8 Femmes (2002)

Agatha Christie is ook wat bij opkomt als ik terug denk aan de film, maar ook John Lanting! De eerste 20 minuten dacht ik dat ik toch echt een fout had gemaakt bij het huren van deze film, maar de ontwikkeling van het verhaal en het plot, de diverse karakters en de actrices: leuk leuk leuk! Ik kan het niet laten om me aan te sluiten bij de negatieve klank die de liedjes achterlaat. Ik zapte door, het paste niet vond ik. Nu ik eraan terug denk, denk ik dat dat juist het klucht-gevoel, het truttige, wat ik er leuk aan vond.

Een prima reden om je stem met twee punten te verhogen vind ik

Al waren de recensies goed ik vond het een dodelijk saaie film, truttig en onvolwassen, een onderschatting van de medemens!! Ik zou zeggen gedateerd maar hij is van 2002 dus kan het niet zijn, ik dacht een goeie Francois Ozon film te gaan zien want die zijn er (Le Temps Qui Reste & The Swimmingpool)!!

Maar ik vond dit een misser.

Heel aangename film die veel meer is dan een Agatha Christie-persiflage door de mooie visuele vormgeving en verrassende gezongen intermezzo's.

Danielle Darrieux en Catherine Deneuve speelden 35 jaar eerder ook al eens moeder en dochter in Les demoiselles de Rochefort.

Mijn moeder had hem gehuurd, ik heb hem samen met haar bekeken . We vonden 'm allebei erg goed. Het begin zet de toon al, met dat kerstkaartenlandschap en die bambi... Kitsch natuurlijk, moet je van houden.

Ik heb er niet echt hardop om moeten lachen, maar wel voortdurend met een grote glimlach gekeken. Bovendien vond ik 'm best spannend.

Gewoon een erg fijne film. Soms misschien een beetje geforceerd vreemd, maar ik heb er toch erg van genoten.

En die Suzon, wat een schoonheid!

Trouwens wel opmerkelijk dat een film vol met zulke prachtige dames (en zelfs onderlinge seksuele spanningen!) als "vrouwenfilm" en "homokitsch'' bestempeld wordt door zoveel mensen.

Heerlijk filmpje weeral van Fançois Ozon, die me elke keer opnieuw weet te verrassen en te charmeren met zijn werk - soms is het meesterlijk, soms, zoals hier, vooral leuk en ontspannend, maar altijd geweldige films! Het hele concept van deze film is absoluut geweldig, de uitwerking bruisend en onderhoudend - al moet ik zeggen dat hij toch niet kan tippen aan Gosford Park, waar ik vaak aan heb moeten denken tijdens het bekijken. De liedjes zijn als idee vrij onnozel, maar eigenlijk bijna allemaal gewoon echt goed, de personages karikaturaal maar daardoor perfect voor een film die weinig meer pretendeert te zijn dan een goed opgebouwd en met verve gemaakt bewegend stripverhaal. Geen cliché wordt uit de weg gegaan en alles wordt dan nog eens vertolkt met grote doses passie en emotionaliteit - heerlijk!

Een film die eruit ziet als een toneelstuk. Blijft bijna constant op hetzelfde middelmatige niveau. Het eerste liedje is leuk, met zo'n poptwist ritme, maar de andere liedjes vind ik minder. Niet echt storend maar ook niet echt bijzonder. Wel grappig die (8) vrouwen onder elkaar. Het verhaal zelf zit ook wel aardig in elkaar en het wordt leuk opgebouwd, al vind ik de ontknoping wel wat matig. 3.0.

Helemaal mee eens. Eigenaardige berichten.

In het begin vond ik het allemaal wat theatraal en tuttig, maar langzamerhand werd de musical steeds leuker en interessanter. Ik houd er wel van als een verhaal de hele tijd op dezelfde plek zich afspeelt, dat zorgt er altijd voor alsof je er echt bij bent en dat je niet weg wilt. Zeker niet met deze acht dames, waar het verhaal blijft draaien en draaien tot de geweldige ontknoping. Typetjes werden lekker aangedikt en prachtig vertolkt door de dames. De mooiste vond ik zonder tijwfel Louise, zodra zij haar haren losgooide... Wauw! Het zou verboden moeten zijn, vrouwen die hun haar opsteken. De liedjes konden me soms wel bekoren en soms was het wat te overdreven, maar 8 Femmes is een heel leuk kat- en muisspel.

3,5*

had hem met school gekeken maar ik vond er niet veel aan.

8 Femmes is zowel een film als een toneel stuk en dat vind ik bij deze film juist een positief iets.

De hele film speelt af in 1 groot huis met 8 vrouwen, zeker geen straf om daar naar te kijken.

