Carrie (1976)

Na vele jaren weer eens gezien en op de gedateerde kleding, kapsels etc na is het een prima film. Naar de huidige maatstaven wellicht wat traag qua actie/tempo.

Mja.

Op zich geen slechte film, maar ik mis iets. Misschien dat het mij net iets te gedateerd aanvoelt of zo. Niet dat Brian De Palma veel steken laat vallen, integendeel. Hoewel een erg makkelijk scenario, met weinig scènes en een erg duidelijk en voorspelbaar verloop, kan hij zich best uitleven in het proberen opbouwen van de spanning. Bij de eerste gesprongen lamp is evenwel duidelijk dat het licht op het bal ook zal uitgaan.

De Palma brengt het wel goed. Het bal zelf vind ik ook best goed gedaan. Sissy Spacek is een zeer geslaagde cast - van Piper Laurie ben ik een stuk minder onder de indruk. De film gaat m.i. een stukje te ver door, want na het bal heb je eigenlijk de climax al gehad. Alles wat daarna komt is mosterd na de maaltijd.

2,5

These are Godless times...

Tja, als King collector kon deze niet aan de verzameling ontbreken maar tegenkomen bij de kringloop wilde maar niet, dus dan maar via marktplaats samen met een paar andere titels voor een zacht prijsje. Zien deed ik de film al eens heel lang geleden, net als het lezen van het boek, wat ik er destijds van vond zou ik zo niet meer weten behalve dat het waarschijnlijk bevreemdend was. Het zien van de remake met Grace Moretz en het lezen van het boek vorig jaar werkte als katalysator om deze versie in handen te krijgen want dan eindelijk lukte.

Wat een verhaal trouwens, als het waar is waar het wel op lijkt, het eerste boek van King die hij eigenlijk weg gegooid had, zijn vrouw stuurde het manuscript echter achter zijn rug om naar een uitgever die er brood in zag ondanks dat er niet een brede markt leek voor dit soort horror. Maar verdomd, wat een succes, en binnen twee jaar een film. Het verhaal mag verder bekend zijn hoewel de film ten opzichte van het boek wel iets meer met begin en einde een eigen koers kiest. Saliant detail uit het boek is toch wel dat de drie jarige Carrie het al eens stenen op het huis liet regen. Het is een reden waarom moeder gekker dan een godsdienst waanzinnige is en het meisje zo hard straft. Toch iets waar net wat te gemakkelijk aan voorbij wordt gegaan. Het geheel begint zoals bekend onder de douche met deze maar al te bekende scene and things to come. Het kind valt niet te benijden met de hardheid van het puberleven in volle omvang, om vervolgens thuis van de regen in de drup te geraken want moeder is toch wel next level met haar straffen en ideeen. En het moet meteen gezegd dat Spacek de rol van het rare meisje uitstekend past maar dat Piper Laurie mogelijk de beste rol van haar leven speelt als doorgedraaide moeder.

Het konijn omtrent Carrie en haar mogelijkheden is vrij snel uit de hoge hoed komt, daar tegenover staat de geste van een aantal leerlingen met gewetenswroeging die een goede daad willen doen richting Carrie en daar alleraardigst inslagen ware het niet dat het tussen Carrie en de grootste mispunt Chris een kwestie blijft wanneer deze bom precies afgaat. Ondertussen bouwt de film rustig verder op verschillende punten zoals de verandering van sommige mensen ten opzichte van Carrie en uiteraard de veranderende machtsverhouding tussen moeder en dochter met natuurlijk een fenomenale, zeg maar gerust fantastische finale, en wat wordt dat toch goed opgebouwd. Wat een shot druipend van het bloed met die waanzinnige blik in de ogen, bizar! Dit allen begeleid door een meer dan mooie soundtrack van Pino Donaggio, derde keer dat ik deze man tegenkom deze week, om andermaal het erg goede acteerwerk van Spacek en Laurie te benoemen waar Travolta en Nancy Allen vooral gedurende de scene in de auto als hersenloos overkomen, valt mogelijk ook te wijten aan scenario en regie en is wellicht één van de echte minpunten in de film.

