Das Experiment (2001)

De film is gebaseerd op het het boek en dat boek is dan weer gebaseerd op aangedikte verhalen van het experiment. Het is niet 1:1 het echte verhaal.

Het boek is een fantasieverhaal met hetzelfde uitgangspunt en in het begin een aantal gelijkaardige situaties.

Prima film die gelukkig ook klein blijft en nergens uitdraait in oeverloos gezever of over the top actie..

Ik heb eerst The Experiment (2010) gezien en daarna deze. Ik weet eerlijk gezegd niet welke me beter bevalt. Dit Duitse orgineel komt een stuk harder en onsympathieker over. Het pluspunt is dat de bewakers hierdoor een stuk dreigender overkomen maar tegelijkertijd vond ik het jammer om te merken dat er geen enkel personage in de film zat die empathie opriep. Het hoofdpersonage Tarek is in feite net zo onsympathiek als de bewakers die hem treiteren. Wat dat betreft vond ik Adrien Brody toch een stuk sterker en menselijker overkomen.

Verder vond ik de film wat te lang en vond ik ook dat er veel in zat wat geen meerwaarde had. Dat hele gedoe met die bril bijvoorbeeld en ook de vriendin van Tarek waren compleet overbodig en de onderzoekers voegde ook niets toe. Het voornaamste pluspunt van deze film is dat veel als een mokerslag aankomt en daardoor toch wel indruk maakt. Als film vond The Experiment echter beter.

Redelijk.

Twee jaar geleden heb ik 'The Experiment' gezien. Vorige week heb ik voor het eerst Das Experiment gezien, om gisteravond de herziening van The Experiment er weer in te gooien. Ik kan dan ook niet anders dan de twee met elkaar vergelijken.

Tijdens de eerste herziening was ik positief onder de indruk van de remake, maar nu ik het origineel heb gezien kan ik stellen dat ik deze beter vind. De personages worden beter uitgelicht, ik heb ze beter leren kennen (Het hielp misschien ook dat het allemaal onbekenden waren, in plaats van al die bekende gezichten) en de opbouw van het verhaal was beter uitgewerkt in het origineel. Er werd meer tijd genomen, iets waar ik bij de remake tegenaan bleef lopen. Het verloop van de gebeurtenissen was realistischer.

Tarek Fahd is ook duidelijk een betere protagonist. De romance van hem kon me wel gestolen worden, maar gelukkig neemt dat maar een klein deel in. De relaties die hij binnen de gevangenis legt lijken natuurlijker benaderd, juist omdat er meer tijd voor genomen is. Je ziet zijn gedrag veranderen, grenzen opzoeken en bewust de boel saboteren. Ook dit is een stuk geloofwaardiger in beeld gebracht dan bij de hippie in de remake.

De sfeer is donkerder en realistischer. Het Duitse getier werkt verrassend goed, echt een toegevoegde waarde voor de film. Maakt het authentiek.

Tot slot, het einde... en gelukkig dat Das Experiment voor dit einde heeft gekozen. Veel krachtiger en bevredigender dan het einde van de remake, wat tegen het belachelijke aan is.

In alle opzichten beter dan de remake. Blij eindelijk het origineel gezien te hebben.

Sterke thriller. Hoewel het verhaal niet echt bijster interessant is wordt dat gaandeweg de film, toch meer dan goed gemaakt. De manier waarop het experiment begint en uiteindelijk volledig uit de hand loopt, is intrigerend. De sfeer is duister en wordt eigenlijk alsmaar beter.

Cast speelde het vrij goed.

Ik twijfel nog steeds tussen een 3,5 en 4. Deze film laat namelijk een goed verhaal zien (heftig ook) wat nooit verveelt om naar te kijken. Hoe mensen op elkaar reageren is al interessant genoeg, dus een film zoals deze valt niet tegen. Het verhaal heeft een goede opbouw, met een heftig einde. De acteurs zijn erg fijn om naar te kijken.

