La Grande Vadrouille (1966)

Zeker geen topfilm zoals Louis de Funès er verschillende heeft. Komedie? Nauwelijks eigenlijk, meer een oorlogsfilm zonder vechtscènes, dus waar brengt ons dat? Bij een mislukte oorlogsfilm. De Duitsers worden naar aloude Franse traditie weer afgeschilderd als uilskuikens en kunnen daardoor nooit echt dreigend overkomen. En Louis de Funès die normaliter overal de show steelt, is hier eigenlijk niet meer dan het vijfde wiel aan de wagen.

Tamelijk teleurstellende, flauwe klucht die een de Funès-fan beter overslaat.

Een van de beste Franse comedies ooit gemaakt en zeker onder de besten van De Funes, waarin hij net als eerder in Le Corniaud gekoppeld wordt aan die andere Franse gigant Bourvil.

Samen bleken ze nog beter te zijn dan solo en het is dan ook jammer dat het slechts bij deze twee films is gebleven.

De wisselwerking tussen de schlemielige Bourvil en driftkikker De Funes is ook nu weer grandioos en levert een aantal klassieke scènes op.

Verder ook een leuke rol voor de typische Engelse komiek Terry-Thomas.

Georges Auric was verantwoordelijk voor de sfeervolle score.

Regisseur Gérard Oury is toch voor mij DE man, die verantwoordelijk is voor alle goede Franse comedies uit die tijd: Le Corniaud, La Grande Vadrouille, Le Cerveau, Les aventures de Rabbi Jacob...

Een must voor iedereen die van De Funes houdt.

Ik was vanmiddag de tijd vergeten, de film was al een minuut of 25 bezig. Toen heb ik nog even zitten kijken terwijl ik wat zat te eten, maar daarna kon ik mij niet langer in houden en ben ik snel de dvd gaan pakken, heb die in de speler gedaan en ben de film lekker vanaf het begin gaan kijken. Weer genoten! Echt een leuke film!

Ongelooflijk al die hoge waarderingen, zelfs in de speelfilmencyclopedie staat hij goed aangeschreven. Ja, hij was weer op België, maar lang geleden dat ik hem op tv heb gezien. In de tijd dat je bij gebrek aan beter naar van alles keek op tv. Zou ik hem toen ook leuk hebben gevonden? (Sterke twijfels).

Na een bijzonder lang intro moest het dan komen ofzo.... Nou, ik zou echt niet weten wat er komisch aan is. Louis de Funès was destijds een zeer bekende komiek, dat is wel zo, maar ik zie dat in deze film in ieder geval niet terug. 1.0

Zojuist op Canvas. Kortere versie. Leuke film, maar abrupt einde.

Dolkomische nonsense met Louis de Funès, waarbij de kracht hem zit in de perfecte timing van de grappen en de razendsnelle dialogen. Zo flauw als het maar zijn kan, maar zonder dat het ordinair of repetitief wordt.

Het is ook wel een bepaald soort nostalgie naar films die tegenwoordig niet meer zo gemaakt worden. Zo ongegeneerd flauw en dat overdreven romantiseren van de tweede wereldoorlog als een extreem vrolijke bedoening.

Ik ben niet echt een liefhebber van De Funes, maar wou deze film toch een kans geven gezien de hoge score. De film is vis noch vlees geworden. Nergens merk je echt dat dit een oorlogsfilm is, zelfs niet met het opvoeren van een hoop Nazi's. En ook de humor werkt niet. Het enige leuke moment was De Funes en Bourvil op zoek naar de Engelsman in de Turkse Baden. Maar dat is wel mager voor een film van meer dan 2 uur. Het geheel is nogal bombastisch en de drukke stijl van De Funes overheerst nogal. La Grande Vadrouille lijkt eerder op een ouderwetse Police Academy, terwijl ik veel liever een pittige Bienvenue chez les Ch'tis had gezien.

Vermakelijk inderdaad. Grootste troef is het leuke verhaaltje (vlot, hoog tempo, leuke setting) in combinatie met de situatiehumor. De film is ook verrassend goed in balans. Geef de Funes meer schermtijd en het wordt te veel van het goede. Ook de switch van Parijs naar het platteland zorgt voor de nodige afwisseling, hoewel ik het stuk in Parijs leuker vond. Het is dus het avontuurlijke aspect dat de film een behoorlijk stuk boven de middelmaat uit trekt. Ik moest denken aan I Was a Male War Bride, North by Northwest en the Last Crusade. 4 sterren.

