Lilo & Stitch (2002)

de film zelf vind ik NIET geslaagd!!!

Lieve kleine stitch... die heeft mijn hartje gestolen waardoor mijn 2,5 - je

Disney Classic #45

Lilo & Stitch is een werkje waar van alles op aan te merken valt en toch een glimlach op je gezicht weet te toveren. Allereerst is het technisch niet bepaald een hoogvlieger met vluchtige tekeningen en weinig oog voor details. Verder komt het geheel wat kinderlijk over.

Maar het zomerse sfeertje, de leuke soundtrack en humor maken het op de één of andere manier tot een behoorlijk genietbare film. De hoofdkarakters zijn goed neergezet. Behalve de twee titelpersonages vond ik vooral de voormalig CIA agent à la Marsellus Wallace leuk bedacht. Het is allemaal niet genoeg om een klassiekerstatus te verkrijgen maar ik kom wel op een ruime voldoende.

3,5*

vreselijke film

Lilo & Stitch is na The Lion King de tweede animatiefilm van Disney, die niet gebaseerd is op een bestaand verhaal. Eind jaren ’90 werden de kosten van traditionele 2D-animatiefilms alsmaar duurder en duurder. Disney-directeur Michael Eisner stelde daarom voor om weer eens een goedkopere en kleinschaligere animatiefilm te produceren, zoals Disney dat ooit deed met de film Dumbo uit 1941. Lilo & Stitch maakt ook weer gebruik van oudere animatietechnieken, zoals het gebruik van in waterverf geschilderde achtergronden.

In deze film wordt ook slechts beperkt gebruik gemaakt van computeranimatie. Op animatie-gebied kan Lilo & Stitch zich misschien niet meten met films als Tarzan of Beauty and the Beast, toch is ze een geslaagde animatiefilm.

Dankzij de setting in het hedendaagse Hawaï, wijkt Lilo & Stitch ook behoorlijk af van de typische Disney-films, die zich vooral in het verleden afspelen. De relatie tussen Lilo en Stitch wordt uitstekend uitgebeeld en vormt het hart van de film. Het verhaal is misschien ietwat voorspelbaar, maar de humor en het tempo maken veel goed. De film werd lovend ontvangen en werd een succes in de Amerikaanse bioscopen, mede dankzij de grappige trailers die vooraf gingen aan de film, waarin het karakter Stitch de draak steekt met diverse animatieklassiekers als Beauty and the Beast en The Lion King.

Vond het zelf verder wel een schattig filmpje maar verder weinig imponerend. Laat visueel ook zeer te wensen over.

2,5*

Nee.

Hamlet and The Lion King: Shakespearean Influences on Modern Entertainment - chakal.lionking.org

The Spirit Behind The Lion King - crossroad.to

En Wikipedia zegt: The Lion King was the first Disney animated feature to be an original story, rather than being based on an already-existing work. The filmmakers have said that the story of The Lion King was inspired by the Joseph and Moses stories from the Bible and William Shakespeare's Hamlet

Ik vind de scheidslijn tussen 'baseren' en 'direct overnemen' bij Disney vrij vaag maar laten we stellen dat er wel veel invloeden van Shakespeare en de Bijbel in de Lion King zijn terug te vinden.

In het begin werd ik wel verrast door een voor Disney-begrippen donkere introductie van gemene aliens. Leuk hoor, maar je weet ook wel dat er daarna er zich toch een zwak verhaaltje ontwikkelt, waarbij een kleine alien als hond gezien wordt door een jonge blaag. Alles loopt in de soep door dat mormel! Ongelooflijk trouwens weer, die 'grap' wordt weer ellenlang doorgezet. Animatie was bij vlagen trouwens heel matig en ook aan de saaie kant.

Mijn zusje keek deze gisteravond. Grappig eigenlijk dat ik me van deze film nauwelijks nog wat kon herinneren maar van de vervolgen de tv-serie nog wel veel weet.

Vroeger vond ik het fenomeen in ieder geval erg leuk.

Oh good! My dog found the chainsaw!

Ik moet ongeveer een jaar of 11 à 12 zijn geweest toen Lilo & Stitch hier in de cinema draaide. Indertijd volgens mij wel gaan zien in de cinema (of later gaan huren, dat kan ook) maar de film had in ieder geval niet echt een indruk nagelaten. Gisteren had ik echter opeens zin in nog eens een Disney film en tussen de 'moet ik nog eens herzien' stapel lag deze. Zonder al te veel verwachtingen opgezet en wat blijkt? Het is verdraaid één van de beste Disney films in jaren!

