Genre: Drama / Mystery
Speelduur: 111 minuten
Alternatieve titels: Blowup / Blow Up
Oorsprong:
Verenigd Koninkrijk / Italië / Verenigde Staten
Geregisseerd door: Michelangelo Antonioni
Met onder meer: David Hemmings, Vanessa Redgrave en Sarah Miles
IMDb beoordeling: 7,5 (67.307)
Gesproken taal: Engels
On Demand:
- Bekijk via iTunes
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Blow-Up
"Sometimes, reality is the strangest fantasy of all."
Regisseur Antonioni schetst een beeld van swinging Londen in de jaren 60 en doet dat met het verhaal van de fotograaf Thomas (Hemmings). Die maakt kiekjes van twee verliefde mensen in het park. Bij het vergroten van de foto blijkt hij een moord te hebben gefotografeerd, waarna een intrigerende zoektocht begint.
Externe links
Acteurs en actrices
Thomas
Jane
Patricia
Bill
Verushka
The Blonde
The Brunette
Ron
Mime
Mime
Video's en trailers
Reviews & comments
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Deze film weer eens voor de zoveelste maal gezien en hij blijft fascineren. De film geeft een mooi sfeerbeeld van het swingin' Londen van de jaren zestig. Modellen, muziek, kapsels, weed etc.
Toch is dat niet datgene wat deze film voor mij fascinerend maakt. Deze film moet het van mij hebben van het mysterieuze plot. Is de moord die Hemmings zegt gefotografeerd te hebben werkelijkheid of is het slechts verbeelding van Hemmings? Volgens mij dus duidelijk verbeelding van Hemmings en het bewijs hiervan wordt voor mij op het eind van de film geleverd. Twee mimespelers beginnen te tennissen met een imaginair balletje. Op een gegeven moment zien wij Hemmings buiten het beeld van de mimespelers een "balletje" teruggooien en wij horen daarna het geluid van het slaan met de tennisballetjes, terwijl er helemaal geen tennisballetjes zijn of tóch weer wel? Kunnen wij als toeschouwer er wel helemaal zeker van zijn dat er helemaal geen balletje is? En datzelfde geldt dus ook voor de moord. Ik ga dus toch weer twijfelen. Het lijkt wel of Antonioni een spelletje met óns wil spelen. Wat is werkelijkheid en wat is illusie.
Voor mij is dit nog steeds een van de belangrijkste films van de jaren zestig die toch niet voor iedereen is weggelegd, want makkelijk is hij absoluut niet.
4,5*
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Strontvervelend en strontsaai ook. De tolerantiegrenzen van wat ik trek op filmgebied, werden met Blowup duidelijk overschreden. Wat vaagheid en pretentieusheid trek ik best, maar dit ging alle perken te buiten. Wat een vervelende rol heeft die David Hemmings ook.
danuz
-
- 12935 berichten
- 0 stemmen
Antonioni op z'n Brits in een chique-hippe film die toch best wat schwung heeft. Een etmaal inkijk in het leven van een drukke fotograaf die van hot naar her rijdt en ondertussen wat fotoshoots uit z'n mouw schut. Tussenlangs beland hij ook nog in een mysterie en heeft hij z'n pleziertje met de vrouwen. Als kijker concentreerde ik me vooral op het tijdsbeeld dat Antonioni hier schetst. Erg diepgravend wordt het nergens, vragen over realiteit en betrouwbaarheid van 'het oog' lijken te worden geschampt maar nergens uitgediept. Maar dat geeft wat mij betreft in zo'n film ook niet veel, kon er op deze manier best plezier aan beleven.
(O, ik kon Vanessa Redgrave trouwens echt niet uitstaan.)
Goldenskull
-
- 24398 berichten
- 3028 stemmen
De zoektocht is wel boeiend, maar de climax valt net als het intro wat tegen. Verder, van fascinerend tot erg saai, wisselvallige film. Doe mij maar Antonioni's Italiaanse films.
3*
NIGHTWOLF_ONE
-
- 186 berichten
- 990 stemmen
Strontvervelend en strontsaai ook. De tolerantiegrenzen van wat ik trek op filmgebied, werden met Blowup duidelijk overschreden. Wat vaagheid en pretentieusheid trek ik best, maar dit ging alle perken te buiten. Wat een vervelende rol heeft die David Hemmings ook.