En zo bevalt mij deze versie van Carrie meer dan, en vind ik het echt een sterke film ondanks het stukje karakterontwikkeling dat we in het begin missen en dat Carrie de halve stad na de tijd ook nog met de grond gelijk maakt om tenslotte in de armen van Sue te overlijden waarvan ze voelt dat die het toch zeker niet verkeert bedoelde, maar goed dat zijn keuzes en daar lijdt de film op zich niet ontzettend veel pijn aan want deze film is lekker zat want de regelmatig gehandhaafde sinistere toon is heerlijk.

Ik weet nog dat ik deze film indertijd helemaal niks vond.

Maar we zijn ondertussen bijna vijftig jaar verder, en dat verandert toch wel wat. Nu vind ik Sissy Spacek bloedmooi, om maar eens wat te noemen - toen niet, en niet een beetje niet maar gewoon afstotelijk. En van buitenbeentjes moest ik ook al niks hebben eigenlijk, misschien vooral omdat ik er zelf een was.

Het belangrijkste wellicht, het geniale plot van King - simpel maar toch vol met details. Of hoe geniaal mooi Spacek en Laurie hun rollen spelen, met wat hulp van een hele serie fijne bijrolletjes - Travolta nog voor zijn eerste doorbraak, William Katt, Amy Irving. Geniaal hoe Spacek haar onschuld vormgeeft met haar grote blauwe ogen in haar sproetengezicht - geen enkele andere actrice die dat zo had kunnen spelen, en nog steeds niet. Net zoals de waanzin van het smoelwerk van Laurie af spat.

De Palma - toch niet bepaald echt heel subtiel meestal - laat hier met meesterlijke beheersing het plot ontvouwen tot de onvermijdelijke ontknoping, en die gaat gepast over de top. Erg fraai gedaan, en een van de betere films ooit.

Behoorlijk verouderd. Dat begon al in die vroege scène in de doucheruimte met dat schreeuwerige overdreven acteerwerk. Dat komt de film eigenlijk nooit meer boven. Camerawerk en fotografie zijn nog wel oké en die dansscène op het bal is best mooi en teder, maar als horror/mystery mislukt en door het gedateerde spel ook geen film die voor mij overtuigt. Dan heeft De Palma de jaren erna toch behoorlijk snel bijgeleerd. 2,5*.

Fantastische film. Carrie is duidelijk een product van haar tijd en op die manier een beetje gedateerd, maar dat bedoel ik geenszins in de slechte zin van het woord. Het is typisch jaren '70 in al haar grauwheid, en ook dat hele highschool-sfeertje wordt gekenmerkt door een sfeer die tegenwoordig niet meer bestaat. Maar dat werkt juist in het voordeel van de film, want dat plaatst elk ander element dat enigszins gedateerd zou kunnen overkomen, in een duidelijk kader. Die acteerprestatie van Trevolta kan er eigenlijk echt niet mee door, maar het past in het geheel. De Palma heeft in ieder geval een rotsvaste, duidelijke visie en je hebt ook wel echt het gevoel dat hij die visie heeft kunnen doordrukken. Visueel en esthetisch een prachtige film, met momenten bijna irreëel en mystiek overkomend (zoals de openingsscène in de douche, of natuurlijk alles wat er zich op het bal afspeelt.) Het kleurgebruik is diep en helder en veelvuldig rood, zoals een Giallo-film soms. Sissy Spacek is een tour de force als Carrie; wat een kwetsbare, innemende en krachtige invulling van een best moeilijke rol. Of in ieder geval een rol die in de verkeerde handen heel snel over the top zou kunnen gaan en belachelijk zou overkomen. Maar wanneer Carrie het bloed over zich heen krijgt op het bal, en de hel losbarst, voel je tegelijkertijd angst, ontzag en ook een diepe tragiek en medelijden. Het is in ieder geval een horrorfilm met héél veel subtext: pesten, eigenheid maar tegelijkertijd toch ook aanvaard willen worden door de massa, ontluikende vrouwelijkheid en volwassenheid, katholicisme, religie en indoctrinatie. Ik kan doorgaan, het zit er allemaal in, en vooral op een heel naturelle en logische manier. Alles dient een functioneel doel, en de film heeft nauwelijks een grammetje vet.

