Carrie (1976)

Een stijlvolle en uitstekend gemaakte horror, Stephen King mag blij zijn dat zijn eerste boek verfilmd is door een man als De Palma. Carrie is zo'n film die ik in mijn jeugd iets te langdradig en saai vond, maar waarvan een aantal beelden altijd op mijn netvlies zijn blijven staan. Sowieso de gehele climax met Carrie en haar ijzige blik in het rood, maar vooral dat Saint Sebastian beeldje - waarvan ik lang dacht dat het Jezus was, maar dat bleek niet zo te zijn - is me nog lang bijgebleven. Inmiddels na een herziening heb ik ontdekt dat Carrie meer is dan enkel die uiterst memorabele climax.

Echt hoogstaand wordt het allemaal die eerste twee aktes ook niet, hoewel Sissy Spacek en Piper Laurie fantastische rollen spelen. De film is prima, hoewel geen personages verder echt noemenswaardig zijn en het script nu niet per se geniaal in elkaar zit. Maar zodra die emmer varkensbloed naar beneden komt vallen en De Palma alles uit de spreekwoordelijke kast trekt, wordt overduidelijk waarom Carrie niet alleen de allereerste, maar ook nog steeds één van de betere King verfilmingen is.

3,5 sterren.

“Telekinesis... thought to be the ability to move... or to cause changes... in objects... by force of the mind?”

Prima klassieker. Het legendarische laatste gedeelte rond “prom” maakt nog steeds indruk, en ook voor de rest weet De Palma er een indringende en intense film van te maken. Dat hele High School gedoe wordt goed neergezet en de regie, de acteerprestaties en de sfeervolle muziek zorgen voor een beklemmende filmbelevenis. Spacek is fantastisch op dreef en ook Laurie (als godsdienstige moeder) en Irving zijn erg sterk. Maar de grootste kracht van Carrie zit hem in de stijlvolle regie van De Palma, en hij weet de juiste sfeer te creëren waardoor al het andere vanzelf op z’n plaats valt.

goeie film.geniet elke keer weer.zit een erg goed verhaal in.ik heb de remake ook gezien ik vind beide films wel leuk.maar deze carrie blijft toch de klassieker.

Bijzondere sterke film. Het verhaal op zich is redelijk eenvoudig maar vind ik wel bijzonder interessant. Een film over telekinetische krachten heb ik nog niet zo vaak gezien. Heb het boek niet gelezen maar deze film heeft me enorm positief verrast. De uitwerking ervan is enorm goed. Carrie zelf vind ik niet echt het mooiste meisje om naar te kijken dus dat is in dat opzicht wel goed gelukt. Ze speelt haar rol enorm goed. De spannende en toch wel dreigende sfeer maken ze tegenwoordig niet meer bij films van deze tijd. Moeilijk uit te leggen maar de sfeer uit te vroegere horrorfilms vind ik niet meer te evenaren. Ook de rest van de cast doet het goed. Er gebeurd niet zo bijzonder veel eigenlijk en toch is het een plezier om naar te kijken. Het is ook niet de meest spannende film, maar toch geeft de film je een eng gevoel. Je weet van ooit gaat de emmer vallen en dan gaat de hel los barsten. Heerlijke spanningsopbouw. De moeder zelf was wel eng natuurlijk en enorm vreemd om naar te kijken, maar zeker ook een geweldige rol. Ook het einde vond ik goed. Hou wel van slechte eindes waarin het hoofdpersonage zelf sterft. . Voor mij moest er zeker geen remake worden gemaakt want de sfeer zal toch niet te evenaren zijn. Weer een heerlijk (horror)klassieker ontdekt. Behoort zeker tot het lijstje van beste Stephen King verfilmingen want vaak slagen ze tegen ook.
4/5
****

Amai, dit had ik helemaal niet verwacht. Wat een briljante film! Sissy Spacek is al helemaal geweldig in haar rol. Ja, de remake heb ik niet gezien maar hoewel ik Chloë Grace Moretz wel degelijk vindt, lijkt het me onmogelijk om deze klassieker zelfs maar te evenaren. Vooral om de sfeer op te wekken en uit de kleren gaan zal ze vast ook niet. Niet dat dat hoeft, maar het geeft toch duidelijker de kwetsbaarheid van Carrie weer.