Helemaal mee eens gozer maar hoe jij dan alsnog op 2,5* uitkomt is mij een raadsel. Dit misbaksel verdient de laagst mogelijk score! Ik heb de dvd te koop voor de liefhebber. Hoe eerder deze film hier de deur uit is, hoe beter!
Vinokourov
-
- 3143 berichten
- 2909 stemmen
Helemaal mee eens gozer maar hoe jij dan alsnog op 2,5* uitkomt is mij een raadsel. Dit misbaksel verdient de laagst mogelijk score! Ik heb de dvd te koop voor de liefhebber. Hoe eerder deze film hier de deur uit is, hoe beter!
Tsja, misschien dat ik de artistieke waarde er nog wel in kan zien en het begin vond ik nog wel aardig. Maar deze film zou bij een herkijk eerder twee dan drie sterren krijgen denk ik...
Mensen die Blowup konden waarderen, kan ik overigens Performance aanbevelen. Ik bekeek hem onlangs en onwillekeurig associeerde ik Blowup met die film. Ook veel vaagheid, verveling en bovendien even controversieel!
LinkVink
-
- 166 berichten
- 0 stemmen
Net gezien, en ik moet bekennen, ik moet hem voor de 2de zien om het geheel te begrijpen...
Veel symboliek in de film, waardoor het lijkt dat er nauwelijks verhaal inzit, maar er zit wel degelijk verhaal in de film. Daar moeten jullie zelf maar achter komen
Zeker een aanrader voor een filmliefhebber, niet echt voor een hollywoodkijker...
Lielalee
-
- 4 berichten
- 85 stemmen
Helemaal mee eens gozer maar hoe jij dan alsnog op 2,5* uitkomt is mij een raadsel. Dit misbaksel verdient de laagst mogelijk score! Ik heb de dvd te koop voor de liefhebber. Hoe eerder deze film hier de deur uit is, hoe beter!
Waarom geef jij dan 1 ster? 0,5 is het laagst
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Waarom geef jij dan 1 ster? 0,5 is het laagst
Als je in NIGHTWOLF ONE's stemmenlijstje kijkt, weet je waarom.
yeyo
-
- 6308 berichten
- 4459 stemmen
Zeer vage en artistieke film die het helaas uitsluitend van zijn sfeertje moet hebben.
Op vlak van thematiek is Blowup zeer verwant aan The Conversation van Coppola. Maar deze keer met foto's in plaats van audio opnames. Net als The Conversation is deze film vooral een karakterstudie van het hoofdpersonage. Alleen ligt daar in deze film nog meer de klemtoon op en het thriller aspect is helemaal niet aanwezig. Dit zorgt ervoor dat Blowup niet zo boeiend is, door veel nietszeggende onsamenhangende stukjes verloor ik stilaan mijn aandacht. Het hoofdpersonage is een reddende factor van de film, ik vond Hemmings geweldig als ijdele, immorele rotzak.
Driello
-
- 1379 berichten
- 0 stemmen
Valtme op hoe vaak in de voorgaande posts detraagheid van sommige scenes alseen minpunt wordt beoordeeld. Die 'traagheid' geeft juist een goede gelegenheid de beelden op je te laten inwerken. Daarnaast vind ik het een mooie tegenhanger van het jachtige en swingende van de jaren 60 en het leven van de hoofdrol.
Prachtige rustige film over een man met mijn grootste hobby als beroep. Maar goed, dat hij wel erg slecht overkomt als fotograaf is een minpunt. Voordat hij heeft afgedrukt beweegt de camera al weer. Zou de foto's wel eens willen zien; vast allemaal bewogen.......
Maar goed, slechts een klein minpuntje. Boeiende film.
Spiekercoen
-
- 326 berichten
- 1417 stemmen
Als iemand me na het zien van Blow-up zou hebben verteld dat ik net een film van Antonioni had gezien zou ik hem voor gek verklaard hebben. Onterecht dus, dit is wel erg anders dan zijn oudere Italiaanse werk. Maar dat is geen enkel probleem!
Wat een heerlijke film is dit en dan vooral het eerste uur, waar er naast "de moord" eigenlijk weinig noemenswaardig gebeurt. Maar wat een sfeer, wat een muziek, wat een beelden. Naarmate het mysterie zich ontrafelde vond ik het eigenlijk wat minder worden, maar het blijft boeiend.
