
6 Donne per l'Assassino (1964)
Alternatieve titels: Blood and Black Lace | Six Women for the Murderer | Fashion House of Death | Sei Donne per l'Assassino | Zes Vrouwen voor de Moordenaar
Italië / Monaco / Frankrijk / West-Duitsland
Horror / Thriller
88 minuten
geregisseerd door Mario Bava
met Cameron Mitchell, Eva Bartok en Thomas Reiner
Max Morlan en zijn minnares, gravin Christina Como, runnen een kosthuis voor modellen. Isabella, één van de inwonende modellen, wordt vermoord door een mysterieus, gemaskerd figuur. Haar vriend wordt verdacht van de moord, maar dan verdwijnt Isabella's dagboek, dat schijnbaar belastend bewijs bevat. De gemaskerde moordenaar laat vervolgens een spoor van lijken achter in een poging het dagboek te bemachtigen.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=YxuA7_8_RdE
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,2 / 9192)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)3,0* voor mijn eerste Bava. Duidelijk een paar treetjes lager dan het werk van bijvoorbeeld Argento, maar op zich de moeite om eens gezien te hebben.
Zit wat in, maar Argento slaagt er (voor mij) doorgaans toch beter in om er een écht meeslepend geheel van te smeden. Heeft denk ik met een aantal factoren te maken, o.a. met het plot; dat ziet hier wat meer in de weg. Daarnaast vind ik Argento's films visueel nóg een niveautje hoger, vind ik het acteerwerk niet zó slecht als hier, en bovenal: een véél en véél betere soundtrack. Maar dit is - zoals ik zei - pas m'n eerste Bava, dus wellicht kom ik in zijn verdere oeuvre nog een échte topper tegen.
Argento is qua muziek wellicht beter, maar qua acteerwerk en scenario denk ik dat dat niet veel verschilt, zoals mikey terecht al opmerkt.
Misschien zijn de Bava's waar hij wat grover uit de hoek komt dan eerder iets voor jou, zoals deze: Cani Arrabbiati (1974)
En als je met 'grover' meer gore bedoelt; daar zal het schoentje niet wringen vermoed ik. Maar ik zal de genoemde titel zeker eens aan een kijkbeurt onderwerpen.

Ik denk dat 1 van Bava's meest gory films wel Bay of Blood is (en invloedrijk op t slashergenre).
Maar die ken je wellicht al wel.
En als je met 'grover' meer gore bedoelt; daar zal het schoentje niet wringen vermoed ik. Maar ik zal de genoemde titel zeker eens aan een kijkbeurt onderwerpen.

Nee, geen gore daar. Grover, de vergrotende trap van grof: harder, directer/fysiek, politiek incorrect.
Voor de gore is Bay of Blood/http://www.moviemeter.nl/film/13723 wellicht geschikter - al is het plottechnisch een rommeltje daar. Geen beste film in elk geval.
Nee, geen gore daar. Grover, de vergrotende trap van grof: harder, directer/fysiek, politiek incorrect.
Voor de gore is Bay of Blood/http://www.moviemeter.nl/film/13723 wellicht geschikter - al is het plottechnisch een rommeltje daar. Geen beste film in elk geval.
Ah, oké, duidelijk. Ik zal hem eens opsnorren. Van Bay of Blood heb ik ooit weleens glimpsen gezien, maar nooit in z'n geheel bekeken.
is super grover dan de overtreffende trap?
Super Grover is per definitie buiten categorie.
Verhaal een onvervalst whodunnit.
Direct na het kijken was ik al positief. Een dag later positiever. Niet Super Positiever dus buiten categorie maar dat ik m me na zeg een maand nog herinner is een goed teken.
Toch voelt het als film zelf een tikkeltje kil en bloedeloos. Bava heeft een serieusheid die zijn film een zekere klasse geeft, maar die tegelijkertijd de lol mist van luchtigere giallo. Acteurs en actrices zijn allemaal dezelfde intens acterende zwaarmoedige figuren. Geen luchtig grapje of relativerende terzijde kan er vanaf. De casting zelf lijkt ook veel minder gericht op authentieke typetjes die het geheel een eigen glans geven, dus niet de komische bijrollen waar ik zo van kan genieten bij Italiaanse producties uit die tijd. Terwijl de serieuze toon niet ertoe leidt dat er een band wordt verkregen met het vrouwelijke slachtvee dat veelvuldig verminkt en vermoord wordt. Deze film lijkt uit te willen stralen dat het meer is dan ordinair pulp vermaak, maar tegelijkertijd gaat het daarmee weg van de zelfspot die het genre voor mij onweerstaanbaar maakt.
Blood and Black Lace is een van de aller eerste Giallo-films en wordt door vele gezien als de film die het genre begon.
Een model wordt dood aangetroffen en de politie begint een onderzoek. De gemaskerde moordenaar met zijn zwart-leren handschoenen is echter nog lang niet klaar met zijn werk...
Visueel is Blood and Black Lace een erg sterke film. Mario Bava experimenteerde hier met impressionistische belichting, net zoals Dario Argento zou gaan doen in Suspiria en Inferno. Het hoge contrast versterkt het kleurgebruik nog eens en veroorzaakt ook clair-obscur-achige schaduwen in de close-ups. De cinematografie is ook bijzonder sterk. De opening waar we de hele cast tussen de etalagepoppen zien staan was ook erg leuk gevonden.
Qua verhaal vond ik de film echter minder goed. Het concept is prima, maar ik vond het uiteindelijk meer een misdaad-film en niet echt een Giallo. De film blijft boeiend van begin tot einde, ook al vond ik de climax dan wat minder.
Voor de jaren '60 is Blood and Black Lace een vrij brute film, met harde moordscènes. Als je ziet wat Bava later in de 70s zou doen is het echter nog vrij braaf.
De film had een goede soundtrack van Carlo Rustichelli, een combinatie van Jazzy muziek en spannende suspense muziek. De soundtrack deed me overigens vaak denken aan Gotische horror (zoals Bava ook maakte).
Alles bij elkaar is Blood and Black Lace natuurlijk een must-see voor de Giallo-liefhebber. Visueel is de film schitterend en de film gaat ook nergens vervelen.
3,5*
baspls mijn liefde voor dit subgenre is aan het groeien