Echt horror zou ik het niet noemen maar zoals de meeste Stephen Kings is het verhaal origineel. De Palma geeft een ijzersterke sfeer aan zijn film en preuts is het ook allemaal niet.
Het is niet simpel om een band te creëren met een filmpersonage in een 90 minuten tijd, maar na een kwartier voel je al mee met Carrie. Ook de andere personages krijgen al meteen een duidelijk karakter mee. Tommy Ross blijkt een toffe pé te zijn en zijn vriendin Sue wilt Carrie helpen. Beetje jammer dat ze geen scène samen met Carrie heeft. Dat lijkt me het grootste minpunt. Chapeau ook voor de lerares die zo voor Carrie opkomt. Beetje jammer dat ze ook om het leven komt net als Tommy. Ook Laurie Piper is erg geloofwaardig in haar rol, heb dat eens als moeder zeg

Ik had deze al verschillende keren bijna opgezet en het was de jaren '70 periode die me tegenhield. Daaraan zie je maar dat elke film anders is ondanks de periode. Deze Carrie is vrij tijdloos. Genoten!

Prachtige ijzersterke horror van DePalma. De kwaliteit druipt er vanaf. Sterk drama, fantastisch geacteerd en een schitterende grand finale.

Een van de beste horrors ooit gemaakt. Blu ray van Arrow is prachtig!

Carrie blijft één van mijn favoriete (horror) films. Ik vind het een spannende, sterke film met een boeiend verhaal en goed acteerwerk. Ik heb echt met Carrie te doen. Als ik Sissy Spacek zie, denk ik altijd aan haar. 4,5*

Carrie is een klassieker onder de 'seventies horrorfilms' en is bovendien een geslaagde verfilming van het gelijknamige boek van Stephen King. Het plot is eenvoudig en leidt naar een climax op het einde. Je voelt in alles dat het behoorlijk fout zal aflopen op het dansfeest. Het duurt voor een ongeduldige kijker best lang eer er echt iets gebeurt. De spanning is te snijden, maar wordt pas op het einde op je losgelaten.

Uitstekend acteerwerk van Sissy Spacek die ik vooral nog kende van Badlands van Terrence Malick. John Travolta had maar een beperkt rolletje in de film, maar ik was toch verbaasd hem in Carrie aan te treffen. Het personage van Carrie is redelijk uitgewerkt al vond ik het feit dat ze over paranormale krachten beschikte wel nogal plots. Alsof ze daar de voorbije jaren nog niets van had opgemerkt. En een bezoekje aan de lokale bib gaat ook je ook niet ineens in staat stellen deze krachten te gebruiken of te controleren.
Op het schoolbal moet iedereen eraan geloven, ook de leerkracht die voor haar opkwam en Tommy Ross die blijkbaar toch goede bedoelingen had. Beetje jammer eigenlijk, want zo verliest Carrie toch wat van haar pluimen.

Ondanks de ouderdom toch een film die ook vandaag lekker wegkijkt. De ouderwetse sportbroekjes dito haarkapsels zijn best wel grappig. Fijne regie en camerahantering (denk maar aan de wals tussen Carrie en Tommy). Opperbeste spanningsopbouw mede door de scherpe geluiden die dit nog eens extra onderstrepen, dus meer dan geslaagd!

Zat ook in Blow Out

Dat wist ik mikey
Leuke film overigens die Blow out, eveneens van De Palma. Maar van Travolta in Carrie had ik geen flauw benul.

Maar zo verdient de film juist meer pluimen: dat Carrie meedogenloos is en iedereen vermoordt, maakt het verhaal juist meer gelaagd. Anders was de film echt zwak geweest, wat mij betreft.

Wat betreft de film heb je gelijk, maar ik had het over het personage van Carrie White dat door deze acties aan sympathie inboet. Zij verliest zo wat van haar pluimen, niet de film op zich excuses voor de verwarring.

Oef.

Vond de remake al niet zo best, maar na het zien van dit heb ik de remake verlaagd naar 2,0* i p v 2,5* want dit is veel beter. Ten eerste is dit niet perse zo'n typische Amerikaanse tienerfilm of film waarmee je een remake zoals die van 2013 op moet maken.

De film is daarbuiten naar mijn mening niet veel beter. Het eerste deel tot het bal is best slecht en saai. Het acteerwerk is niet om uit te staan (Vooral Margaret White acteert lachwekkend) en alleen Spacek en Travolta bakken er wat van.

Het bal is dan wel leuk geschoten, met een split screen en leuke belichting, maar dat was het dan ook wel weer. Toch wel teleurgesteld.

In 1976 was Brian De Palma nog niet de naam die hij later zou worden en ook Stephen King was niet de wereldbekende thrillerschrijver. Hij had nog maar 2 boeken uit: Carrie en Salem's Lot. The Shining werd pas uitgegeven in 1977. En horror viel zelden in de prijzen, dus was het ook niet prioriteit voor de studio's om er zoveel in te investeren. Maar de nieuwe combinatie van Sissy Spacek (terecht haar eerste van 6 Oscarnominaties), Brian De Palma en thriller auteur Stephen King, werkt wel degelijk en deed voor veel van cast en crew de deur open naar meer. Anders misschien geen verfilming van The Shining bvb?

