Persepolis (2007)

Een animatiefilm die toch harder blijft hangen dan verwacht. De film vertelt het leven van de Iraanse Marjane die zelf en haar land een evolutie ziet meemaken. Een strijd tussen overleven en liefde voor de roots. Een confronterende film dat misschien niet helemaal chockeert, maar toch een mooi portret schetst over het leven in Iran. Een film die tegelijkertijd een hele discussie kan doen starten rond het regime in Iran en het befaamde hoofddoekendebat.

De animatie lijkt soms TE simplistisch, maar eens je er in opgaat is net dat simplistisch beeld dat het verhaal versterkt. Bovendien is het creatiever dan op het eerste zicht lijkt. En geef toe dat het vrij uniek is om anno 2007 deze stijl te gebruiken. Het levert een apart beeld op.

De film zelf is vrij interessant en ik zou (zonder hier op de site erover uit te wijken) meer willen horen rond moslima's in Europa die met een hoofddoek lopen of andere visies rond het regime en het dragen van een hoofddoek. Een gevoelig thema dat dringend ontmijnd dient te worden om er op een rustige manier over te kunnen praten.

Mijn vrouw draagt een hoofddoek waar zij 1000% zelf voor heeft gekozen. Zij is hier ook super trots op. Het dragen van een hoofddoek heeft niets met onderdrukking te maken.
Om veiligheid te bereiken moet je in de meeste gevallen wat van je vrijheid inleveren.

Niet altijd, maar vaak wel natuurlijk.

Hoofddoeken (en de daarbij behorende gewaden) zijn funest voor de zelfexpressie van de vrouw. Je spreekt jezelf trouwens aardig tegen in je laatste twee zinnen.

Soms wel, maar niet altijd natuurlijk.

Ontluisterend stuk geschiedenis, en dan nog in zo'n artistiek kader! Bijzonder onder de indruk van deze parel: je kijkt anderhalf uur lang je ogen uit, als een strip waarin je elk plaatje net lang genoeg kunt bekijken. Behalve tragiek ook veel humor, gewiekst en snel. Net als bij 'Poulet aux Prunes' het idee dat dit een toch wel heel bijzonder regisseursduo is. Hopelijk komt er snel meer...
4*

Kon me af en toe een beetje irriteren aan de animatie want die vond ik niet goed. Maar de film geeft wel een stuk geschiedenis mee van hoe het gaat en ging in sommige landen. Kreeg me toch niet helemaal mee.

Indrukwekkende animatie-film qua onderwerp en uitwerking. Ook "the making of " vond ik heel illustratief en van toegevoegde waarde.

Deze film komt de laatste tijd wel erg vaak op TV. Is gelukkig wel een leuke en ook nog steedseen actuele animatiefilm.

Een matig animatiefilmpje.
Er zijn verschillende manieren om een animatiefilm te maken, en deze vond ik nu niet bepaald de beste. Gezien de sfeer die de makers beoogden te bereiken, kan ik me de keuze van zwart-wit voorstellen, maar dan nog had het zwaarmoedige verhaal af en toe wel wat luchtiger gekund.

Onnodig slecht vond ik de goedkope synthesizergeluiden op de achtergrond.
2,5

Ik had mijn twijfels of ik dit wel een goede film zou gaan vinden. En dan bedoel ik dat puur op het persoonlijke vlak. Ik had namelijk nog nooit een volwassen animatie bekeken met een dramatisch thema. Het was wel even wennen maar ik was zeker onder de indruk van het verhaal. Het leek ook wel dat sommige heftige scènes, zoals sommige dingen die in de oorlog gebeurden, heftiger over kwamen door middel van de animatie.

De tekeningen zijn erg simpel en zwart / wit gehouden maar ik kreeg hierdoor wel meer gevoel bij de grauwe sfeer die er heerste binnen het gezin met alle ontwikkelingen die zich voordeden in Iran. Het tekende het voor mij juist goed uit.

Vooral het begin vond ik erg treffend. Als je ziet hoe een lief, leuk en blij kind Marjanne was. Juist haar kinderlijke onschuld was zo'n goede tegenhanger van wat er om haar heen gebeurde en dat tekende de verschrikkingen die er gebeurden juist extra uit. Dat vond ik echt heel goed gedaan.

Ook was het wel heel goed te zien wat voor een impact de oorlog op Marjanne had. Je ziet haar veranderen van dat blije en onschuldige kind naar een cynische en teneergeslagen jonge vrouw die een hele sombere kijk op de wereld krijgt.

Ja, ik was echt onder de indruk van deze film en je krijgt ook een heel goed beeld van de geschiedenis van Iran. Wat mij betreft is dit zeker een aanrader.

