His House (2020)

Erg slecht totaal geen spanning geen schrik effecten. Nee na een half uur ben ik in slaap gevallen

Prima drama/horrorfilmpje, zonder overdadig of vooringenomen te worden, wist het mijn aandacht toch makkelijk vast te houden.

Geweldige film, die mijns inziens exact weergeeft wat het is en wat je moet meedragen als je een door oorlog verscheurd land moet ontvluchten. Dit is geen horror mensen, maar menselijk drama visueel vastgelegd in al zijn rauwheid.

Ik kwam er niet door heen. Hoop Boeoeoeoeo...oeoeoeoeoeo baaa Boehhhh Een film die de plank misslaat met vluchtelingen die te veel hebben mee gemaakt. PTSS , geestenshit die ze uit hun eigen land mee nemen. Miskleun...Ik had ook helemaal niks met de twee hoofdpersonen. Lees Dirk-dv

Boeiend.

Een vluchtelingendrama vermomd als een spookhuisfilm. Wat zou dat gaan worden?

Een stel weet uit de oorlog van Soedan te vluchten en vragen asiel aan in Engeland. Al snel krijg je te maken met de cynische bureaucraten... om nog maar te zwijgen over de achterstallige woning waar dit stel in geflikkerd wordt. Het is allang duidelijk; de Westerse regering heeft het niet zo op vluchtelingen.

Ze moeten er het beste van maken, en ze hebben tijd om te rouwen over hun overleden dochter, die de vlucht niet had overleefd. Maar al snel ontpopt deze film zich tot een typische spookhuisproject, met de nodige geesten en zelfs visioenen van het dode dochtertje van dien. Hoewel dit toch voor een hoop spanning zorgt, vond ik dit er, als het om zo'n thema gaat, wel iets teveel dik bovenop gelegd. Inmiddels weten we de hele Conjuring of Insidious handleiding wel...

Maar toch stoort het niet, mede omdat de film je telkens weer op het verkeerde spoor lijkt te zetten. Voornamelijk als de film zich ietsje meer richt op Soedan. Is het die vrouw eindelijk gelukt om te vluchten voor haar doordraaiende man? Is het iets anders... Nee, het is toch een flashback. Maar als vader met dochter van de moeder gescheiden raken, hoe komt het dan dat ze wel samen zijn in Engeland? En hier begint het te dagen...

...en pas een uur nadat ik de film had gezien viel het kwartje. Toch wel een sterke uitkomst. De poster is eigenlijk een spoiler.

En zo valt His House toch nog wel in een zeer goed vat, ondanks dat het spookgedeelte nogal standaard en afgezaagd overkomt. Knappe Netflix original.

4,0*

Voor mij was dit een verrassend goede film. De benaming horror vind ik iets 'over the top'. Goede cast, goed verhaal met een prima twist. En enkele gelukte schrikmomenten.

Aardige horrorfilm die het vooral moet hebben van de origine en schrijnende insteek.

3,5

Op zich een aardig drama verpakt in horror elementen. De heersende trauma wordt daarmee begrijpelijk en voelbaar gemaakt.

Aan de andere kant wordt het naar mijn idee ook wel erg overdreven, de schrijnende voorzieningen en het cynisme die letterlijk door alles en iedereen worden benadrukt. Ik weet niet hoe het er in de UK aan toe gaat, maar ik kan mij niet voorstellen dat het zo ongenuanceerd in de praktijk verloopt. Daardoor voelde het ook enigszins als stemmingmakerij: vluchteling als het pure, eerlijke slachtoffer en het grote boze Westen waar iedereen een hekel heeft aan 'buitenlanders'. De enige genuanceerde scène betreft dit onderwerp, was die met de donkere jongens (en dus niet alleen de boze witman) die zich net zo hatelijk gedroegen als de rest.

Zucht...weer zo'n vervelende film die maatschappelijk drama wil verpakken als horror. Het engste wat er in deze film gebeurd; Rial die verdwaalt tijdens een wandelingetje door het labyrint van steegjes en betonnen schuttingen in haar nieuwe wijk. Bij de aanwezige geesten lig het trauma en schuldgevoel er zo dik bovenop dat ik eerder met mijn ogen rolde dan dat het ergens eng werd. Daarnaast zijn het de standaard elementen, die nergens echt goed worden uitgevoerd. De verklaring dat het om een Apeth, een nachtheks, een spookachtig wezen dat voorkomt in de Zuid- Soedanese Dinka-folklore ging, kwam ook niet heel sterk uit de verf. En in de tweede helft verliest de film nog meer zijn tempo plus door de onthulling werd de film er nou ook niet echt sympathieker op. Nu was niet alles kommer en kwel het zag er soms best goed uit en Wunmi Mosaku (Lovecraft Country ) en Sope Dirisu (Gangs of London ) zijn prima acteurs. Nee deze op Sundance bewierookte spookhuisfilm blijkt niet veel meer te zijn dan een film voor mensen die eigenlijk niet zo van horror houden.

