The Truman Show (1998)

Deze vroeger al gezien en vond die toen toch echt goed, maar nu blijkbaar toch pak minder, gewoon vré saai eigenlijk. Ben ook niet echt een Carrey fan, dus had eerder een geïrriteerd algemeen gevoel.

Het idee van de Truman Show is leuk bedacht en ook wel aardig uitgewerkt. Toch vond ik het veel te ver gezocht. Zijn vrouw is geen verpleegkundige maar een actrice. Dus ze faket hun hele huwelijk? Zijn vriend Joe Sixpack zegt alleen ingefluisterterde zinnetjes. Hoe houdt iemand dat 23 jaar vol ("we are friends since we were 7")? Truman zelf ontdekt erg laat dat er dingen niet kloppen, heeft hij geen pubertijd gehad???

Big Brother is watching you. Deze komedie is zonder meer uitmuntend gevonden. Het gaat in de eerste plaats over een individu, wiens leven vanaf zijn geboorte is gemanipuleerd geweest ten behoeve van een populaire TV-show. Hij begint echter te beseffen dat er iets loos is met het wereldje waarin hij leeft. Daarnaast stellen de makers ook ethische reflecties die vooral op de entertainment sector gericht is : is van iemands leven een leugen maken wel menselijk? is iemands privacy volledig te kijk zetten verantwoord? Zelfs al biedt men een levenslange bescherming onder een gouden stolp. Verder zijn er ook factoren waardoor de showmaker stilaan hun grip verliezen op Truman : nieuwsgierigheid, zelfstandigheid, het hebben van dromen. Truman Show is een film die vreselijk goed vermakelijke komedie en filosofische kernvragen aan elkaar linkt.

The Truman Show is een film die bij elke kijkbeurt beter blijft worden! Een leuk origineel concept met een belangrijke boodschap over reality-tv.

Jim Carrey speelt ontzettend goed, en laat zien dat hij niet alleen de grappige man neer kan zetten. Humor zit er hier wel in, maar dat staat op een laag pitje (vond ik), wat alleen maar ten goede uitkomt voor deze film.

Het concept zelf is waar de film in slaagt, en het zet je over tot nadenken over wat reality-tv doet met de hoofdrolspelers, en over waarom het mensen uberhaupt zo aan trekt.

Enigste minpunt hier vond ik wel die 'lens-shots, hoewel passend vond ik dat ik wel irritant wegkijken.

Mijn favoriete film van Jim Carrey, 4,5!

Vrij leuk, hoewel de film ietwat onsubtiel is in zowel inhoud als boodschap. Ik had het ook beter gevonden als je niet vanaf de eerste tien seconden al weet dat Truman de ster is van een televisiereeks zonder dat hij dat zelf weet. Laat de kijker dat toch gaandeweg met Truman ontdekken, was interessanter geweest. Nu blijft er een heel voorspelbaar verhaal over, maar wel eentje dat niettemin leuk is. Ik stapte hier in met de verwachtingen een echte Carrey-komedie te zien, maar ik was aangenaam verrast dat het eigenlijk absoluut meer een drama is. Het lijkt in essentie meer op een Black Mirror aflevering (met een luchtigere toon). Jim Carrey is verrassend ingetogen, en ook de rest van de cast doet het goed, met Ed Harris die een interessante megalomane bad guy met een godcomplex weet neer te zetten. Het einde vond ik wat minder, maar over het algemeen is The Truman Show zeker in orde. 3*

Geweldige film. Jim Carrey bewijst dat ie zo veel meer kan dan uitgewerkte slapstick. Tuurlijk zit de film niet 100% lekker in elkaar, maar daar gaat deze film dan ook niet om. Echt van genoten, meerdere malen.

Verhaal is een meesterwerk. Er zijn zoveel parallellen te trekken met het 'echte' leven en vragen te stellen over mens en maatschappij aan de hand van deze film. Doet precies wat het moet doen, een discussie opwekken in je hoofd over alles wat je maar in staat bent uit het verhaal van deze film te halen.

Wel een slepend lange eindscène, ook beetje jammer dat het zich in een gigantische koepelstudio moet afspelen, iets te 'science' fiction wat naar mijn mening een beetje afbreuk doet aan de film. Verder bijzonder goed gefilmd en geacteerd maar het verhaal is vooral wat deze film een topper maakt.

