Genre: Biografie / Oorlog
Speelduur: 139 minuten
Oorsprong:
Australië / Verenigde Staten / Verenigd Koninkrijk / China
Geregisseerd door: Mel Gibson
Met onder meer: Andrew Garfield, Sam Worthington en Luke Bracey
IMDb beoordeling: 8,1 (590.573)
Gesproken taal: Japans en Engels
Releasedatum: 3 november 2016
On Demand:
- Bekijk via Pathé Thuis
- Bekijk via Videoland
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Hacksaw Ridge
"One of the greatest heroes in American history never fired a bullet."
'Hacksaw Ridge' vertelt het waargebeurde verhaal over Desmond T. Doss. Desmond was een Amerikaanse legerdokter die zich op het slagveld bevond, maar weigerde om te moorden en wapens te dragen. Tijdens de slag om Okinawa wist hij 75 mannen te redden, gewonden te evacueren en werd hij een oorlogsheld die risico's nam om de levens van zijn kameraden te redden.
Externe links
- Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op Amazon
- IMDb (8,1 / 590573)
- Trailer (YouTube, ondertiteld)
- Hacksaw Ridge (MusicMeter)
- iTunes: € 7,99 / huur € 3,99
- Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99
- Kijk op Videoland
Social Media
Acteurs en actrices
Desmond T. Doss
Captain Glover
Sergeant Howell
Dorothy Schuttle
Smitty Ryker
Tom Doss
Lt. Manville
Bertha Doss
Colonel Stelzer
Milt 'Hollywood' Zane
Video's en trailers
Reviews & comments
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
De hel op aarde. Hacksaw Ridge laat in de eerste minuten al niets aan de verbeelding over. Na een bloedige toonzetting werkt de eerste akte zo’n beetje alle clichés af die een Amerikaanse oorlogsfilm kan karakteriseren. Gelukkig gebeurt dat wel op zeer degelijke wijze. Met name de scènes in het militaire trainingskamp zijn zeer de moeite. Vince Vaughn laat zien dat hij gelukkig tóch wel kan acteren door een even genadeloze als geestige commandant neer te zetten. En Garfield is geloofwaardig als de jongen die onbegrip oogst bij zijn collega’s doordat hij een militaire opleiding wil doorlopen zonder ook maar een wapen aan te raken. Mede door de sterke rol van Garfield’s vader (Hugo Weaving) wordt het ook voor de niet-gelovige kijker wellicht mogelijk zich in de ideeën van deze zwaar christelijke familie in te leven, ongeacht of hij/zij het verder met die ideeën eens is.
Dat Garfield na twee dates ook nog even moet trouwen (met Teresa Palmer), en dat hij door Gibson wel heel erg wordt neergezet als een brave optimist, kan ik terugkijkend prima slikken. Want na een bij vlagen bijna zoetsappige eerste akte trekt Mel Gibson in het vervolg alle registers open. In de tweede helft van de film schetst hij een beeld van oorlog dat zo direct, zo hard en zo pakkend is, dat de heroïsche daden van Desmond Doss geen weerzin, maar diep respect oproepen. De man heeft immers echt bestaan, en gezien de korte interview-fragmenten aan het einde is de scriptschrijver dichtbij het bronmateriaal gebleven.
Het zijn niet die heroïsche daden die Hacksaw Ridge goed maken. Nee, daarvoor slijpen de negatieve trekjes van Gibson toch nog te veel in deze film door. Tegenover het heldendom van Doss staat immers nog altijd een ondermaatse karakterisering van de Japanners, die overkomen als hersenloze zelfmoordterroristen (en dat ook al waren in We Were Soldiers, een beroerde oorlogsfilm waarin Gibson de hoofdrol vertolkt). Maar de cameravoering bewaart overzicht op een slagveld waarin het overzicht eigenlijk zoek is, en de historiciteit van Garfield’s personage en het weinig gedoseerde geweld geven je toch het idee dat deze weergave van de oorlog niet al te ver afstaat van de barre realiteit.
Het visuele geweld en het sterke sound design (los van de over-epische score) maken Hacksaw Ridge tot een bioscooptip. Deze oorlogsbiografie behoort tot de sterkere werken van 2016, maar hoeft de Oscar voor beste film van mij niet te winnen. Dat Gibson weer eens positief in het nieuws komt is wat mij betreft een veel waardevoller gegeven.
4*
Dit construct is samengesteld uit mijn uitgebreide review
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
Ze wonnen wel, toch? Ik weet het niet meer zeker, was tegen die tijd al half in slaap gesust.
En verder worden de Japanners natuurlijk als een stelletje hersenloze kamikaze-gekkies geportretteerd terwijl De Groep Amerikanen mensen met een karakter zijn die voor elkaar door het vuur gaan blabla kots.
