
Les Demoiselles de Rochefort (1967)
Alternatieve titels: The Young Girls of Rochefort | De Jonge Dames van Rochefort
Frankrijk
Muziek
120 minuten
geregisseerd door Jacques Demy
met Catherine Deneuve, Michel Piccoli en Françoise Dorléac
Tijdens drukte rond jaarmarkt lopen caféhoudster en haar tweelingdochters, Delphine (danslerares) en Solange (componeert en geeft pianoles) de liefdes waarvoor ze zijn voorbestemd voortdurend mis, al kunnen de ontmoetingen tenslotte niet uitblijven.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=vZFK8svwtxA
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,7 / 8605)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)Agnès Varda staat overigens op IMDb vermeldt als co-regisseuse. Zij heeft echter alleen meegeholpen bij de gerestaureerde versie uit 1996.
****
Maar die 5.0* van mij waren wellicht wat teveel van het goede.
Nee hoor, helemaal niet! Maar misschien omdat je het begin hebt gemist, waaronder de scene op de kabelpont en het liedje van Dorleac en Deneuve.

Een hoop personages, die als een wirwar van lichtvoetig drama aan elkaar hangen. Tot zo'n 20 minuten voor het einde leek het erop dat niemand weet zou krijgen van de onderliggende banden, jammer genoeg wordt dat nog allemaal rechtgezet in het laatste deel. Film had iets unieker geweest was dat niet gebeurd.
Maar voor het drama moet je deze film uiteraard niet kijken, een volbloed musical dit, jammer genoeg meer gefocused op de zang dan op de dans (hoewel er ook erg veel dansnummers zijn). Wat opvalt is hoe goed Kelly hier is tegenover de rest. Hun routines zijn vaak maar slordig en ongecontroleerd. De liedjes zelf vond ik verder ook niet veel, al waren ze wel iets speelser dan hun Amerikaanse varianten.
Zou me niet verbazen als 8 Femmes een rechtstreekse ode is aan dit soort Franse musicals, alle elementen lijken daarvoor wel aanwezig. Jammer alleen dat het musicalgedeelte niet zoveel voorstelt zonder Ozon's opzettelijke melige randje. Duurt daarbij ook makkelijk een half uur te lang. Valt me verder ook op dat een film als deze veel beter gewaardeerd wordt dan z'n Amerikaanse variant hier op MM, daar waar een IMDb toch duidelijk z'n voorkeur legt bij de Amerikaanse musicals.
1.0*
Soms kun je echt chance hebben met rommelmarkten. Het was een dag goed weer in Juli (maak dat mee!) en op een zondag besloten we een rommelmarktje te doen. Op zich niet veel speciaals maar in een kartonnen doos op de grond zat een stapeltje Franse DVDs. Een hoop werk van Louis de Funès met maar één probleem: er was geen ondertiteling bij. Ik bleef echter toch nog wat graven en haalde er opeens deze Les Demoiselles de Rochefort uit. Ik pakte de film vast en sprong een gat in de lucht toen bleek dat er Engelse ondertiteling was. Ik betaalde de verkoper de twee euro die hij voor de film vroeg en nam de film mee.
Vanwege de herexamens is Augustus maar een triestige tijd ten huize Metalfist dus wordt er gemakkelijk gekozen voor amusante en kleurrijke films. De kleuren spatten van de hoes van de DVD af en er was geen twijfel dat dit perfect aan die eisen ging voldoen. Gisteravond ineens maar opgezet en over de hele lijn gelijk gekregen. Les Demoiselles de Rochefort is kleurrijk, vrolijk, amusant, ... van de eerste tot de laatste minuut. Zelfs de dramatische momenten (Dutrouz die de sadistische moordenaar blijkt te zijn) slagen er niet in om maar enige vorm van duisternis op de film te werpen. Daarmee ook dat dit voor mij de ultieme feelgood film is want al de overdreven vrolijkheid werkt erg aanstekelijk. Dat komt natuurlijk ook voornamelijk aan de setting die Demy voor zijn film uitkoos. De steden Avignon, Hyeres, Toulouse, en La Rochelle waren onder andere nog in de running maar volgens mij zou er geen enkel stadje beter tot zijn recht zijn gekomen dan Rochefort. Qua verhaal heeft Les Demoiselles trouwens ook nog genoeg charme om de gehele speelduur te blijven boeien. Demy schotelt ons een stadje voor waar iedereen op de een of andere manier wel aan elkaar gelinkt is (zij het in de familiale zin of in de romantische zin) en het is afwachten tot de laatste minuten of nu iedereen bij de juiste persoon gaat terecht komen maar over het algemeen kun je best wel tevreden zijn met de afloop van de film.