Godcomplex

The Truman Show is een bizarre, vermakelijke film, die 22 jaar later nog steeds staat als een huis. De logica ter zijde gelegd (het doel van de programma maker is natuurlijk zo onethisch als de pest en zou ook in 1998 nooit worden toegestaan), is deze tragikomedie anno 2021 nog steeds hoogst vermakelijk. Al vond ik het jammer dat het hele plot al meteen weggegeven word. Alleen de omschrijving lezen is al voldoende.

Dit neemt echter niet weg hoe goed het verhaal uitgewerkt is. Het drama en de bizarriteit van de hele situatie hebben de overhand, maar ook de komische stukken die voorbij komen, vond ik erg sterk. Met name de scène waarin teruggeblikt wordt op tegenstanders van de show, die in de show probeerden te komen om Truman te waarschuwen was naast tragisch, in de eerste plaats vooral hilarisch zonder het dat over de top wordt. En dat is knap met dit concept. Alleen het feit dat de maker van de show zichzelf letterlijk achter de maan verschuilt vond ik op het randje zitten. Al was het tevens een sterke metafoor, dat hij zich als de schepper van het leven voor Truman ziet. Deze man heeft een serieus godcomplex.

Hoewel het einde vrij abrupt is, vond ik deze wel sterk en is The Truman Show, in een bepaalde mate vandaag de dag actueler dan ooit. Want hoeveel mensen proberen geforceerd het ideale leven te leiden, wat ze aan de hele wereld willen tonen door middel van social media? In wezen creëert men op deze manier ook een soort eigen gevangenis. Je kan heel filosofisch naar deze titel kijken, maar je kan er eveneens voor kiezen om het verhaal gewoon te ondergaan, zonder dat je er al te veel bij na hoeft te denken. Het is maar net waar jij zelf wel (of geen) zin in hebt.

4,0*

Na jaren deze klassieker nog eens gekeken (+0,5*). Heerlijk om mijn oudste zoon eens een klassieker voor te schotelen, met ondertiteling welteverstaan, inmiddels goed te doen voor hem, maar toch even wennen. Het verhaal wordt in de loop der jaren, aangehaald in het kader van fakenews en alles wat de virtuele wereld te bieden heeft. De uitspraak: "you never had a camera in my head" aan het eind is exemplarisch. Het nog steeds bestaande Big Brother (tv-programma) werd in 1999, 2 jaar na de Truman Show (1997), een internationale megahit. Heerlijk die comments hiervoor met quotes, films en filosofen!

Slappe film met slap einde.

Maar is ook te verwachten met J carry als hoofdpersoon.

Supersaai.

Geinige film met een goeie rol van Carrey.

Blijft apart om Jim Carrey in een drama te zien. Hier blinkt hij toch meer in uit dan in Ace Ventura bijvoorbeeld.

