Truman Burbank leidt een perfect leventje: goede baan, een liefhebbende vrouw en een goede vriend. Langzaam komt Truman er echter achter dat zijn leventje iets té perfect is: hij ontdekt dat hij het middelpunt is van het succesvolle TV-programma The Truman Show. Al zijn hele leven lang woont Truman in een enorme TV-studio, waar een dorpje is nagebouwd en al z'n vrienden acteurs zijn.
Deze vroeger al gezien en vond die toen toch echt goed, maar nu blijkbaar toch pak minder, gewoon vré saai eigenlijk. Ben ook niet echt een Carrey fan, dus had eerder een geïrriteerd algemeen gevoel.
Het idee van de Truman Show is leuk bedacht en ook wel aardig uitgewerkt. Toch vond ik het veel te ver gezocht. Zijn vrouw is geen verpleegkundige maar een actrice. Dus ze faket hun hele huwelijk? Zijn vriend Joe Sixpack zegt alleen ingefluisterterde zinnetjes. Hoe houdt iemand dat 23 jaar vol ("we are friends since we were 7")? Truman zelf ontdekt erg laat dat er dingen niet kloppen, heeft hij geen pubertijd gehad???
Big Brother is watching you. Deze komedie is zonder meer uitmuntend gevonden. Het gaat in de eerste plaats over een individu, wiens leven vanaf zijn geboorte is gemanipuleerd geweest ten behoeve van een populaire TV-show. Hij begint echter te beseffen dat er iets loos is met het wereldje waarin hij leeft. Daarnaast stellen de makers ook ethische reflecties die vooral op de entertainment sector gericht is : is van iemands leven een leugen maken wel menselijk? is iemands privacy volledig te kijk zetten verantwoord? Zelfs al biedt men een levenslange bescherming onder een gouden stolp. Verder zijn er ook factoren waardoor de showmaker stilaan hun grip verliezen op Truman : nieuwsgierigheid, zelfstandigheid, het hebben van dromen. Truman Show is een film die vreselijk goed vermakelijke komedie en filosofische kernvragen aan elkaar linkt.
The Truman Show is een film die bij elke kijkbeurt beter blijft worden! Een leuk origineel concept met een belangrijke boodschap over reality-tv.
Jim Carrey speelt ontzettend goed, en laat zien dat hij niet alleen de grappige man neer kan zetten. Humor zit er hier wel in, maar dat staat op een laag pitje (vond ik), wat alleen maar ten goede uitkomt voor deze film.
Het concept zelf is waar de film in slaagt, en het zet je over tot nadenken over wat reality-tv doet met de hoofdrolspelers, en over waarom het mensen uberhaupt zo aan trekt.
Enigste minpunt hier vond ik wel die 'lens-shots, hoewel passend vond ik dat ik wel irritant wegkijken.
Vrij leuk, hoewel de film ietwat onsubtiel is in zowel inhoud als boodschap. Ik had het ook beter gevonden als je niet vanaf de eerste tien seconden al weet dat Truman de ster is van een televisiereeks zonder dat hij dat zelf weet. Laat de kijker dat toch gaandeweg met Truman ontdekken, was interessanter geweest. Nu blijft er een heel voorspelbaar verhaal over, maar wel eentje dat niettemin leuk is. Ik stapte hier in met de verwachtingen een echte Carrey-komedie te zien, maar ik was aangenaam verrast dat het eigenlijk absoluut meer een drama is. Het lijkt in essentie meer op een Black Mirror aflevering (met een luchtigere toon). Jim Carrey is verrassend ingetogen, en ook de rest van de cast doet het goed, met Ed Harris die een interessante megalomane bad guy met een godcomplex weet neer te zetten. Het einde vond ik wat minder, maar over het algemeen is The Truman Show zeker in orde. 3*
Geweldige film. Jim Carrey bewijst dat ie zo veel meer kan dan uitgewerkte slapstick. Tuurlijk zit de film niet 100% lekker in elkaar, maar daar gaat deze film dan ook niet om. Echt van genoten, meerdere malen.
Verhaal is een meesterwerk. Er zijn zoveel parallellen te trekken met het 'echte' leven en vragen te stellen over mens en maatschappij aan de hand van deze film. Doet precies wat het moet doen, een discussie opwekken in je hoofd over alles wat je maar in staat bent uit het verhaal van deze film te halen.
Wel een slepend lange eindscène, ook beetje jammer dat het zich in een gigantische koepelstudio moet afspelen, iets te 'science' fiction wat naar mijn mening een beetje afbreuk doet aan de film. Verder bijzonder goed gefilmd en geacteerd maar het verhaal is vooral wat deze film een topper maakt.
The Truman Show is een bizarre, vermakelijke film, die 22 jaar later nog steeds staat als een huis. De logica ter zijde gelegd (het doel van de programma maker is natuurlijk zo onethisch als de pest en zou ook in 1998 nooit worden toegestaan), is deze tragikomedie anno 2021 nog steeds hoogst vermakelijk. Al vond ik het jammer dat het hele plot al meteen weggegeven word. Alleen de omschrijving lezen is al voldoende.
Dit neemt echter niet weg hoe goed het verhaal uitgewerkt is. Het drama en de bizarriteit van de hele situatie hebben de overhand, maar ook de komische stukken die voorbij komen, vond ik erg sterk. Met name de scène waarin teruggeblikt wordt op tegenstanders van de show, die in de show probeerden te komen om Truman te waarschuwen was naast tragisch, in de eerste plaats vooral hilarisch zonder het dat over de top wordt. En dat is knap met dit concept. Alleen het feit dat de maker van de show zichzelf letterlijk achter de maan verschuilt vond ik op het randje zitten. Al was het tevens een sterke metafoor, dat hij zich als de schepper van het leven voor Truman ziet. Deze man heeft een serieus godcomplex.
Hoewel het einde vrij abrupt is, vond ik deze wel sterk en is The Truman Show, in een bepaalde mate vandaag de dag actueler dan ooit. Want hoeveel mensen proberen geforceerd het ideale leven te leiden, wat ze aan de hele wereld willen tonen door middel van social media? In wezen creëert men op deze manier ook een soort eigen gevangenis. Je kan heel filosofisch naar deze titel kijken, maar je kan er eveneens voor kiezen om het verhaal gewoon te ondergaan, zonder dat je er al te veel bij na hoeft te denken. Het is maar net waar jij zelf wel (of geen) zin in hebt.
Na jaren deze klassieker nog eens gekeken (+0,5*). Heerlijk om mijn oudste zoon eens een klassieker voor te schotelen, met ondertiteling welteverstaan, inmiddels goed te doen voor hem, maar toch even wennen. Het verhaal wordt in de loop der jaren, aangehaald in het kader van fakenews en alles wat de virtuele wereld te bieden heeft. De uitspraak: "you never had a camera in my head" aan het eind is exemplarisch. Het nog steeds bestaande Big Brother (tv-programma) werd in 1999, 2 jaar na de Truman Show (1997), een internationale megahit. Heerlijk die comments hiervoor met quotes, films en filosofen!