Autobiografische film over de jeugd van de Iraanse Marjane Satrapi, regisseuse en hoofdrolspeelster in deze film. Voorafgaand aan de film bracht ze het verhaal uit als stripboek, de film volgt de animatie- en zwart-witstijl van die stripboek.

De film vertelt het boeiende verhaal van haar opgroeien in Iran, en haar ervaring toen ze naar het westen vertrok. Zoals ik het zie is de animatie gebruikt om het verhaal te ondersteunen, en is daarom sober en daaraan ondergeschikt.

Behalve autobiografisch is deze film ook een critische blik richting het (oosterse) extremisme, maar ook richting de (westerse?) passiviteit, en niet in de laatste plaats vormt het een les over de recente geschiedenis van Iran.

Een must see wat mij betreft. Aanrader.

Erg mooie film, zowel inhoudelijk als visueel. Hou wel van die creatieve animaties die ook nog iets te vertellen hebben, zoals bijvoorbeeld ook Mary and Max.

In het begin denk je dat het wat houterig geanimeerd is allemaal, maar het went snel, en er zitten echt heel veel mooie stukken in. Inhoudelijk is het soms ernstig, maar meestal ook heel frivool, met leuke grapjes, en grappige details. Vond de balans tussen de twee goed gedaan.

Misschien dat het wat beter overgekomen was als het iets compacter was verteld. Vond het nu tegen het einde wat te lang doorgaan allemaal, en soms de kernboodschap (als die er al echt was) wat uit het oog verliezen. Maar dat is eigenlijk het enige minpunt, voor de rest een prima mooie film. Zou wel meer van dit soort dingen willen zien.

nipte 4,5*

Ik had niet verwacht dat een zwart-wit animatie film mij anderhalf uur zou kunnen bekoren maar door mijn liefde voor Iran hem toch maar even opgezet. Wat een verassing. Sterk verhaal en mooie effecten. Een van de weinige films die ik wel een tweede keer wil zien

Mooie film, die steeds meeslepender wordt en een aantal fijne komische en zelfs licht ontroerende momenten kent.

Er zijn weinig serieuze animatiefilms die me echt kunnen meeslepen. Op de één of andere manier lijkt er qua emoties soms iets te ontbreken, wat men in real life wel over kan brengen. Persepolis is gelukkig één van de uitzonderingen op die regel. Het begint allemaal nog rustig en het koste me desondanks ook de nodige moeite om echt in het verhaal te komen. Wanneer dat eenmaal gelukt is, is het op momenten best genieten geblazen. Het verhaal biedt in ieder geval een mooi inkijkje in de wereld van het Iraanse leven. De tekenstijl is vrij eenvoudig, maar zeker niet lelijk en past qua stijl goed bij de manier van vertellen.

Ook de soundtrack is fijn en past prima bij het verhaal en de ontwikkeling van het in eerste instantie onschuldige meisje, dat door alle gebeurtenissen verandert in een jonge ietwat sombere vrouw. De mooiste momenten vond ik de gesprekken die Marjane voert met haar oma. Die begrijpt haar het best en is daarnaast ook echt haar vertrouwenspersoon. De serieuze ondertoon wordt af en toe met wat luchtige humor doorbroken, wat ervoor zorgt dat de toon nooit al te zwaar of dramatisch wordt.

Ik vond dit in ieder geval een interessant verhaal, wat door de animatiestijl op bepaalde punten nog eens extra benadrukt kan worden, wat er uiteindelijk voor zorgt dat het geheel beter overkomt en ook best goed blijft hangen. Een erg aangename kijkervaring dus.

4,0*

De film gaat niet over het het verplicht dragen van de hoofddoek. Het gaat over een regime die een hele bevolking onderdrukt. Het gaat om het beperken van vrijheden ten goede van de samenleving. Iets wat we ook zagen ten tijde van het nazisme in de jaren '30. Het verplicht dragen van de hoofddoek is één van de thema's die hier duidelijk werden, maar ook het alcoholverbod, het kijken naar andere vrouwen, het verbod op lopen wegens uitdagend, ...
Het zou deze film onrecht doen om dit te verlagen naar het hoofddoekenthema. De film is een subjectief gevoel van Marjane rond haar land. En dat is natuurlijk heel gekleurd. Ik weet ook niet waar je stem van 0.5 op gebaseerd is, maar als dit enkel over dat lapje stof gaat vind ik dit niet terecht.
Begrijp me goed hé. Je draagt voor mijn part wat je wilt, al is het een vergiet. Maar ik weet niet hoe je vrijheden moet opgeven om er te verwerven. Uw vrouw draagt haar hoofddoek overtuigend, mijn vrouw wil de keuze hebben om dit niet te doen. Geen enkel regime zou dit moeten verplichten, daar gaat het voor mij om.