Wat minder is aan deze film is het trage begin. Jammer dat er voor deze intro gekozen is. Laat staan het verhaal met de vrouw die ineens zijn grote liefde wordt. Ik zie zelf de link niet helemaal met het verhaal, al zal het wel iets betekenen van: ik blijf hoop houden blabla. Jammer, erg jammer. Vandaar de twijfel tussen 3,5 en 4 sterren.

Al met al is de film prachtig om te kijken, met schokkende feiten (vooral omdat het deels waargebeurd is). Mooie opbouw in de gevangenis zelf, slechte opbouw om de gevangenis heen.

Heb lang geaarzeld om deze film te bekijken.

Maar had dat niet moeten doen, want het is een uitstekende prent.

Een wat bizar verhaal, maar het zou wel eens echt kunnen gebeuren wat men hier toont.

Puike vertolkingen en een beklemmende sfeer....

De film kon me wel boeien, en meer moet dat niet zijn.

De film is heel losjes gebaseerd op het Stanford experiment, en toont een mogelijke ontwikkeling van zo'n experiment, waarbij men wel ongeloofwaardig ver gaat (onderzoekers aanvallen en opsluiten, doodslaan, etc.). Op zich is het een aardige film, die wel behoorlijk ver af staat van een realiteit dat op zich al bizar genoeg was.

Net het stukje over het werkelijke experiment op wikipedia gelezen, en volgens mij zat aan de professor die het experiment leidde ook een draadje los. Het is niet echt een spoiler omdat de film een andere kant op gaat, maar ik gebruik toch maar spoiler tags: De onderzoeker deed zelf mee als bewaarder en liet zelfs de "gevangenis" ontmantelen en verplaatsen toen er geruchten waren dat een deelnemer die het opgegeven had terug zou komen met vrienden om de "gevangenen te bevrijden" . Behoorlijk paranoïde als je als onderzoeker zoiets over je eigen experiment denkt... en fictie en werkelijkheid kon hij dan ook niet bepaald onderscheiden. Het was zijn vriendin die hem aanspoorde om ermee te stoppen toen ze zag hoe het er aan toe ging. Die realiteit lijkt me overigens het verfilmen waard, met zulk waargebeurd materiaal was helemaal niet nodig geweest om met zoveel fictie aan te komen om een goede film te maken.

Los ervan dat het weinig met de realiteit te maken heeft is het wel een interessante en boeiende film. 3,5*

"Zware film", over een ongelooflijk onderwerp. De film toont dat solidariteit en respect onder mensen al ras verdwijnt als het om geld en macht gaat. Eigenlijk op psychologisch vlak boeiend om volgen, maar spijtig dat de film moet eindigen met scènes van het avontuurlijke genre en onvermijdelijk doet denken aan de klassieke ontsnappingen uit gevangenissen, reeds ontelbare keren gezien. Ook de vrijscènes, die over de gehele film opduiken, hebben niet de minste zin. Het karakter van het lief van de hoofdpersoon wordt absoluut niet uitgewerkt.

De makers hebben zich duidelijk nogal wat 'dichterlijke vrijheden' veroorloofd. En daar gaan ze wat mij betreft ook wel een beetje de mist in. Het unieke en fascinerende van het Stanford experiment zit em al in het verloop van het experiment zelf. Dat had helemaal uitgebuit kunnen worden,vooral op psychologisch vlak, en een werkelijk uniek filmpje kunnen opleveren, wat dat betreft een gemiste kans.

Ze kozen voor een wel heel vergezochte uitvoering. Wat op zich best leuk kan zijn, maar gezien de bekende voorgeschiedenis is het wel een beetje op het verkeerde been zetten.

Toch pretendeert de film ook niet veel meer dan te entertainen, wat op zich dan wel weer respect afdwingt.