Lang voor reality Tv populair werd en dus lang voor Big brother en zijn opvolgers (programma’s waar niemand naar keek doch piekte in de kijkcijfers) was er het meesterlijke The Truman Show die op een perfecte onderhoudende wijze de gevaren van dit soort programma’s bloot legt. Hoe ver mag/kan je gaan in naam van entertainment om de privacy en respect van mensen af te nemen ? Vanaf de generiek worden we voorgesteld aan Truman, een jongeman die opgroeit in een all american stadje. Er is geen verrassing, geen plottwist, we weten meteen : we kijken naar een in scene gezet programma. Alleen de hoofdrolspeler Truman weet het niet. De structuur van TTS is een film in een film. Er is de wereld buiten de Truman show en de wereld binnen de Truman show. We kijken dus samen met de wereld buiten hoe de ordinaire verzekeringsbediende en huisman Truman Burbank (Jim Carrey) zijn leventje leidt dat echter in scene werd gezet door een programma maker (Ed Harris). Maar Truman begint iets te vermoeden. Een studio lamp dat plots uit de lucht valt, dezelfde wagen die precies na zoveel minuten voorbij komt… het zijn signalen voor Truman dat er iets niet pluis is. TTS presenteert zichzelf als comedy. Leuk, die verdoken sluikreclame spotjes (tegen wie babbel je nu ?) Leuk, die poster van vliegtuig crash in een reiskantoor ! Leuk, die kapitein die geen boot of bus kan besturen (there actors !). Maar TTS opent deuren dat we liever niet willen binnen wandelen. Er is het gevoel van (en wat men later is gaan noemen The Truman Syndrome) : leven we niet allemaal in een georkestreerde wereld ? Zijn onze vrienden acteurs ? Dat verlaten weggetje dat we nog nooit hebben verkend op weg naar werk : wat ligt daar ? een studio ? Zijn wij niet een Truman ? Zou kunnen maar dan moet ik wel zeggen dat mijn baas een groots acteur moet zijn om zo geloofwaardige een hypocriete incompetente manager neer te zetten. Van comedy naar futuristische complot theorieën is voor TTS maar een kleine stap. Film manipuleert. Zonder dat we het beseffen, zo werkt TV/film nu eenmaal. En het gebeurt ook tijdens het kijken van TTS. Maar het geniale is dat de manipulatie wordt getoond en toch laten wij, net als het publiek die de Truman Show volgt, ons vangen. De scenes in de regie kamer spreken wat dat betreft boekdelen. De piano tune opdrijven ? We worden immers allemaal een beetje week bij die score. De zee veranderen in een storm om gevaar en spanning te creëren ? Want we zitten tijdens de storm – net als die kijker in het bad , wat een subliem shot alweer – mee te leven met Truman. Alsof een goochelaar zijn truuk uitlegt maar bij het zien van zijn act zijn wij, de toeschouwers achteraf nog steeds verwonderd. Wanneer Truman in opstand komt tegen de studio zien we een clash van individu tegen het systeem. Politiek ? In een script van Andrew Niccol zou het zou maar eens kunnen. Niccol is namelijk ook de cineast van Gattaca, Simone, Lord of war, In time … films die een origineel verhaal hebben met een diepere maatschappelijke laag. Knap om in TTS de wisselwerking te laten zien tussen het publiek en de show. De reacties van de kijkers (of dit nu in een bar, op werk of in de huiskamer is) zijn hilarisch. Het was een gok om de publiekstrekker Jim Carey in te huren voor een sober, ingetogen rol maar de metamorfose van naïeve sul tot held zit Carrey in de genen. Regisseur Peter Weir is niet de eerste de beste. In de jaren ’70 was hij in zijn geboorteland Australië al pionier van de Australian wave met films als Picnic at hanging rock en The last wave (films die een mystieke sfeer uitademden waarin het verhaal niet altijd duidelijk was). Zijn overtocht naar Hollywood was in eerste instantie mager. Vrij klassiek werk als Witness en Dead poets society of zelfs zeer wisselvallig zoals The year of living dangerously maar in TTS vindt hij zijn beste vorm. Naar verluidt was het script oorspronkelijk donkerder en pessimistisch maar Weir stond erop dat alles luchtig en licht werd. Er is enorm veel aandacht besteed aan alle details om te zorgen dat het klopt. Alles om het gevoel te hebben dat we kijken naar een reality programma. Fel belicht, personages hebben de voornamen van echte acteurs (Meryl, Lauren, Kirk, Marlon, ..), de ratio van 1.66. Er zitten zelfs hints in dat alles in scene is gezet : Een pot vitamine D op tafel voor diegenen (Truman dus) die nooit echte zon krijgen bv. Het is iets dat bijna niemand zal opmerken maar toch staat het daar. Een knipoog. Het echte punt van de film is echter dat liefde zich niet laat regisseren. TTS is ook nog eens een vertederend liefdesverhaal. TTS is een film die uitgroeit als een spin met duizend poten. Toch zindert de film het meest na als een reflectie op het medium. Exploitatie van sensatie vermomd als entertainment. Maar het was parels voor de zwijnen. Programma makers zochten steeds verder de grens op en zo komen we uit bij programma’s als Blind getrouwd of Temptation island. Maar ook de kijker heeft een verantwoordelijkheid. Is hij immers niet mede plichtig aan de normenvervaging. Als niemand zou kijken, zouden die programma’s niet meer gemaakt worden. Door onze verslaving naar meer sensatie en spektakel gaan de makers steeds verder in de manipulatie van het zogenaamde ‘privé levens’ . En wij willen niks missen. De TV knop is ALTIJD on. Het einde van TTS waarschuwt daarvoor op sublieme wijze de kijkers én de makers. Een Tv programma is vluchtig zelfs al is het populair. Dat was volgens mij de betekenis van die banale zin ; Good morning, and in case I don’t see ya, good afternoon, good evening and goodnight. Op een dag valt een programma uit de gratie. Niks aan te doen. Zo werkt TV. The Truman show had het toen al in het snotje.