Jup, ze winnen. En dat is geen spoiler, maar een historisch gegeven seppuku-ritueel ondergronds bij de overgave was voor mij het dieptepunt van de film. Japanners waren al te karikaturaal, en dan moest dit er ook nog zo nodig bij.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Als je wilt zien hoe heroïsch oorlog kan zijn en wat voor kracht je uit De Lieve Heer en de bijbel kunt putten, raad ik hem van harte aan.
Maar ik snap de positieve recensies echt niet. Een erbarmelijke, met clichés gevulde, tenenkrommende film, wiens pacifistische boodschap verloren gaat in (fantastisch geschoten en uitgevoerde, dat wel) geweldsporno.
Ik heb me op zitten vreten. Wat een teleurstelling.
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
Absoluut geen patriottistische film, wel één die het christelijk geloof op een voetstuk wil plaatsen (en dat ook doet). Gibson als diepreligieus man geeft even aan dat religie je kracht geeft tot grootse daden en kan helpen om Satan te verslaan. Nu heb ik daar zelf weinig mee en het kwam tot mij dus ook niet altijd even goed over, maar ik kan het wel waarderen als iemand een boodschap wil brengen in zijn kunstwerk. Zelfs als hij de vijand een soort heidens (en in de film weinig subtiel) harakiri laat doen.
Het eerste uur is wel het minste van de film. Na een prima rustig begin gaat de film in een stroomversnelling. Alles moet netjes langskomen, zonder dat het echt goed wordt uitgewerkt. Vrouwtje ontmoet (wel een leuke chemie tussen de acteurs), even de opleiding met een weinig overtuigende drill instructor en af en toe een Garfield die geen wapen wil dragen. Vooral dat stuk overtuigt nergens. Garfield speelt ook iets te sullig daarvoor. Dit was overigens wel de manier van spelen zoals ik hem Peter Parker had willen zien spelen trouwens, maar in deze film werkt het minder. Daarnaast mis je gewoon een stuk van zijn persoon om hier in mee te kunnen gaan en is eigenlijk vooral irritant daardoor. En de film gaat snel zat, dus er hadden best wat scènes bij gemogen. Daarnaast wordt het ook weinig subtiel gebracht soms, vooral later in de film.
Maar dan komt het tweede uur; het is sinds Saving Private Ryan dat oorlog er nog eens zo geweldig uitzag op film. Overzichtelijk, soms leuk en inventief geschoten en het komt keihard binnen. Of dat nu begint met die slowmobeelden aan het begin of de twintig minuten durende hel zo vlak na de helft. Alles ontploft. Ratten eten halfverteerde lichamen. De grond bezaait met afgerukte ledematen en resten van het darmstelsel overal en een onzichtbare vijand waar niets dan kogels vandaan komen. Gibson filmt dit alles enorm overzichtelijk zonder shaky cam maar met geweldig intensiteit. Geweldsporno zoals het hier al werd genoemd is de juiste term.
En het zou mijn morbide humor kunnen zijn, maar toen die slagschepen hun kanonnen draaiden om te gaan schieten zat ik toch met een grote glimlach te kijken. Ook hier blijft de heroïek soms de boventoon voeren, maar stoort eigenlijk nergens. Buiten dat, wat Doss deed was dat ook wel, al zegt hij zelf van niet.
Geen perfecte film dus die veel meer had kunnen zijn. Het heeft wel alle eigenschappen, maar mist toch echt een stukje uitdieping aan het begin. Had het eerste deel beter uitgewerkt en deze film had maar zo de beste van jaar kunnen zijn.. Het tweede uur en Doss verdienen dat ook. 3,5*.
Zwolle84
-
- 8022 berichten
- 0 stemmen
Het eerste uur is wel het minste van de film.
Ik ben het zelden met je oneens, maar deze beleefde ik precies andersom. Het eerste stuk verraste me positief, ook al werd het niet heel bijzonder, maar het hele oorlogsgedeelte vond ik slaapverwekkend. Zo constant over the top gewelddadig dat ik me stierlijk verveelde en ergerde.
Bélon
-
- 1795 berichten
- 0 stemmen
En verder worden de Japanners natuurlijk als een stelletje hersenloze kamikaze-gekkies geportretteerd terwijl De Groep Amerikanen mensen met een karakter zijn die voor elkaar door het vuur gaan blabla kots.
Wat betreft kamikaze acties denk dat je niet moet vergeten dat de Japanners op eigen grond vochten en dus alles ervoor over hadden om tot de dood aan toe te blijven strijden voor hun moederland. Okinawa was de laatste verdedigingslinie voor de grote eilanden als Honshu. De Amerikanen vochten meer met de gedachte: kom ik nog wel thuis?