Mwah, vond de film niet overtuitend genoeg. Met name de bewakers die van de hak op de tak hun taken bloedserieus uitvoeren anders was het wat mij betreft een prima film geweest.

Naar Das Experiment was ik al langere tijd nieuwsgierig. Voornamelijk omdat ik Oliver Hirschbiegel's latere Der Untergang zo goed vind.

De film is gebaseerd op het Sociaal-Psychologische Standfort experiment en het Duitse boek Black Box. 20 mannen melden zich aan voor een experiment. De ene helft is bewaker, de ander gevangenen. Als de gevangenen ongehoorzaam blijken gaan de bewakers steeds harder optreden...

Het acteerwerk was zeer in orde. De Duitse acteurs komen vrijwel allemaal erg natuurgetrouw over (iets wat van de meeste Nederlandse acteurs niet gezegd kan worden). Veel bekende gezichten uit Der Untergang.

De film is erg degelijk opgenomen en heeft goede cinematografie. Veel dingen waren goed in beeld gebracht, alleen was dat met die bril niet nodig. Het tempo en de editing van de film zijn ook ruim in orde, zeker gezien het feit dat de film helemaal chronologisch is opgenomen. De muziek vond ik vaak niet erg goed passen bij de film. Beetje te typisch jaren '90 / '00. Gelukkig kwam er verderop in de film wat passendere muziek.

De film is erg interessant wat het experiment betreft, op dat gebied komt de film ook erg geloofwaardig over. Alleen hadden ze mischien enkele dingen eerder kunnen zien aankomen, het zijn immers psychologen. Verder is de film ook nog best spannend. Het romantische-sub-plot voegde mischien niet heel veel toe, maar zorgde wel voor wat rust hier en daar.

Alles bij elkaar een erg goede Duitse film die het bekijken meer dan waard is.

Wat gebeurt er als je een twintigtal proefpersonen bewakers en gevangen laat spelen in een afgesloten omgeving? Das Experiment geeft het verwachte, en daarmee benauwende antwoord.

Oliver Hirschbiegel, de man achter der Untergang, schetst in zijn film een haast dystopisch beeld van de menselijke aard, door middel van een narratief concept dat in de basis wel iets weg heeft van wat ik al zag in Experimenter (2015). Een psychologisch experiment dus, met een uitspraak die door de film heen steeds extremer bewaarheid wordt: mensen zijn in staat elkaar verschrikkelijke dingen aan te doen.

Niet alleen op narratief vlak is das Experiment sterk, filmtechnisch is dit werk ook zeer de moeite. De strakke montage en continuity editing (de imaginaire connectie tussen Tarek Fahd en zijn love interest) vallen op, en het grauwe kleurgebruik (met name die continue groene belichting) zetten de rauwe, donkere sfeer kracht bij. Ook zo'n prachtig tracking shot (in de grote open ruimte ondergronds aan het einde, waarbij de eyeline matches vermeden worden, doet het altijd goed bij mij. De muziek mag niet vergeten worden: ik hoorde een mix van the Matrix, Trainspotting en Pi (verre van origineel, wel effectief w.m.b.), en het ironische gebruik van Wouldn't it be Nice (the Beach Boys) had niet beter ingepast kunnen worden.

Zijn er dan ook minpunten? Jazeker, ik was graag iets meer verrast in de verloop van het verhaal. Ook vond ik de rol van Maren Eggert (Dora) in retrospectief wat nodeloos, en had ik in plaats daarvan nog wat meer uitdieping van de characters gezien. Zo'n Berus was nogal eendimensionaal, Hirschbiegel had zich kunnen buigen over de vraag wat zo iemand nu brengt tot zijn gewelddadige uitspattingen, en waarom zijn character radicaler evolueert dan de andere bewakers.

Over het geheel gezien echter een uitstekende psychologische thriller. Ruim 4*.

