Le Cercle Rouge (1970)

Restauration trailer

Stijlvol,met prima acteurs en neemt de tijd om naar de climax toe te werken. De 140 minuten vervelen geen moment (net als bij het vergelijkbare Rififi van Dassin). Heb er een aantal van Melville gezien en vind deze wel de beste geloof ik.

Een meesterwerk ? Nee, ik vind het niet boeiend genoeg. Punt. Bv de real time inbreker scene : draagt de visie van Melville maar ik voelde geen emotie en die scene werd langdradig. Zijn personages lopen naar hun noodlot onbewogen, bijna automatisch, als een robot. Alles is voorgeprogrammeerd. Melville gaat voor een stijl die mij niet ligt. Een neutrale, droge registratie van een geboorte, uitvoering en nasleep van een kraak. Le cercle rouge is gemaakt met intelligentie en passie voor film, dat is zo. Er zijn zeker knappe momenten (de ontsnapping uit de trein vond ik fantastisch) maar Melvilles kijk op film laat mij onbewogen. Ik sluit mij aan bij de scherpe analyse van thunderball nl hadden alle personages een background zoals die van Montand dan had ik de film beter gevonden. Die delerium tremens scene is echt krachtig bv. Maar een evolutie in een personage zorgt voor dramatiek en dan was LCR niet meer een film van Melville en bijgevolg blijf ik bij Melville steken op middelmatig. Mijn circel is alvast rond.

Gelukkig dat dit soort films nog wordt uitgezonden, wel op de Belg. Maar dat betekent ook lekker zonder reclame onderbreking. Een film en verhaal waarbij het vooral draait om sfeer met verhoudingsgewijs een pijlsnelle afwikkeling. Geen film onder een vrolijk Frans zonnetje, maar met veel grijstinten, modder, regen, schaduw. Dat straatbeeld van 95% Franse auto's is pure nostalgie. De fascinatie voor Amerikaanse sleeën was wel ruimte voor. Acteur Volonté kennen we uiteraard van de twee eerste Sergio Leone spaghetti westerns. Geen acteur met zoveel presence zonder veel gezichtstrekken te hoeven doen als Delon. Bourvil die de commissaris speelt, overlijdt in hetzelfde jaar als de film uitkomt.

Een titel waar ik nog nooit van gehoord had, maar dankzij België en de goede kritieken op MovieMeter toch op de radar verscheen, en het goede gevoel dat ik vooraf al bij de film had werd gedurende de speelduur bevestigd. Ja, dit ligt mij wel.

En het moet meteen gezegd worden dat de film ondanks zijn aanzienlijke speelduur van bijna tweeëneenhalf uur eigenlijk geen moment verveelt. Dat terwijl er wel een aantal trage en zwijgzame shots in voorbij komen, iets dat in sommige films niet lekker zal aanvoelen, maar in Le Cercle Rouge wel. Het past naadloos in de wat trage maar oh zo mooie stijl van de film met de twee karakters Corey en Vogel die ondanks de weinige achtergrond uitermate boeiend zijn en gebracht worden door Delon en Volonte. Daarnaast valt Montand op met een rol die bij de kennismaking, het delerium, net zo interessant is.

De soundtrack is ronduit heerlijk te noemen met veel jazz van Eric Demarsan, verder wordt er een mooi beeld geschetst van het wereldje, maar ook alle contacten en vooral de rustige en minutieuze voorbereiding. En natuurlijk mag de ronduit briljante overval en ontknoping niet ontbreken. Dit allen omgeven met een fraai jaren '70 tijdsbeeld. Ja dit is toch echt wel een fijne misdaadfilm te noemen, wellicht één zonder veel toeters en bellen, maar wel met erg veel gevoel voor realisme en stijl.

.

Vakbekwaam gemaakte thriller, voldoende spannend, maar houdt je niet met kippenvel op het puntje van je stoel. Zit weinig dramatische ontwikkeling en actie in, al zijn er wat leuke momenten, zoals die autorit met die kofferbak, het delirium van Yves Montand en natuurlijk de juwelenroof. Het is ook helemaal geen vervelende film, maar ook weer niet één die je lang bijblijft. Wat dat betreft helemaal eens met cinemanukerke. De laatste film van Bourvil, die in dat jaar aan kanker overleed. Nooit geweten dat hij behalve acteur vooral ook zanger was van zelfgemaakte chansons en daar zeer succesvol mee was. Toch een film uit de gouden jaren van de Franse film.