Voor meer achtergrondinformatie over Japan in WO2 zie o.m. aflevering 22,23 en 24 van de gezaghebbende Britse documentaire The World at War
Jup, ze winnen. En dat is geen spoiler, maar een historisch gegeven seppuku-ritueel ondergronds bij de overgave was voor mij het dieptepunt van de film. Japanners waren al te karikaturaal, en dan moest dit er ook nog zo nodig bij.
Zelfs als hij de vijand een soort heidens (en in de film weinig subtiel) harakiri laat doen.
Wat betreft seppuku: in dit geval geldt de situatie van het niet levend in de handen van de vijand willen vallen en de schande van een nederlaag willen voorkomen (sokutsu-shi). Ik denk dat het in de film ging om Mitsuru Ushijima generaal van het 32e leger die eervol zelfmoord pleegde:
Battle of Okinawa - Wikipedia - en.wikipedia.org
Die seppuku van die generaal was m.i. zeker geen karikatuur maar een teken dat de strijd écht -eindelijk- gestreden was.
Overigens had Gibson wat mij betreft de film ook kunnen eindigen op Hacksaw Ridge maar ik denk dat hij het verhaal van de Slag bij Okinawa af wilde maken waar ook wat voor te zeggen valt.
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
Wat betreft seppuku: in dit geval geldt de situatie van het niet levend in de handen van de vijand willen vallen en de schande van een nederlaag willen voorkomen (sokutsu-shi). Ik denk dat het in de film ging om Mitsuru Ushijima generaal van het 32e leger die eervol zelfmoord pleegde:
Battle of Okinawa - Wikipedia - en.wikipedia.org
Die seppuku van die generaal was m.i. zeker geen karikatuur maar een teken dat de strijd écht -eindelijk- gestreden was.
Overigens had Gibson wat mij betreft de film ook kunnen eindigen op Hacksaw Ridge maar ik denk dat hij het verhaal van de Slag bij Okinawa af wilde maken waar ook wat voor te zeggen valt.
Ik viel eerder over de manier waarop het verbeeld werd. Geforceerd, en m.i. juist karikaturaal omdat het aansluit bij het beeld dat we vaak van het Japanse leger hebben. Namelijk dat het grotendeels bestond uit kamikaze-piloten en uit soldaten die weliswaar alles gaven voor hun vaderland, maar tegelijk (zeker als het aan Gibson ligt) nogal hersenloos waren. Kijk maar hoe al die soldaten als gekken over dat slagveld rennen in sommige scènes.
Ik twijfel er niet aan dat zo'n ritueel echt plaatsgevonden kan hebben, temeer omdat we dat soort zaken ook al kennen uit o.a. de samoeraigeschiedenis. Maar door dit zo expliciet te laten zien, lijkt Gibson te willen zeggen: 'kijk, dit zijn savages. Wij Amerikanen zijn een stuk beschaafder (en religieuzer). Een poging de vijand te humaniseren had Gibson gesierd, maar dat doet 'ie gewoon niet. En wanneer je de kamikaze en de ritueeltjes weghaalt houdt je echt nog steeds een militaire legertop (en überhaupt een heel keizerrijk) over die(/dat) veel beter wist waar ze mee bezig was dan de karakterisering in HR impliceert.
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
Precies zoals tbouwh het uitlegt ervaarde ik dat ook.
Temeer subtiliteit nooit Gibsons sterkste is kant geweest. In zijn Christus-film was het ook wel duidelijk dat hij de joden zag als het grote kwaad dat schuld had aan de dood van Christus.
Bélon
-
- 1795 berichten
- 0 stemmen
Ik viel eerder over de manier waarop het verbeeld werd. Geforceerd, en m.i. juist karikaturaal omdat het aansluit bij het beeld dat we vaak van het Japanse leger hebben. Namelijk dat het grotendeels bestond uit kamikaze-piloten en uit soldaten die weliswaar alles gaven voor hun vaderland, maar tegelijk (zeker als het aan Gibson ligt) nogal hersenloos waren. Kijk maar hoe al die soldaten als gekken over dat slagveld rennen in sommige scènes.
Ik vat het eerder juist op als eerbetoon van Gibson aan de (strijdlust van) de Japanners die het zelf iig als eervol sterven beschouwden. Het Japanse leger was in 1945 ernstig verzwakt, het 32e leger was niet veel soeps:
Thirty-Second Army (Japan) - Wikipedia - en.wikipedia.org
Dus ja in dit geval was het denk ik best waarheidsgetrouw om de Japanse soldaten (gedeeltelijk) als niet al te capabele strijders af te schilderen.
Ik twijfel er niet aan dat zo'n ritueel echt plaatsgevonden kan hebben, temeer omdat we dat soort zaken ook al kennen uit o.a. de samoeraigeschiedenis. Maar door dit zo expliciet te laten zien, lijkt Gibson te willen zeggen: 'kijk, dit zijn savages. Wij Amerikanen zijn een stuk beschaafder (en religieuzer). Een poging de vijand te humaniseren had Gibson gesierd, maar dat doet 'ie gewoon niet.