Het moet ongeveer 10 jaar geleden zijn dat ik deze film nog eens zag. Ik wou deze absoluut nog eens terugzien, maar Das Experiment beviel me iets minder goed dan dat ik al jaren in mijn gedachten had. De film is uiteraard gebaseerd op het beroemde experiment uit de jaren 70 al zijn er in de film zaken die fundamenteel anders waren in Stanford.

Eerst enkele sterke punten benoemen. Het concept en idee is super interessant. Het idee om 20 willekeurige mensen op te sluiten met een diverse machtspositie is sociaal en psychologisch gezien uitermate boeiend. Alleen denk ik is het moeilijk conclusies te trekken omdat er zoveel (toevallige) factoren een rol spelen waardoor je geen algehele conclusies kan trekken. Het staat wellicht vast dat mensen best gewelddadiger worden maar moordlustig?

Het experiment begon goed. Al vanaf de eerste momenten werd het "wij-zijgevoel" op natuurlijke wijze gecreëerd. Dat zag je bij de basketbalwedstrijd waar de ene bewaker wou meespelen met de gevangenen. Bij het eetmoment kwam dat terug. Bij het melkincident drukte iedereen uit solidariteit mee of later toen nr 77 de cipiers opsloot in de cel De bewakers ervoeren geen gezag en ze wisten dat er een probleem ging ontstaan als ze niet au sérieux gingen genomen worden. Trouwens de ontmenselijking werd al in den beginne ingevoerd door de gevangenen aan te spreken met nummers in plaats met een naam. Psychologisch niet te onderschatten.

De volgende stap was: "hoe dwing je gezag (en respect) af?" Hoewel slaan en marteling niet toegelaten werden, gingen de bewakers hiermee creatief om: brandblusapparaat leegspuiten, naakte gevangenen de volgende dag nr 77 vernederen door hem kaal te scheren en te bepissen. Frappant om ook vast te stellen welke power een groep kan uitoefenen op één enkel individu: doe je mee of doe je niet mee (ongeacht je ermee akkoord bent)? Toch was ik de gehele film vrij verbaasd om de zeer apathische houding van alle gevangenen, al van in den beginne Tarek en die militair buiten beschouwing gelaten, maar die hadden een verborgen agenda.

Nr 77 daagde graag uit, uiteindelijk vrij extreem naar Bezus. Je stinkt, .... Vraag is natuurlijk "wat als je als bewaker wél gezag had, iedereen het niét als een spelletje zag en geen enkele bewaker werd uitgedaagd: zou het dan ook zo ontaard zijn?" Vandaar mijn bedenkingen in de tweede alinea...
De vernederingen gingen later over tot de gehele groep Nr 77 creëert daarbij niet veel sympathie van zijn collega-gevangenen (behalve dan bij de eenzame Gunter (Nr 82)

Het einde daarentegen vond ik niet goed, eerder slecht. Dat Bosch die Eckert de kop inslaat uit pure angst, dan kon ik nog volgen en vond ik zeer goed. Alles wat zich erna afspeelde is slappe B-filmkost. Het geweld was niet realistisch en volledig uit de context gerukt met de verwonding met het mes als dieptepunt. Ook de gijzelneming van Lars en Jutta vond ik flink bij de haren getrokken. Overigens: als prof Thon het zo'n baanbrekend wetenschappelijk experiment vond dat hem beroemd zou maken(al na 36 uur!) waarom verdwijnt hij dan enkele dagen? Het heldendom van Tarek's vriendin was er ook wat over, de razernij van the bad guy dan weer ook. De haat tussen Tarek en die pipo ging eigenlijk het experiment voorbij. Tot slot vond ik het ook een vreemde kronkel dat Jutta Thon steeds probeerde af te remmen, maar toen één van de gevangenen naar huis wou, kon dat niet en reageerde ze koeltjes.
De tussenpozen met een intieme relatie tussen Tarek en zijn vriendin waren een luchtige welgekomen afwisseling tussen de grauwe gevangenis en het leven erbuiten. Dat stoorde me zeker niet.

