Diego Maradona (2019)
Alternatieve titel: Maradona
mijn stem
68 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Documentaire / Sport
125 minuten
geregisseerd door Asif Kapadia
Biografie over één van de grootste voetballers die de wereld ooit gekend heeft, de Argentijn Diego Armando Maradona. Door middel van onder meer 500 uur aan nooit eerder vertoond filmmateriaal krijgt de kijker een beeld van deze topvoetballer en Argentijnse volksheld.
- Vanaf 8 augustus in de bioscoop
TRAILER
0
geplaatst: 13 december 2018, 16:52 uur
Ik heb bijzonder weinig met voetbal, maar ik heb ook niets met formule een. Dat weerhield Kapadia er niet van me volledig geïnteresseerd te houden met Senna (2010), en een spiegel voor te houden met Amy (2015), over wat er schuil kan gaan achter het beeld dat de media portretteert en de daardoor ontstane vooroordelen bij de massa. Of meer specifiek, bij mij. Ik schaamde me kapot.
Maradona is natuurlijk ook een fascinerende persoon. Ik denk dat ik dit thuis op de bank wel wil zien, ook al gaat het over een voetballer
Hopelijk zien we ook weer de mens daarachter, zoals Kapadia dat zo goed kan.
Maradona is natuurlijk ook een fascinerende persoon. Ik denk dat ik dit thuis op de bank wel wil zien, ook al gaat het over een voetballer
Hopelijk zien we ook weer de mens daarachter, zoals Kapadia dat zo goed kan.
0
kappeuter (crew)
geplaatst: 24 april, 14:24 uur
Vanaf 8 augustus in de bioscoop (Cinéart Nederland)
Trailer geplaatst
Trailer geplaatst
1
geplaatst: 31 mei, 21:53 uur
Fijne, met veel vaart en kunde gemonteerde docu, met veel voetbal, vaak andere shots dan die je van tv-beelden kent. Meer de close-ups vanaf de zij- of achterlijn. Het verhaal over de schaduwkanten (bijvoorbeeld Maradona's banden met de mafia) had best wat verder uitgediept mogen worden.
Ik was dolblij met een kaartje voor de gala-voorstelling, waarbij Maradona zelf aanwezig zou zijn, maar jammer genoeg werd een paar uur ervoor bekend dat hij toch niet zou komen. Want... geblesseerd
Maar de sfeer was nog steeds erg goed. Inclusief luid applaus toen zijn solo in de halve finale van het WK tegen Engeland werd getoond.
Ik was dolblij met een kaartje voor de gala-voorstelling, waarbij Maradona zelf aanwezig zou zijn, maar jammer genoeg werd een paar uur ervoor bekend dat hij toch niet zou komen. Want... geblesseerd
Maar de sfeer was nog steeds erg goed. Inclusief luid applaus toen zijn solo in de halve finale van het WK tegen Engeland werd getoond.
1
geplaatst: 7 augustus, 20:02 uur
Ik neem aan dat elke bezoeker bij de Pathé er gratis een zakje cocaïne bij krijgt om in de juiste sfeer te komen?
0
geplaatst: 7 augustus, 21:20 uur
De tragiek van de Kleine Grote Man.
Cocaïne maakt meer kapot dan je lief is. En je bewust of onbewust inlaten met de Camorra. Maar ook met je nationale elftal een WK-wedstrijd '86 spelen in Napels. Eerst werd hij aanbeden, daarna verguisd. Inkijkjes in het privéleven afgewisseld met nooit eerder vertoonde tv-footage.
Geen 'talking heads' maar 'talking voices' van direct betrokkenen. Dat houdt het visueel en verhaaltechnisch interessant.
Prima docu die ook goed te verdragen is als je niet persé een voetballiefhebber bent.
Overigens wordt hij in Napels nu nog aanbeden, getuige de vele plekken in de stad waar je zijn afbeelding en aan hem gewijde kleine kapelletjes nu nog steeds aantreft. Hij heeft per slot van rekening ondanks alles veel voor Napoli betekend.
Cocaïne maakt meer kapot dan je lief is. En je bewust of onbewust inlaten met de Camorra. Maar ook met je nationale elftal een WK-wedstrijd '86 spelen in Napels. Eerst werd hij aanbeden, daarna verguisd. Inkijkjes in het privéleven afgewisseld met nooit eerder vertoonde tv-footage.
Geen 'talking heads' maar 'talking voices' van direct betrokkenen. Dat houdt het visueel en verhaaltechnisch interessant.
Prima docu die ook goed te verdragen is als je niet persé een voetballiefhebber bent.
Overigens wordt hij in Napels nu nog aanbeden, getuige de vele plekken in de stad waar je zijn afbeelding en aan hem gewijde kleine kapelletjes nu nog steeds aantreft. Hij heeft per slot van rekening ondanks alles veel voor Napoli betekend.