Mijn interpretatie is heel anders: de Japanners zelf beschouwden het een eervolle dood en Gibson laat dat zien zonder oordeel. Als de Japanners links en rechts in hun zwaarden waren gevallen was het misschien anders geweest: er is slechts sprake van één rituele zelfmoord van één hoge officier, meer als epiloog. Het is geen centraal thema van de film.
Gibson hoeft van mij de vijand niet humaniseren -waarom oorlog überhaupt humaniseren het is een vrij smerige bezigheid- want dat doet hij ook niet met (alle) Amerikanen (behalve Doss): die liepen ook gerust met vlammenwerpers rond en als blijkt dat Doss ook Japanners heeft gered wordt er meteen aan toegevoegd dat ze het later "niet haalden"- d.w.z. gewoon een kopje kleiner gemaakt in krijgsgevangenschap. Dus zo beschaafd werden de Amerikanen ook niet voorgesteld.
Maar goed Gibson is idd niet de subtielste en een "objectievere" verfilming van de slag mede uit Japans oogpunt had de speelduur aanzienlijk doen toenemen. Uiteindelijk ging de film om Doss.
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
“Lord, please help me get one more..."
Als je wilt zien hoe heroïsch oorlog kan zijn en wat voor kracht je uit De Lieve Heer en de bijbel kunt putten, raad ik hem van harte aan. Maar ik snap de positieve recensies echt niet. Een erbarmelijke, met clichés gevulde, tenenkrommende film, wiens pacifistische boodschap verloren gaat in (fantastisch geschoten en uitgevoerde, dat wel) geweldsporno.
De oorlogsscènes worden geroemd om het hoogste realisme sinds Saving Private Ryan. Ik denk dat lichamen inderdaad op die manier uit elkaar knallen, huid en gezichten op dergelijke wijze openspatten wanneer doorboord met een kogel op hoge snelheid. Echter kon ik moeilijk om de contradictie heen dat de film daar zo lang in 'lijkt te zwelgen', terwijl de hoofdpersoon geweldloos is. En dat knaagde toch een beetje. Maar die tegenstelling is niet de reden voor mijn afkeuring, al vond ik het wel opmerkelijk.
Het waren meer de cornyness in de eerste helft , en voornamelijk de heroïek en de religieuze 'get my bible'-momenten (Please Lord, help me get one more..!) in de tweede, die me tegenstonden. Aerial Shots van Doss op die luchtbrancard en het in slow-motion afwassen van het bloed nadien, mneeh. Dat het strijdtoneel keihard en realistisch gefilmd is, staat buiten kijf. Toch, aanzwellende muziek en slow-motion maken voor mij de conclusie onmogelijk dat Gibson zich hier toch enigszins in het spektakel van de oorlog verliest, in plaats van de waanzin en de gruwelijkheid, zoals het oneindig veel betere Idi I Smotri (Come and See) dat doet.
Helaas, het was echt een bittere teleurstelling voor mij, als (deels voormalig) Braveheart fanboy, welke toch met het ouder worden wat van zijn sokkel is gegleden, en meer recent Apocalypto die ik erg kon waarderen om zijn rauwheid. De technische vakkundigheid bespaart Hacksaw Ridge een lager cijfer, maar ik zal hem niet snel nog eens opzetten, door al die cringeworthyness.
2,5*
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
Bélon okee, ik begrijp je uitleg. Goed ook dat je de geschiedenis van de slag er bijhaalt ter onderbouwing (al ben ik altijd heel voorzichtig met (de Engelse) wikipedia).
Ik denk dat we dan uiteindelijk in de kern van mening verschillen. Met name vanwege Gibson; zijn eerdere films kennende is dit geen eerbetoon aan de Japanse manier van sterven, maar een toonbeeld van primitiviteit dat voortkomt uit zijn katholiek-conservatieve achtergrond en Amerikaanse idealisme. Stel het klopt exact wat jij zegt (d.w.z. de Japanse soldaten waren niet al te slim, en de suïcide kan historisch worden onderbouwd), dan nog vind ik het volstrekt onnodig met name dat tweede zo expliciet te tonen. De heroïek onder de Amerikanen is in andere films sterker vertegenwoordigd, maar dat wil niet zeggen dat 'ie hier niet aanwezig is. Luister maar naar de score, of let op de wijze waarop slow-motion beelden en Doss' religiositeit worden ingezet om sympathie op te wekken voor het Amerikaanse kamp. Heel erg vond ik dat nog niet eens; ik weet dat het inherent is aan Gibsons werk, en probeer dan verder te kijken. Apocalypto is bijv. schaamteloos en waardeloos in historisch oogpunt, maar wél enorm gaaf gefilmd en spectaculair uitgewerkt.
