Girl, Interrupted (1999)

Goeie film over een jonge vrouw die wordt opgenomen in een psychiatrische inrichting. Een mooi verhaal dat zich afspeelt eind jaren '60. Onderhoudend en genoeg mooie momenten, maar echt aangrijpend wil het niet worden. Uitstekend acteerwerk van de voornamelijk vrouwelijke cast. Met gemak 3.5 sterren.

Aardig, alleen verloor de film in het tweede deel een beetje de aandacht. Was het eerst nog een fris feelgood-filmpje, beetje soort Shawshank "het is wel niet de meest fijne locatie maar laten we er het beste van maken" Redemption, daar ontstpoort de film tegen het einde een beetje. Verkeerde keuzes die worden gemaakt en die sfeer uit het eerste deel verdwijnt. Deels zal natuurlijk het boek (dus het leven van de schrijfster) gevolgd worden, maar erg sterk vond ik het niet. Wel prima acteerwerk waarbij vooral Jolie opvalt die met goede make-up en goed spel iets verdorvens en verdrietigs heeft. Allemaal heel diep (de film gaat nooit over de ziekte eigenlijk maar alleen over het verblijf van Ryder in die inrichting) of bijzonder wordt het nergens, maar met de fijne muziek (Wilco!) en redelijk tempo valt dit lekker weg te kijken. 3,0*.

Goede film met een cast die menigeen wel zal overhalen om de film te bekijken, de namen zijn ook niet van de minste.

Misschien dat niet iedereen deze film goed zal vinden maar ik heb me er alleszins niet met verveeld.

De moeite om eens te bekijken, zeker en vast !

Sterke film met een goed verhaal. Interessant om te zien hoe de maatschappij in de jaren 60-70 omging met psychische problemen ... en schrijnend tegelijk. Mensen krijgen een etiket opgeplakt, maar worden in het ongewisse gelaten welke diagnose ze hebben. Ze moeten medicatie nemen zonder te weten wát ze nemen. Je moet braaf en stil zijn of anders volgt de isoleercel of eventueel elketroshocks. Dit kwam erg goed aan bod en is in groot contrast met de psychiatrie van vandaag (enfin, dat veronderstel ik toch).

Zeer sterke rol van Ryder en Jolie. Toch greep het verhaal me niet volledig.

De scene in de isoleercel waar beide hoofdpersonages elkaar aankijken, vond ik één van de beste momenten van de film. Die blik was zo allesomvattend dat ze de hele film bundelt in dat ene moment. Leuke song ook, een song die de patiënten doet wegdromen naar een (beter?) leven buiten de muren van de instelling.

Wow! Wat een top acteertalenten!

“Susanna, four days ago... You chased a bottle of aspirin, with a bottle of vodka.”

“I had a headache.”

Sterke dramafilm over een stel vrouwen in een psychiatrische inrichting in de jaren 60'. Schitterend acteerspel met als uitschieter Angelina Jolie die de stemmingswisselingen van Lisa ongelooflijk realistisch speelt. Ryder speelt de hoofdpersoon Susanna ook sterk.

Susanna vind eigenlijk dat ze niet thuishoort tussen al die gekke vrouwen, maar uiteraard komt ze steeds meer tot inkeer. De film begint luchtig, maar verandert steeds meer van toon. Het kille uiterlijk van de film (veel witte muren, koude weersomstandigheden, grauwe kleuren, donkere scènes) helpen daarbij. Het belangrijkste is dat de omslag van Susanna geloofwaardig wordt gebracht en dat is zeker de verdienste van het sterke script en vooral Ryder.

Mooie film, een vrouw met borderline wordt in een gesloten inrichting geplaatst met het doel daar te genezen, onmogelijk natuurlijk in een dergelijke omgeving. Haar wil om uit die omgeving te ontsnappen doet haar zich zodanig te gedragen dat ze ook daadwerkelijk ontslagen wordt en zal ervoor zorgen daar nooit meer hoeven te vertoeven. Volgens mij kun je niet van borderline genezen, maar je kunt natuurlijk wel zoveel mogelijk allerlei emoties zoveel mogelijk onderdrukken.

Beetje een One Flew over the Cuckoo's Nest light.

Winona Ryder is natuurlijk een fantastische actrice. Dankzij haar is de film toch de moeite.