Sowieso al een leuk begin met een, voor Disney normen, ietwat duistere introductie maar het valt meteen op dat Stitch de show gaat stelen. Iets wat hij geruime tijd doet (favoriete scène is ongetwijfeld Lilo die bidt om een echt vriendje, liefst een engel, en dat er dan wordt gecut naar Stitch die met zijn ruimteschip is gecrasht en chaotisch brabbelend uit het wrak komt gekropen) en het is dan ook jammer dat er wordt beslist om hem uiteindelijk meer en meer te laten praten. Had voor mij in ieder geval niet gehoeven. Soit, voor het overige wel een film zoals je van Disney kunt verwachten. Hier en daar nogal zoet en de moraal ligt er vooral naar het einde toe nogal dik op. Is dat erg? Eigenlijk niet, want Lilo & Stitch heeft nog genoeg andere kwaliteiten om te boeien. Een resem kleurrijke nevenpersonages (al kreeg ik bij de galactische federatie nogal een Treasure Planet vibe en die David had geknipt mogen worden), een vlotte muziekkeuze (niet meteen een Elvis fan maar het werkt) en natuurlijk de aandoenlijke chemie tussen Lilo en Stitch zelf.

Qua animatiestijl iets minder. Sowieso al erg moeilijk om aan de stijl van Aristocats of Sword in the Stone te tippen, maar bijvoorbeeld Nani zag er gewoonweg niet altijd even goed uit. Stemmencast daarentegen is wel goed. Vind het wel merkwaardig dat de regisseur zelf (of toch één van de twee aangezien Chris Sanders de film heeft gemaakt met Dean DeBlois) de stem van de hoofdrol voor zich neemt. Soit, een paar bekende(re) namen om het geheel wat beter te kunnen promoten (al betwijfel ik of er iemand vandaag de dag Tia Carrere nog kent aangezien Relic Hunter toch ook alweer een aantal jaar achter ons ligt) maar ook op hen weinig op aan te merken. Leuke knipoog trouwens in de outfit van Cobra Bubbles. Die wordt gespeeld door Ving Rhames en Bubbles lijkt wel erg hard op Marsellus uit Pulp Fiction.

Toffe manier van releasen ook met die trailers van Disney classics waar Stitch in verschijnt. Leuk gevonden en de bonus A Sitch in Time is nog wel een leuke extra. Soit, naar het schijnt zijn de vervolgen ook nog wel vrij degelijk en er is zelfs nog een serie van gemaakt. Ik heb het indertijd in ieder geval gemist, maar dat wil ik best nog wel eens goedmaken.

4*

Na herziening is deze Lilo & Stitch op het eerste zicht een buitenbeentje van Disney. Geen prinses en je zou kunnen zeggen dat de sidekick dit keer centraal staat. Stitch maakt het dan ook wat de moeite waard, maar verder mist het alle charme en is dit een kinderfilm met enkele verwijzingen naar SF-films. Niet mooi gemaakt en eerder geschikt als tv-serie voor een Nickelodeon-publiek. En de aankleding van een gezin met problemen op een eiland in Hawaii mag dan wel anders zijn dan wat Disney gewoonlijk serveert, het blijft wel het gekende schema volgen met een moraal en wat voorspelbare flauwe humor.

Afgedaan als kinderfilm en destijds daarom links laten liggen, en hoewel het inderdaad ook wel een kinderfilm is, is het wel ontzettend bekijkbaar door volwassenen die jong van geest zijn. Het verhaal is erg leuk en de vriendschap tussen de schattige Lilo en de stekelige Stitch is heel aandoenlijk. Leuke en lieve animatie, richting de 4*.

Erg matige Disney film. De combinatie tussen een science fiction verhaal en een zoetsappige Disney omlijsting werkt niet zo goed. Dat beide hoofdpersonages nogal irritant zijn en weinig tot geen sympathie opwekken helpt ook niet echt. Het ziet er wel best behoorlijk uit (hoewel Disney beduidend beter geanimeerde films heeft gemaakt), maar inhoudelijk is het een nogal vervelende en zwakke film.

“Oh good! My dog found the chainsaw!”

Leuke animatiefilm. Disney heeft altijd wel oog voor ietwat sentimentele verhalen die goed in elkaar steken, en zowel jong als oud aanspreken. En Lilo & Stitch past ook perfect in dit rijtje. De film maakt net te weinig indruk om zich te kunnen meten met de echte klassiekers, maar als kleurrijk sprookje werkt dit zeker. En met onder andere Chase, Sanders en Rhames heeft Lilo & Stitch ook een aantal sterke stemacteurs heeft.