De reden waarom ik een gat in de lucht sprong bij het vinden dan deze film is eigenlijk vanwege twee namen, Catherine Deneuve en Françoise Dorléac. Hoewel de zussen hier een tweeling spelen waren ze dat in het echte leven niet, er zit een jaar tussen, maar ze kunnen er erg makkelijk voor door gaan. vandaag de dag is Deneuve de bekendste van de twee maar in de jaren '60 was dat in ieder geval nog niet zo. Dorléac was juist de reden waarom Deneuve in de filmbusiness is gegaan en wanneer je haar korte carrière bekijkt (ze overleed jammer genoeg een jaar na deze film in een auto-accident) kun je zien dat ze heus nog wel wat in haar mars had. Ze weet de rol van Solange met zo'n joie de vivre over te brengen dat ze van het scherm bruist. Dat geldt trouwens even goed voor Deneuve en dat is nog net iets interessanter doordat ik haar altijd als de meest afstandelijke, koelste van de twee zussen heb gezien. Beide zijn hier trouwens werkelijk oogverblindend mooi. Leuk trouwens om Gene Kelly nog te zien passeren. Nog niet zo enorm veel van hem gezien maar de dansstijl doorheen de film ademt zijn naam. Wel jammer trouwens dat niemand van de cast (met uitzondering van Danielle Darrieux, moeder Garnier) echt zingt maar dat het later allemaal gedubt is door echte zangers, het haalt toch wel wat van de sfeer weg.
Er stond ook nog een documentaire als bonus op de DVD (Les demoiselles ont eu 25 ans, die geregisseerd is door Agnes Varda, de vrouw van Demy en ook even te zien in de film als de non in de muziekwinkel) maar die is jammer genoeg niet ondertiteld. Gelukkig is de hoofdfilm dat wel en is die erg sterk. Zelden zo'n vrolijke bedoening gezien maar het verveelt of irriteert nergens. Erg leuk.
4*
Ge-wel-di-ge muziek, ge-wel-di-ge beelden, geheel uitgevoerd in harde pastels contrasterend met zacht glanzende houtsoorten, metalen en glas, geweldige choreografie, geweldig scenario en een geweldige feelgood sfeer. Pure schoonheid in beeld en muziek. De styling is superb, 'very sixties'. Een van de beste en leukste musicals aller tijden, wat mij betreft. De acteurs zijn allen expressief en komen ongekunsteld over. Het zingen en instrumenten bespelen is playback in de film, maar het stoort niet. De dansen compenseren veel. Tijdens het diner alle tekst op rijm! Bravo!
Het verhaal bevat veel subtiele observaties van mensen, relatie en romantiek, verlangen en dromen, alles gesitueerd op enkele locaties in een deel van de stad, met veel toeristen en zeelieden.
Echt prachtig. Een ode aan liefde en verliefdheid.
Dit kan gemakkelijk één van mijn lievelingsfilms worden, het is al bijna zover

Wat hier gelijk opvalt zijn de vrolijke frisse kleuren, die gedurende de gehele speelduur constant naar voren komen. In combinatie met het zomerse weertje, zorgt dit alles in ieder geval voor een fijn fris en zomers sfeertje. Het eerste half uur was alles goed door te komen en was het allemaal nog niet zo slecht. Daarna begon alles voor mij enigszins in herhaling te vallen. Het is natuurlijk een musical en daarom wordt er klaarblijkelijk ook erg veel in gezongen. Daarom is het jammer dat ik de meeste nummers niet echt geweldig vond.
Uiteindelijk duurt het allemaal wel wat te lang. Tussen de nummers door gebeurt af en toe nog wel wat leuks, maar verder valt er naast het sfeertje en de vrouwen eigenlijk niet zo heel veel te genieten. Demy is een regisseur, wiens films blijkbaar niet echt voor mij zijn weggelegd.
