Thelma (2017)

Trier weet hij doet en hij doet dat goed. Thelma kent verwijzingen naar andere films als Carrie of Requiem, maar net als je denkt dat hij te veel die films overneemt, overstijgt hij dat. Enorm sfeervol met dreigende muziek en mooie beelden. Met een heerlijke cast en een spannend verhaal. Blij om nog eens op het puntje van mijn stoel gekluisterd te zijn. Nooit verwacht dat deze film zo goed zou zijn.

Een soort Filmhuis Carrie (1976) zonder de Horror.

Beetje aan de lange kant, maar verder toch best een mooie film die goed in elkaar zit en waarin stevig wordt geacteerd.

Zeer sterke film, intrigerend en mysterieus genoeg om voldoende te beklijven, met een rustig tempo gebracht en sfeervol, en met enkele intelligente plotontwikkelingen. Meteen ook een film die flashbacks goed weet te gebruiken, en niet met overmaat. Natuurlijk heb ik wel een zwak voor dit soort films, maar dit is zijn 4,5* zeker en vast dubbel en dik waard om met pleonasmes mijn punt te verduidelijken.

Eerder flauw gebeuren

Weer zo'n arthouse regisseurtje dat bij de genrefilm gaat lenen om z'n drama wat op te fleuren. Zo zijn er de laatste tijd wel erg veel, zelden weten ze er wat van te maken. Allicht omdat de genreëlementen zelden goed uit de verf komen en het drama ondergesneeuwd raakt door de hoop wat spannenders te zien.

Sowieso heb ik niet zo heel veel met de Scandinavische degelijkheid. Het oogt allemaal wel redelijk netjes, maar het is tegelijkertijd zo oersaai, verwacht en afgeborsteld. Thelma voldoet perfect aan die beschrijving. Zelfs wat klassiek mooie onderwaterscenes weten amper indruk te maken, zo'n synth-toetertje aan het eind maakt ondertussen ook niet veel indruk meer.

Rest een drama dat nooit echt vorm krijgt omdat de film de hele tijd met andere genres aan het flirten is. Vleugje mystery, thriller, fantasy, het zit er allemaal wel in, maar veel meer dan een paar seconden hier of daar krijg je niet. Wel een redelijk pover uitgewerkte relatie en wat gedoe met overbezorgde ouders. Het tempo was op dat moment al zo laag dat het amper nog wist te boeien.

Mnee, dit soort halfslachtige films vind ik niet echt boeiend. Doe mij maar een regisseur die vol voor iets wil gaan.

2.0*

Een prachtige film ! Een van de beste films die ik de laatste tijd gezien heb. Zo ontroerend, aangrijpend en beklemmend.
En wat een knappe actrice ! Thelma sleepte mij mee in haar leven en ik was volledig in de ban met wat haar allemaal overkwam.
Heb deze film nu pas ontdekt, maar wat een pareltje !

Beetje rare film, inderdaad een soort Carrie meets arthouse. Niet meteen verwacht van Trier.

Een aanrader voor wie denkt dat Carrie nog wel wat duisterder mag. Dit is (voor een groot deel) wel echt een behoorlijk zwaarmoedige film. Het tempo ligt erg laag en veel scènes zijn ongemakkelijk. Later wordt de films zelfs echt moeilijk om te kijken. Vooral als het gaat om de flashbacks met de baby. Mijn god, dat was wel heel deprimerend. En ook de algehele klinische en strakke cinematografie maakt de film al erg somber.

De mystiek blijft vaak wel intrigeren, al vond ik metaforen wel erg opzichtig in deze film. Dat maakt Thelma vooral ook een wat simpele film. Niet het grootste probleem, maar dat had beter afgehandeld kunnen worden wat mij betreft. Harboe is wel echt uitstekend in de hoofdrol. De relatie tussen haar personage en haar ouders is het meest boeiende onderdeel van de film. 3.5*.

Wow wat heb ik hiervan genoten, van de film én Eili Harboe. De beschrijving romantisch doet deze film tekort. Heerlijke sombere en duistere Noorse film, die zeer beklijvend is en met momenten wat ongemakkelijk aanvoelt en dat laatste is een dik pluspunt hoor. The visuals en sound zitten er boenk op en de mooie verschijning Eili Harboe, maakt dat dit voor mij een film is om van te smullen. Scandinavische films, ze zijn vaak nogal traag opbouwend, redelijk clean, maar mede door hun kijk op duisternis, vaak door merg en been. Twee van die andere zeer sterke Scandinavische films zijn toch 'Låt den rätte komma in' en 'Män som hatar kvinnor'. Deze mag mee in het rijtje. Grote fan!

Gedegen Noorse film over een jong meisje met paranormale gaven die niet altijd voor het juiste gebruikt worden. Zoals we wel meer zien in Scandinavische films en bij uitbreiding de thrillersectie is het uiterst stijlvol en vakkundig gemaakt.

Hier en daar wat onsterk ongemakkelijke scènes zoals met de baby (tot twee maal toe). Verder ook voldoende aandacht voor een doordacht plot. De bemoeizucht, controle en fanatieke religieuze overtuiging van het gezin komt dan toch érgens van en valt later in de film in zijn plooi.

Ondanks alles toch een intrigerend, boeiend en zelfs sympathie personage. Duister en bevreemdend ook. Eng wordt het nooit, maar vooral de sfeer zit goed.