Deze vind ik tegenwoordig moeilijk te beoordelen. Vroeger vaak gezien op TV en toen vond ik em steeds leuk. Veel films keek in die periode evenwel niet. De film moet het hebben van een paar grappige scènes, hoewel ik er nu ook niet erg mee moet lachen. Het blijft allemaal wel vermakelijk om nog eens terug te zien, maar echt vaak zal ik deze niet meer opzetten.

Weer een film van de "kleine schreeuwlelijk" uit Frankrijk waar ik altijd graag naar mag kijken. De "kwaadheid" gericht tegen iedereen en niemand uitgezonderd en de felle verbetenheid op het ?gezicht. Prachtig zoals hij dat kan en een bijzondere mimiek. Je weet vaak wat er komt en toch steeds weer verrassend.

En deze film? Gewoon gaan kijken met een open blik en gedachten even laten verdwijnen de komende ruim 2 uur.

Daarna?

Je voelt je weer ontspannen en kunt de dag weer aan!

Meerder keren was ik iets te laat op tv om de film volledig te bekijken, sinds kort de film kunnen bekijken van begin tot einde, niet alle films van De Funes vind ik grappig, maar deze is een topper, samen met Bourvil was dit genieten van begin tot einde.

Leuke avonturenfilm, is geen enkel moment saai, zit vol vreemde situaties en leuke personages. Om de 2 vliegers gaat het eigenlijk niet, de 2 fransmannen stelen hier de show.

ook een van de komedie (oorlogd films) waar nog onvervalst duits en engels in word gesproken.

En dan natuurlijk de moedertaal van de Funes/Bourvil.

grandioze film voor die tijd 1966.

Na het zien het vreselijk saaie "Le Mur de L'Atlantique" ga ik deze film toch weer meer gaan waarderen.

Een prachtige film met uitstekende acteerprestaties.

Er wordt Duits, Frans en Engels in gesproken zodat het realistisch overkomt. Dit is een goed punt. Maar het einde komt plotseling. Zo plotseling dat je het niet zag aankomen. Maar ik heb me geen moment verveeld.

In deze ouderwetse, destijds razend populaire komedie spelen Louis de Funès en Bourvil twee contrasterende personages die noodgedwongen samenspannen tegen een gemeenschappelijke vijand, de Duitse bezetter.

De Funès is op dreef als maestro Lefort. Je merkt dat hij een achtergrond heeft als muzikant; hij heeft als pianist in een bar gewerkt. Het orkest applaudisseerde spontaan, hij zei achteraf dat ze hem een van de mooiste momenten van z'n leven bezorgd hadden. In z'n commentaar spreekt Lefort zichzelf tegen door geleidelijk af te zakken van "zeer goed" naar "zeer slecht". In de kleedkamer voelt hij fantoompijn wanneer hij op z'n pruik klopt. Het kleine mannetje lijdt aan grootheidswaanzin, denkt dat hij met Berlioz een paar niveaus boven de rest van de mensheid verheven is. Buiten het operagebouw blijft hij zich als dirigent opstellen. De scène waarin hij op Augustins schouders gaat zitten, was geïmproviseerd.

Bourvil speelt de werkmens Augustin. Hij lijkt wat simpel, maar blijkt snugger genoeg om de Duitsers om de tuin te leiden. Hij is degene die zich van hotelkamer vergist, maar uiteindelijk is hij het die te eten krijgt. Bij komische duo's is het wel vaker zo dat de naïeveling beloond wordt, terwijl de intrigant het deksel op de neus krijgt.

Soms neigt het naar billenkletshumor, maar dankzij het hoge tempo, de lichaamstaal van de twee op elkaar afgestemde komieken, de tirades van De Funès en de schaapachtige blik van Bourvil blijft dit een van de beste Franse komedies. De Engelse vertalers hadden wel een betere titel kunnen bedenken dan Don't Look Now, We're Being Shot At. Wat was er mis met The Big Stroll?