We krijgen het verhaal van een tiener die bij haar religieus extremistische en geschifte moeder leeft. Die bagage zorgt dat ze nogal teruggetrokken en schuw is en een ideaal mikpunt voor pesten op school. Doe daar nog de combinatie bij van telekinetische krachten. Brian De Palma houdt die elementen ook niet als verrassing. Je weet dat ze bepaalde krachten heeft, dat haar moeder veel invloed op haar heeft en je weet dat er iets gaat gebeuren op het schoolbal. Dat wordt duidelijk in beeld gebracht. Hij bouwt duidelijk op naar wat de mix gaat geven als het moment daar is.

Sterk is wel dat het pesten gewoon schoolpesten is dat (helaas) wel meer voorvalt. De leerkracht grijpt wel degelijk in en veel leerlingen hebben nadien ook spijt volgens mij. Je ziet dat duidelijk aan de reactie van Sue en haar vriend Tommy (die uiteindelijk met Carrie naar het bal gaat) dat die dat echt doen uit schuldbesef. Het is maar één klasgenoot die wraak wil en haar vriendje er bij betrekt. Een 'grap' die helemaal uit de hand loopt en zo de lont aansteekt van de telekinetische Carrie. Heel belangrijk hier is dat je geen goed versus kwaad hebt, maar dat Carrie door haar psychotische moeder beïnvloed lijkt te zijn en met haar krachten zich afreageert op de hele school. Het stelt de 'schuldige' meteen in vraag en is niet meteen duidelijk. De klasgenoten die haar pesten? De klasgenote met haar vriend die de emmer met bloed laten vallen? De moeder die met haar religieuze krankzinnigheid haar dochter helemaal psychisch heeft beïnvloed? Of gewoon Carrie die uiteindelijk toch iedereen vermoord heeft?

Carrie is een wat wisselvallige film. Zo vond ik de moeder van Carrie wel erg ééndimensionaal neergezet. Carrie zelf stal natuurlijk de show, de rest van de jongeren overtuigen ook niet altijd. Het high school leven en de Prom avond ogen zeker realistisch. Als dan de finale ingeluid wordt, slaat de film wel erg drastisch om. Dat was wel nodig om het alsnog een memorable film te maken.

Nee, het gaat echt niet meer goedkomen tussen Brian de Palma en mij. Ik heb in mijn leven 24 films van hem gezien, maar ook na herziening van diverse titels is er maar een handvol die ik serieus kan nemen, en Carrie hoort daar absoluut niet bij – misschien had Piper Laurie wel het juiste idee toen ze deze film als zwarte komedie bleef beschouwen, ook al verzekerde De Palma haar dat dit toch echt een horrorfilm was. De hele opbouw ligt er zó dik bovenop en alle pesterijen en vernederingen zijn zó vet aangezet dat ik gewoon buiten het verhaal word gezet in plaats van er door meegesleept te worden en me met het titelpersonage te identificeren, en het jatwerk van de vioolmuziek uit Psycho is misplaatst. Op Spaceks vertolking valt niets aan te merken, en de massaslachting tijdens het schoolbal werkt nog altijd uitstekend, maar de confrontatie met de moeder ontbeert dan weer elke spanning, en voor de voorspelbaarheid van de slotscène gaat er gewoon een volle ster van mijn waardering af. Redelijk stijlvol, maar niet spannend en zéker niet eng.

een vroeg meesterwerk van De Palma waarin hij reeds zijn kunde van visuele vertelling demonstreert. De meester neemt zijn tijd om Carrie in de slachtoffer rol te duwen (pesten, onderdrukking van de moeder, bescherming van de lerares) maar het genie van De Palma komt pas echt tot uiting in het schoolbal - het koninginnenstuk ! - met die tergende langzame opbouw en dan de de climax, het losbarsten van geweld (zeg maar de frustraties van Carrie) in splitscreen waarin het schoolbal wordt omgeschapen tot een inferno waarin iedereen de toorn des duivels over zich heen krijgt. Maar De Palma is ook teder en mooi in de aftermatch zoals wanneer Carrie na de slachting een bad neemt en kalm haar haren kamt en zich aankleedt. Verrassend toch dat De Palma de ruimte neemt om dit te tonen, bijna een rituele handeling van een meisje dat overmand werd door haar destructieve kracht. Carrie komt op je af als een ratelslang, stilletjes en verraderlijk dichterbij sluipen om dan bliksemsnel toe te slaan.