Maargoed, je hebt gelijk, de film draait primair om Doss. Of de representatie van de 'ander' dan getuigt van respect of juist van het onnodig expliciet maken van verschillen, mag wat mij betreft een stukje onenigheid blijven.
Bélon
-
- 1795 berichten
- 0 stemmen
Helaas, het was echt een bittere teleurstelling voor mij
Eigenlijk wordt jouw eerste voorgevoel best wel bevestigd:
Ik ga hem zeker kijken, maar mijn mond trekt wel een beetje scheef van de trailer. Toch een behoorlijke dosis onvervalste heroïek, of het nu in de persoon is van een killing machine of een dienstweigeraar. Green screen helpt ook niet mee. Eerst zien, dan oordelen, maar het spelletje 'raadt de regisseur' had ik bij deze trailer nooit goed gehad. Ik had Clint Eastwood of Angelina Jolie gezegd, als zogenaamd tegengewicht van hun vorige films.
Ik vind jouw 2,5* nog gul eigenlijk, afgewogen tegen jouw mate van teleurstelling. Maar goed dat heb je met film kijken: you win some, you lose some en dat is ook wel de "sport" : als je van tevoren al zeker weet dat iets goed gaat zijn is de lol er al een beetje af. De verrassingen/ontdekkingen zijn meestal het leukst.
Ik denk dat we dan uiteindelijk in de kern van mening verschillen. Met name vanwege Gibson; zijn eerdere films kennende is dit geen eerbetoon aan de Japanse manier van sterven, maar een toonbeeld van primitiviteit dat voortkomt uit zijn katholiek-conservatieve achtergrond en Amerikaanse idealisme.
Dit is een nogal academische benadering van de film hoewel ik denk dat je best een punt zou kunnen hebben wat betreft Gibson die z'n geloof wil "verkondigen". Dat hij dat dan zou doen door Japanners en hun rituelen te "veroordelen" geloof ik dan niet zo. Tenzij die dekselse Mel Gibson subtieler te werk gaat dan men denkt
Trouwens er komt een vervolg op The Passion of the Christ (2004) genaamd Resurrection ben benieuwd of die jouw "Melmiddelde" weer kan opkrikken John Milton
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Helaas wel inderdaad Bélon.
Gek genoeg was ik al die bedenkingen dus weer vergeten na die goede ontvangst, met die keur aan lovende recensies. Inmiddels ging ik er toch een beetje vanuit dat ik echt een goede film ging kijken, die gewoon een door de studio opgeleukte trailer had gekregen.
Zelfs voor de film zagen we dat dat regelmatig gebeurt met een trailer van Snowden, die we net die morgen hadden gezien: ze hadden de trailer gemonteerd alsof Snowden een nagelbijtende thriller is. Which is horse-puckey. Maar inderdaad, zoals je zegt: het kan vriezen en het kan dooien...
Wat de sequel op The Passion betreft, ik ben benieuwd. The Passion of The Christ heb ik twee keer in de bios gezien, en nadien nog enkele keren op dvd. Zelfs als atheïst kon ik die film om meerdere redenen behoorlijk waarderen. Geen idee, of dit zich daar ook voor leent. De gebeurtenissen in de vorige film leenden zich voor een behoorlijk historische benadering, grotendeels gegrond in de een realistische verbeelding. Zelfs voor een scepticus leek het grootste gedeelte van de film niet onmogelijk. Ik verwacht op voorhand alweer controverse, overigens
We gaan zien wat het met mijn Melmiddelde gaat doen!
grid8400
-
- 669 berichten
- 603 stemmen
2e wereldoorlog blockbuster. Indrukwekkende film. 5 sterren
Dat dus. Ik was onder de indruk. Dikke 4,5 *
tbouwh
-
- 5650 berichten
- 4966 stemmen
Dit is een nogal academische benadering van de film hoewel ik denk dat je best een punt zou kunnen hebben wat betreft Gibson die z'n geloof wil "verkondigen". Dat hij dat dan zou doen door Japanners en hun rituelen te "veroordelen" geloof ik dan niet zo. Tenzij die dekselse Mel Gibson subtieler te werk gaat dan men denkt
Denk ook niet dat 'ie z'n geloof wil 'verkondigen' door de Japanners zo neer te zetten, eerder dat hij de Japanners juist zo neerzet om maar te benadrukken dat ze geheel anders zijn. Polarisatie doordrijven op een wijze die mij toch altijd een wat nare nasmaak bezorgt. Ook in Apocalypto.