Tot op heden de meest bezochte film in de Franse bioscopen,terecht want dit is de funès op zijn allerbest!!!!!!! Een film die je kunt BLIJVEN KIJKEN...5 stars.

Dat is niet correct.

Zie: List of highest-grossing films in France

BBarbie,je hebt gelijk: hij is inmiddels voorbij gestreeft...

Moviemeter is soms onverbiddelijk met mij. Ik zou zweren dat ik deze film nog nooit gezien had. Maar ik had hem dus al eens drie sterren gegeven. Lang geleden, dat wel, want er zat nog geen commentaar bij. Deze film is niet een typische Louis de Funes film. Hij heeft ook niet echt de hoofdrol zoals in vele latere films, al heeft de film wel zekere Louis de Funes film kenmerken. Kan ook haast niet anders met een dergelijke persoonlijkheid. Het verhaal in deze film is ook wat samenhangender dan andere films. Verder vind ik het erg goed dat de cast ook echt internationaal is. Duitsers zijn Duitsers, Engelsen zijn Engels en de Fransen zijn Frans. Zelfs Louis de Funes spreekt in deze film hier en daar wat Engelse zinnen. En dat voor een Fransman. Oury is ook een goede regisseur wat in deze film hiermee ook weer bewezen wordt.

Onlangs weer voor de zoveelste keer gezien. Blijft voor mij samen met Le Corniaud de beste film van Louis de Funes en is ook de meest succes volle van de Funes qua aantal verkochte bioscoopkaartjes.

De Franse blu ray is een aanrader, zit in een mooi doosje met boekwerk erbij.

Erg goede kwaliteit en te kijken met Engelse en Duitse ondertiteling. Bonus dvd had ik niet veel aan, want de extra's zijn zonder ondertiteling.

Prettig weerzien. En een halfje erbij. Vroeger was hij leuk. En dat is hij nog altijd. Om zo'n film kan je alleen maar vrolijk worden. Bourvil en De Funès houden elkaar perfect in balans en Terry Thomas geeft er nog dat extra je-ne-sais-quoi aan. Heerlijke onzin.

Louis de Funès en Tea For Two

Halverwege juni 2009 en de tiener Metalfist komt erachter dat er nog meer films zijn met Louis de Funès dan de bekende reeks van Le Gendarme de Saint-Tropez. La Grande Vadrouille werd (en wordt nog altijd) algemeen gezien als één van de beste films van de Franse komiek en wat bleek? De plaatselijke bibliotheek had toevallig ook de film. Meteen gaan huren, meteen aan begonnen en meteen teleurgesteld. Niet dat het zo'n slechte film was, maar vond hem veel te langdradig in ieder geval. Ondertussen zijn we bijna 10 jaar verder en is de Franse driftkikker één van mijn favoriete acteurs geworden.

Daarom wou ik dan ook graag eens La Grande Vadrouille herkijken om te zien wat ik er nu van zou vinden. Dit is ondertussen film nummer 46 die ik van de komiek zie en ik trek mijn woorden uit 2009 in ieder geval volledig terug in. La Grande Vadrouille is weliswaar niet de beste de Funès film, maar hij komt inderdaad toch wel redelijk dicht in de buurt. Vooral ook omdat dit eigenlijk de gehele speelduur blijft boeien en dat is iets dat maar weinig oorlogsfilms kunnen. Sowieso al erg fijn dat de acteurs effectief de taal spreken die ze behoren te spreken, daar kan Hollywood vandaag de dag nog altijd een puntje aan zuigen, maar er zit genoeg vaart en afwisseling in. Verder natuurlijk de te verwachten misverstanden wanneer je in volle oorlogsperiode een stel Engelsen in bezet Frankrijk dropt, Allo Allo zou met dat thema ook nog erg hoge toppen scheren, maar Gérard Oury weet alles bijzonder fris te houden. Dat was ook wel ergens te verwachten, want de man heeft sowieso een aantal van de leukste de Funès films op zijn naam staan. Hoogtepunten zijn er in ieder geval genoeg maar zeker de scène in het stoombad is misschien wel één van de leukste scènes in heel het oeuvre van zowel Bourvil alsook dat van de Funès.