Al bij al een 3,5*, het potentieel voor meer zat erin, maar onder meer het einde maakte dat teniet.

Sterke film.

Ofwel, sterk plot. Wat dat is eigenlijk het enige wat de film te bieden heeft. Op Bleibtreu na is het acteerwerk matig, visueel valt er niets te beleven, en ook de muziek past totaal niet bij een film als deze. Bij een Lola Rennt was dat veel makkelijker te verteren.

De scènes in de gevangenis zijn gelukkig ijzersterk. Bij momenten val je van de ene verbazing in de andere, zeker wanneer je bedenkt dat het gebaseerd is op waargebeurde feiten. Al zal het niet verbazen als het wat geschikter gemaakt is voor tv. Iets meer goed-slecht, en ook dat romantische verhaaltje zal wel aangedikt zijn, zo niet compleet verzonnen. Vond ik overigens ook totaal niet in een film als deze passen, maar dat terzijde.

3,5*

Bijzonder intrigerende film qua onderwerp die 'losjes' gebaseerd is op echte experimenten uit de jaren '70.

De karakters krijgen weinig tot geen introductie. Slechts No. 77 wordt in beeld gebracht wat zijn vorig baan is en wat later motivatie blijkt om aan het experiment deel te nemen en zich op een bepaalde manier op te stellen. Dat hij zelf niet de meest sympathieke persoon is en regelmatig de kont tegen de krib gooit is natuurlijk mede voor de sensatie van het verhaal dat hij kan publiceren. Op het privéleven na van 77 laat men verder weinig zien van de hoofdpersonen, weinig achtergrond, of vorming van karakters of waarom ze reageren op bepaald dingen. Wellicht dat dit ook niet nodig is want dat bijvoorbeeld Berus een minderwaardigheidscomplex van heb ik jouw daar en zich waarschijnlijk zijn hele leven al niet serieus genomen voelt en bespot en dat dit zijn kans s om serieus genomen te worden, heeft verder weinig uitleg nodig. Wellicht dat hij daarom überhaupt bewaker geworden is. Zo is de ontwikkeling van Eckert, de grappenmaker en Elvis imitator ook bijzonder. Het begint met een lach en een grol maar is vervolgens de eerste die op zijn strepen gaat staan als hij zich te kakken gezet voelt om dan vervolgens volledig door te slaan met de bijna aanranding van Dr. Grimm.

Zoals gezegd, de film gaat niet bijzonder de diepte in qua karakters. Maar niettemin is het wel een bijzonder interessant fenomeen te aanschouwen wat men doet met macht en hoe snel machtsmisbruik in combinatie met eigen psychische problemen en aard ontstaat. Een heel betrouwbaar experiment is het dan ook weer niet, want beide partijen gaan het experiment toch lachend en grappend in, daarmee gedrag vertonend die een normaal iemand die het gevang in draait nooit zou doen. Vervolgens, bijvoorbeeld de basketbal keihard in de buik gooiend van Eckert, staan bepaalde verhoudingen meteen al op scherp en ligt irritatie meteen al op de loer. Begin je dan te dreigen wordt dit natuurlijk weer met gelach ontvangen en niet serieus genomen, en zo ontvouwd zich een vicieuze cirkel waarin machtsmisbruik niet een mogelijk is, maar juist de vraag hoe snel?

Spanning, interessant verhaal, de meid van No.77 had dan weer niet zoveel in beeld gehoeven namelijk gewoon niet interessant, en een boeiende climax waarvan alles van kwaad tot erger gaat en je denkt waar gaat dit eindigen. Boeiend, erg boeiend...

Populaire rommel . . . . . wat een slappe hap. Overtuigd NERGENS !!!!