De sfeer vond ik ook erg goed en natuurlijk de ontknoping, zeker passend en niet voorspelbaar.

Onlangs dat de film goed viel waren sommige stukken wel een tikkeltje langdradig, maar gelukkig nooit te erg.

3,5*

Een zot aandoend, musical- en soapachtig, doorsnee familieverhaal over moord en leugens (doet soms aan Hitchcock denken), waarin vooral de cast excelleert. Francois Ozon laat zien gevoel te hebben voor de sfeer van de vijftiger jaren. Vlot, grotesk grappig, vinnig, in felle neonkleuren.

Prachtig moordmysterie waarin 8 vrouwen samen met 1 lijk zitten opgescheept in huis. De film laat zich bekijken als een toneelstuk: 1 locatie en een kleine cast. De aangename muzikale intermezzo's komen wat geforceerd over, net als de rest van de film, maar hierin ligt wel een deel van de originaliteit en het plezier. De film ziet er mooi uit en de ontknopping is verrassend. De geheel vrouwelijke cast is perfect uitgekozen en alle acht de actrices krijgen genoeg ruimte om te schitteren.

Ik vond het echt een topfilm! Ik vond het verhaal echt heel spannend en was steeds superbenieuwd wie de moordenares zou zijn. Het verhaal bleef zich verder uitvouwen en de personages kregen steeds een nieuwere dimensie. Echt een goede film!

In deze filmische pastiche (in tegenstelling tot een parodie, die een duidelijk subject heeft) gebruikt, bevraagt en ontkracht Ozon op een lichtvoetige manier uiteenlopende genres als de detective/suspense film, het familie/relatie drama, de film-noir en de musical film. De belangrijkste middelen die hij gebruikt zijn zelfreflectiviteit, ironie/absurdisme en hercontextualisering.

Zelfreflectiviteit en hercontextualisering:
Volgens mij is een kenmerk van de musical film dat de muzikale interludes geheel non-diegetisch zijn(voor de klassieke versie in ieder geval). In deze film lijken de zang- en dansstukken echter tot het verhaal te behoren: de personages zijn zich ervan bewust dat ze zomaar in zingen en dansen uitbarsten, getuige de blikken die ze soms wisselen.
De actrices spelen tegelijkertijd een personages als zichzelf(als actrice). Bijvoorbeeld Emmanuelle/Louise die met een paar wijzigingen van haar kostuum opeens verandert van dienstmeid in het stereotype femme fatale, met op de achtergrond een schilderij van de jonge Catharine/Gaby dat een verwijzing lijkt naar Belle de Jour.
Als Isabelle/Augustine achter de piano zit, waant de kijker zich even in La pianiste.

Ironie en absurdisme:
Bijvoorbeeld het element van de suspense van de traditionele detective film wordt in deze film totaal opgeblazen. Clichematige plottwists ( zwangerschap, overspel, afpersing ) volgen elkaar in een duizelingwekkend tempo op, waardoor de werking(het achterhouden van essentiele informatie voor de kijker) eigenlijk tenietgedaan wordt.
De personages zijn sowieso wel erg overtuigend en eenduidig 'de moeder' en 'de dochter' etc, waardoor hun relaties eerder een geheel van dramatische zetten is dan een realistisch beeld.

En toch, uit deze som van delen ontstaat een zichzelf overstijgend geheel dat wel degelijk een overtuigende ode aan de filmgeschiedenis kan zijn.

Ik moet toegeven dat het allemaal leuk is bedacht.

Voor de echte liefhebbers zal deze film/musical ongetwijfeld fantastisch zijn.

Ook de humor begrijp ik wel.

Ondanks alles zijn dit soort films helaas niet mijn smaak.

2,0 *

Deze film vaak gezien, te vaak eingenlijk. Leuk plot en grappig gebracht de liedjes hadden er voor mij wel uit gemogen...

Ik moest deze film kijken voor frans. Ik het vooral hard gelachen om de vreemde plotwendingen en het onrealistische verhaal. Gekke mensen, die fransen.

Eindelijk een geslaagde François Ozon

Het was even bang afwachten of ik eigenlijk ondertiteling op mijn DVD had of dat het een gedubte versie was. Ik had de film gekocht op een rommelmarkt maar het gaat hier om een UK uitvoering die als titel 8 Women heeft meegekregen. Het was me dan eerst ook niet opgevallen dat het hier om een Franse film ging (Deneuve heeft wel meer Engelstalige films) maar gelukkig was er Engelse ondertiteling aanwezig. Het is wat vreemd om een Franse film met Engelse subs te zien maar toch is 8 Femmes een erg genietbare film gebleken.

