The Machinist (2004)

Christian Bale speelt erin.... ik kijk! Heb wel lang geduurd voor deze, niet mijn favoriet maar wel zeker een goede film en wat een transformatie!

Geniale film blijft dit toch. In het genre mysterie toch een van de beteren.

Film zet meteen al de toon met mysterieuze voorvallen en gebeurtenissen, gekke briefjes, rare verschijningen en een doodenge en tevens geniale Bale die behalve slaapgebrek en paranoia ook een paar neurotische tics heeft ontwikkeld. Eigenlijk is het een film die je achterste voren zou moeten kijken en is het de vraag, wordt het nu met iedere scene ónduidelijker of juist duidelijker?

Geweldig Hitchcock achtig sfeertje, fijne muziek, prima prestaties van Bale qua acteren en uiterlijk, en een fijne ontknoping.

Slow starter, maar daarna wordt het steeds interessanter..

Mooi onverwacht plot op het laatst.

3.0 ***

Vooral indrukwekkend vanwege de prestatie van Bale, maar als film eigenlijk weinig om het lijf.

Dat Trevor dingen ziet die er niet zijn wordt al snel duidelijk. Verder is er weinig aan eigenlijk. Niet spannend of al te boeiend. Ook had ik bij bepaalde elementen het idee het al eerder in andere films te hebben gezien. Bale heeft duidelijk veel werk gemaakt van deze rol, maar ik vond het behalve zijn fysieke verschijning niet heel bijzonder. De ontknoping is nog wel best redelijk.

Al meermaals gekeken en blijft ijzersterkte thriller/drama met een sublieme Bale, eersteklas acteur ever. Ik vond het grauwe, creepy, verontrustend, depressief sfeertje perfect gebracht en bij elke kijkbeurt sleurde het me volledig mee, van begin tot eind en is de beleving uitmuntend. Zelfs als je weet hoe de film verloopt en het einde kent, verveelt deze nooit en dat is gewoon teken dat ie sterk staat.

Eén van de extreemste fysieke veranderingen ooit in een film. Wat Bale gedaan heeft kan echt niet gezond zijn. De paranoide sfeer blijft lang overeind omdat je er het hele eerste uur geen touw kan aan vastknopen. Je weet al vlug dat Trevor Reznik dingen ziet die alleen hij ziet. Iets bovennatuurlijks? Hallucinaties door slaapgebrek? Nog wat anders? Lang heeft de kijker er het raden naar. Had de film al eens gezien maar kon me er enkel flarden van herinneren. Ook ik vond de muzikale begeleiding erg goed passen. Uiteindelijk klopt het plaatje wel en zien we op het einde een man door ondraaglijk schuldgevoel op instorten staat en het mysterie maakt plaats voor een gevoel van medelijden en droefenis voor deze man. Ik vind de film nog beter dan bij de eerste kijkbeurt. Er zit niet veel kleur in, maar ik ben van mening dat deze film in zwart-wit nog meer power zou hebben gehad.

Trage film waarin eigenlijk weinig gebeurt, maar waarbij je toch geboeid blijft. Dankzij het uiteraard sterke acteerwerk van Bale (niet normaal hoe hij zich fysiek heeft afgebeuld voor deze film) word je meegenomen in de psychische strijd die hij voert met zichzelf. Beetje bij beetje valt er meer op zijn plek en de film krijgt een einde dat het verdient. De film komt langzaam op gang, maar laat je daar niet door afschrikken, algauw kom je helemaal in het verhaal en laat het je niet meer los. Een film die nog wel even blijft kleven en inderdaad waarschijnlijk bij een tweede keer minstens net zo goed zal zijn.

Gewoon een hele sterke film. Bale speelt zijn rol uitstekend en het verhaal klopt. Ik weet alleen niet of dat mogelijk is om een jaar niet te slapen. Ik heb eens twee nachten overgeslagen en ik was compleet aan het hallucineren en viel letterlijk van mijn stoel af. En ja, het is goed gekomen voor degenen die bijdehand willen zijn

Ijzersterke film van Brad Anderson. De geoefende kijker zal wel doorhebben wat er precies aan de hand is of waarheen de film gaat. Desalniettemin blijft het een bijzondere kijkervaring en blijft je gefascineerd kijken naar het personage Trevor Reznik. Wat een fabuleuze uitputtende rol van Christian Bale. Er zijn nog collega-acteurs geweest die zich uitgehongerd hebben voor een rol, maar Bale spant hier wel de kroon denk ik. Bij momenten echt onaangenaam om naar zijn blote bast te kijken. Niet veel later stoomde hij zich klaar voor zijn gespierde rol in Batman...