Flavio
-
- 4463 berichten
- 4728 stemmen
Eindelijk deze klassieker dan gezien en het viel niet tegen. Intrigerende film waarin Hemmings een mooie rol heeft als arrogante fotograaf die wel/niet een moord heeft gefotografeerd. Blowup kent een aantal geweldige scenes (het groteske atelier, de nachtelijke zoektocht naar Ron -the Yardbirds-, het mime-tennis) en heeft een bijzondere, 'verstilde' stijl. En ook wel prettig dat de film de kijker in het duister laat, er komt geen uitleg op het eind, los het zelf maar op. Of niet.
runrunrun
-
- 65 berichten
- 64 stemmen
Ik had verwacht dat deze film wel lekker weg zou kijken, maar toen kwam dat einde... Ik moet hem herzien denk ik.
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Een film die misschien wel nadrukkelijk aan een bepaald tijdperk verbonden is, maar toch alleen 'tijdgebonden' is waar het dat moet zijn, namelijk in de schets van het hippe milieu van het Londen van de sixties. Dat is echter alleen de vorm, de omlijsting van deze film.
Wat Antonioni hier wil laten zien over beeld en beeldvorming, en de macht en onmacht van de camera, is nog steeds actueel, en behoorlijk fascinerend, en levert enkele prachtige en schrijnende scènes op. Allereerst al die, waar de poster van de film naar verwijst: een onthutsend (en goed beschouwd tamelijk obsceen) beeld van de machtige fotograaf die zijn 'object' als het ware 'aanrandt', en (mis)vormt naar zijn wil.
Dat komt ook terug in de zo mogelijk nog schrijnender scènes met de vijf of zes modellen, die als willoze etalagepoppen gekoeioneerd worden. Of willoos? Het valt op dat al deze vrouwen (en de twee wannabees) zich maar al te graag laten vernederen om deel te hebben aan de magische macht van het beeld, om maar 'iets' te zijn, kennelijk.
Maar het hart van deze film wordt uiteraard gevormd door de werkelijk briljante episode met betrekking tot de vermeende moord in het park, en dan met name de ontwikkel-scènes, waarbij de beelden op de loop lijken te gaan met de 'verbeelding' van de fotograaf: de beelden-manipulator laat zichzelf manipuleren door zijn zelf geschapen beelden (en uiteraard ook door het gedrag van het Redgrave-personage). Mijn ruimtelijk inschattingsvermogen is niet al te best, maar vergis ik me heel erg als ons fotograafje hier de verschillende perspectieven, de blikrichtingen, door elkaar haalt, en zo zijn eigen werkelijkheid construeert? Hij lijkt hier tegelijkertijd de macht van het beeld te over- ('Ik heb een moord verhinderd!') én te onderschatten. Samen met de woorden van de 'bevriende' kunstenaar over het achteraf zien van betekenis, en de eindscène met de tenniswedstrijd, waarin de ontbrekende ballen door de kijker zélf worden toegevoegd, maakt dit alles toch tot een indrukwekkende film over beeld(vorming) en werkelijkheid, en hoe zij elkaar beïnvloeden.
Het zal zo zijn dat de ietwat kille, afstandelijke sfeer in deze film, en de personages die het karakter van pionnen of marionetten (!) niet overstijgen, bewust zo zijn gecreëerd. Je zou kunnen zeggen dat dat goed past bij de decadente setting waarin dit alles zich afspeelt, en ook volkomen 'in stijl' is met de veronderstelde 'leegheid' van de beeld-cultuur. Maar in dit geval heb ik toch een gevoel van gemis voor wat betreft de 'platheid' van de personages. Ik heb het idee dat de film nu iets teveel van een bedachte constructie heeft om mij echt te raken, terwijl dat er misschien wel had ingezeten.
Ik vind 'Blowup' daarom wel een bijzonder goede film, maar het is - vooralsnog - geen persoonlijke favoriet van mij. En misschien ligt dat dan uiteindelijk toch ook aan de door mij gevoelde afstand in de tijd.
Spetie
-
- 38582 berichten
- 5481 stemmen
Heerlijke film weer van Antonioni.
Laat ik vooropstellen dat het vooral een hele aparte film is, maar daarnaast wel een film die mij behoorlijk weet te intrigeren. Net als bij Zabriskie Point ligt de nadruk in het eerste gedeelte van de film om dialoog en sfeerschepping, waarna de film in de tweede helft pas echt goed loskomt. Antonioni schets ons een aantal unieke en erg mooie scènes, waarbij de worsteling van de fotograaf met twee naakte dames mij erg aan A Clockwork Orange deed denken. En zo zitten er nog een aantal mooie en best gedurfde scènes in, waarbij Antonioni gelijk zijn stempel op de film drukt.