Vrouwelijke variant op One Flew over the Cuckoo's Nest. Maar Girl, Interrupted wordt geen klassieker. Ondanks het goeie acteerwerk is het verhaal net even te voorspelbaar en mist het diepgang. Het einde is zelfs zoetsappig, opgevrolijkt met Hollywoods bekende strijkorkest.

Aardig middle of the road drama. Ryder en Jolie zijn niet groots maar doen het niet verkeerd als mentaal instabiele meisjes- overigens wel even een vaag moment als Ryder’s personage een signaal voor een depressie benoemt: stelen terwijl je geld hebt...ik dacht even dat Ryder zichzelf op de korrel nam maar ze zou pas 2 jaar later worden opgepakt voor diefstal.

De film is in het begin niet-chronologisch, een stijlfiguur die vrij opeens overboord wordt gezet want er volgt een lineair verhaal over het leven in een instelling. Door de setting doet het natuurlijk denken aan One Flew Over The Cuckoo’s Nest, maar daar houdt de vergelijking wel op. Er is nauwelijks spanning tussen personeel en patiënten, het personeel en de leiding is eerder begripvol, een aanklacht tegen een onmenselijke zorginstelling is dit ook niet. Tijdsbeeld vond ik ook allerminst geslaagd, alleen aan de auto’s kon je zien dat het zich in de jaren 60 afspeelt. O ja je ziet ergens een Kennedy poster.

Tegen het einde zette ik me al schrap voor een obligate twist (Ryder en Jolie zijn dezelfde persoon of zo), zeker met die rare scène in de kelder leek het die kant op te gaan maar dat bleef me gelukkig bespaard. Wel komt die gebroken hand nog terug, wat van Susana dan toch een soort tijdreiziger maakt. Dat wordt verder genegeerd en Girl, Interrupted gaat als een nachtkaars uit. Wat overblijft is een aardig geacteerd maar weinig subtiel en inconsistent portret van het leven in een zorginstelling, met een teleurstellend einde.

Zwakke Mangold.

Als regisseur heeft hij het wel degelijk in zich. Maar nu is dit zijn vierde en slechts eentje heeft een voldoende gekregen. De regisseur kiest wel projecten met een verhaal, maar de uitwerking laat het regelmatig afweten, en hier dus ook.

Eerste half uur is het beste stuk in de film. Ook het meest eigenaardig, waar de stijl van de regisseur vaak het beste naar voren lijkt te komen. Nog best interessante en warrige beelden maar uiteindelijk verschijnen ze niet meer en begint de film af te glijden in een standaard dramafilm.

Acteerwerk is ook niet al te best. Het beste acteerwerk komt van Goldberg af en blij vlagen van Ryder & Murphy. Ryder valt vooral terug in wat standaard "kijk mij eens schattig zijn" rol en die maakt hier geen indruk. De rem gaat er bij haar ook niet bepaald vanaf, het blijft te veel in veilig gebied.

Jolie was al helemaal een vreemde keuze. Buiten dat ze er wellicht goed uitziet is dit niet een rol die haar op het lijf is geschreven. Het is allemaal nogal gemaakt en heel stoer en interessant is ze ook beslist niet. Het is gewoon te overdreven en over-the-top. Het werkt gewoon niet.

En hoe verder de film voortkabbelt, hoe voorspelbaarder het wordt. Het is ook zo jammer, want het begin beloofde nog een redelijk eigenaardige film. Maar uiteindelijk raakt de film steeds doorzichtiger, en doorzichtiger, en doorzichtiger, totdat het glas weg is en je alles nu wel kan opnoemen wat er de komende minuten gaat gebeuren.

Locatie mist ook wat sfeer. Het is allemaal wel iets te veel regenbogen en eenhoorns, mag wel iets killer. Wat drama voor de rest die nooit helemaal van de grond komt en je hebt een film die eigenlijk gewoon niets nieuws doet en een hoopvol begin om zeep legt.

Wel nog punten voor het eerste half uur een de scenes met een verhangen Murphy op de achtergrond. Die zijn nog wel akelig. Maar opnieuw, de opbouw naar die scene toe mist echt de akeligheid van zo'n situatie.

Handig dat Shadowed en vooral Flavio precies verwoorden wat me in deze film zo tegenstaat.

Het is nooit een goed teken als je denkt een heel eind op weg te zijn met een film en je pas op de helft zit - dat had ik ook met The Appartment van Billy Wilder en dat was toen echt een hele lange avond.