Al ben ik niet zo'n fan van Ozon. Dit is nog maar mijn derde film maar Swimming Pool en Potiche vielen me eerlijk gezegd wat tegen. Hier weet hij echter de balans compleet om te gooien door een hilarisch aangedikte whodunnit af te leveren die vooral opvalt door de overdreven kitscherige sfeer die er hangt. Personages die barsten opeens uit in muzikale intermezzo's (inclusief de meest belachelijke danspasjes!) maar het is vooral het verhaal dat me kon bekoren. Werkelijk elk cliché dat je bij dit soort films kunt bedenken wordt gebruikt zoals overspel, chantage, buitenechtelijke kinderen, ... en dat zorgt voor een film waar je eigenlijk continu zit af te wachten wat er nu weer op je gaat afkomen. Vond vooral eigenlijk ook de climax waar Marcel uiteindelijk nog blijkt te leven geslaagd. Je zit je continu af te vragen wie nu eigenlijk de moordenaar is maar iedereen heeft wel iets op zijn kerfstok waardoor je iedereen verdenkt en dit is een aangename oplossing. Film voelt op zich wel niet echt aan als een film maar meer als een toneelstuk. De personages blijven altijd in de afgelegen villa en het laatste shot waar de 8 dames naast elkaar hand in hand staan voelt wel erg toneelachtig aan. Is dat erg? Voor mij niet maar ik kan me voorstellen dat niet iedereen hier mee overweg kan.

Voornamelijk gekocht voor Catherine Deneuve eigenlijk. De Française blijft één van mijn favoriete actrices en dit is een kolfje naar haar hand. De musicalnummers lijken een beetje geforceerd te zijn (zo is het eerste dansje wel erg onhandig) maar Deneuve weet vooral de show te stelen in onder andere haar catfight met Fanny Ardant die hier de rol van de zus van het slachtoffer, Pierette, speelt. Waar Deneuve in de vorige eeuw de vamp was die de Franse film in vuur en vlam zette, wordt ze hier qua schoonheid wat weggespeeld door Emmanuelle Béart. Logisch ook natuurlijk want Deneuve is 20 jaar ouder dan Béart maar wanneer die haar haar los gooit is het hek helemaal van dam. De confrontaties tussen beide dames zijn ook genieten trouwens. Al geldt dat voor praktisch elke confrontatie want werkelijk elke actrice is perfect op haar plaats in deze film. Ludivine Sagnier is misschien ietwat de zwakste schakel maar dat is gewoon omdat de rest zo erg goed is.

8 Femmes is een typische love-it-or-hate-it film. Ozon levert een enorm kitscherige film af die enorm aangedikt is met allerlei vergezochte openbaringen. Het resultaat mag er in ieder geval wezen maar je moet er voor te vinden zijn. In ieder geval ben ik erg aangenaam verrast na Swimming Pool (2*) en Potiche (3*). Meer van dit!

Dikke 4*

Een tegenvaller, zeker omdat er toch goede actrices meededen.

Liedjes tussendoor vond ik een drama, en sfeer pakte me geen moment.

Einde zorgde nog net dat het een 5 je werd.

Je moet ervan houden ik dus zeker jammer genoeg niet.

"As you ladies want the whole truth, I'd like to add a tidbit of information you lack." ... " !!!

Apart Frans werkje !!! Als algemene filmliefhebber/verzamelaar heb ik ook hier van genoten !

Deze film die bestaat uit dialoog en enkele gezongen 'liedjes' weet uiterst te charmeren met een moord mystery op de koop toe ! De film neemt absoluut zijn tijd, met dus hier en daar het musical gehalte. De Franse actrices leveren puik werk ..., kan ook niet anders met zo'n namen die aanwezig zijn in deze aparte film!

Ik heb deze 8 Femmes niet uit eigen beweging gezien, maar erg vond ik het niet. François Ozon heeft immers een degelijke naam in de filmwereld en ik heb hier ook nog Dans la Maison van hem liggen. Ik wist verder niet echt wat ik van deze film kon verwachten, maar ik had wel al gehoord dat het een 'hate it or love it' film zou zijn, dus ik was wel nieuwsgierig.