De tekenstijl is behoorlijk eigenzinnig en vaak mooi, maar ik kan me niet helemaal aan de indruk onttrekken dat het op papier beter zou werken. De film haalt zijn kracht uit het feit dat het een autobiografie is en het makkelijk is om met de hoofdpersoon mee te leven. Qua vertelling weinig al te scherpe randjes. Soms een zwaar moment, maar kort daarop volgt altijd weer een luchtiger stukje om het te compenseren. Dat voelt soms iets doorzichtig. Desondanks een boeiende film met eigenzinnige animaties. Al zie ik er geen meesterwerk in.

3.5*

Animatie meesterwerk. De tekenstijl is apart en iets te karikatuur-achtig, daarom komt de film ook
niet zo hard aan. Alleen als je echt over de boodschap gaat nadenken dan wel. Maar een erg afwisselende en opzienbarende film.

Uitermate indrukwekkende animatieverfilming van Satrapi's autobiografische graphic novels. Ik vond de animatie persoonlijk schitterend, en uiterst effectief, maar we moeten bedenken dat deze (en bij Persepolis volgens mij nog meer dan bij andere animatiefilms) een middel is, en geen doel op zich. Het draait om het verhaal, en wát een verhaal.

kindertijd, pubertijd, adolescentie en volwassenheid. Coming of age kan soms als subgenres nogal cliché zijn, maar Persepolis raakt voor mij de juiste snaren. Behalve het tijdsbeeld, krijgen we ook een blik in een andere cultuur, een ander land, juist op het moment dat dit allemaal aan het veranderen is. Hoe het is om daarin op te groeien, te vluchten en terug re verlangen naar een jeugd, een tijd en een land die er niet langer zijn.

Ik wilde Persepolis toen hij uitkwam al zien, maar het was er nooit van gekomen. De graphic novels stonden ook al lang op mijn wishlist. Die zijn hiermee gelijk een flink aantal plaatsen gestegen...
Ik twijfel tussen een 4 en 4,5*, maar Persepolis krijgt vooralsnog het voordeel van de twijfel, ik rond naar boven af.

Intrigerende film die het op een aantal belangrijke vlakken toch echt laat afweten. Allereerst was de Engelse dub waarin ik de film zag echt verschrikkelijk, waardoor ik mezelf toch afvraag waarom de dvd niet gewoon de originele Franse stemmen had? Ik weet dat de belangrijkste personages zowel in het Frans als het Engels hun eigen stemmen doen, maar zoals ik ze nu hoorde, klonk het bij vlagen toch wel heel erg ongemakkelijk. Een ander probleem is de complete plotloosheid van de film. Ja, enkele gebeurtenissen waren aangrijpend, naar en zorgden ervoor dat ik echt medelijden kreeg met Marjane, maar om nu te zeggen dat de film echt ergens naartoe ging? Nee. Dit maakt het bij vlagen een vrij stuurloze film.

Marjane's verblijf in Europa is verreweg het sterkste gedeelte, helemaal na een vrij stroef en duf ingesproken begin met veel te veel exposure. Op zich wel interessant, want de Iraanse revolutie is in het westen niet bijster goed uitgelicht in de klaslokalen, maar het gebeurt hier allemaal zo droog dat het lastig is om meteen gegrepen te worden. Op het moment dat Marjane echter Iron Maiden leert kennen leefde het geheel helemaal op, ik heb nog nooit zo hard gehoopt dat er meer van deze niet-bestaande nummers voorbij zouden komen, want als verstokte Iron Maiden liefhebber heb ik echt uitzonderlijk hard gelachen om deze 'interpretatie' van hoe een van mijn favoriete bands zou moeten klinken.

Qua animatiestijl weet ik nog niet per se wat ik er van moet vinden. Het is erg Frans, wat betekent dat het er vooral jolig en expressief uitziet, maar niet per se echt mooi te noemen is. Als stijlkeuze interessant, maar ik ben benieuwd hoe het er met wat serieuzere art uit had gezien. Ik klink nu negatiever dan ik bedoel, want Persepolis was zeker een interessant werk te noemen, er zaten echter een aantal artistieke keuzes in die ervoor zorgen dat de kijkervaring niet compleet werkte.

Ik heb de Franse versie gezien Lennert, en daarna op zoek naar een goede trailer kwam ik de Engelstalige trailer tegen. Uitermate teleurstellend. Je kunt aan de hand van de trailer natuurlijk geen conclusies trekken, maar het klonk nergens naar.

Ik vermoed dat ik de film bij een herziening in het Frans zeker ook een halve punt meer zal geven.

Herzien, en geen twijfel: de 4,5* is there to stay.

Boeiend / interessant verhaal & simpel 'toch' prachtig
geanimeerd.

Kijk en oordeel zelf.

Drieënhalve ster van mijn kant voor Persepolis (2007).

