Diego Maradona (2019)

Documentaire zoomt vooral in op zijn periode bij Napoli, terwijl juist daar alles wel over bekend is. Het kijkt verder lekker weg met veel wazige voetbalbeelden. Had een half uurtje compacter gemogen, of twee uur erbij omdat ik juist zijn nadagen en periode na het actieve voetballen interessant had gevonden.

3,5

Ik hou niet van voetbal en mijn vriendin haat het, toch waren we beiden onder de indruk van deze docu. Kapadia komt volledig aan de door Senna (nog zo’n sport waar ik niets mee heb) en Amy geschepte verwachtingen tegemoet. Fijn portret dit.

4*

Voor meer mooie beelden van Maradona kan je de franse docu “un gamin en or” checken. Dat gaat ook meer in op de dagen van Maradona in Barca en na Napels. Wat Kapadia goed heeft gedaan is de sfeer en spanning erin brengen.

Waar de F is dit te zien

Was in de bioscoop.

- Mijn 1ste WK was die van 86, als jong manneke, dan was je gewoon voor Maradona. - Beste voetballer van zijne tijd, sowieso. - Je kan de tijd van nu en toen moeilijk vergelijken maar Maradona won het WK terwijl Argentinie niet het beste team was, zelfde voor Napoli, heel straf dus.

- Maradona is nog steeds de absolute held voor de Napoli supporters en ondanks zijn dom gedoe en drugsverslaving is die zeer zeker nog over heel de wereld geliefd.

- Wat je nu hebt dat is dat velen die tijd niet hebben meegemaakt, vele mensen die nu op fb reageren die weten van niet beter.
- Zelfde met onze eigen Pfaff, die man zitten ze nu nog op talloze plaatsen op handen te dragen, was 1 vd beste keepers zoniet op een bepaald moment de beste keeper ooit toen, was megapopulair, alleen hier in Belgie zie je weer mensen negatief op alles en nog wat reageren , mensen die die nooit hebben bezig gezien.

- Wat mij nog opviel en sommige beelden had ik vroeger al gezien dat is dat ze Maradona kapot wilden schoppen, dat zag je vooral toen hem bij Barca speelde, die trap die express was waardoor die zwaar geblesseerd raakte dat kon al einde carriere zijn.

- En idd, na die match tegen Italy, schrijnend wat er dan allemaal is gebeurt. Ze hebben die gast gewoon kapot gemaakt.

- Dat die prive nergens nog eens rustig kon gaan is ook allesbehalve leuk te noemen, Cr7 nu maakt toch hetzelfde mee, nergens kan je gaan zonder te worden lastig gevallen, tol vd roem, net zoals Michal Jackson ook heeft voor gehad. En de ene kan er beter mee omgaan dan de andere.

- Diego geraakte aan de drugs, MJ aan de vele medicatie en dan heb je Cr7 die alles in de hand heeft, geen roken, geen zat zuipen, geen tattoo's (niet dat er wat mis aan is hoor).
- Wat dat drugs gebruik betreft is die heel wat beginnen feesten waardoor die daar in aanraking is gekomen met drugs en foute mensen leren kennen dat ook, dat is wat ik erop uit maak, jammer. - We hebben op het laatste WK gezien dat dat nog steeds het geval is, je vraagt je dan af kan er nu echt geen ene die helpen dan?

- Naar zo'n docu's kan ik uren naar kijken, mocht van mij nog langer duren en ik had graag nog meer beelden willen zien.
- Maradona is samen met Cr7 nu (er zijn er nog een aantal maar die net onder deze 2 staan) de 2 besten die ik ooit heb gezien.

- Maradona is zoals de jaren 90 dance muziek hier = nostalgie , een tijd die ik heel hard mis , een voetballer waar je als kind naar opkeek en nu nog steeds en ik ben zo gelukkig dat ik daar een mooi deel van mogen mee maken heb, dat ik het WK van 86 heb gezien enz...
- Maar vooral, de beste voetballer ooit aan het werk gezien te hebben (helaas nooit live) of toch zeker in zijn periode, geniale voetballer die nooit mag vergeten worden en altijd op handen moet gedragen worden als voetballer zijnde, ook nog binnen 20jaar, ook nog binnen 40 jaar (tegen dan zal ik er waarschijnlijk al nimmer zijn ).