2,0*
Helaas, de rest van de film is maar sporadisch zo sterk en eigenlijk zijn die twee scènes ook gewoon het hoogtepunt. Gewone dialogen of verhalende liedjes zonder dans zijn dan haast niet meer welkom, maar nemen toch voornamelijk de leiding. Niet dat dit enigszins slecht gedaan is, maar buiten de fleurige aankleding en het gevoel voor rijm in de liedjes springt het er zelden uit. Gelukkig heeft de film als geheel wel die prettig lichte toon die op het begin gezet wordt. Meer zomers dan dit kun je ze nauwelijks maken en het is ook wel een plezier om acteurs te zien die allemaal door de luchtigheid gegrepen zijn en met waarschijnlijk vlinders in de buik over het scherm blijven bewegen.
Ik wist trouwens niet dat Gene Kelly hierin zat. Heb ik zijn naam gemist bij de openingscredits of was hij gewoon een geheime toevoeging? Aangename verrassing in ieder geval. George Chakiris, vooral bekend van zijn Oscarwinnende bijrol in West Side Story, kan hier ook weer zijn kunsten vertonen. Zijn carrière is ondanks die Oscar nooit helemaal verder van de grond gekomen, dus het is al leuk om te zien dat hij in ieder geval nog eenmaal kon laten zien wat hij waard was. De casting van Deneuve en Dorléac als zussen is makkelijk, maar geïnspireerd (ik kwam er pas naderhand achter dat ze ook in het echt zussen waren) en Danielle Darrieux is altijd een goede toevoeging.
Apart einde wel. Deneuve en die kunstenaar worden heel lang uit elkaar gehouden en alleen in het laatste shot zien we hem als lifter in een vrachtwagen stappen waarin ook Deneuve zit. Hun daadwerkelijke ontmoeting krijgen we nooit te zien. Gewoonlijk zou ik dat soort subtiele dingetjes waarderen, maar hier niet echt. Daarvoor hadden we een uitgebreide scène waarin alle andere koppels op een plein zagen dansen. Gezien het genre hadden Deneuve en haar vriend er toch bij betrokken moeten zijn. Een gemiste kans.
Kleine kanttekeningen terzijde is dit toch vooral een heerlijk, luchtige musical met zeer fijne muziek en een kleurrijke aankleding. The Umbrellas of Cherbourg zag ik een aantal jaren geleden, maar lied me toen koud. Is ook serieuzer dan deze natuurlijk, maar misschien moet ik die toch herkansen.
4*
Misschien doet de film anno 2017 wat gedateerd aan, maar het blijft een zeer mooie film en ik vraag mij eigenlijk af of men vandaag de dag nog een dergelijke film in deze vorm zou kunnen maken.
Misschien doet de film anno 2017 wat gedateerd aan, maar het blijft een zeer mooie film en ik vraag mij eigenlijk af of men vandaag de dag nog een dergelijke film in deze vorm zou kunnen maken.
Alles vind ik hier top. De cast met voorop Catherine Deneuve en haar zus Françoise Dorléac (in het jaar van de release tragisch overleden in een auto-ongeluk), Jacques Perrin, Michel Piccoli en Gene Kelly. Opvallend hoe Gene Kelly zich als een vis in het water beweegt in deze film. Uit footage in de extra’s bleek Frans de voertaal te zijn achter de schermen en dat was geen probleem voor Kelly. De choreografieën zijn top - Dorléac had al danservaring maar voor Deneuve was het nieuw - uitgevoerd in de straten en op het grote plein van Rochefort. Dit in combinatie met heel doordacht gebruik van kleuren in design en kostumering; en natuurlijk de prachtige score van Michel Legrand in zijn herkenbare stijl. Van die man heb ik me intussen een box met zijn verzameld werk aangeschaft.
Ik krijg al dadelijk zin om Rochefort te gaan verkennen en er in de straten rond te dwalen - eventueel te verdwalen. Deze film is m.i, grandioos in alle mogelijke facetten. Zelfs het scenario is dik in orde voor een musical, als je tenminste voor de duur van de film openstaat voor de visie van Demy. Daarbij wordt ook de donkere kant van het leven niet geschuwd, getuige de subplot van de gruwelijke moord gepleegd door Monsieur Dutrouz (fonetisch exact uitgesproken als de naam van de crimineel die dertig jaar later België op zijn kop zou zetten - een vieze connotatie). Gelukkig gaat het slechts om een subplot en is het de onuitputtelijke liefde die centraal staat bij Les Demoiselles. Encore.