En inderdaad, dat is een meer academische benadering van de film Ik kan het op Gibson-gebied niet zo helpen dat ik daar zeer in ben geïnteresseerd, nadat ik voor m'n studie eens wat dieper in de historiciteit van Apocalypto dook (mocht je geïnteresseerd zijn, dat stuk vind je hier terug). Je gaat toch op een andere manier kijken, gelukkig heeft het me er niet van weerhouden beide films-om andere redenen-te kunnen waarderen
max cady
-
- 557 berichten
- 446 stemmen
“Lord, please help me get one more..."
Als je wilt zien hoe heroïsch oorlog kan zijn en wat voor kracht je uit De Lieve Heer en de bijbel kunt putten, raad ik hem van harte aan. Maar ik snap de positieve recensies echt niet. Een erbarmelijke, met clichés gevulde, tenenkrommende film, wiens pacifistische boodschap verloren gaat in (fantastisch geschoten en uitgevoerde, dat wel) geweldsporno.
De oorlogsscènes worden geroemd om het hoogste realisme sinds Saving Private Ryan. Ik denk dat lichamen inderdaad op die manier uit elkaar knallen, huid en gezichten op dergelijke wijze openspatten wanneer doorboord met een kogel op hoge snelheid. Echter kon ik moeilijk om de contradictie heen dat de film daar zo lang in 'lijkt te zwelgen', terwijl de hoofdpersoon geweldloos is. En dat knaagde toch een beetje. Maar die tegenstelling is niet de reden voor mijn afkeuring, al vond ik het wel opmerkelijk.
Het waren meer de cornyness in de eerste helft , en voornamelijk de heroïek en de religieuze 'get my bible'-momenten (Please Lord, help me get one more..!) in de tweede, die me tegenstonden. Aerial Shots van Doss op die luchtbrancard en het in slow-motion afwassen van het bloed nadien, mneeh. Dat het strijdtoneel keihard en realistisch gefilmd is, staat buiten kijf. Toch, aanzwellende muziek en slow-motion maken voor mij de conclusie onmogelijk dat Gibson zich hier toch enigszins in het spektakel van de oorlog verliest, in plaats van de waanzin en de gruwelijkheid, zoals het oneindig veel betere Idi I Smotri (Come and See) dat doet.
Helaas, het was echt een bittere teleurstelling voor mij, als (deels voormalig) Braveheart fanboy, welke toch met het ouder worden wat van zijn sokkel is gegleden, en meer recent Apocalypto die ik erg kon waarderen om zijn rauwheid. De technische vakkundigheid bespaart Hacksaw Ridge een lager cijfer, maar ik zal hem niet snel nog eens opzetten, door al die cringeworthyness.
2,5*
Vaak ben ik het met je eens zo ook nu. Ik had erg naar deze uitgekeken zoals eerder te lezen is maar misschien toch iets te hoge verwachtingen. Het verhaal word in 3 delen verteld, het liefdesverhaaltje, wat niet echt overtuigd, de training, bijna 1 op 1 overgenomen uit Full metal jacket, en natuurlijk de Oorlog zelf wat maar voort blijft duren en echt spannend word dat ook nergens. Er zit veel van alles in maar dit alles is het gewoon niet helemaal. Dat de film geregisseerd is door Mel Gibson is ook wel te raden. Aardige film voor een keer maar deze zal ik thuis niet nog eens zien. 3***
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
Jep, ik moest ook wel wat aan FMJ denken. Nu heb ik dat al gauw bij een drill sergeant (zolang ze geen David Schwimmer heten), maar bij deze iets sterker! Laat ik ook iets positiefs zeggen: Ik vond Vince Vaughn niet onuitstaanbaar, wat ik praktisch altijd wel een beetje heb. Toch een behoorlijke prestatie.
mjk87 (moderator films)
-
- 13291 berichten
- 3906 stemmen
David Schwimmer was anders een pak geloofwaardiger dan Vince Vaughn.
Buiten dat in BoB meer tijd wordt genomen en de nadruk op het groepsproces en kameraadschap ligt, maar ook dat dit veel serieuzer werd opgepakt.
The Oceanic Six
-
- 59141 berichten
- 3918 stemmen
In peace, sons bury their fathers. In war, fathers bury their sons.
Lekker hoor, om zo half november nog eens mijn beste film van 2016 vermoedelijk te zien. En dat terwijl ik geloof ik niet eens de trailer heb gezien en puur ben afgegaan op de erg lovende reviews. En zij hebben gelukkig gelijk, want dit is de beste ''oorlogservaring'' sinds Saving Private Ryan.