een uittreksel uit mijn boek 'mijn 100 favoriete films' met op nr 50 : The Truman show

The Truman Show is qua concept een zeer interessante film en verhaaltechnisch wordt dat ook prima uitgewerkt. Jim Carrey is duidelijk de man voor deze klus. Toch vind ik persoonlijk de hype eromheen dat het allemaal geweldig is toch ook wel enigszins te relativeren. Goede film niet meer, niet minder.

Aardig verhaalconcept maar de uitwerking had veel beter gekund. Als Truman eenmaal door heeft hoe het zit is de lol er eigenlijk wel vanaf. Het acteerwerk houdt bepaald niet over, oogt allemaal nogal goedkoop. Gekkebekkenkoning Jim Carrey is natuurlijk ook niet de man om een film als deze te dragen. De humor, voor zover die er al in zit, is van bedenkelijk niveau. Al met al best nog wel vermakelijk door het leuke basisidee maar de klassiekerstatus begrijp ik niet echt.

Prachtige film, origineel verhaal, mooi geacteerd. De film zit goed in elkaar en kijkt makkelijk weg.

Jim Carrey is doorgaans wat opvallender met zijn mimiek, maar in deze meer ingetogen rol doet ie het ook prima.

Zeer de moeite waard.

Let op spoilers.

Leuk verhaal. Ik snapte alleen niet wat het doel was van het einde van de film. Behalve dan dat de speech door de bedenker van de tv show voor pieken in kijkcijfers kan zorgen of door narcisme van de bedenker zelf. Het is mede (toch?) juist een kijkcijferhit doordat de tv ster van niets weet? Zodra hij kiest om te blijven dan is de pret ervan af. Het gaat namelijk het doel voorbij: dat de tv ster niet kan faken. Hoe dan ook die show zou te maken krijgen met een sterke daling van kijkcijfers. Met of zonder hem. Einde had dus geen toegevoegde waarde.

Waarom ik dit ooit een 3,5 heb geven weet ik niet (zuurpruim oude zelf ofzo? Eikel ).

Gisteren de 4K versie binnen en gezien. Beeld met DolbyVision HDR is echt een belachelijke upgrade ten opzichte van de DVD die ik eerst had en de bluray, standaard bluray zit er ook bij, maar is vooral voor de extra's want die zitten niet op de 4K schijf.

Film zelf vind ik gewoon erg goed en heb 'm best vaak gezien. Blijft een heerlijke re-watchable movie en is goed uitgewerkt!

Aardige film

The Truman Show is goed maar niet geweldig. Laten we beginnen bij Carey. Hij is best goed en ik kan eerlijk gezegd niemand anders bedenken waar zo rol beter zou passen dan bij hem. Ik wist niet echt wat ik moest verwachten van de man maar hij had me overtuigd. Visueel is de film niet verkeerd en de tweede helft is zeker mooi. Leuk idee van Weir om alles 'perfect' te laten lijken in het begin. Ik vond de onderliggende ideeën van de film interessant en ze lieten me wel aan het denken. Het probleem is dat het niet bepaald subtiel is uitgewerkt en is het dus allemaal vrij simpel in beeld gebracht. Je zou kunnen zeggen dat het niet problematisch is bij een film zoals dit want het heeft niet echt een diepzinnige toon nodig. Ik vond het alsnog wel een beetje unsatisfying hoe het was uitgewerkt. Het wordt gewoon eigenlijk allemaal uitgelegd. Inhoudelijk was het best interessant zoals ik al zei. Truman zijn leven was eigenlijk altijd een leugen maar ik vond wel iets opvallend. Mijn vrienden en ik hadden het idee dat product placement ook iets was in de film en dat Truman zijn leven eigenlijk een reclame was. We hadden het daarna over corporaties en dat dit hun keuze hoogstwaarschijnlijk was om te doen. Anyway, ik zit een beetje af te haken maar dit was een goede film en misschien geef ik het een hoger cijfer bij de herziening.

Ik heb ook interesse in Weir zijn andere werk en vooral Master & Commander. Vraag me af hoe goed hij is.