Want de manier waarop die samenspelen.. Het is erg leuk. Het vitten op elkaar, Bourvil als goedzak die zich elke keer in de luren laat leggen door de arrogante de Funès en ga zo nog maar even door. Met zijn twee kunnen ze een eenvoudige scène (zoals het stoombad) echt wel naar een hoger niveau tillen. Verder is dit natuurlijk een rol die perfect op ieders lijf is geschreven. Bourvil mag zijn voorraad aan naïeve gezichtsuitdrukkingen nog eens bovenhalen en de Funès kan zich weer eens een paar lekker laten gaan in de een of andere tirade. De film steunt voornamelijk op dit duo en dan zou je vergeten dat er nog wel een handvol leuke bijrollen zijn te ontdekken. De Engelsen zijn cliché, maar zo'n Terry-Thomas als Sir Reginald (met de snor) brengt dat tot een goed einde. Let vooral ook nog op kleine bijrollen voor typische de Funès acteurs zoals Guy Grosso (één van de twee pratende muzikanten in het orkest) en Michel Modo (de schele Duitser), altijd fijn om te spotten.

Toch vreemd soms hoe je een film na een aantal jaar compleet anders kunt waarderen. Het perfecte bewijs dat dat vaak toch echt een momentopname is en daar kan La Grande Vadrouille nu van profiteren. Een vermakelijk plot, een goede setting en twee komieken in de vorm van hun leven. Moet dringend eens op zoek gaan naar meer films van de Funès, maar die zijn ondertussen wel erg moeilijk te vinden.

4*

Als je even goed zoekt, kun je ze allemaal wel krijgen op dvd, zoals bovenstaande dus, en Le Corniaud, en al de gendarmefilms.

Even over deze film, samen met Le Corniaud zijn dit 2 van zijn besten en `t eerste deel van de Gendarmereeks, namelijk Le Gendarme de St Tropez.

Die 46 heb ik allemaal op DVD (en nog eentje niet gezien) en ik vermoed dat ik al wat in de Benelux is uitgegeven in bezit heb. Het was ook meer bedoeld als aanduiding om buiten de Benelux te gaan zoeken.

Die scène dat Funes te krappe of niet makkelijk lopende schoenen aan had oh schitterend. Wat een egoïst temperamentvol mannetje.

Ik moet deze nog eens kijken want ik hou erg van Franse cinema en deze staat me nog wel bij als erg leuk. Overigens is de film in welke Funes wederom met die andere acteur uit deze film samen speelt,waarin hij hem een auto vanuit ik meen Italië laat rijden ook een aanrader. Prachtig tijdsbeeld in die film. In deze was het de 40's, en ik herinner mij vooral dat de aankleding van de film erg goed was. Maar zoals ik al zei,ik zal hem eerst nog maar eens kijken,het is te lang terug.

Funes zijn beste film uit zijn ouvre. Vroeger de Film wel 8 keer in de bios gezien en nu nog elk jaar minimaal 1 keer de DVD. Lig elke keer weer slap jammer dat zulke humor niet meer bestaat

Best oké.

Tot gisteren had ik van Louis De Funès slechts enkele fragmenten gezien. Op basis van die fragmenten kon ik wel goed inschatten wat voor humor hij zoal brengt, en ik vreesde dan ook dat ik hier mijn dading niet ging vinden.

Het moet gezegd dat ik best verrast ben. In plaats van een catastrofe is La Grande Vadrouille een redelijke meevaller gebleken. De drukte van De Funès gaat niet met de spotlight lopen. De verschillende typetjes die rondom hem opereren, halen de scherpe kantjes ervan af. Zo blijft het redelijk verteerbaar.

La Grande Vadrouille schippert zo dik 2 uur lang van situatie en misverstand naar situatie en misverstand. Af en toe levert het wel een glimlachje op, schateren zit er - weinig verrassend - nergens in. Een meesterwerk in de wereld van comedy is dit voor mij allerminst. Het avonturengehalte zit anders wel behoorlijk goed - de locaties zijn goed gekozen - en dat maakt dit voor mij een licht verteerbare avonturenfilm. De slapstick en drukte van De Funès doen daar dan niet veel van af.

3