Hacksaw Ridge draait zoals bekend om Desmond T. Doss, een jongen die van huis uit erg gelovig is en daardoor weigert om iemand te doden, iets wat nogal belangrijk is tijdens een oorlog als je in het leger gaat. Zijn verhaal is opgedeeld in 3 fases; zijn achtergrond, zijn training en de uitvoering in Japan waar de meest waanzinnige oorlogstaferelen voor zijn ogen gebeuren. Het is vrij knap van Mel Gibson dat hij in de eerste twee fases een vrij clichématig verhaal op zo'n boeiende manier vertelt dat het me helemaal niet uitmaakt dat ik alles al eens eerder in andere films heb gezien. Zijn familieverhaal (waarbij de rol van zijn vader erg goed is), zijn date met de erg leuke Teresa Palmer en zijn training waarbij hij afgebeuld wordt door een verrassend sterke Vince Vaugh en waar zijn collega's hem vernederen omdat ze niet snappen dat iemand niet wil schieten zijn allemaal momenten die niet nieuw zijn, maar wel prima vertoond worden, mede ook door erg overtuigend acteerwerk van Andrew Garfield. Ik leefde met hem mee en ook al ben ik totaal niet gelovig, ik kon zijn beweegredenen wel begrijpen. De film neemt ruim de tijd om zijn verhaal op een boeiende wijze aan de kijker te tonen.
En dan breekt het derde deel van de film aan; het meest waanzinnige stukje oorlog op een scherm sinds ik Saving Private Ryan in de jaren 90 voor het eerst zag. Het bloed, de ledematen, darmen en de ellende komt keihard op je af in een verziekend hoog tempo. Zeer indrukwekkend en Mel Gibson toont maar weer eens hoe goed hij als regisseur is op dit gebied. Het is soms ronduit pijnlijk om naar te kijken, ook als er vlammenwerpers bij komen. Zoiets intens heb ik sinds die beruchte Normandië-landing van SPR niet meer gezien.
Maar Gibson weet ook op de juiste momenten gas terug te nemen om het verhaal van Doss te vertellen, die absoluut hele heldhaftige dingen heeft gedaan. Maar de film slaat nooit door in opzichtige heldenervaring, zoals Clint Eastwood dat recent met American Sniper en Sully wel heeft gedaan. Gibson kiest voor een ingetogen benadering, wat ik fijner vind, al is het erg mooi dat de pelotoncollega's wel aan hem dank betuigen en hun ongelijk toegeven. Dat voelde toch wel als een fijne gerechtigheid. Net als de afsluiter met de echte veteranen van destijds die aan het woord komen over de echte Desmond Doss, op een wijze zoals Band of Brothers ooit ook deed met de Easy Company. Stijlvol om zo te eindigen.
Hacksaw Ridge zal wel niet bij iedereen in de smaak vallen door het wat clichématige verhaal of het overdreven aanwezige geloof, maar als je je daar niet aan zal storen heb je echt een fenomenale film te pakken die je absoluut in de bioscoop moet kijken dankzij een aantal enorm intense scenes.
4,5*
John Milton
-
- 21559 berichten
- 11722 stemmen
David Schwimmer was anders een pak geloofwaardiger dan Vince Vaughn.
Buiten dat in BoB meer tijd wordt genomen en de nadruk op het groepsproces en kameraadschap ligt, maar ook dat dit veel serieuzer werd opgepakt.
Maar mijn pantoffel is doorgaans geloofwaardiger dan Vince Vaughn. Dat ik me een keer niet blauw ergerde, heeft natuurlijk wel een bepaalde context, en te maken met een uitermate lage verwachting
Maar Schwimmer doet me gewoon niet denken aan FMJ. Niet doordat hij helemaal niet geloofwaardig zou zijn hoor. Al is het ook weer niet mijn favoriete stukje casting van BoB, dat moet ik wel zeggen.
T.O.
-
- 2206 berichten
- 2463 stemmen
Deze film laat een conservatief dilemma aan bod komen: gaat gewelddadig patriottisme boven individuele (religieuze) principes? De hoofdrolspeler heeft zijn eigen antwoord op deze vraag - true story ook nog eens. Regisseur Gibson schuwt de kitscherigheid uiteraard niet.
Ik was niet kapot van de oorlogsbeelden, ze zien er uit alsof er veel zorg aan is besteed maar op een gegeven moment begon het nogal langdradig te worden. Dat kan nooit de bedoeling zijn. Het eerste gedeelte tot aan die gevechtsscènes had nog wel een prettige sfeer, maar dat is niet voldoende voor een allround positieve beoordeling.
Bélon
-
- 1795 berichten
- 0 stemmen
En inderdaad, dat is een meer academische benadering van de film Ik kan het op Gibson-gebied niet zo helpen dat ik daar zeer in ben geïnteresseerd, nadat ik voor m'n studie eens wat dieper in de historiciteit van Apocalypto dook (mocht je geïnteresseerd zijn, dat stuk vind je hier terug). Je gaat toch op een andere manier kijken, gelukkig heeft het me er niet van weerhouden beide films-om andere redenen-te kunnen waarderen
Ah dat verklaart het e.e.a. qua academische benadering. Ik zal je Apocalypto-essay eens lezen als ik wat nuchterder ben. Interessant
Timothyvdmeer
-
- 1501 berichten
- 2284 stemmen
Goede film met een mooie rol van Garfield. Beelden waren mooi maar oma net wat te heroïsch.
eRCee
-
- 13346 berichten
- 1923 stemmen
Mja, dit lijkt me een heel ander paar mouwen. Op voorhand heb ik wel wat twijfels bij Gibson aan het roer en daarnaast lijkt de insteek, zoals vaak bij oorlogsfilms uit de VS, die van het zoeken naar heroïek in de oorlog. Wat een soort van rechtvaardiging kan geven.