Het is lang wachten naar een verklaring van zijn fysieke toestand, maar ook het mentale aspect weegt zwaar en beïnvloedt zijn leven en gedrag. De film is grauw en grijs, doet ook mysterieus aan als één of andere David Lynch, al wordt het nooit zo (nodeloos) complex. Film met een mooie balans, twist op het juiste moment en eentje waarbij je meeleeft met het personage, ook op het einde. Sterk!

Sterk.

De tweede film van Brad Anderson die een zeer ruime voldoende weet te scoren bij mij. Als regisseur heeft hij zijn mindere werkjes afgeleverd, maar toch blijft het grootste deel van zijn carrière bestaan uit goede werkjes en The Machinist lijkt daarvan een van zijn betere te zijn. Tevens is het zijn hoogst gewaardeerde film.

Een van de eerste dingen die me positief wist op te vallen tijdens het zien van deze film is dat de filters er zeker mogen zijn en dat de film op cinematografisch vlak uitermate goed verzorgd is. De depressieve, donkere sfeer breekt al vanaf de eerste minuten door en de film maakt zich gereed voor een duister begin. Toch weet Anderson het tempo er uitstekend in te houden.

Alhoewel het eerste uur van de film zijn taaiere momenten kent kakt het zelden in. Het is alleen zo dat niet elke dialoog zijn doel raakt en conversaties vallen op deze manier een beetje dood. Hoe verder de film vordert hoe minder je hier last van krijgt echter, en dankzij enkele waanzinnig sterke en sfeervolle scenes tussendoor is het ook al snel vergeven.

Het mysterie is niet altijd even interessant om te volgen, maar omdat Anderson zich er later pas echt in gaat verdiepen is dit niet bepaald een groot kritiekpunt. Het is een beetje Bale volgen in zijn aparte en troosteloze bestaan. Hij speelt geweldig overigens, net als de bijfiguren die allemaal net aan apart genoeg zijn om te blijven boeien. Het is een redelijk sombere boel allemaal, maar het past uitstekend in de film.

Soms komt de film dicht tegen horror aan, dat uitstekende scenes met zich mee brengt. In het algemeen blijft de film echter een thriller, en eentje die erg sterk is en bij vlagen ook spannend. Het kent een aardige onthulling en weet voor een groot deel te boeien. Jammer van het ietwat taaie begin, verder is deze film vlekkeloos op meerdere vlakken. Sterk.

Uitstekende film over een man met insomnia die een ongeluk veroorzaakt op zijn werk. Het mysterieuze verhaal krijgt langzaam vorm en de ontknopping werkt goed hier. Vrij donker van toon en een nachtmerrie-achtige sfeer hier en daar. Een sterk vermagerde Christian Bale maakt indruk in de titelrol. Wat mij betreft de beste film van Brad Anderson.

Tja, visueel gezien een sterke film en qua donkere sfeer doet íe het ook prima. Mijn probleem ligt bij het plot. Wat dat betreft is het een film in een dozijn, recht van de lopende band. Binnen een half uur wist ik precies waar het heen ging. Op zich hoeft dat geen probleem te zijn, maar hier draait de hele film enkel rond de conclusie. Alles wat we zien wordt hierdoor ´verklaard.´ In 2004 was deze ´twist´ wellicht nog trendy, maar anno 2022 kom je hier gewoon niet meer mee weg. Een trend die in de jaren 90 zo´n beetje is gestart, doet nu toch verouderd aan.

Wat overblijft is de acteerprestatie van Bale, die vond ik zeer geslaagd en de zeer naargeestige en sombere sfeer. Ook het tempo beviel me goed.

Enige nadeel is dat het zo voorspelbaar is.