Het tweede gedeelte van de film komt het echter allemaal pas echt goed los. Vooral het moment dat de foto’s in het park gemaakt worden zijn fascinerend. Net als de fotograaf heeft ook Antonioni veel aandacht voor de zijn stijl en fotografie. Vanaf dat moment wordt de film langzaam aan ook steeds mysterieuzer en laat de regisseur als het ware de keuze aan de kijker over hoe alles er nu echt aan toe ging. Vooral het ontwikkelen van de foto’s is daarbij fascinerend. Ik zat maar te kijken en te kijken wat de fotograaf nu zag, maar kon het zelf niet ontdekken. Het lijkt er dan behoorlijkop dat Antonioni de kijker aan het twijfelen wil brengen en zelf wil laten invullen wat er nu daadwerkelijk aan de hand is. Voor mij werkt dat in deze film bijzonder goed.
Qua acteerwerk is het ook allemaal goed. De dames doen hun ding, maar Hemmings overtuigd echt als soms behoorlijk nare vent, wiens karakter wij hier goed leren kennen. Verder heeft de film een erg sterke sfeer, die erg jaren zestig aandoet. Ondanks dat de film zich afspeelt in Londen is de film ook behoorlijk kleurrijk, waarbij het lijkt Antonioni ons wil laten zien dat het zeker geen saaie periode was. Toch kan ik me daardoor best voorstellen dat mensen hierdoor de film juist als gedateerd zien, iets waar ook best wel voor te zeggen valt, maar ik vind dat juist de charme van deze film.
Blowup schetst een mooi tijdsbeeld van de jaren zestig, is een fijne karakterstudie en vooral ook een erg kleurrijke film.
4,0* dik
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Some people are bullfighters, some people are politicians. I'm a photographer
Om de een of andere reden sprak Blowup me wel aan. Ik had nog nooit iets gezien van Antonioni maar ik ben altijd wel geïnteresseerd in Italiaanse cinema dus dit leek me wel interessant. Het plot leek iets Hitchcockiaans te zijn dus toen ze hem gaven op TCM heb ik niet getwijfeld, opnemen geblazen. Eergisteren dan eindelijk eens kunnen zien maar wat een enorme teleurstelling is dit geworden..
Ik krijg het gevoel dat je deze tijdsperiode moet hebben meegemaakt om echt volledig te kunnen genieten van het beeld dat Antonioni geeft. Ik ben zelf een jaren '90 kind dus echt een compleet andere generatie maar de film kwam gewoon enorm maar dan echt enorm traag op me over. De film is gebaseerd op een kortverhaal, vraag me af van hoeveel pagina's, maar dat is er jammer genoeg ook aan te merken. Thomas is een strontvervelend personage en kon me langs geen kanten boeien. Het begin verloopt erg langzaam en wanneer je denkt dat er wat schot in de zaak komt, krijg je een redelijk wazig einde voorgeschoteld. Normaal gezien kan ik het best wel waarderen wanneer een einde voor meerdere interpretaties open is maar eerlijk gezegd, ik had hier niet echt een interpretatie aan te geven. En ook de zin om het op te zoeken was redelijk ver te zoeken. Maar toch, ik wil de film niet compleet afschrijven want The Last Picture Show was een film die ik ook compleet overgewaardeerd vond bij de eerste keer maar die is langzaamaan tot één van mijn favoriete films uitgegroeid. Enige verschil was wel dat die film door mijn hoofd bleef spoken en Blowup ben ik al grotendeels vergeten maar dat terzijde.
Van de regisseur had ik dus nog niets gezien maar ook de cast kende ik totaal niet, hoewel Redgrave ergens een belletje deed rinkelen. David Hemmings neemt de rol van de fotograaf op zich maar of het nu aan het script lag of aan zijn manier van doen, hij is enorm vervelend. Zelden zo'n ambetant personage gezien dat dan ook nog eens zo irritant wordt neergezet. Bah. De rest van de cast is eigenlijk niet veel soeps (het niveau is dan ook vrij laag met de twee stalkende tienermeisjes als dieptepunt) maar de enige reden waarom dit eigenlijk nog iet of wat van sterren krijgt is één woord: Yardbirds. Ik ben een enorm grote fan van de groep maar had er geen idee van dat ze ooit optraden in een film. In een flits zag ik hun naam verschijnen op de openingscredits maar dan was het nog even afwachten uit welke setting de groep ging bestaan want dat varieerde wel wat in de loop der jaren. Gelukkig is het hier mijn favoriete line-up geworden met Jimmy Page, Keith Relf en Jeff Beck. Het eenzame hoogtepunt uit heel de film en ergens is dat best wel triest.