Peele-tergeist! En ik weet het, de naam Jordan Peele wordt nu al vermoeiend overal bijgehaald, zelfs als hij niets met de film te maken heeft. Dat was al zo bij Antebellum en ook bij His House komt zijn naam voorbij. Alsnog is het niet heel vreemd, want His House past wel in zijn straatje. His House vertelt een dramatisch verhaal over bootvluchtelingen die een plek krijgen in Engeland, maar een afschuwelijk trauma met zich meebrengen. Dit alles wordt vervolgens in een spookhuisfilm gezet. Een spookhuisfilm met in het eerste uur oprecht effectieve scares, met name één van de eerste jumpscares was ijzersterk. Het drama heeft echter veelal de overhand. Dat werkt overigens prima, het zijn die kleine vleugjes humor en luchtigheid - waarbij Remi Weekes echt lijkt Jordan Peele na te willen doen - waar de film qua toon een verkeerde kant opslaat. Het is echter maar summier, de film is vooral een sterk drama met aan het begin een paar sterke scares. Tijdens de climax - als de ijzige sfeer wordt ingewisseld voor wat meer ‘in your face’ horror - wordt het allemaal jammer genoeg een beetje dommer.

3,5 sterren.

Slechte film, zeker geen aanrader.

Sterk drama dat op originele wijze verschrikkelijke gevolgen van de vlucht uit een door oorlog verscheurd land, en de keuzes die daarvoor/daarbij gemaakt worden, laat zien.

De horror is niet direct horror voor de kijker, maar wel zeker voor de man en de vrouw waar dit allemaal om draait.

Een mix tussen haunted house en een oorlogstrauma. Het concept is niet slecht, maar het pakt niet helemaal uit zoals gepland. Er zijn wel wat schrikmomenten en de sfeer zit met momenten goed. Maar die sfeer kan niet de hele tijd hoog gehouden worden. Je ziet ook wel wat door de film hoe eenvoudig het wel niet gemaakt is. Maar slecht is het zeker niet.

Ambtenaren, de film lijkt het vooroordeel te bevestigen maar gelukkig weten we dat één voorbeeld niet staat voor alle andere voorvallen. Gelukkig maar voor de ambtenaren.

Hier worden ze als cynische en onverschillige mensen opgevoerd en ik hoop niet met deze lui in aanraking te komen.

De film, deze gaat over een jong paar dat het door oorlog verscheurde Zuid-Soedan ontvlucht en terecht komt ergens in niemandsland dat gelegen lijkt in Groot-Brittannië. En daar begint langzaam een achtervolging door geesten en het verleden van hen op gang te komen. Je ziet dat de cultuurverschillen een grote rol beginnen te spelen als ze over de geesten beginnen te spreken tegen de toegewezen ambtenaren. Deze zijn in ons moderne deel van de wereld helemaal ontgroeid van natuur en geestenwereld.

Langzaam maar zeker wordt het huis onbewoonbaar, letterlijk en figuurlijk!

Een 7!

The red room

Hoewel deze originele mix van een oorlogsdrama en horror mij aanvankelijk goed beviel, vliegt de regisseur naarmate de speelduur vordert steeds verder uit de bocht door in een rap tempo net te veel schrikeffecten op de kijker af te vuren. Enorm jammer, want de regisseur had met dit script echt goud in handen. Ook het relatief happy end paste niet bij de duistere toon van het verhaal. En daarnaast mistte ik een sterkere, plausibele verklaring dan de verklaring dat de Apeth gedood kon worden omdat hij Bol in de openheid aanviel. Dit voelde te gemakkelijk en bracht een lichte teleurstelling met zich mee.

De originele setting heeft ervoor gezorgd dat His House op veel lijstjes hoog geëindigd is, en ook vaak wordt benoemd als een van de betere horror films van het afgelopen jaar. Een goed begin is weliswaar het halve werk, maar als een horrorfilm steeds minder eng wordt en uiteindelijk als een nachtkaars uitgaat, doe je in mijn ogen als regisseur iets verkeerd. Een gemiste kans, want nu is His House in zijn totaliteit niet meer dan vermakelijk, terwijl het veel meer had kunnen zijn.

3,0*

Vluchtelingenhorror. Gelukkig blijft het smaakvol en verzandt de film niet in exploitatie. Feitelijk is dit ook gewoon een dramafilm bekeken door een horrorlens. Wel een wat onevenwichtige film overigens. Enerzijds is de film wel erg traag, anderzijds krijg je op een gegeven moment een overdaad aan verschijningen voorgeschoteld, deels ook vrij standaard voor horrorfilms. Zonde, want individueel bekeken steken veel scènes toch aardig in elkaar, met name in het begin.

Het sterkste aan de film zijn overigens de momenten van surrealisme. Daarin doet de film inderdaad wel wat aan Jordan Peele zijn werk denken. Geweldig ook die scène waarin Bol gaat winkelen en exact dezelfde kleren koopt als die een blanke Britse man op een poster draagt. Zeer overtuigend spel ook van Dirisu en Mosaku. Een dikke 3.0*.