- Zo'n spelers, spelers als Maradona zie je maar 1 keer om de zovele jaren, dit zijn uitzonderlijke getalenteerde voetballers die net dat tikkeltje extra hebben en kunnen dan vele andere goeie voetballers.

Boeiende documentaire, volledig opgebouwd uit zeldzaam en tot voor kort onbekend archiefmateriaal. Zoals wel inmiddels gewend zijn van de documentaires van regisseur Asif Kapadia geen parade van pratende hoofden maar commentaar van meerdere betrokkenen over de archiefbeelden heen. Verwacht geen overzicht van de hele carriere van Maradona; de documentaire richt zich hoofdzakelijk op de periode dat Maradona bij de Italiaanse club Napoli speelde. Toch ontstaat er al snel een mooi en indringend beeld van de mens achter de voetbalheld. Knap gedaan.

Ik ben vrouw en heb niets met voetbal maar vond deze documentaire echt ontzettend indrukwekkend! Ik herken mij dan ook totaal niet in het verhaal van 'filosoof' dat het alleen maar over voetbal gaat; zelfs als niet-voetballiefhebber vond ik de voetbalbeelden intrigerend om te zien en bovenal de transformatie van een sympathieke bescheiden jongen naar het wrak dat Maradona uiteindelijk geworden is. Ontzettend zonde om te zien.
Vind de film echt een aanrader!

Door middel van onder meer 500 uur aan nooit
eerder vertoond filmmateriaal krijgt de kijker een beeld van deze topvoetballer en Argentijnse volksheld.
En dan maar 125 minuten?

Het fascinerende verhaal van de legendarische argentijnse voetballer Diego Maradonna. Het fenomeen die eerst verafGod werd en uiteindelijk verguis en gehaat door het italiaanse publiek. Met name die van Napels. En dat allemaal door de verloren partij van de italianen tegen Argentinie in eigen huis, te Napels. Het gaat dan snel berg afwaarts. Drugs en vrouwen doen de voetballer de das om. De film geeft een prima beeld van Diego en zijn eigen gecreerde persoonlijkheid Maradonna. Je krijgt medelijden met de man die vanaf zijn 15e geleefd werd. Prima documentaire. Beelden hadden wel wat gerenoveerd mogen worden. Gedigitaliseerd. Nu is de kwaliteit regelmatig erbarmelijk. Niet nodig in deze tijd. 3.5*

Deze docu brengt de gemiddelde voetbalvolger niet heel veel nieuws, maar geeft wel een goed kijkje in de gekte rondom Maradona in de jaren in Napels, toen de wereld aan zijn voeten lag en hij belangrijker dan God in de stad was. Overigens geldt dat ook in Argentinië na het winnen van WK '86. Dit alles komt in mooie beelden op en buiten het veld goed in beeld. Ik vind het nog best opvallend hoeveel privébeelden er van hem zijn, want in de jaren 80 werd alles toch niet zo overdreven gefilmd als bijvoorbeeld vandaag de dag. Toch horen we hem met zijn moeder bellen na het gewonnen WK, zien we hem thuis met zijn vrouw en kinderen en horen we hem in de kleedkamer met de pers. Maar het mooiste blijven toch wel de wedstrijdbeelden. De man was een briljant fenomeen, technisch en snel.