Verder wil ik er niet teveel woorden aan vuil maken maar waarom dit zo wordt gewaardeerd, het is mij een raadsel. Normaal gezien kan ik altijd nog wel de goede kanten in iets zien maar hier is dat wel echt moeilijk. Blowup is traag, saai, vervelend en heeft een barslechte cast. Thank God for the Yardbirds.
1*
eRCee
-
- 13342 berichten
- 1922 stemmen
Vervelend is inderdaad het beste woord om deze film te beschrijven. Antonioni op z´n slechtst.
Ps. Helaas heeft de illustere gebruiker pippo il buffone zich uitgeschreven, typisch een film voor hem om eens goed af te kraken.
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Dit schijnt ook zijn eerste Engelstalige werk te zijn. Iemand een idee of zijn Italiaanse periode beter is?
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Thank God for the Yardbirds.
Ik heb zo'n idee dat jij je óók in de hysterische meute had gestort in een poging de begeerde gitaarhals te bemachtigen .
Helaas heeft de illustere gebruiker pippo il buffone zich uitgeschreven, typisch een film voor hem om eens goed af te kraken.
Want? Jij bent er niet toe in staat? Dat is toch je eer te na, man. Deze film verdient een betere afstraffing dan alleen de mededeling dat ie 'vervelend' is. Beetje lui hoor.
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Ik heb zo'n idee dat jij je óók in de hysterische meute had gestort in een poging de begeerde gitaarhals te bemachtigen
Wees daar maar zeker van!
mister blonde
-
- 12458 berichten
- 5403 stemmen
Dit schijnt ook zijn eerste Engelstalige werk te zijn. Iemand een idee of zijn Italiaanse periode beter is?
Wat ik zag was iets toegankelijker omdat er meer in gebeurt, hoewel ik de meeste andere grote Italiaanse regisseurs wat gemakkelijker vind. Dit is wat droge kost, maar vond hem wel fascinerened. Ik denk dat Il Grido de meest toegankelijke film is die ik van hem zag.
Metalfist
-
- 12407 berichten
- 3964 stemmen
Ik zal het onthouden maar eerst maar eens voorrang geven aan wat andere regisseurs.
eRCee
-
- 13342 berichten
- 1922 stemmen
Want? Jij bent er niet toe in staat? Dat is toch je eer te na, man. Deze film verdient een betere afstraffing dan alleen de mededeling dat ie 'vervelend' is. Beetje lui hoor.
Sja. Soms heb je gewoon weinig te zeggen over een film, meestal zeg ik dan ook niks. Het komt er op neer dat Blowup wat mij betreft een vervelende, artistiekerige, nietszeggende, zielloze film is, met een ridicuul uitleggerig einde. De enige noemenswaardige positieve punten zijn de eerste fotoshoot (dacht ik) en enkele takes tijdens het autorijden. Meer kan ik er niet van maken.
dutchtuga
-
- 16970 berichten
- 4100 stemmen
Hier kon ik echt heel weinig mee. Leuk, dit soort stijloefeningen, maar wanneer een film gewoon saai is werkt dat bij mij ook niet meer als excuus. Antonioni zoekt vaak de grens van het geduld op en na een uur houdt het gewoon op. Wel kent de film nog een leuke opleving met het optreden van The Yardbirds.
2*
ThomasVV
-
- 1100 berichten
- 483 stemmen
Als iemand me na het zien van Blow-up zou hebben verteld dat ik net een film van Antonioni had gezien zou ik hem voor gek verklaard hebben. Onterecht dus, dit is wel erg anders dan zijn oudere Italiaanse werk. Maar dat is geen enkel probleem!
Wat een heerlijke film is dit en dan vooral het eerste uur, waar er naast "de moord" eigenlijk weinig noemenswaardig gebeurt. Maar wat een sfeer, wat een muziek, wat een beelden. Naarmate het mysterie zich ontrafelde vond ik het eigenlijk wat minder worden, maar het blijft boeiend.
