Unsane (2018)

Een simpel maar zeer sterk uitgevoerd filmpje, ondanks het er soms wel erg goedkoop uit ziet.

Deze thriller eens bekeken en vond hem niet mis. Wist niet wat te verwachten, maar de film kon me wel boeien van begin tot einde. De cast bestond niet echt uit bekend volk, maar deed het toch prima. Ik wist trouwens niet dat deze film was gefilmd met telefoons.
De moeite om gezien te hebben.

Heel veel ongeloofwaardigheden in deze film.
Er is een redelijk sfeertje in de film neergezet, daarom is die het uitkijken nog waard.
Maar de dikke 3 sterren die hij op moviemeter krijgt is die in mijn ogen zeker niet waard.

Middelmatig thrillertje met een nogal vergezocht maar uiteindelijk best intrigerend plot. Claire Foy doet het daarnaast uitstekend in de hoofdrol. Wat de film een beetje in de weg staat is het vrij lelijke camerawerk (de film is volledig gefilmd met een reeks iphones) en de mallotige sfeer van een aantal scenes, waardoor de film eerder ironisch dan spannend te noemen is. Neem bijvoorbeeld de maffe cameo van Matt Damon. Best grappig, maar wat voegt dit toe? En zo zijn er wel meer vreemde zaken.

Claire Foy, tegenwoordig in zowat elke film te zien, doet het in deze film uitstekend, heb wel al betere dingen van haar gezien, maar ook het tegendeel.
Deze film is wel wat speciaal en niet echt mijn ding maar haar vertolking heeft me toch aangenaam verrast zodat ik de film wel heb uitgekeken.

Aspect Ratio: 1.56 : 1
Waarom?

Het eerste deel van de film is zo goed. Gek genoeg vond ik het deel aan het begin voordat Sawyer wordt opgenomen niet minder ongemakkelijk. Integendeel zelfs. Dat komt voor een groot deel door de cinematografie denk ik. Het iPhone-effect was na een tijdje wel enigszins uitgewerkt voor mij. Spijtig ook dat de film na dat zo vervreemdende en verrassend humoristische begin steeds meer in een vrij banale thiller verandert. Zonde om je kruit zo te verschieten.

Soderbergh laat de kans op een goede mindfuck varen door er weinig onduidelijk over te laten bestaan of de paranoia van Sawyer gegrond is. Het blijft nog wel een spannende en heel kundig gemaakte thriller, maar er had echt meer in gezeten. Foy is weer indrukwekkend. Sinds The Crown ben ik echt fan haar. 3.5*.

Best een aardig filmpje. Niet bioscoop waardig, meer een tv thriller. De hoofdrolspeler Claire Foy draagt de film wel echt heel goed. Ze speelt sterk. Het verhaal is leuk, maar ongeloofwaardig. Ze laat zich wel heel makkelijk meenemen door het personeel van de inrichting. En waar zijn alle camera’s die in zo’n inrichting echt thuis horen? Je kunt zomaar geen camera afzetten in een isoleercel, die moet 24 uur aan staan, etc.
Toch soms best spannend en leuk gemaakt. Zeker de moeite waard om eens te zien.

Beetje old school effect, heeft ook een corny ass old school intro deuntje en text fx.

Ze was al uitgeschreven uit het gesticht de isoleercel hoorde in principe leeg te zijn dus dan is het wel normaal dat de camera uit staat

Een film die langzaam op gang komt, maar daarna eindigt op een prima film,..
in het begin is het van,... wie geloof je nou ...?
3.0 ***

Niet echt horror, wel een goede psychologische thriller.

En legt de film een pijnlijke zenuw bloot? Vrijwel zeker. Steven Soderbergh bundelt wederom zijn krachten... met slechts een I-Phone. Alsof ie back to basic gaat.