Toen ik deze film keek was ik best moe. Ik denk dat ik ook korte momenten met mijn ogen dicht gekeken heb. En dan is dit misschien niet de meest gemakkelijke film om te kijken. Maar aan de andere kant ook juist een heel toepasselijke. Ik keek naar een man die steeds vagere waanbeelden kreeg en die steeds verder van het padje af leek te glijden. Best een soort van psychedelische roadtrip. Waar ik weinig touw aan vast kon knopen. Maar wel in de juiste sfeer die op dat moment bij me paste. En dan valt het einde van de film, waar alle waanbeelden werden verklaard, eigenlijk toch best tegen. Was dat nou alles? Ik dacht dat het een moeilijke film was die ik opnieuw moest gaan kijken omdat ik misschien op de verkeerde momenten mijn ogen dicht had. Precies tijdens heel belangrijke scenes. Maar volgens mij viel dat wel mee, als ik het einde zag. Zo moeilijk was de film toch niet.

Ik vond dit een aardig goede en spannende film. Ik had echter vrij snel het plot door, ik denk wel binnen de eerste 10-15 minuten. Maar dat komt misschien omdat ik meteen een film als The Joker (of een beetje Identity)in mijn hoofd had. Doet verder geen afbreuk aan de film, maar ik denk als je dat soort films nog niet eerder gezien hebt dat het veel verrassender verloopt. Christian Bale doet het goed, zeer sfeervol endonker gefilmd, er wordt leuk met highlights gewerkt en de film heeft een mooi meeslepend effect.

Dikke 4 sterren voor mij.

Geweldig geacteerd van Christian Bale, film zelf wel spannend, maar toch wat minder

Hele ongemakkelijke creepy film. Ijzersterke sfeer geen sterk verhaal

Ik heb andere films van Anderson geprobeerd, maar geen van alle die ik tot nu toe heb gezien evenaren het niveau van 'The Machinist'.

Deze film is een juweeltje van een thriller.

Lang blijf je als kijker raden wat er toch in godsnaam aan de hand is met de hoofdpersoon, machinebankwerker Trevor Reznik. Reznik is broodmager (Jennifer Jason Leigh als Stevie tegen Christian Bale als Reznik, die zijn broek ophijst langs zijn magere lijf: "If you were any thinner, you wouldn't exist"), lijdt aan hallucinaties die later op zijn plek vallen, is manisch zijn keukenvloer aan het poetsen met bleekmiddel en is galgje aan het spelen op een memo op zijn koelkast om te achterhalen hoe de werkelijkeid toch in elkaar steekt. De eerste zin van de film is treffend: "Who are you?". Iets wat je je als kijker gedurende de hele film blijft afvragen t.a.v. de hoofdpersoon Reznik.

Reznik wordt in zijn beklemmende wereld achtervolgd door een creepy, mysterieuze figuur, Ivan, gespeeld door John Sharian. Als kijker vraag je je af of Ivan wel echt bestaat of alleen bestaat in het getroebleerde brein van Reznik en misschien wel een kant van de getormenteerde Reznik zélf is. Het fragment waarin Reznik Ivan tussen de machines in de fabriek denkt te zien met een onthoofdingsgebaar richting Reznik en het fragment op de parkeerplaats van de fabriek waarin Ivan ineens opduikt wanneer Reznik uit zijn autoraam kijkt naar een naderende storm, zijn onheilspellende fragmenten die je als kijker zeker bijbljven. En dan: niemand in de fabriek lijkt een zekere Ivan echt te kennen.

Aan het eind van de film vallen alle puzzelstukjes op zijn plek. Wat eerst onwaarschijnlijk en vreemd leek, is ineens best 'logisch'.

Acteur Bale is ver gegaan voor zijn rol als Reznik. Hij is bewust veel kilo's afgevallen tot een niveau dat gevaarlijk oogt. Petje af voor een acteur die zover wil gaan voor de invulling van zijn rol.

Als je van een goede, wat duistere, beklemmende en mysterieuze thriller houdt, die niet alles in de eerste minuut al prijsgeeeft, dan ben je bij 'The Machinist' zeker aan het goede adres. Jammer dat regisseur Anderson verder zelden dit niveau heeft gehaald, maar ga deze film zeker kijken!

De film doet qua plot een beetje denken aan 'Premonition' (2007) met Sandra Bullock. Louter qua plot, niet qua sfeer of beelden.