En toch kan ik niet zeggen dat die term bij mij van toepassing is. Ik ben niet kapot van de film, maar heb er ook absoluut geen hekel aan. Deze whodunnit is qua verhaaltje best vermakelijk. Het is een beetje gissen in het duister naar de dader door de vele plotwendingen. Ik vond het knap gedaan dat je op een gegeven moment eigenlijk vrijwel elke 'femme' minstens één keer voor een potentiële dader hebt aangehouden; hetgeen je uiteindelijk ook wel echt benieuwd maakt naar hoe de vork in de steel zit. De clou is gelukkig enigszins verrassend (al begon ik op een gegeven moment wel te twijfelen of er überhaupt iemand schuldig was) en in ieder geval leuk bedacht.

Toch zaten er ook enkele stoorfactoren in. Enkele uitzonderingen daargelaten ben ik geen groot fan van musicals; wat 8 Femmes uiteindelijk toch wel een beetje bleek te zijn. Tekstueel sluit het dan nog misschien aan bij de omstandigheden en personages, maar verder blijf ik het lichtelijk irritant vinden als personages uit het niets beginnen te zingen. Dit kon me dan ook niet echt bekoren. Daarnaast vond ik het op het gebied van humor een beetje tegenvallen. Er waren niet veel momenten waar ik om heb moeten lachen. En qua sfeer.. ik zal niet zeggen dat het slecht is, maar het wordt wel een beetje eentonig. Misschien kon het ook niet anders, maar het geeft wel erg de indruk alsof je naar een toneelstuk zit te kijken i.p.v. naar een film. Ten slotte had het wat mij betreft wat bondiger gemogen.

Het acteerwerk was wel goed. Aan de overdreven, theatrale kant soms, maar de personages komen hierdoor wel goed uit de verf. Het schijnt om Franse actrices te gaan met een behoorlijke staat van dienst, maar gezien ik niet thuis ben in de Franse cinema, zeggen de namen me niets. 8 Femmes is een film waar je een beetje van moet houden. Ik vond het uiteindelijk een vermakelijke, maar wel iets te lang durende zit.

2,5*

Ik heb deze film gisteren gezien samen met mijn vriendin en ik moet zeggen hij viel mij mee dit soort films is voor mij nieuw omdat ik dit soort films nooit eerder heb gezien. Maar goed dus gezien en genoten van oa Catherine Deneuve (mooie vrouw hoor) en vond het hele verhaal best wel leuk gedaan en ook de setting in het huis deed mij denken aan een who don it film zoals bv Agatha Christie. En voor de rest een leuke film en vooral mn vriendin vind dit soort films mooi en ik vind het we weer leuk om haar dan zien te genieten enjoy.

Apart, maar op de een of andere manier werd het steeds leuker en interessanter. De theatrale manier van acteren valt op, maar eigenlijk is dit gewoon een theaterstuk op film gezet: één - van de buitenwereld afgesloten- locatie, een aantal actrices en een centraal mysterie. Ozon kiest er echt voor dit nep te laten zijn met musicalliedjes tussendoor en idiote plottwisten en clichés alom aanwezig, waardoor het niet zozeer spannend wordt maar wel vermakelijk. Dat geldt dan niet voor de eerste twintig minuten waarbij ik echt geen idee had wat ik hier nu me aanmoest. Dat wordt echter ruimschoots goedgemaakt omdat je bijna begint mee te leven met alle figuren. 3,5*.

Na 15 jaar alweer nog een keer gezien. Nog steeds geniaal, nog steeds sterk, nog steeds is het lied van vooral Isabelle Huppert me uit het hart gegrepen. De lage score hier begrijp ik totaal niet.

4,5*

Ook voor mij was dit een herziening. Ik weet nog wel dat ik de lovende recensies in de krant las; toen ik de film vervolgens een paar jaar later zag, viel het een beetje tegen. De ervaring is nu niet heel veel anders.

Het speelt in de jaren 50, en het ziet er ook uit alsof het in de jaren 50 gefilmd is, waarmee ik bedoel dat het dezelfde vibe heeft als een jaren 50 film, en dan is niet zozeer door de setting. Niet echt een groot fan van films uit die tijd, dus niet echt een pluspunt te noemen.

Verder is het duidelijk dat dit op een toneelstuk is gebaseerd, gezien dat het op één locatie speelt en dat het vooral om het acteerwerk draait. Dat is wel een genot om te zien met al het geschmier. Elk personage manipuleert dat het een lieve lust is, met een valse grijns is men aan het zuigen, en worden de grootste onthullingen over anderen gedaan. Of soms schijnbaar heel terloops maar oh zo precies geplaatst. Het werd in ieder geval perfect overgebracht; een uitstekende cast dus. De oudste dochter gespeeld door Ledoyen vond ik overigens een beetje lijken op een kruizing van Audrey Hepburn en Natalie Portman.