Lelijke personages ! Hebben ze allemaal een dikke neus en dikke benen, vreselijk!

Lilo & Stitch is toch één van de mindere animatiefilms die ik de laatste jaren zag. Een stel ruimtewezens die een gemuteerd creatuur niet de baas kunnen in combinatie met een mierzoet verhaaltje op Hawaï is geen ideale mix. De personages spreken amper aan en komen er allen qua animatie vrij stereotiep uit. Stitch valt nog best mee als creatuur, maar de andere aliens zijn inspiratieloos of over the top.

Ook de humor werkt amper al is Stitch ‘the Godzilla’ wel best te pruimen. Het verhaal is gewoon niet geloofwaardig genoeg om aan te slaan. De verwijzing naar het lelijke eendje lag er net iets te dik op. En ook de actie is overdreven, zeker het luchtgevecht en de heen en weer vliegende wezens. Ook de moraal is tot vervelends toe gebruikt waardoor de film ook daar niet in uitblinkt. Het plotverloop gaat dezelfde richting uit.

De setting op Hawaï was dan wel weer geslaagd lang voordat een soortgelijke setting met Vaiana eraan kwam. Alles in beschouwing genomen net niet, jammer.

De film kent verschillende minpunten (die hierboven al veelvuldig zijn aangehaald), maar ik ben zelf echt wel héél grote fan van Stitch. Voor mij draagt hij de film volledig en vind ik het over de gehele lijn eigenlijk toch nog leuk om de film te kijken. Sowieso mijn favoriete Disneycharacter, maar wel verre van m'n favoriete Disneyfilm...

4*

Weinig aan.

Ik was er destijds al niet in geïnteresseerd, weet niet of ik hem toen helemaal gezien heb. Maar het hele uitgangspunt is al niet echt boeiend en ook wat vergezocht en flauw. Voor een Disney is het allemaal weinig groots en meeslepend. Die alienfiguurtjes zijn niet echt leuk of interessant en alles doet meer aan als een zaterdagochtend-tekenfilmpje dan als een Disney feature film.

Lilo is op zich wel een grappig meisje, maar verder zit er eigenlijk niets in de film dat voor mij het bekijken waard was (ja oke, Marcellus Wallace als kinderbescherming was dan nog wel leuk, maar laat ook weer zien dat de personages in de film maar all over the place zijn).

Ben op zich nog steeds wel een Disneyfan, maar nu ik afgelopen jaren meer Ghibli en andere Japanse animatie gekeken heb ga ik (zeker voor dit soort settings/verhaaltjes) toch wel meer naar hun films neigen als ik zou moeten kiezen. Een film als Ponyo, die je wellicht in de verte zou kunnen vergelijken met dit, is dan toch een stuk genietbaarder.

2*

Ik zat me eigenlijk voortdurend af te vragen:" is dit echt een Disney film?"

Het absurde proloog, veel geweld, heftig drama over twee zussen die wees zijn en dan ook de dreiging om Lilo uit huis te plaatsen.

Ik vind het altijd weer fascinerend hoe zo'n Disney film een zwaar onderwerp zo weet te brengen dat je aan het eind met een goed en vrolijk gevoel de film uit komt. Terwijl er eigenlijk, als je de luchtige elementen van de film laat voor wat ze zijn, niks te lachen valt en het een diep trieste bedoeling is. Eenzaamheid, geen familie/thuis hebben, uitsluiting van de rest. Ik schrok er van toen ik laatst deze klassieker eindelijk een keer bekeek.

Ik had iets heel anders verwacht, een gezellige en onschuldige familiefilm waar een grappig beestje een een schattig meisje wat avonturen zouden beleven. Dat is uiteindelijk ook wel zo maar op een hele andere manier.

Pover.

Lilo & Stitch is ietsje ouder dan ik dacht. Als kind heb ik deze alleszins nooit gezien - het was randje kantje aangezien ik eind 2002 toch alweer 10 jaar werd. In ieder geval had ik hem misschien beter toen gezien. Vandaag de dag doet deze film mij weinig. Vervelende typetjes - zowel mens als alien. Behoorlijk herhalend ook, waardoor het wachten op het moraaltje lang wordt.

Verder wel degelijk in stemmenwerk, maar van de stijl lig ik niet overhoop. Na het overwegend sterke werk uit de jaren '90 voelt dit toch als vijgen na Pasen en als een gevalletje bandwerk - waar latere films als Brother Bear etc. ook wel last van hadden.

2