Ik pik er deze post uit, omdat hij mij de gelegenheid geeft op twee punten te reageren die hier ook door anderen al regelmatig zijn naar voren gebracht.
Ten eerste treft het mij dat er vaak zo'n grote kloof gezien wordt tussen deze film en Antonioni's "oudere Italiaanse werk". Op het eerste gezicht is Blowup natuurlijk helemaal anders: speelt zich af in Londen, geen Italiaanse sterren, geen Italiaans klimaat... Maar de thematiek, opbouw, stiijl, gebruikte procédés, karaktertekening, tijdsbeeldtekening, enz. leek mij juist wel heel dicht aan te sluiten bij dat Italiaanse werk, meer bepaald bij La Notte en L'Avventura. Korenbloem02 noemde Blowup bijvoorbeeld het midden tussen La dolce Vita van Fellini en het "thriller element van Hitchcock", maar is Fellini's La dolce Vita niet het rechtstreekse equivalent van La Notte van Antonioni? En het procédé van het onopgeloste, "loze" mysterie van Blowup, dat uiteindelijk in feite alleen maar een kader blijkt te zijn voor de filosofisch/psychologische thematiek, kennen we toch maar al te goed van de geheimzinnige verdwijning in L'avventura? En de scherpe karaktertekening van de fotograaf? En van de tijdsgeest? En de thematiek van de relatie tussen kunst en werkelijkheid? En van de menselijke vervreemding?
Ten tweede, en eigenlijk in aansluiting bij het vorige, wou ik reageren op de woorden "Naarmate het mysterie zich ontrafelde vond ik het eigenlijk wat minder worden". De clou van de film is volgens mij namelijk juist dat het "mysterie" zich helemaal niet ontrafelt, en er uiteindelijk as such zelfs niet toe doet!!! Pas als je de film zo kunt bekijken, doe je Antonioni volgens mij recht aan. En zie je ook het verband met zijn "oudere Italiaanse werk"...
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
thematiek, opbouw, stiijl, gebruikte procédés, karaktertekening, tijdsbeeldtekening, enz. leek mij juist wel heel dicht aan te sluiten bij dat Italiaanse werk, meer bepaald bij La Notte en L'Avventura.
Nu je het zegt: inderdaad zijn er in de drie films een aantal belangrijke elementen die overeenkomen. Maar het zijn natuurlijk wel werken van één en dezelfde Antonioni.
Misschien wel interessanter zijn de verschillen, of beter gezegd: de ontwikkelingslijn waarop je de drie films zou kunnen plaatsen. De glijdende schaal waarop de mannelijke hoofdpersoon (als we deze even voor het gemak óók als één en dezelfde voorstellen...) zich bevindt, is misschien ook van toepassing op het beeld dat de films trachten te schetsen: een toenemende vergeetachtigheid ten opzichte van de cultuur waaruit men voortkomt, een daarmee eveneens toenemende decadentie, en een navenant afnemend communicatief vermogen.
Het 'afglijden' van de hoofdpersoon zien we bijvoorbeeld in zijn houding tegenover, en behandeling van, vrouwen (van matig tot rot), en ook anderszins wordt het er niet beter op: Sandro in l'Avventura herinnert zich nog zijn idealen; Giovanni in La Notte is ze al bijna vergeten, en van onze fotograaf hier kun je zeggen dat hij nooit last heeft gehad van zoiets als idealen.
l 'Avventura en La Notte volgden kort na elkaar; met Blowup zijn we al weer vijf jaar verder. Dat zie je er toch wel van af, vind ik. De levens van de personages lijken nog een stuk leger; hun karakters hebben haast niets meer om het lijf. In de eerste twee films was er nog sprake van een verleden, en een tijdsverloop; in Blowup is er nauwelijks context meer voor de personages (nou ja, behalve dan de in dit geval zeer toepasselijke leeghoofdigheid van modefotografie en popcultuur), en de zoektocht naar betekenis en liefde in de eerste twee films is in Blowup uitgelopen op een jacht naar succes en 'roem', en een obsessie met beelden die alles kunnen betekenen wat men er in wil zien.
Maar goed, laat ik niet proberen al te stellig te doen over Antonioni's oeuvre, want ik heb tot nu toe alleen deze drie films van hem gezien.