Mijn verwachtingen waren torenhoog maar ik merkte al heel gauw dat de film totaal niet bij me binnen kwam. Een van de dingen waar ik inderdaad vooral in het begin tegenaan liep was dat het me niet duidelijk was waar we zaten binnen de chronologie, wat zowel kwam door het - aanvankelijke - heen en weer gespring in de tijd maar ook heel veel elementen die er wel / niet op duiden dat we een aantal decennia eerder zaten.

De Oscar voor Angelina Jolie ontgaat me totaal. Ik kon er niet meer van maken dan het zoveelste typetje dat een grote mond heeft, af en toe tegen wat stoelen aantrapt maar uiteindelijk heel erg kwetsbaar is. Maar dat was het: een typetje. Wel erg leuk vond ik Vanessa Redgrave die een heerlijke rust bracht in de voor mij toch verder hysterische bedoening, maar haar zagen we dan weer te weinig. Goldberg is en blijft leuk, maar heb ik eigenlijk helaas toch ook wel interessantere rollen zien spelen. Brittany Murphy is weer de geweldige actrice zoals ik haar ken.

En ook weer die vreselijk gezapige voice-over... Ik kan er niet tegen. Ik snap dat het in de vorm van het dagboek nog wel een rol van belang heeft voor het verhaal, maar wat mij betreft is elke voice-over er een te veel.

Nee, helaas niet de film die ik gehoopt had.

2,5*

Zat nooit echt goed in deze film waarin gedachten en dialogen ofwel doorzichtig ofwel verward overkwamen.

Bovendien vond ik er geen acteerwerk in dat het niveau had kunnen optrekken. Die Oscar voor Jolie vond ik redelijk goedkoop en dat Whoopie Goldberg er het nog het best van afbrengt zegt m.i. genoeg.

Mijlen onder "One Flew over the Cuckoo's Nest", al is dat geen schande, maar niettemin toch niet overtuigd van James Mangolds film.

Het verhaal an sich verdient geen originaliteitsprijs, maar de woelige 60s-sfeer en een sterk acterende Winona Ryder tillen de film alsnog ver boven de middelmaat. Voeg daarbij enkele boeiende gedachtenkronkels (de dames zijn gek maar niet debiel) en je hebt een juweeltje. Warm aan te bevelen. 4*

Positief verrast dat dit niet de typische anti-psychiatrie is die je na de eerste tien minuten verwacht. Wel integendeel, Girl, interrupted is goed beschouwd behoorlijk positief over de psychiatrie en de mensen die er werken. Dat is dan bijna weer teveel van het goede, maar afijn. Vond het verder best wel goed uitpakken allemaal met de focus op Susanna en haar relatie met de andere vrouwen in de instelling. En vooral haar zoektocht naar zichzelf: is ze ziek, wat houdt dat dan in, en hoe kan ze daarmee haar leven leiden? Het laatste kwartier gaat echter ver over the top qua ontwikkeling en de zoete muziek helpt ook niet mee. Kost de film toch een halve punt, want verder heb ik me er goed mee vermaakt.

Een van de betere rollen van Winona Ryder, ook Angelina Jolie speelt een prima rol. Zeer goede film maar toch iets minder aangrijpend dan One Flew over the Cuckoo's Nest en zeker Awakenings. Wel positief is dat dit geen zwart wit afspiegeling is en de verplegers niet als onmensen worden afgeschilderd zoals wel vaker in dit soort films. Leuke soundtrack ook. Nipt 4 sterren

Nogal wat aan te merken op deze film, vooral de regie is niet best. Mangold probeert zijn eigen Cuckoo's Nest te maken, maar faalt behoorlijk. Toch opmerkelijk gezien zijn goede staat van dienst.

Het loopt allemaal verre van lekker; verwarrende scènes worden afgewisseld met juist heel trage saaie stukken. Ik viel zelfs tweemaal in slaap bij het kijken. Daarnaast is het behoorlijk kwalijk om de psychische thematiek te overgieten met een sentimenteel jaren '90 Hollywood sausje. Ik denk dat we daar tegenwoordig wat serieuzer mee omgaan over het algemeen.

Over blijft een prima productie met mooie locatieshots en aardige sfeerschetsen, zoals gezegd wel vaak geïnspireerd door de film met Nicholson. Ryder speelt goed en heeft een bijzonder stijlvolle uitstraling, Jolie is charismatisch als altijd hoewel haar rol van stoere chick - net als bij andere films uit haar begindagen - nogal over the top is. Opmerkelijk veel bekende acteurs in de bijrollen trouwens.

