Batoru Rowaiaru (2000)

Dit blijft een ongelooflijk goeie film!

Zeker 1 van mijn favorieten!

Wat is de aan te raden versie, de 114 min versie of de director's cut v 122 min? Vind in 4K enkel de 114 min versie.

Toch de director's cut gekeken. Had hier vrij hoge verwachtingen van, maar m'n algemeen gevoel, is toch eerder teleurstelling. Nochtans spreekt dit thema/genre me vaak enorm aan en kan ik Japanse films heel vaak appreciëren. Oké ie is 21j oud, maar dat is bijlange niet, waarom ie minder was dan verwacht, zeker met het UHD beeld, kon deze film zelfs doorgaan vr een pak recentere film. Nee, ik miste echt dé spanning doorheen de ganse film, enkel helemaal in begin dat ze op het eiland zijn, daarna voelde ik té weinig. Miste dosis heavy shit nzo, was me allemaal té braafjes. It is what it is.

Zo, en daar was de herkijk dan al, en opnieuw vermaakte de kolderieke film die naar het schijnt veel inspiratie geweest is voor Quentin Tarantino.

Andermaal opvallend het maatschappelijk kritische beeld van een samenleving op zijn retour en de empathieloze en ongeïnteresseerde jeugd die een lesje respect,waarde en noodzakelijkheid in het leven krijgen. Zou de scriptschrijver een glazen bol of visioen gehad heb? Toch zit er geen cijfer verbetering in wat mij betreft vanwege de vele momenten van Aziatische histery en de overdaad aan kalverliefde, en dat terwijl het tempo het eerste uur toch booming is. Een 3.5 it is.

Royale veldslag

Aan actie geen gebrek bij deze royale veldslag waarvan ik hem nu eindelijk ruim 20 jaar na de release heb bekeken. Ik vond het een verademing dat er hoofdzakelijk gebruik werd gemaakt van praktische effecten, al blijft het wel interessant om te kunnen concluderen hoe gedateerd een film binnen een relatief korte tijdsspanne, kan geraken. Dit is onder andere het geval bij films die gebruik maken van hedendaagse technologie die destijds relevant was waardoor je je gaat realiseren hoe snel de techniek ons vooruit snelt. En ook hier is dat geen uitzondering. Nog los gezien hiervan vond ik de algehele uitstraling soms toch nog wat meer gedateerd overkomen, alsof het de begin jaren 90 betrof. Maar dit kan ook aan mij liggen.

Maar terug naar mijn beoordeling: buiten het feit dat de film meer gedateerd was dan ik dacht lag het tempo lekker hoog. Ook waren er een aantal lugubere momenten waarvan ik blij ben dat ik ze nu pas ruim 20 jaar later zie, omdat ik hier als dertienjarige, ten tijde van de release, waarschijnlijk door getraumatiseerd zou zijn geweest . Ook vond ik het verhaaltechnisch vrij goed in elkaar steken. Al moet je hier geen diepgravend verhaal verwachten en het meer zien als een kapstok waar alle actie aan opgehangen kan worden.

De actie zelf vond ik met regelmaat wel behoorlijk tegenvallen. Veel scènes zijn vrij vluchtig geschoten waardoor ik een impact mistte. Deze impact mistte ik ook omdat je de meeste personages onvoldoende leert kennen waardoor het mij niet zoveel uitmaakte wie wanneer het loodje ging leggen. Desalniettemin leuk voor iedere actiefanaat om een keer gezien te hebben, al is het maar om te zien waar onder andere de schrijfster van The Hunger Games haar inspiratie vandaan gehaald heeft.

3,0*

Mja, Lord of The flies, The hunger games of zelfs de gebeurtenissen op Utøya, het heeft allemaal wel een beetje weg van deze,Battle royale waarbij een groep tienerstudenten op een eiland gedropt worden om elkaar na te jagen en uit te moorden.

Veel personages die de revue passeren waardoor de meesten als slachtvee dienen. Veel tijd voor karakterontwikkeling is er dus niet. Bloederig wordt het dan weer wel, met steek- en vuurwapens. Psychopatisch ook van aard, voor sommigen was het méér dan louter zelf te overleven.

Het deed me eerlijk allemaal weinig. Uiteraard sowieso al niet voor iedereen weggelegd al dat geweld, maar ik vond het nogal afstandelijk en was nauwelijks betrokken bij de personages of het gegeven op zich. Ik miste de beklemmende sfeer, de echte doodsstrijd om kost wat kost te overleven, de psychologische impact.

Nah, ik vind The Hunger Games wel vergelijkbaar maar de andere twee niet. Utøya vind ik ook een beetje een onsmakelijke vergelijking en daarbij totaal niet hetzelfde: dat was gewoon een aanslag met één dader, geen last man standing spel waar iedereen een gevaar vormt. Enige overeenkomst is dat het zich op een eiland afspeelt, maar dan is iets totaal anders als Cast Away of Blue Lagoon ook vergelijkbaar. Oké, dat is flauw - je hebt ook schoten en paniek, maar toch heel iets anders.

Maar inderdaad, wel heel grappig om te zien dat veel andere hedendaagse media overduidelijk geinspireerd is door deze film. Ik noem de nu populaire direct afgeleide Battle Royale games als Fortnite en PUBG, maar naast The Hunger Games is de recente Koreaanse populaire titel Squid Game ook echt wel heel erg duidelijk geinspireerd door elementen van deze film. Het blijft dus raken, ik vond deze film zelf overigens ook wél geslaagd op een aantal dingen tegen het eind aan na. En een stuk heftiger dan de nakomelingen die ik noem, al is het soms ook alweer gedateerd.

Jaren 2000 Hunger Games. Vermakelijk. Wat gedateerde effecten, maar zie het in die tijd en het is een prima film.