Het zullen er wel wat meer moeten worden, als ik wil begrijpen wat Bergman bedoelde toen hij schreef (in zijn autobiografie Laterna Magica) dat Tarkovski de grootste van allemaal was, en dat Fellini, Kurosawa en Bunuel zich op hetzelfde gebied (het meesterschap in de enscenering van dromen en visioenen) bewogen als Tarkovski. En dan vervolgt hij: 'Antonioni was op weg daarheen, maar sneuvelde, gestikt in zijn eigen walging'.
ThomasVV
-
- 1100 berichten
- 483 stemmen
in Blowup is er nauwelijks context meer voor de personages (nou ja, behalve dan de in dit geval zeer toepasselijke leeghoofdigheid van modefotografie en popcultuur), en de zoektocht naar betekenis en liefde in de eerste twee films is in Blowup uitgelopen op een jacht naar succes en 'roem', en een obsessie met beelden die alles kunnen betekenen wat men er in wil zien.
Ik begrijp natuurlijk wel wat je bedoelt, maar anderzijds lijkt mij net die "zoektocht naar betekenis en liefde" hét thema bij uitstek van Blowup, en is dat ook bij uitstek de link met bv. L'avventura. Blowup is inderdaad misschien nog wat schrijnender, leeghoofdiger, substantie-lozer, maar dat stelt de genoemde thematiek net nog wat scherper en explicieter.
Het zullen er wel wat meer moeten worden, als ik wil begrijpen wat Bergman bedoelde toen hij schreef (in zijn autobiografie Laterna Magica) dat Tarkovski de grootste van allemaal was, en dat Fellini, Kurosawa en Bunuel zich op hetzelfde gebied (het meesterschap in de enscenering van dromen en visioenen) bewogen als Tarkovski. En dan vervolgt hij: 'Antonioni was op weg daarheen, maar sneuvelde, gestikt in zijn eigen walging'.
Ik weet niet of ik Bergman helemaal kan volgen. Ik zag toevallig net een veel latere Antonioni, Identificazione di una donna. Deze film is van 1982, en mist (naar mijn smaak) dan ook de exuberante schoonheid van de jaren zestig, maar de psychologische en scenografische scherpte en kracht is nog altijd diezelfde... Antonioni. Geen Monica Vitti of Ferzetti meer, maar om te zeggen "gestikt in eigen walging", nee, daar vond ik het echt te "mooi" voor... Maar wel veel minder "gestileerd" dan Fellini... en Bergman zelf... Misschien échter?
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
anderzijds lijkt mij net die "zoektocht naar betekenis en liefde" hét thema bij uitstek van Blowup, en is dat ook bij uitstek de link met bv. L'avventura. Blowup is inderdaad misschien nog wat schrijnender, leeghoofdiger, substantie-lozer, maar dat stelt de genoemde thematiek net nog wat scherper en explicieter.
Ja, dat volg ik. En afgaand op het bericht (net boven dat van jou) van Querelle bij Identificazione di una donna, plaatst Antonioni ook in zijn andere films steeds weer datzelfde thema in een ander tijdskader:
eRCee
-
- 13342 berichten
- 1922 stemmen
Maar wel veel minder "gestilleerd" dan Fellini... en Bergman zelf... Misschien échter?
Wat ik ken van Antonioni is juist veel gestileerder, en mínder echt, dan Fellini en Bergman.
Het laatste nieuws
De duivel bezoekt een avondshow in trailer van horrorfilm 'Late Night with The Devil': 'Een instant cultklassieker'
Waargebeurde film 'Sound of Freedom' sinds gisteren te bekijken op Amazon Prime Video
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Sterfdag Natasha Richardson (1963): Haar tien best beoordeelde films
Bekijk ook
Napoléon Vu par Abel Gance
Biografie / Drama, 1927
39 reacties
Voskhozhdenie
Drama / Oorlog, 1977
55 reacties
Le Samouraï
Misdaad / Thriller, 1967
238 reacties
Paris, Texas
Roadmovie / Drama, 1984
290 reacties
La Notte
Drama, 1961
75 reacties
Les Enfants du Paradis
Drama / Romantiek, 1945
47 reacties
Gerelateerde tags
londen, engelandfotograafburglartennisloss of sense of realitysuspicion of murderonwerkelijkmunicipal parkdarkroompantomime illusionfotografiecounter-culturelijkphoto shootfashion modelmodelleringcounterculture
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.