De beste ooit? Kan, maar voor mij is dat Johan Cruijff. Voor een ander weer Messi of Pelé. Die discussie zal je toch eeuwig houden. Ik vond de docu wel een tikje aan de lange kant, zo na anderhalf uur had ik het wel een beetje gehad. Maar dan heb je wel hele fraaie beelden gezien, hoe hij Argentinië het WK liet winnen en een nietszeggend clubje als Napoli 2x de beste van Italië liet zijn. Wat daarvoor en daarna ook nooit meer is gelukt. Maar als mens leer je hem niet heel veel beter kennen, hoogstens merk je hoe bizar de druk op hem was en dat hij daar niet goed mee om kon gaan. Ik had bijvoorbeeld ook wat meer willen zien waarom Maradona van een God steeds meer richting een paria ging voor de Italianen. Dat lag niet alleen aan zijn benutte penalty op WK 1990 tegen Italië. Erg sympathiek of aimabel heb ik hem ook nooit gevonden en dat gevoel hou ik na het kijken nog steeds. Wel blijven zijn voetbalbeelden eeuwigheidswaarde behouden.

3,5*

De docu Diego Maradona is in de eerste plaats toch eerder een docu die zich toespitst op voetbalfans. Er passeert toch wel heel wat voetbal de revue en de persoon Maradona komt iets te weinig uit de verf. Zijn fratsen en afglijden komt dan wel aan bod, maar zijn jeugd, zijn karakter, zijn omgang met familie en vrienden niet eigenlijk. En dat is jammer ...

De docu concentreert zich haast volledig op de periode bij Napoli en zijn internationale successen op datzelfde moment met Argentinië. Andere feiten zoals zijn carrière na Napoli, zijn gezondheid (hartproblemen), zijn carrière als bondscoach komt ook nauwelijks tot niet aan bod. Wat wel aan bod komt naast de Napolitaanse beelden uit San Paolo zijn zijn uitbundige (privé)leven, zijn banden met de maffia, de vele vrouwen, zijn buitenechtelijke zoon en zijn cokeverslaving. Geen al te fraai beeld dus altijd.

Interessant was wel de dubbele persoonlijkheid van de voetbalgod als "Diego" en als "Maradona". Pélé vat het in het begin van de uitzending ook goed samen dat Maradona alles had, behalve psychische stabiliteit. En dat klopte ook. Maradona werd opgejaagd wild door de pers, media, fans etc. Hij was niet bestand om hiermee om te gaan. Hallucinante beelden ook soms wanneer duidelijk bleek dat hij geen moment rust meer kende. Enerzijds zocht hij het op door zijn flamboyante liederlijke leven, maar anderzijds was hij ook door zijn naïviteit makkelijk te beïnvloeden. Tragiek van een voetbalgod. Zijn passage in Italië na het WK in 90 is schrijnend. Vrij eenzijdig ook denk ik. Hij blijft dé God in Napoli en omstreken, daar zal Dries Mertens niet te gauw veel aan veranderen. Hij bracht Napoli van grijze muis/degradatiekandidaat tot een Italiaanse topclub en Europese subtopper. Hij, en het topmiddenveld MaGiCa, met ook nog Giordano en Careca.

Die spandoeken van Noord-Italiaanse supporters tegen Napoli, haha!

Op zich qua verhaal niks nieuws onder de zon. Maar kijken naar dit fenomeen is en blijft altijd een genot. En al helemaal als je ook nog beelden te zien krijgt die je nooit eerder gezien hebt. Eeuwig spijtig dat de monkey on his back grip op hem kreeg. Wat uiteraard heel normaal is. Zijn prestaties, voetbalkunde en voetbalintelligentie waren en zijn van een ongelooflijk niveau. Puur op zijn (te kort) hoogtepunt gezien de beste aller tijden. De Italiaanse heksenjacht op hem was zwaar overdreven. Maar uiteindelijk ook wel gedeeltelijk zijn eigen schuld.
Als ik de man vandaag de dag zie kan ik hem alleen nog maar uitlachen. Wat een dorpsgek en tragisch figuur. Een Argentijnse journalist schreef ooit eens 'het is jammer dat Diego een mond heeft gekregen'. Helaas is dat waar geworden.

Was gisteren op de VPRO, en zapte er gelukkig net langs toen ‘ie begon. Geweldige docu. Wat een achterbaanrit moet dat leven van Maradona geweest zijn. Extreme pieken en diepe dalen. Van god tot de duivel. Van held naar persona non grada. Ontzettend heftig allemaal.