Slimme keuze om dit in animatie te doen. Want ik heb wel eens vaker de indruk dat er bij animatiefilms toch meer wordt geaccepteerd als het op de manier van vertellen aankomt, of de inhoud.

Persepolis vormt hierop geen uitzondering. Met het simplisme van de tekenstijl had ik geen moeite, het geeft wel een grappige sfeer. Maar het verhaal vond ik ondermaats, de vertelwijze pover en de personages leeg. Het wekt geen verbazing dat Satrapi blijkbaar haar eigen ervaringen tot onderwerp heeft genomen: vooral in het tweede gedeelte verzandt Persepolis in een opsomming van gebeurtenissen, het navertellen van wat echt gebeurd is, zonder dat er nog een relevante verhaallijn te bespeuren is. En wat wil Marjane nu eigenlijk? Waarom moeten we met haar meeleven? Waarin verschilt haar lot van miljoenen anderen, of andersom, waarom is ze zo exemplarisch? Het is mij niet duidelijk geworden in elk geval, Marjane bleef als personage een soort van schaduw die me de erge gebeurtenissen in Iran liet zien.

Daarnaast vond ik de film simplistisch (de blikken van die bebaarde mannen op de speech van Marjane in de collegezaal, tjongejonge) en sentimenteel (ellenlange sequenties van een meisje dat met gebogen hoofd over straat sjokt). Het beeld dat wordt geschetst van Iran is zwart-wit; je hebt de fanatici en de goeierikken. Wie de documentaire serie 'Onze man in Teheran' gezien heeft weet dat er eerst en vooral gewoon geleefd wordt in Iran, net zoals overal.

Laatste ergernis: die 'Eye of the tiger'-scene, vreselijk, wat was daar de artistieke of inhoudelijke gedachte achter?

Nee, het begon nog wel aardig, maar daarna sloegen de irritatie en de verveling toe, en m'n filmstemming eindigde tamelijk in mineur. Twee sterren is eigenlijk nog behoorlijk gul hiervoor.

Sterk, informatief, ingehouden en esthetisch mooi uitgevoerd.

Met Nederlandse ondertiteling te zien op youtube: Persepolis (2007) dutch subtitles nederlandse ondertiteling - YouTube

hmmm. Gratis is leuk natuurlijk, maar ik blijf erbij wat ik zeven posts terug zei. Als ik zo enkele scènes bekijk dan vond ik de Franse versie toch echt beduidend beter ingesproken. Maar iets aanreiken kan nooit kwaad, sommige mensen zullen wellicht liever de Engelse zien.

Altijd eigenlijk.

Een vijfje, Insignificance! Wat doe je me aan

Pas nou op, straks denken ze dat ik hier het volle pond voor geef.

Een 2½je dus. Voorlopig. Beetje gemengde gevoelens eigenlijk. Om het meisje heen best interessante materie, maar ook vaak opgelepeld in gemakkelijk behapbare brokjes. Marjane zelf laveert tussen lichtjes ontwapenend en kijk mij eens ontwapenend zijn. Iets als het Eye of the Tiger stukkie, daar zit ik echt met gekrulde tenen naar te kijken. Grootste struikelblok is wat mij betreft de animatie. Niet mooi, figuurlijk kleurloos, onplezierig. Vond dat echt een afknapper. Waarschijnlijk mede daarom een wat afstandelijke beleving. Aan de andere kant; simpel en zwart wit, het past wel.

Ik had overigens de Engelse dub. Wil 'm met de Franse nog wel eens een kansje geven.

Persepolis is een prachtig staaltje animatie die uiteraard elke liefhebber van animatiefilms gezien moet hebben. Wat me vooral opvalt is het vertellen van zo'n soort film en dat vertalen naar een animatiefilm. Ook schakelt de film geregeld tussen zwart-wit en kleur, maar de film is voor het grootste gedeelte in zwart-wit.

De animatie is werkelijk waar prachtig en alleen daarom is deze film de moeite waard. Daarnaast is het verhaal interessant om te volgen en dat maakt deze film tot een zeer geslaagde film.

De film blijft wel hangen. Er zijn wel meer films in dit thema, maar zetten zelden de vrouw in kwestie centraal. Meestal gaat het gepaard met een liefdesverhaal, drama etc ipv een echte verhaal over de achtergrond zelf. Het onderwerp is ook nu nog stof voor hete discussies. Al dan niet onderdrukking, tiranieke sjah versus religieus politiek beleid... En het komt wel even voor in de film, maar dit draait niet echt over racisme. Wel over politiek, over opgroeien, over vrijheid, regimes, ...

Valt wel op dat het nog altijd moeilijk is om dit soort thema's te verfilmen. Misschien dat animatie de stap even kan verkleinen. Net als bij Waltz with Bashir. Net door te gaan animeren wordt het veel realistischer dan live action.