“Stevie, I haven't slept in a year.”
"Jesus Christ!”
"I tried him too.”

Prachtige psychologische thriller, en eigenlijk echt wel lang geleden dat ik zo aan de buis gekluisterd zat met een film. Deze film heeft me altijd al wel aangesproken, zeker door de waanzinnige prestatie van Bale die hier sowieso laat zien wat voor een klasse acteur het is, ik denk dat weinig mensen zich beseffen door wat voor een hel hij heeft moeten gaan qua dieet is alleen al een mentale strijd, en het werk wat hij aflevert is dan ook wel echt subliem met deze acteerkunsten. Op één of andere manier deze film toch altijd vermeden, één van de vele parels die ik dus nog nooit had gezien. En daar mogen nog héél veel films zich bij aan sluiten.

Zaterdag was het dus zover om deze film eens te zien. Ik zag namelijk weer een klein fragment voorbijkomen online, en ik werd steeds nieuwsgieriger. De eerste kijkbeurt dus de mindfuck bij mij was erg zwaar. Ik vraag me overigens nou nog steeds af wie er in dat tapijt zat gewikkeld, of was er helemaal niemand? Nog steeds een onwijs grote vraag die open staat maar, de meeste mindfucks vielen wel op zijn plek. En ik vond het best leuk, en om heel eerlijk te zijn vond ik het heel erg leuk. Want ik merkte dat ik de film met open mond heb zitten kijken, en dat kwam niet alleen maar omdat ik verkouden ben.

De film zit vol met verschillende emoties, en dat is waanzinnig vet. De film kent een vorm van eenzaamheid die zowel niet direct aan de voorgrond treedt maar, wel een groot onderwerp is. Dit komt overigens ook voorbij in verschillende momenten, met ook quotes en andere zaken. Daarnaast zie je de verdriet en voornamelijk de wanhoop. Trevor heeft namelijk al een jaar niet meer geslapen, en leidt hierdoor aan insomnia. Mensen kunnen dat kennen door het nummer van Faithless. Door deze disorder gebeuren er ook nare dingen in het leven van Trevor. We beginnen dat te zien door het onwijze gewichtsverlies dat hij ondergaat en het 's nachts wakker zijn waarna hij wanhopig met een tandenborstel de voegen van zijn badkamer schoonmaakt, wat uitkomt toch zware hallucinaties wat uiteindelijk leidt naar een ongeluk op zijn werk en dat wordt eigenlijk constant erger.

Het laatste half uur legt eigenlijk zo'n beetje alles uit van de film, alle plottwist en onverklaarbare momenten (die dus daardoor wel verklaarbaar zijn). Het gaat dan ook wel heel snel en daar moet je wel even voor gaan zitten. Ik heb me al om al heel erg weten te vermaken met deze film, totaal binnen mijn verwachtingen maar, soms misschien iets té langzaam, waardoor ik er toch niet de volle mep voor kan en wil geven.

Laatst heb ik Misdaad en Straf (of Schuld en Boete, als je wilt) weer eens gelezen, een behoefte die meestal in de winter bij me opkomt, en toevallig zette ik gisteravond The Machinist weer op. Ook dit gebeurt regelmatig, want ik vind dit een heerlijke film om eens in de zoveel tijd te herbekijken.

Het vreemde is dat ik nu pas merkte dat er verwijzingen naar Dostojevski zijn, waaronder ook naar De Idioot (die ik nog steeds moet lezen, maar omdat ik steeds teruggrijp naar Misdaad en Straf komt dat er niet van). De connectie tussen Reznik en Raskolnikov is nooit subtiel geweest, maar subtiel genoeg om niet storend te zijn. Toch vind ik het net iets te dik aangezet door de letterlijke verwijzingen en dat was een kleine smet op mijn kijkervaring deze keer. Het haalde me een beetje uit de film, en dat had ik voorheen niet eerder. Het zijn maar kleine details die de pret niet mogen drukken, maar juist uit een film die aanvoelt als een soort koortsdroom mag je niet tussentijds ontwaken.

Behalve om een nieuwe fles wijn te halen of een plasje te plegen, natuurlijk.

Desondanks was dit vooral een leuke toevalligheid, perfect als excuus om een kort stukje te schrijven over deze 20 jaar oude topper.