Ik blijf een vreemde vibe hebben met Mario Bava. Ik reken hem tot één van mijn favoriete regisseurs en schaf zijn werk nagenoeg blind aan en toch reflecteert zich dat niet in de algemene score. Er zitten namelijk veel 3.5* films tussen, maar met een gemiddelde van 3.63* op 8 geziene films heeft de regisseur op zich dan ook weer niet te klagen. Ik beoordeelde hem ook nooit met minder dan 3.5* en Blood and Black Lace gaat daar niets aan veranderen.
Omdat dit gewoon weer een erg degelijke Bava film is. Plotgewijs wat een rommeltje (dan vond ik bijvoorbeeld zo'n Red Queen Kills 7 Times - weliswaar niet van Bava - die ik recent zag op dat gebied heel wat beter) doordat er gewoon een te grote groep mensen is. Je kunt amper volgen wie wie is en tegen dat je het weet, dan zijn ze alweer dood. Wat laat hij hier echter toch weer een visuele pracht zien.. Die Arrow release is dan ook volledig zijn geld waard en het is werkelijk indrukwekkend hoe hij hier met kleuren weet te spelen. De openingscredits alleen al met die tracking shots en de cast die poseert (onvoorstelbaar dat de Amerikaanse distributeur voor de Amerikaanse release deze besloot te vervangen..) zijn erg geslaagd maar de mooie scènes zijn gewoon veel te veel om apart op te noemen. Verder ook een film die overduidelijk een aantal typische giallo elementen heeft geïntroduceerd, maar het loopt dus niet altijd even vlotjes in elkaar over.
Wel een heerlijk iconische killer trouwens (zeker qua design) maar ook de bruutheid is vrij stevig te noemen. Van de geziene Bava films die nog een stapje verder gaan zou ik enkel A Bay of Blood noemen, maar het is geen storende factor in deze Blood and Black Lace. Meer zelfs, zo'n scène als die waar het gezicht van Peggy verbrand wordt.. Het is een kundig staaltje make-up werk. Qua cast valt hier niet zo bijzonder veel te zeggen. Een allegaartje aan mooie vrouwen en shady ogende mannen waarbij de slachtoffers vooral in de eerste categorie vallen. Het probleem blijft echter dat er gewoon echt teveel personages zijn, ik had het toffer gevonden mocht Bava gewoon met wat minder mensen aan de film was gestart. Zijn moordenaar verliest weliswaar niet veel tijd om dat aantal te doen minderen maar toch.. het leidde iets teveel af.
En zo is er bijna telkens wel iets mis met een Bava waardoor ik net geen 4* kan uitdelen. De favoriet blijft nog steeds Lisa e il Diavolo maar dan effectief de Bava versie en niet de House of Exorcism variant van Alfredo Leone.. In ieder geval: enorm sfeervol maar hier en daar hapert het op narratief gebied en dat is eeuwig zonde. Al denk ik wel dat Bava zo'n regisseur is die met herzieningen wel eens hoger gewaardeerd wordt.
3.5*