The Whale (2022)

Ik kan me voorstellen dat veel mensen dit een goede film vinden en dat is het ook wel.

4*

Verrassend goede film met veel emotie maar niet op een irritante manier.

Eindelijk deze kunnen bekijken en hij viel zeker niet tegen. Vond het een erg mooie film die toch nog iets luchtiger was dan verwacht. Het acteerwerk was erg goed. Het verhaal verveelde ook niet en ondanks dat hij bijna 2 uren duurde, stoorde het zeker niet.

Een dikke aanrader!

Mooie film met geweldige acteerprestaties.

Hoewel ik niet het idee had dat alle verhaallijnen altijd even interessant waren, kwam alles uiteindelijk op een hele mooie en bevredigende manier samen en tot conclusie.

De laatste scène was emotioneler dan ik me had kunnen voorstellen. Toen de credits op mijn scherm verschenen, sprak ik onvrijwillig het woord "wauw..."

Ik kan mij niet heugen dat ik ooit zo'n reactie gehad heb op een film. Überhaupt is het lang geleden dat ik op zo'n manier heb zitten huilen.

Geweldige film.

8,5 / 10

Wat een geweldige film! Was een beetje benauwd dat het saai zou worden of voort zou kabbelen, maar dat is niet het geval.

Ik kan niet anders starten dan dat Fraser terecht zijn oscar voor beste acteur heeft gewonnen en dat de film ook terecht heeft gewonnen voor beste make up. Fraser draagt de film volledig. Het is lang geleden dat ik iemand zo overtuigd en met zoveel inlevingsvermogen zijn rol heb zien spelen. Wauw! De make up is ook perfect: ongelooflijk hoe ze Fraser hebben omgetoverd tot 'whale'. Het is knap dat de film een neutrale positie behoudt tov obesitas. Je ziet de ellende die het oplevert en je ziet de goedheid van de persoon zelf. Er wordt geen oordeel aan je opgedrongen. Je krijgt in de film één week in het leven van Charlie te zien. En de film doet (gelukkig) geen moeite om alle motieven helemaal uit te leggen. Ik dacht zelf 'waarom probeert Liz hem niet op andere gedachte te brengen' tot je je realiseert dat je 'één week in het leven van ....' ziet. Alles wat zou verwachen of vindt dat zou moeten gebeuren is daarvoor al gebeurd. Je ziet hoe Liz de situatie accepteert en haar liefde en vriendschap koestert. Ook prettig dat de film uiteindelijk hoopvol en optimistisch is: het is geen zwaar drama. Het is gelukt om een zwaar drama met voldoende luchtigheid te brengen. Ook de andere thema's komen goed uit de verf: wat vind je echt? Hoe authentiek ben je? Kun je de keuzes van een ander accepteren? De kracht van optimisme en ergens in geloven.

De film is niet perfect. De verhaallijn van de predikant vond ik niet briljant integreren. Ook de bijrollen vond ik niet briljant. Vooral Ellie ne Mary worden te geforceerd en karikaturaal neergezet. De emotiewisselingen gebeuren niet vloeiend genoeg en zijn soms moeilijk te begrijpen. Ik werd echter wat milder toen ik in de aftiteling las dat het verhaal oorspronkelijk een toneelstuk is geweest en dat zie je gedurende de hele film: het voelt op veel momenten meer aan als een toneelstuk dan een film. De dialogen maken de film. De bewegingen zijn soms uitvergroot (zoals je dat op een podium moet doen om ook de achterste rijen te kunnen bereiken). Dat had van mij niet gehoeven. Daar heb ik een half sterretje van de score voor af getrokken. Maar voor de rest, een briljante film. 4 sterren.

De gratie van het ballet uit "The Black Swan", de afstotelijke aanblik van het hoofdpersonage uit de "The Whale", ook dat is Darren Aronofsky niet zo vaak in de regiestoel, maar vaak met een voltreffer.

Zoals deze "The Whale" waar uiteindelijk Brendan Fraser een Oscar aan overhield en dit in een film die gaat over spijt, veel spijt, schaamte, ook liefde en over mensen die stuk voor stuk beseffen dat er met hun leven beter te doen was.

Een film ook die naarmate hij vordert meer en meer in je lijf snijdt.

Een film die veel meer inhoudt dan de aanblik van de wansmakelijke beelden en de vaak - hoe komen ze er bij - hatelijke dialogen.

Valt het begin al op door het filmformaat, de openingsscène met het platform lesgeven met de filosofische besluiten en wegmoffelen van de lesgever, en is het al vlug duidelijk dat we het trieste verblijf van Charlie niet zullen verlaten, het slot is een knappe, indrukwekkende, verrassende, emotionele verademing.

Die kinderen halen heel de film naar beneden. Wat een wijsneuzen.

Een aparte vertolking van Brendan Fraser, maar ook van regisseur Darren Aronofsky zelf. Ik had nooit ingeschat dat Aronofsky met zo'n direct gegeven aan de haal zou gaan, ik had hem altijd op een wat surrealistischere aanpak geschat. Uiteraard zijn dramafilms voor hem niet nieuw, maar nergens werden ze op deze manier geregisseerd. Gelukkig is de beste man bekwaam in zijn werk en dat levert wederom een geslaagde regiebijdrage op. De Oscar voor Fraser, naar mijn inzien, is volledig terecht. Een geweldige acteerprestatie door iemand die even alle ellende uit zijn leven weg lijkt te acteren. Het levert een film op die regelmatig weet te ontroeren, maar de genadeklap daarin niet uit durft te delen. Dat is mede te wijten aan een iets te karikaturale invulling van de bijpersonages, zeker Sadie Sink vond ik niet erg passen. Ik denk dat de film op bepaalde regievlakken wat extra peper had kunnen gebruiken, maar de finale is bovengemiddeld sterk en de innemende aanwezigheid van Fraser zorgt er eigenlijk altijd wel voor dat de film boeiend blijft. Ik kijk alvast uit naar het volgende werk van Darren Aronofsky.

Een film die niemand onberoerd laat.

Heftig drama die geweldig wordt geacteerd door Brendan Fraser.

De goede man heeft hier zeer terecht een oscar voor gekregen.

Deze film is zeer goed gecast, want de verpleegster, de dochter en zijn ex vrouw spelen ook heel goed.

Om Brendan Fraser zo te veranderen in iemand die lijdt aan morbide obesitas, is toch ook heel erg knap gedaan.

Prachtige, maar ontroerende film.