Deze film is geen horrorfilm, maar een film over getraumatiseerde mensen die hun demonen onder ogen moeten komen. Deze hoort overduidelijk in de categorie drama en mag wat mij bereft niet onder horror vallen.

His House had een goeie film over immigranten kunnen zijn als ze het horror aspect hadden weggelaten.

Horrorfilm over twee Afrikaanse vluchtelingen die de overtocht naar Engeland hebben weten te maken en na een periode in het opvangcentrum mogen verruilen voor een woning, maar wel onder zeer strikte strikte voorwaarden. Hoewel het huis in alle opzichten slecht is onderhouden Bol [Sope Dirisu] en Rial [Wunmi Mosaku] bijzonder blij dat ze een woning hebben. Maar al snel worden ze geplaagd door visioenen: Bol ziet de geest van een meisje dat zich verstopt in de tussenruimtes en Rial ziet de geesten van bewoners van het dorp waar ze vandaan komen. Bol en Rial proberen elk op hun eigen manier deze vorm van hekserij tegen te gaan, maar dat heeft onvoorziene en onaangename gevolgen.

De eerste helft is onevenwichtig van toon en daar vrij ontmoedigend, maar de tweede helft is een interessante mix van horror en migratiedrama die op beide punten scoort, mede dankzij het goede spel van de hoofdrolspelers en sfeervol camerawerk van de Belgische cinematograaf Jo Willems.

Aardige film over een vluchtend koppel uit Zuid-Soedan die een woning in Engeland betrekken. Vooral vanwege het onderwerp een vrij originele mix tussen drama en horror. Echter had die mix wat meer subtiel gebracht mogen worden (het drama-gedeelte is dan ook het beste). Goed acteerwerk en verder zeker geen verkeerd regiedebuut.

Ja , het was voor mij niet echt een horror/ enorme thriller .. de film is wel spannend tijdens bepaalde delen, maar verder niet meer dan dat.

Het verhaal was iets mager met een aantal kippenvel momenten in het begin ,omdat het nog wat onduidelijk was. Daarna kon ik niet veel spanning meer vinden in de film en nam het af .

Geen enorme horror film, maar verder wel oké .

Mooi om 2 verhaallijnen in 1 film te zien. De film begint luguber (thriller) en heeft lekkere schrikmomenten, maar naar gelang de film vordert - en er meer wordt verteld over de vluchtelingen - is daar vooral ontroering (drama). Het einde was uiteindelijk zeer verrassend. Kortom : absolute aanrader !!

Misschien toch eerder drama dan horror deze film, maar het was toch de moeite om eens gezien te hebben. Prima cast en visueel zat het ook wel snor. Het verhaal werd ook goed gebracht.

Toch best een aardige drama-film, met een verfrissende horror insteek. Visueel oogt het ook allemaal naar behoren en er wordt uitstekend geacteerd door de cast. 3 Sterren.

"This is my house, get out!"

Voor mij is dit verhaal behoorlijk nieuw en ik heb dit ook nog niet eerder gezien een plus punt voor de originaliteit. Voor deze 2 mensen is het (nog steeds) een horror en zo heb ik het ook beleefd een goede weerspiegeling van hun verwerking van hun demonen.

Een maatschappelijk drama vermengd met wat horrorelementen, maar op een zeer traag tempo gebracht dat het verhaal wat voortkabbelt zonder interessant of spannend te worden. De twee hoofdrolspelers doen het best aardig en het huisje is wel een fijne locatie voor dit merkwaardig dramatisch horrorverhaal dat een originele invalshoek heeft. Helaas weet de film de aandacht niet vast te houden. 4/10

Beetje saaie film met af en toe wat leuke momenten tussendoor. Ik kom niet verder dan 2.5*

Meer een film over trauma's dan een volbloed horrorfilm. Het knappe aan 'His House' (2020) is de manier waarop het de vervreemding in beeld brengt van Bol (Sope Dirisu) en Rial (Wunmi Mosaku) als ze hun leven beginnen in een armetierige sociale huurwoning. De labyrintische steegjes van een volkswijk. De harde geluiden en het constante rumoer. De constante aanwezigheid van armoede, psychische problematiek en racistische sentimenten. En dan is er natuurlijk het onverwerkte trauma van het noodlottige bootincident waarmee ze hun tocht naar het Verenigd Koninkrijk zijn begonnen. Het maakt 'His House' (2020) een waardevolle film over migratieproblematiek vanuit het perspectief van kwetsbare mensen die niet altijd de beste kaarten krijgen om hun nieuwe bestaan mee te beginnen.

Een onderhoudend maatschappelijk drama met horrorelementen. Misschien mocht de horror nog wat meer op de achtergrond blijven om het punt voldoende over te brengen. Nu wordt er met veel dingen te weinig gedaan waardoor de film lijdt aan een soort van identiteitsstoornis. Het is niet volledig evenwichtig maar naar mijn mening zeker niet zo saai of inhoudsloos zoals andere reviews hier beweren.

3*