Le Cercle Rouge is een vintage misdaadthriller die geen gimmicks nodig heeft om tweeënhalf uur te boeien. Melville werkt enkel met de basisingrediënten, maar puurt er wel het maximale uit. Alleen al voor de sfeer - ijzig, duister, mysterieus - is deze film de moeite waard. Bepaalde tableaus ogen vandaag nog steeds indrukwekkend, denk maar aan de shots van de uitgestrekte winterlandschappen. Ook de cast doet het uitstekend. Vooral Alain Delon (gangster met snor) vond ik erg cool.

Helaas stelt de ontknoping wel teleur. De plotwending was destijds misschien nog verrassend, maar vandaag heeft dit toch een hoog B-filmgehalte.

3,5*

Intrigerend.

Le Cercle Rouge is een hoog beoordeelde film die het voor de verandering ook verdient om hoog beoordeeld te worden. Ik heb dit gevoel niet vaak meer als ik naar zo'n film kijk, maar dit is ook echt een wat apartere en uniekere film die eindelijk eens een keer niet een 3-uur durend historisch epos is. Verfrissend eigenlijk gewoon.

Het acteerwerk mag misschien niet van het hoogste kaliber zijn, maar toch weet Delon nog een aardig memorabel figuurtje neer te zetten. Stille, mysterieuze personages die niet bang zijn om een tik uit te delen als de situatie uit de hand dreigt te lopen, het zijn personages die echt naar mijn hart gemaakt zijn. Het is dan ook geen probleem om deze Corey te volgen met de volle aandacht.

Verder ziet de film er visueel passend kaal uit. Wat je te zien krijgt mag dan niet al te knap gefilmd zijn, maar de verlichting is wel dik in orde. Duister verlichte kamers en wat aardige momenten zorgen voor een passende, onheilspellende en donkere sfeer die de volledige film lang weet aan te houden. Op deze manier zijn 140 minuten lang geen enorme opgave.

Het jammere is dat zo'n vertelling die een aantal mensen wiens paden elkaar raken centraal wordt gezet niet genoeg inhoud kent om zo'n lange speelduur te rechtvaardigen. Na een uur verliest de film ook langzaam het boeiende aan zichzelf. De sluipende sfeer weet tot dan te werken, en dan begint het effect eruit te lopen. Het is gewoon te lang en te uitgesponnen om altijd effectief te zijn.

Ondanks dat de film meerdere sterke momenten kent blijft het de sfeer zelf die de film boven water houdt en het als geheel op een ruime voldoende laat landen. Het verhaal heeft niet al te veel om het lijf, en het tempo kent wat problemen, maar de sterke sfeer weet tot de laatste minuut stand te houden, waardoor de film na afloop niet meteen in de vergetelheid raakt. Goed.

Le Cercle Rouge is een prima titel, maar de notering in de Top 250 ontgaat mij een beetje. Daarvoor zijn het plot en ontknoping me toch net te gemakkelijk. De film tegen de achtergrond van de jaren 60/70 blinkt vooral uit in duisterheid. Het acteerwerk is soms wat minder, hoofdpersoon Corey met zijn markante snor zit wel echt goed in zijn rol. Er zitten enkele klassiekerwaardige scenes in Le Cercle Rouge, maar nooit werden de verwachtingen echt overtroffen.

Een klassieke juwelenroof film. Alle elementen die daarbij horen zitten in deze film. Ook al heeft de film zijn naïeve en ongeloofwaardige momenten. Zo ook helaas het einde. Maar ik heb toch genoten van deze oude Franse film. Die zeker voor een film uit 1970 helemaal niet slecht is.

Een voortvluchtige crimineel en een vrijgekomen gevangene organiseren een diefstal in een juwelierszaak op de Place Vendôme in Parijs, daarbij geholpen door een alcoholische corrupte ex-flik.

Dit is toch wel een erg goede van Melville, voor mij zijn tweede beste na Le Deuxième Souffle. Volgt een klassiek stramien (voor heist/ de heist / na de heist) maar het verhaal komt helemaal uit de beelden; de dialogen zijn enorm schaars. Een vlot tempo, scherpe momenten bvb de eerste western-achtige ontmoeting tussen Vogel en Corey en heel wat acties maken dat de 140 min. zo voorbij vliegen. Gelukkig geen romantische verwikkelingen : vrouwen hebben hier niks te zeggen. Tot slot heb je nog een erg ongewone rol van Bourvil als politiecommissaris die de juwelendieven op de hielen zit. Klassieker!