Ik denk dat het gros van de oorlogsfilms niets toevoegt aan wat de oorlogsliteratuur ons kan leren. Op dit moment ben ik bijvoorbeeld bezig in Het Stalinorgel van Gert Ledig, die vergeleken wordt met Remarque en Barbusse. Het tijdloze werk van deze ervaringsdeskundigen laat zien dat oorlog geen heroïek of schoonheid bevat, dat de gruwel zo groot is dat het elke rechtvaardiging van te voren of zingeving achteraf opheft.
schrans
-
- 420 berichten
- 1016 stemmen
De start is vrij flauw, cliché en traditioneel. Doss doet me bij momenten aan Forrest Gump denken en lijkt mentaal wat achtergesteld. Het drill-gedeelte was in orde, maar het is pas wanneer we in Okinawa aankomen dat de film echt hoge toppen scheert. Het is heel realistisch en rauw in beeld gebracht van hoe een slagveld er moet uitgezien hebben. Minpunten vind ik de getuigenissen op het einde, het nogal karikaturaal voorstellen van de Japanners en de 2 'salvation'-momenten van Doss. Al bij al zeker een genietbare film.
Actarus
-
- 496 berichten
- 2144 stemmen
Mel doet het weer!
Met zéér hoge verwachtingen naar de bioscoop gegaan, en volledig ingelost.
Dit is gewoonweg één van de beste films van 2016, en verplicht voer om in de bioscoop te kijken.
Ja, het eerste deel is cliché en traditioneel, maar daar hou ik van. Uitstekende opbouw om het hoofdpersonage te leren kennen. De liefde is vertederend en de chemie werkte wel voor me...het tweede deel op het trainingskamp kan je dan weer wat lachen...en wanneer we aan het laatste deel beginnen heb je geen idee hoe serieus, vet en gewelddadig het allemaal word.
Het slagveld is perfect weergegeven, niet veel wijde shots, nee, je zit er tussenin! De kogelsalvo's, bominslagen en ledematen vliegen je om de oren. Zo heftig wat je nog nooit in een andere oorlogsfilm heb ervaren, de bioscoop daverde! Fenomenaal in beeld gebracht, bombastische doorweven met een knappe soundtrack, hier geniet ik van!...
Ik verwacht niet minder dan volgende Oscar-nominaties : beste film, beste regie, beste hoofdacteur, beste sound-editing en soundmixing, beste cinematography, beste visual effects, beste soundtrack....
Hou je van oorlogsfilms, ga dit zien zou ik zeggen, uitzonderlijke bioscoop-ervaring!
Materny
-
- 10188 berichten
- 1026 stemmen
Verplichte kost voor het grote scherm. Beste oorlogsfilms sinds.....ja, zeg het maar..
Snoeihard en realistisch gefilmd; de gruwelijkheden die bovenop de Ridge worden vastgelegd degraderen de gewelddadige scenes uit pak 'm beet een 'Saving Private Ryan' of 'We we Soldiers' tot familievermaak.
4.5*
Gerelateerd nieuws
Waargebeurde oorlogsfilm 'Hacksaw Ridge' van Mel Gibson vrijdagavond op televisie
Drie ijzersterke WOII-films op Netflix die nog maar korte tijd beschikbaar zijn
Zes steengoede Tweede Wereldoorlog-films die je op Netflix kunt kijken
Dit is de code voor deze gratis Oscarfilm van Pathé Thuis
Bekijk ook
O.J.: Made in America
Documentaire / Biografie, 2016
47 reacties
Kozure Ôkami: Sanzu no Kawa no Ubaguruma
Actie / Avontuur, 1972
19 reacties
Be Here Now
Documentaire / Drama, 2015
5 reacties
Lion
Biografie / Drama, 2016
152 reacties
Contratiempo
Thriller / Misdaad, 2016
162 reacties
Under Sandet
Oorlog / Drama, 2015
112 reacties
Gerelateerde tags
japantweede wereldoorlogviolent fatherpacifismbijbelbiografieoorlogokinawaconscientious objectorgebaseerd op een waargebeurd verhaalbloedvergietenreligiesoldaatreligieusalcoholischwar heromedic us militarybattle of okinawacongressional medal of honor
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.