LOL!

Het verhaal kabbelt rustig verder en heeft nooit de impact die het toch zou mogen hebben. Het is een rustig verhaal geworden over een jonge vrouw in de 60s die kampt met psychische problemen en zoals dat toen wel meer gangbaar was, dan maar in een instelling werd opgesloten om vooral veel medicatie toe te dienen. De film doet denken aan een vrouwelijke emo-versie van One flew over the cuckoo's nest, al zou dat eigenlijk wel kort door de bocht zijn. De cast maakt wel wat goed met een hoop bekende gezichten. Dezelfde film met een B-ploeg had al lang een vergeten tv-film geweest.

Mooie film. Het doet me zelf denken aan iets wat ik heb meegemaakt en susanna was wel een lieve vrouw.

Vanwege mijn Angelina Jolie marathon, deze film ook nog eens herzien. Het blijft een geweldige film met een uitstekende en bekende cast! Behoort zeker in mijn top 50 beste films ooit.

Niet alleen het acteerwerk is uitstekend van zowel iedereen, maar ook de gebeurtenissen, de manier waarop het verhaal verteld wordt is fijn. De momenten dat Susanna afdwaalt en je flashbacks krijgt en stukje bij beetje meer verteld over haar psyche en geestelijke gezondheid. Ook krijg je steeds meer te zien van andere personages en worden steeds meer zaken duidelijker.

Er zit daarnaast ook grappige stukken in de film, komt mede door Jolie, maar ook door de andere 'gekke' personages. En natuurlijk ook de nodige drama. Het verveelt geen moment. Een absolute aanrader als je het nog niet gezien hebt.

Een film die ik al tijden geleden heb gezien, maar omdat ik de film lastig te duiden vind, heb ik het schrijven van deze mening flink vooruitgeschoven. De film doet enerzijds denken aan One Flew Over the Cuckoo's Nest gezien dat de hoofdpersone niet vrij is om het instituut te verlaten, maar anderzijds lijkt het personeel wel echt zich om de patiënten te bekommeren. De vraag is natuurlijk of non-conformiteit met geestesziekte verward wordt, maar ik vind de film daar geen duidelijk conclusie over geven.

Wat rest is een interessant samenspel van karakters die sterk neergezet worden door voornamelijk jonge actrices die inmiddels hun naam gevestigd hebben. Maar wat ik er precies mee aan moet, is me niet duidelijk en dat is irritant, omdat ik het gevoel krijg dat de film wel degelijk een boodschap probeert over te dragen. 2,5*.

Een hernieuwde kijkbeurt.

Ik moet bekennen dat ik er de eerste keer, ruim 20 jaar geleden, niet zo heel erg van onder de indruk was.

Heel raar, maar ik moest nu steeds aan Harry Potter denken. Zij komt aan bij die psychiatrische inrichting (Hogwarts), daar wordt ze met open armen ontvangen door Whoopi Goldberg (Professor McGonagall), eenmaal binnen is er meteen zo'n hecht vriendenclubje. Zij, Winona Ryder, is de meest wijze van allemaal, tenminste de minst 'gekke', ze lijdt aan een Borderline-stoornis, maar haar aandoening komt helemaal niet goed uit de verf of wordt niet goed uitgediept, of ze ligt op bed of ze is in haar dagboekje aan het schrijven... Haar bezoekjes aan Vanessa Redgrave (hoofd-psycholoog) doen me denken aan de bezoekjes van Harry Potter aan Dumbledore.

Dan is er ook nog een ondergrondse geheime gang én een kat!

De scène dat ze met kerst met dat hele groepje een bezoekje afleggen aan het dorp is werkelijk te lachwekkend voor woorden; allemaal lekker knus en gezellig aan de warme chocolademelk, Jingle Bells muziekje eronder..

Maar ok, ik snap wel dat mensen dit heel goed vinden. Ik heb er zelf ook met plezier naar gekeken. De film straalt een liefdevolle (als in respectvolle) warmte uit, je zou haast schizofreen willen zijn om daar te kunnen zitten.

Snap ook niet goed waarom Jolie hier een Oscar voor heeft gekregen; beetje de rebel uithangen en af en toe boos worden.