De liedjes zijn wel een beetje jammer. Gaan soms nergens over, zijn niet al te sterk en vaak ook niet al te best gezongen. Enkel oma Darrieux steeg er bovenuit, ondanks dat haar stem niet al te stabiel meer was door de ouderdom. Wat me overigens niet stoorde, want je krijgt wel echt het idee dat zij nog van een generatie stamt waar een actrice ook gewoon moest kunnen zingen.

Acteerwerk zeker goed voor 3*. Na een halfje aftrek voor de liedjes kom ik uit op 2,5*.

Een speciale Franse film. Leuk met de muziek en het mysterie. Ik stoorde me niet aan het zingen, de film keek bijzonder prettig weg en het acteerwerk vind ik goed. Ik kreeg er een theatergevoel bij, wat ik bij deze film positief en passend vind. Mooi en kleurrijk in beeld gebracht, en fijne personages. 4,5*

Robert Thomas' theaterstuk kende in 1957 een groot sukses, de eerste verfilming ervan "La Nuit des Suspectes" een paar jaar viel heel wat minder in de smaak.

Ozon's verfilming lijkt dat veel meer te doen in zijn fantasierijke, gevarieerde en muzikale uitwerking, geholpen door een stel actrices van de bovenste plank.

Een whodonit die even aan een Agatha Christie-thema doet denken maar dan met een dikke streep speelse humor er doorheen.

Eenmaal op toerental, valt de ene verrassing na de andere de kamer binnen waar het ganse stuk zich afspeelt. Steeds is er iemand aan het woord die iets van de mysteriesluier lijkt te gaan oplichten en steeds lijkt er iemand verdacht doordat het verleden niet onberoerd wordt gelaten. Dit alles in dialogen soms bemoederend, meestal scherp beschuldigend en afgewisseld met zangintermezzi, die tekstueel best in de smaak vielen en toepasselijk voor elk van de personages.

Niet te missen als ge van ontspannend en speels toneel en wat suspens houdt.

Een ietwat vreemde, kitscherige musical die aan deed als een ouderwetse klucht of een blijspel. Ik ben geen fan van musicals omdat het stomme gezing mij uit de film haalt en de liedjes ook vaak aan de oubollige kant zijn. Bij deze film kreeg ik echter al snel het idee dat het eerder een parodie was en daardoor bleef ik kijken. Het decor, de kostuums, de personages en de liedjes waren wel erg tuttig en vloekte met de onderliggende toon van de film, die vrij scherp en soms behoorlijk vilein was. De cast bestaat voornamelijk uit actrices van naam en faam. Het begint met een samenkomst van vrouwelijke leden van de familie. Je merkt al snel dat er meer onderhuids speelt dan op het eerste ogenblik blijkt ondanks het brave gebeuren. Wanneer vader des huizes dood word aangetroffen neemt het verhaal een flinke vaart. Het lijkt een eenvoudige whodunit maar blijkt al snel complexer dan dat te zijn. Al met al was het ondanks het musicalgedeelte een vermakelijke film. En Virginie Ledoyen zag er nog lieftalliger als gewoonlijk uit, gekleed in die schattige roze outfit.

Een dark komedie met een vleugje musical, en een wie heeft het gedaan verhaal. Het geheel is leuk gedaan, over 8 dames die met elkaar in een groot huis in Frankrijk in de jaren 50 die de moord van hun Marcel moeten oplossen. Het verhaal is wel goed gedaan, alleen vond ik die zang/dans wat overbodig, maar ja je krijgt als pluspunt Fanny Ardant, Catherine Deneuve en Isabelle Huppert in deze film dus dat is voor mij een eyecandy Oh ik zie dat ik in 2016 al een stukje hierover had geschreven hahaha.

Mijn 18e Ozon intussen en eigenlijk voor mij persoonlijk één van zijn mindere films. De film deed me eigenlijk denken aan zijn meest recente film Mon Crime (Film, 2023). Zelfde stijl en aanpak als een soort satire opgevat. Ik zou niet zeggen clownesk, maar zeker speels en luchtig zonder echt grappig te zijn.

Verwijzend hierbij naar de diverse who dunnit plots als daar zijn Knives out. Komt daar nog een vleugje musical bij en de kakofonie is compleet. Ik kon me ook niet van de indruk ontdoen steeds naar een toneelstuk te zien. Gelukkig wel een sterrencast met Deneuve, Huppert, Ardant en Béart, maar dat redt het onvoldoende voor mij.

Voor iemand zoals ik die niet van musicals houdt was dit toch een prachtige filmervaring. Wat een topcast! Langzaam gaat de film naar de ontknoping: wie heeft de moord gepleegd? Het is toneel op film, en het werkt echt heel goed hier.