Het mag vaker geroepen worden; mensen worden vrijwel vaak patiënt door wat er allemaal op ze in wordt gepraat en je zou bijna de instanties niet meer kunnen vertrouwen. Diegenen die jou een hand uitreiken om je te helpen met persoonlijke problemen. Want voor je het weet wordt alles wat je zegt gewoon keihard tegen je gebruikt en ben je er nog slechter af dan iemand die in de gevangenis zit.

Het overkomt Sawyer, een ambitieuze vrouw die toch nog wel last heeft van persoonlijke issues. In het verleden werd ze zodanig gestalkt door iemand dat ze een paar keer verhuisde en af en toe heeft ze nog wel eens de angsten. Dat legt ze na jaren bij een psycholoog op tafel; en dan is dat nog maar het begin. Onder valse voorwendselen beland ze langzamerhand in een web waarbij blijkt dat het toch echt niet de stalker moet zijn waar ze voor moet vrezen.

Soderbergh laat ook op een sterke wijze de manipulatieve methodes zien. Natuurlijk; stel jezelf de vraag: Hoe zou jij reageren als je wordt opgesloten terwijl daar helemaal geen aanleiding toe is; en er is tegen je gelogen? Juist, dan ga je reacties vertonen die het personeel juist bevestigen.

Sawyer komt terecht bij personen die totaal verknipt zijn (dat ene meisje), maar ook heel sympathiek (die Nate). Dit levert tussendoor wel enkele mooie momenten op en geeft het een beetje hoop. Ook de moeder van Sawyer vond ik een prachtige vertolking. Maar dan komen we nu bij de zekere David Strine Waaruit blijkt dat de stalker er alles aan doet om bij haar te zijn; ook al moet hij zich ervoor van plaats en baan verwisselen. Nee, het gaat hier dus lang niet meer om een onhandig persoon; en daar kom je met het moment steeds meer achter. Hele sterke psychologische vertolking; zeker deisoleercel-scenes. Al zag ik het toch wel een beetje aankomen.

Conclusie: Unsane is een prima experiment waarbij Soderbergh hoogstwaarschijnlijk zijn nieuwe I-Phone uitgebreid wou uittesten. Maar campy wordt het natuurlijk nergens, want de man heeft al een hele loopbaan achter de rug. Vooral het acteerwerk, de samenloop en de sfeer (en zijn filters) vond ik erg sterk. En ja... het einde...

Prima!

4,0*

Vrij irritant.

Veel horrorfilms kennen het element dat de protagonist mensen moet overtuigen dat er waarheid achter de waanzin zit. Dat iemand heimelijk een moordenaar is, dat het monster wel degelijk bestaat of dat ze helemaal niet gek zijn. Goed uitgevoerd is er niks mis mee. Slecht uitgevoerd is bloedje irritant en een van mijn grootste allergieën.

Warrige uitleg, explosies van frustratie, de gekte in de hand spelen; het helpt natuurlijk allemaal niet. Sawyer moet niet alleen bewijzen dat ze niet gek is, ze tracht men ook te overtuigen dat een verpleger eigenlijk haar stalker is en met iedere poging graaft ze zich enkel dieper in. Dat duurt niet enkele scenes, maar neemt driekwart van de film in beslag. Begrijpelijk omdat de film daar om draait, maar het is een vermoeiend traject.

Dat traject verloopt ook nog eens langs platgetreden paden van ongeloofwaardigheid. Haar plaaggeest is niet alleen binnen no-time een gewaardeerd collega op de psychiatrie, hij lokaliseert ook zonder moeite het verblijf van Sawyers moeder én kan in het gesticht altijd de privacy vinden die hij nodig heeft.

Slordig geschreven, wisselende acteerprestaties, matige soundtrack en leunend op een flinterdun gegeven dat nergens benauwend of meeslepend wordt. Met een slap einde op de koop toe. Geschoten op een telefoon, binnen het tijdsbestek van 10 dagen, is Unsane een haastig tussendoortje, dat nergens de aandacht gekregen heeft die het meerwaarde had kunnen verschaffen. 2*