[ medegefinancierd door o.a Coca-Cola & Mercedes-Benz, dat zegt mij genoeg ]

Ik had, afgaande op de omschrijving en gelet op het feit dat een dergelijk experiment daadwerkelijk heeft plaatsgevonden, iets anders verwacht. Iets serieuzer en realistischer dan dit. De film begint nog wel best behoorlijk, maar al snel gaan alle remmen los. Compleet ongeloofwaardig. Binnen de kortste keren beginnen mensen sadistische neigingen te krijgen. Fatsoenlijk toezicht tijdens het experiment is 'toevallig' niet aanwezig, zodat zelfs doden vallen. Matig uitgewerkte film, met enkele heel overdreven personages en een flauwe romance.

Das Experiment

Sterke film. Ik heb de laatste jaren veel films gezien die dit experiment (gewone mensen als bewakers en gevangenen) als uitgangspunt hadden, maar deze Duitse klassieker is nog steeds ongeëvenaard. De anarchie en het geweld slaan wel heel snel toe en of het allemaal geloofwaardig is weet ik niet, maar het is fascinerend om naar deze "gewone mensen" te kijken die steeds een stap verder gaan in hun strijd en psychologische oorlogsvoering.

Het acteerwerk van vooral Bleibtrue, Berkel, Von Dohnányi en Eggert is fantastisch, en het romantisch subplot tussen Dora en Tarek vond ik geen hinderlijke onderbreking (wat ik wel wat verwacht). Het laatste gedeelte had verschillende kanten op kunnen gaan, maar ik kan wel leven met dit bitterzoete einde.

Enorme tegenvaller.

Het de Amerikaanse film een aantal jaar terug ook gezien en die vond ik behoorlijk onrealistisch voor een gegeven die juist realistisch bedoeld was. De Duitse film zou dat wel oplossen, dacht ik toen. Twee jaar later kreeg ik deze versie eindelijk in handen en besloot hem ook op te zetten, maar helaas blijft dezelfde kritiek eigenlijk staan.

De film voelt aan als een geheel waarin incapabele acteurs de hoofdrol vertolken, die meteen al een duidelijk typetje innemen waardoor ik het snel minder serieus kon nemen. Opvallend aan de film is dat het wel realistisch bedoelt is (mens is een kuddedier) maar niet echt als iets overkomt dat echt kan gebeuren / gebeurd is. Vooral door de nogal vreemde beslissingen en het complete gebrek aan intern conflict van de personages.

Niettemin is de film best vermakelijk al zijn de interrupties bestaande uit romantische flashbacks zeer storend. Halen je compleet uit het verhaal. Wanneer ik eindelijk in de flow zat werd ik er weer uitgehaald door beelden die ik 100x eerder heb zien verschijnen in films. Deze film past ze niet veel beter toe en halen vooral de impact weg die de film had kunnen hebben.

Gruwelijk is het zeker, naar het einde toe zelfs spannend en gemeen. De look van de film werkt. De nightcam-achtige beelden zijn griezelig en de gebeurtenissen wreed. Je voelt wel degelijk sympathie voor de personages omdat ze duidelijk in een benarde situatie terecht zijn gekomen die wordt uitgevoerd door de mensheid zelf. Het probleem ermee was alleen dat ik zoals eerdergenoemd nooit de indruk kreeg dat ik hier zelf in kon belanden.

Enkele keuzes zijn ook erg dubieus te noemen. Baas die eventjes een paar dagen weg is, de eerste conflicten die zeer vroeg ontstaan maar aanvoelen alsof ze pas veel later moeten komen etc. Ergens zit nog wel een goede film verscholen, maar daarvoor geloofde ik het simpelweg niet. Niettemin is de finale goed uit te kijken en de tweede helft onheilspellend genoeg. Daar niks mis mee, maar toch viel Das Experiment me sterk tegen.

Heb m in huis al een tijd Lijkt mij zwaar ,maar wil m wel een keer zien. Je moet er wel voor in de stemming zijn..... hopeloze regenachtige zondagmiddag....