Traffic (2000)

Een heel goede film die heel veel aspecten van de ‘war on drugs’ belicht en daarmee een compleet maar ook realistisch beeld geeft. Niet alle scenes zijn even sterk maar de meeste zijn dat wel hetgeen een spannende, beklemmende en indringende film oplevert.

Ik ben het op zich helemaal met je eens: ik heb ook een broertje dood aan alle drugsvoorlichting die alleen maar de 0,1% laat zien waarin het mis gaat. Maar ik denk niet dat je die eenzijdigheid deze film kunt aanwrijven. Zo gaat het in deze film uitdrukkelijk alleen over cocaïne (en misschien ook heroïne). Dat de dochter is begonnen met blowen heb ik gemist: volgens mij was ze bezig met het snuiven van cocaïne toen haar vriendje haar leerde hoe je cocaïne ook kunt roken ('freebasen') en nog later leerde ze cocaïne en/of heroïne te spuiten. In Nederland is het gemengd gebruiken van freebase en heroïne vrij standaard (ikzelf heb het ook vaak gedaan toen ik jong was); in Nederland is spuiten niet gebruikelijk maar in de VS is dat wel weer gebruikelijk. In de VS bestaat - anders dan in Nederland - ook een echte dodelijke drugsepidemie tot op de dag van vandaag met bv. 42.000 doden in 2016 , al dan niet in de vorm van legale opiaten die daar veel meer dan hier worden voorgeschreven (onder meer Prince en de acteur Hoffman zijn vrij recent eraan overleden). Ik vind het terecht dat de film dit aspect heeft willen laten zien. En het vriendje van de dochter gebruikte ook harddrugs maar leek er niet aan verslaafd te raken, dus dat geeft meteen al het noodzakelijke genuanceerd beeld dat zelfs in onze media altijd ontbreekt want als je die gelooft is één keer cocaïne en heroïne al superverslavend (hetgeen in werkelijkheid waar zal zijn voor 1% van de gebruikers).

Briljante film!

Zwaar teleurgesteld in deze film ...slecht achterlijk verhaal...waanzinnig goed geacteerd en vele zeer goede acteurs ja dat wel...
Maar dat verhaal zeg.....daar klopt geen ene reet van...

Je maakt me nieuwsgierig. Welke reet klopt hier niet?

Soderbergh's beste wat mij betreft, uitgebreid en groots verhaal die op alle lagen de strijd tegen drugs laat zien en de 'vuile' en tegenstrijdige wereld die dit behelst.

Een zeer uitgebreid en geprezen verhaal wordt gebracht met mensen in verschillende lagen die soms mijlenver van elkaar liggen. Toch zijn de scheidslijnen ultradun en lijkt de wereld van de drugs een ware modderpoel waar je onmogelijk schoon bij blijft. De grootste drugsbestrijder van het land blijkt te worstelen met zijn dochter en daarna met zichzelf over wat nu belangrijker is, zijn carrière of zijn privéleven en vooral in het begin is hij roomser dan de paus, Jones weet niet eens wat haar man doet maar uit nood en uit angst het leventje te verliezen schroomt ze er niet voor de zaken over te nemen, Del Toro blijkt een uitmuntende en slimme smeris die uiteindelijk te ver gaat en voor de verkeerde blijkt te werken. Toch komen ze allemaal ergens, op Cheadle na die als enige zich aan de regels lijkt te houden en er het minste aan over lijkt te houden. De jager wordt de gejaagde...de scheidslijn tussen goed en kwaad blijkt ultradun en het zogenaamde recht lijkt voor machtswellustelingen weggelegd. Zoals gezegd, een beerput waar weinigen schoon uitkomen.

Daarnaast heeft Soderbergh een bijzonder stijl gekozen. Het ene moment zijn de kleuren grauw en kil, dan weer fel en broeierig, maar de meeste beelden hebben ondanks de kleurensetting een overeenkomst, een bewust gekozen korreligheid waar alles lelijk bij oogt en ieder oneffenheid en imperfectie nog meer naar voren komt. De nadruk op de lelijke wereld en milieu kon niet groter. De muziek is sfeervol en komt sfeer en spanningsverhogend over, soms ook dromerig, om als laatste een paar woorden over de cast te zeggen. Ik meende dat de cast een oeuvre prijs had gekregen of iets dergelijks, in ieder geval een benoeming dat de hele cast als geheel uitstekend had gepresteerd. Zo is Christensen wel het noemen waard, altijd in de veronderstelling geweest dat dit Julia Stiles was, Douglas prima en ik vooral vind Del Toro heerlijk in deze film. Vooral die lichaamstaal tijdens die arrestaties vind ik bijzonder.

Goede film, niet helemaal top, maar zeer zeker noemenswaardig en terechte winnaar van prijzen.

Ook opnieuw bekeken en heb verder niets toe te voegen aan mijn eerste commentaar, hij duurt inderdaad wat lang om goed te zijn.

Te lang vond ik hem niet, wel wat simplistisch. Sommige personages maakten wel erg drastische ontwikkelingen door, met name Zeta-Jones die van keurige hogere middenklasse dame die geen weet had van de criminele activiteiten van haar man transformeert tot de Godmother die een huurmoordenaar beveelt iemand door z'n kop te schieten. Ook die rijkeluisdochter ging wel erg snel bergafwaarts. Dat die rich kids zelf de achterbuurten ingaan om te scoren leek me niet echt geloofwaardig, elke middelbare school heeft toch wel z'n eigen dealertjes?

De verhaallijn in Mexico vond ik dan wat beter uitgebalanceerd, Del Toro is ook echt perfect voor dit soort rollen. De onderonsjes tussen Guzman en Cheadle waren vermakelijk. Geen topper maar degelijke Hollywoodproductie met mozaiekstructuur in de lijn van Crash, Magnolia en Babel, maar afgekeken van Altman.