Die hebben ze snel aangekocht. Netjes. Draaide nog geen 3 kwart jaar terug in de bios.

Ik ben een stuk minder enthousiast. Bij sportwedstrijden heb ik er al een hekel aan als ze teveel met close-ups of creatieve camerastandpunten werken. Nou dat was hier de gehele docu het geval. Niemand hoeft me uit te leggen dat dat juist de bedoeling was, maar ik heb er niks mee. Verder ben ik niet erg te spreken over de focus en de zaken die er niet in zaten en vond ik de montage ook erg rommelig. Zelfs het feit dat Maradona bij de drie beste voetballers ooit hoort, kwam daardoor geen moment uit de verf.

* 1/2

Dat is inderdaad storend. Ben ik geheel met je eens. Desondanks blijft het smullen wat deze voetballer kon.

Gekker dan ik bestaat niet

Mooie voetbaldocu over Diego Armando Maradona. Naast de vele authentieke voetbalfragmenten en gebeurtenissen daar direct omheen probeert Kapadia zijn persoonlijkheid te duiden.

Maradona lijkt langzaam ten onder te gaan aan de verheerlijkingen van alles en iedereen om hem heen. Volgens de regisseur is Diego een hele leuke jongen. Om met de roem om te gaan creëer hij Maradona (een vervelend mannetje), daarna gebruikt hij drugs om Maradona in bedwang te houden. Uiteindelijk komt hij zelf even in het gesticht terecht. Ik vind het een reële analyse. Wel jammer dat hij niet wat dieper uitgewerkt wordt, alhoewel de documentaire dan te lang zou worden.

De waanzin, het talent, de roem, het gewicht, de prijs...

Voor mij zal Maradona altijd de beste voetballer ooit zijn. De wijze waarop hij een voetbalgek land aan zijn voeten kreeg, een matige Argentijnse ploeg naar zijn hand zette en dominerend maakte op WK's en Copa's en vooral hoe de gevestigde orde van Italiaanse topclubs opgeschud werd. Vooral de opkomst van Napoli was een waar kunststuk en niet te vergeten iets waar voetballen minnend Nederland meer mee heeft dan we vooraf zouden denken. De strijd van David versus Goliath speelde op een gegeven moment toch vooral tegen Milan. Juist, het Milan van Gullit, Van Basten en Rijkaard. Epische gevechten....

Toch richt de docu zich meer op de waanzin rond Maradona en hoe snel en hard een degelijke iemand kan vallen als het volk genoeg van hem heeft. Belachelijk eigenlijk als je er bij stilstaat. Vanaf de helft, wanneer hij weg wil, toont zich steeds meer het tol van de roem en druk. Een bepaalde droefheid en onbegrepenheid die door de barsten sijpelt met als hoogtepunt de halve finale en finale van het WK en de heksenjacht die daarop volgt.

Mijn vader zei altijd; heb je die idioot ook weer. Waarop ik stelselmatig reageert; was het een idioot of is dat van hem gemaakt door de omgeving? Iets waarvan ik door deze docu alleen maar verder overtuigt ben geraakt. Hoe een 'gewoon' man slachtoffer wordt van zijn eigen talent. Want wat een talent had hij en wat was de prijs hoog en werd hij verketterd. De naam Maradona staat dan voor mij ook synoniem voor twee woorden; briljant en tragiek. Mooie docu, niets mis mee.

Echt geweldig om te zien hoe deze man zijn carrière en leven heeft ondergaan..
Fantastische voetbalbeelden ook.

Jammer dat t na 1992 eigenlijk ophoudt en ineens ver maar de toekomst springt.