En die tergend trage en lange opbouw richting het grote drama op het bal is op en top De Palma. Fantastisch camerawerk, nagelbijtende spanningsopbouw, alle hoeken en perspectieven die betrokken worden.. Het is paradoxaal gezien bijna een opluchting wanneer de emmer bloed op Carrie valt. Maar een lange opbouw naar het onvermijdelijke is wel echt De Palma's sterkste punt. Het kwartier hierna gaat behoorlijk hard los, en daarna is de film vrij snel over. Opnieuw niet negatief bedoeld. Het is allemaal optimaal functioneel. Enkel die allerlaatste scène vind ik misschien een tikkeltje minder, wanneer Carrie's hand uit de grond omhoogkomt. Een beetje té pulp-achtig, weggelopen uit een Friday The 13th-film. Maar goed, het mag nauwelijks een smetje genoemd worden.

Ik vind het oprecht één van de betere horrorfilms ooit gemaakt eigenlijk, en persoonlijk ook De Palma's beste. 4.5*.

"These are godless times mrs. Snell."
"I will drink to that."

Dit is, naast Darren Aronofsky's Mother!, een van de meest intense, unheimische films die ik heb gezien. Wat was dit ongemakkelijk zeg, maar in een van de beste vormen. Om te beginnen met de technisch kant, het camerawerk en de editing waren geweldig, de felle kleuren waren prachtig, maar het sound design, man, dat was van een ander niveau! Als de climax op het schoolbal komt, de emmer met varkensbloed over Carietta heen valt en de muziek stopt. Het enige wat te horen is, is de emmer dat aan het touwtje heen en weer bungelt, het bloed wat na beneden sijpelt en mijn eigen ademhaling, top notch! En dit is nog alleen maar een enkele scène omschrijving, ongelooflijk dat dit uit 1976 komt. De kwaliteit druipt er van af. Sissy Spacek is gemaakt voor deze rol, haar blik is zonder dat haar ogen heel wijd open staan al afschrikwekkend. Dit zal nog voor een lange tijd in mijn hoofd rond blijven spoken.

4.5*, neig naar de 5 sterren.

Review Moviemeter horror challenge 2024: Ik had de remake van een paar jaar terug al gezien, stond mij vaag bij dat ik die op zich wel ok vond, maar het origineel had ik nog nooit gezien. Ik zag hem voorbij komen op prime en ik dacht, laten we die eens aangooien, want wederom geen trek om boven een DVD te pakken. Ik moet zeggen dat ik positief verrast ben, alleen de openingsscene al, dat zou nu niet meer zo snel kunnen, de schijn wekken dat je naar allemaal naakte meiden onder de zuurballenwet kijkt... Sissy Spacek speelt de rol erg goed, wat kan zij ook maniakaal kijken trouwens zeg! Ook weer een goede weergave van hoe hard het leven als kind kan zijn, wanneer je buiten de boot valt. Dat is één van mijn grootste angsten, dat zoiets mijn zoontje overkomt, het buiten de boot vallen/gepest worden dan, niet het hele telekinese gebeuren . Ik moet ook eerlijk bekennen, de jumpscare op het einde had mij, ik schrok oprecht eventjes en dat gebeurd mij niet snel meer, haha! John Travolta was een beetje verdwaald geloof ik, verkeerde set op gewandeld, maar dezelfde rol gespeeld

Na meer dan 25 j nog een keer herzien n.a.v. een mooie heruitgave op vinyl van de soundtrack van Pino Donaggio. Nog veel beter dan ik mij kon herinneren. Brian De Palma staat hier nog redelijk aan het begin van zijn carrière maar hier scheert hij toch al een hoge top. Visueel en regiematig wordt het allemaal met bravoure (in zijn trademark stijl) en toch gebalanceerd gebracht.

De casting had niet beter kunnen zijn dan wat we hier te zien krijgen. Natuurlijk voorop met Sissy Spacek in de rol van haar leven. Ze was 25 op het moment dat ze de zeventienjarige Carrie speelde. Piper Laurie als mom is ook een voltreffer. De achtergrond van haar godsdienstwaan is helemaal niet gek in een land waar wel wat religieuze gekte aanwezig is.

Het verhaal is natuurlijk overbekend - een enorme klassieker van Stephen King die ik zelf als tiener gelezen heb alvorens de film te zien - maar het blijft toch indruk maken op mij. Je weet wat er staat te gebeuren op die prom night en toch is de spanning à la Hitchcock te snijden. De prom night scene is toch wel één van de beroemdste filmscenes ooit. En ook het naspel met de moeder mag er nog zijn, was ik al vergeten eigenlijk.

Een onverwoestbare horror classic én de ultieme prom night movie.