zo in personages kan vergissen. Vooral de politieagent blijkt heel anders in elkaar te zetten dan ik in eerste instantie dacht. De cast acteert goed.

4,0*

Titel altijd al gekend en meen me te herinneren dat de film omschreven werd als een nieuw soort semi-horror met psychologisch randje. Inmiddels 22 jaren oud eindelijk aan de beurt.

Wat meteen opvalt is de duistere setting met nu zo op het oog een beetje een cult-uitstraling. Wetende dat de film dermate oud is, er van een behoorlijk onbekende cast gebruik wordt gemaakt en tevens onbekende regisseur bezig met zijn eerste film, doet vermoeden dat het een erg low budget film is, dingen die eerder de reden zijn van de wat goedkope uitstraling. Toch is dat een beetje de cultsfeer die de film wel goed doet

De film uitkijken voor een duidelijk hoe en waarom kan gelaten worden, dit blijft in nevelen gehuld en slechts een eigen invulling voornamelijk gericht op een test hoe iedereen op elkaar reageert en dat het allemaal erg symbolisch gezien moet worden kan er aangegeven wordt. Voor het type film is het bijna exemplarisch te noemen hoe men elkaar in de haren vliegt, toch is een dergelijk verschijnsel redelijk gewoon te noemen. Goed, voor ons vanuit de luie stoel wellicht niet, maar weten wij hoe we ons gaan gedragen in een dergelijke situatie? In die zin wordt er best wel aardig geacteerd.

Cube kenmerkt zich als een psychologische griezelfilm met een paar behoorlijke smerige boobytraps en vooral de nadruk op de groepsdynamiek met ieder die bepaalde kwaliteiten heeft en tevens op een eigen manier met stress omgaat. Aardige film voor een keer, maar ook niet meer dan dat.

Hoewel low-budget is dit toch een sterke film. Opgezet omdat El Hoyo me erg beviel en ik in reviews las dat dit een soortgelijke film zou zijn. Het is natuurlijk intrigerend wat er gaande is en hoe men eruit komt.

Wat het eerste betreft denk ik dat de interpretatie van DaveV hier mij het meest bevalt. Kort samengevat: De Kubus staat voor onze eigen maatschappij, die zelf geen bewustzijn of plan heeft, maar waar wij allen zonder er bij stil te staan ons steentje aan bijdragen en waar wij niet aan kunnen ontsnappen tenzij wij, zoals de autist, buiten de maatschappij staan.

Wat dat betreft is het in retroperspectief bevredigend dat het meisje het einde toch niet haalt; ik had het haar gegund omdat zij feitelijk had gevonden hoe te ontsnappen, nota bene met wiskunde. Tot zover het tweede punt dat intrigeert.

Het geheel is behoorlijk beklemmend; met name in de scene waarin men geluidsloos moet zijn. Wat de film helaas ontsiert is het bijzonder matige acteerwerk, wat wellicht ook ligt aan het feit dat alle personages nogal licht aangeschoten en hysterisch zijn (wat op zich ook wel begrijpelijk kan zijn in een dergelijk situatie, maar irritant was het wel). En verder wil ik toch klagen over de politieagent die toch niet dood blijkt te zijn en op het moment supreme twee andere karakters vermoordt. Het hele concept mag onwaarschijnlijk zijn; binnen het universum van de film acht ik het onwaarschijnlijk dat hij toch weer opduikt en daarom stoort het me.

Ondanks dit bevalt het einde hier me iets beter dan dat van El Hoyo dat er toch wat beter uitzag en waar beter geacteerd werd. Het eindoordeel is hetzelfde: 4*.

Na heel wat jaren eens terug bekeken en de film wist me toch nog te verrassen. Enerzijds de wiskundige insteek bij de vallen en de verrassende ontknoping op het einde die het geheel in het juiste perspectief zet.
De film draait uiteraard buiten de traps op de onderlinge conflicten tussen de verschillende personages, al laat dit toch wel een tijdje op zich wachten. Lijkt mij ook wel logisch gezien hun toestand en hun achtergronden. Het gegeven van de kubus met al die verschillende kamertjes en verschuivingen blijven intrigeren. Misschien nu als geheel wat minder krachtig, maar ik blijf toch bij bij score van vroeger. 7/10