Ik had na het zien van Senna en Amy hoge verwachtingen van deze docu, maar zelfs die zijn overtroffen. Ik ben nooit een grote fan geweest van de mens Maradona (van de voetballer Maradona natuurlijk wèl), maar ben er nu toch wat genuanceerder tegen aan gaan kijken. Je zult als jomg broekie uit de sloppenwijken van Buenos Aires maar terecht komen in de volslagen gekte van het temperamentvolle, Zuid-Italiaanse Napels. Een wereld van corruptie, maffia, drugs, doorgedraaide fans en pers; hou dan je hoofd maar eens koel. Tekenend vond ik het dat hij na drie jaar genoeg had van deze waanzin en weg wilde bij Napoli maar niet weg kon komen. Pas daarna is hij echt ontspoord.
Het plaatst de huidige Maradona wat mij betreft in een wat ander perspectief. Geen "gek mens", maar een slachtoffer van corruptie en uitbuiting dat voor het leven getekend is.

Een van de beste voetballers uit de 20e eeuw. Mooie periode bij Napoli met twee landstitels, beker en UEFA cup. Het ging privé mis met verkeerde mensen om zich heen, cocaïne verslaving en affaires wat ook zijn carrière omzeep hielp. Vanaf het moment dat Argentinië van Italië won in de halve finale van het WK 1990 kwam er een hetse op Maradona vanuit de Italiaanse voetbalbond. De geruchten van drugsgebruik werden aangescherpt om hem te laten vallen. Hij wou ook weg in 1990 bij Napoli, alleen de voorzitter voorkwam dat waarna alles mislukte.

Zeer sfeervolle docu over de voetballer en vooral het persoon van Maradona. Acties van de koning gecombineerd met een fijne soundtrack is echt genieten. Jammer dat hij in Napels gevallen is voor de mafia, die echt een dikke vinger in de pap hebben daar maar er was ook weinig keus denk ik.

Jammer voor de fans en zijn familie maar ik was geen fan meer van hem.
Met de "hand van God" actie heeft ie bij mij zijn credit verspeeld.
In het huidige tijdperk zou dit teruggedraaid worden , ik blijf het een gestolen titel vinden.
Daarom tragisch voor de man en zijn fans, maar de wereldtitel zou Argentinië door deze actie alsnog ontnomen moeten worden.
Daarom zal ik deze documentaire ook mijden, teveel eer.

Wat een onzin. Als die goal was afgekeurd, had Argentinië nog steeds gewonen. Maar vanuit Argentijns perspectief was het natuurlijk een geweldige revanche op de verloren Falklandoorlog. Dat maakt die goal en wedstrijd groter dan voetbal. Het was een verlengstuk van die oorlog. En in oorlog is (vrijwel) alles geoorloofd, zeker een handsballetje.

Daarbij is het niet zijn schuld dat de scheids het niet ziet.

Niet de schuld van de scheids, die moet dat soort dingen zien !.
Daarnaast, je weet dat het als speler niet mag , hands, en je doet het dan toch, is voor mij het grote respect wat ik had, in 1 x weg.

Dus als een speler ooit een overtreding maakt, verliest die jouw respect? Want je mag geen enkele overtreding maken.

Denk overigens dat elke speler wel eens hands gemaakt heeft.

Zidane met z’n kopstoot zou ik dan veel erger vinden. Of Kluivert die rood kreeg tegen België. Van Hanegem zal je dan wel helemaal een hekel aan hebben, de deugniet.

Laat staan dat Cruijff na zijn debuut nog iets goeds kon doen bij jou...
(21) 1966: 7 september Debuut van Cruijff in het Nederlands elftal | 101 Historische Voetbalmomenten - 101voetbalmomenten.nl

Dat je er überhaupt op in gaat ...

Bartje heeft nog nooit gesport vrees ik.

Nouja, die hand van god-goal was natuurlijk wel de ultieme cheat-goal in de voetbalhistorie. Samen met die handsbal van Henry tegen Ierland waardoor zij en niet Ierland naar het WK mochten.

Neemt niet weg dat je je er ook weer niet al te hard voor moet schamen. Scheids zag het niet, so be it. Je kan het beter de arbitrage verwijten dat niemand het zag gebeuren. Maradona is alleen wel meer dan die goal. Zijn unieke solo, zijn titels met Napoli of het feit dat hij als eenmansleger een WK won vind ik veel meer bij hem passen.