0
geplaatst: 8 augustus, 00:12 uur
Interessante documentaire voor mij als leek, alhoewel Maradona als persoon natuurlijk bekend én berucht is. De film opent met Deloreon Dynamite van Todd Terje en weet direct de juiste sfeer te scheppen. Wat volgt is anderhalf uur vermakelijke hoogte, maar vooral ook dieptepunten. Ik had oprecht met Diego te doen aan het einde van de docu. De fascinatie en verbintenis met voetbal blijft voor mij nog steeds vreemd, maar wat Maradona heeft bereikt is een wereldse prestatie en deze documentaire is een mooi eerbetoon aan één van de allerbeste voetballers.
1
geplaatst: 8 augustus, 14:08 uur
Lijkt me toch wel tof om te zien dit document over de beste voetballer ooit 
1
geplaatst: 8 augustus, 20:05 uur
Voor altijd groter dan God in Napoli. De docu focust vrijwel volledig op de periode dat Maradona in Napoli speelde. Dat is ook de meest interessante periode uit zijn carrière, dus niks mis mee. Het is daar Napoli tegen de rest van het land, het arme zuiden tegen het stinkend rijke noorden. En dan komt Diego en die maakt Napoli voor het eerst in de geschiedenis kampioen. En dus is Maradona groter dan God en juicht Napoli in 1990 voor Maradona als hij daar met Argentinië de halve finale van het WK tegen gastland Italië speelt. Argentinië wint en ervolgens zet la stampa van buiten Napoli de botte bijl op Maradona en maakt hen kapot. De verafgoding na de eerste scudetto heeft er dan sowieso al voor gezorgd dat Diego Napoli beu is, normaal leven is niet meer mogelijk en ik denk dat daar ook de bron van de cokeverslaving ligt.
Hoe dan ook een mooie docu over een bijzonder gouden kind.
Hoe dan ook een mooie docu over een bijzonder gouden kind.
1
geplaatst: 9 augustus, 17:39 uur
Schitterende documentaire die goed laat zien hoe bizar veel druk er op die jongen lag en hoe hij geen stap buiten de deur kon doen zonder aanbeden te worden door duizenden Napolitanen.
Geweldige close-up beelden van zowel zijn schijnbewegingen als de gigantische mensenmassa waarmee hij zich elk moment omringt weet. Geen moment rust van zowel fans als tegenstanders.
Voor wie meer wil lezen over de tijd van Maradona in Napels: Boek
Geweldige close-up beelden van zowel zijn schijnbewegingen als de gigantische mensenmassa waarmee hij zich elk moment omringt weet. Geen moment rust van zowel fans als tegenstanders.
Voor wie meer wil lezen over de tijd van Maradona in Napels: Boek
0
geplaatst: 9 augustus, 19:41 uur
Ik geef niets om voetbal of Maradona dus ik zou nooit naar deze film zijn gegaan als niet recensenten zouden hebben beweerd dat dit zelfs voor voetbalhaters een geweldige film is (bv. het AD: “Een film die ook voetbalhaters zeker zal bevallen.”). Nu haat ik voetbal niet eens dus wilde ik het wel proberen. Ik ging ervan uit dat de film niet heel veel over voetbal zou gaan maar vooral over de persoon Maradona (en de film begint in dat opzicht veelbelovend met Pelé die iets zegt als dat Maradona wel het talent heeft van een topvoetballer maar psychologisch niet sterk genoeg is) en dat er sowieso spektakel te beleven zou zijn met de randverschijnselen zoals de harde kern van de voetbalclub, drugs, vrouwen en maffia.
Maar ik kwam bedrogen uit: de film gaat praktisch alleen maar over de voetbalgeschiedenis met bijna alle wedstrijden die Maradona heeft gespeeld – de moeizame tocht van Maradona naar de top – hetgeen echt alleen voetballiefhebbers iets interesseert. De randverschijnselen krijgen nauwelijks aandacht – de documentaire suggereert dat er ook niet zo veel aan de hand was in zijn privésituatie – tot het laatste kwartier of zo wanneer de ondergang van Maradona wordt verteld en dat te maken zou hebben met zijn cocaïneverslaving. Of eigenlijk kon Maradona heel goed cocaïne en topsport combineren maar zou het mis zijn gegaan toen op een WK Maradona voor Argentinië won van gastland Italië waardoor hij de meest gehate persoon werd van Italië – inclusief in Napels die hem daarvoor nog letterlijk zou hebben vereerd als een god omdat Maradona van Napoli een kampioensclub zou hebben gemaakt – en waardoor de Italiaanse media en justitie jacht op hem ging maken, resulterend in een veroordeling wegens drugsbezit en een schorsing van een jaar wegens cocaïnesporen in het bloed bij een dopingcontrole. Dat betekende het einde van zijn carrière en een roemloos vertrek uit Italië.
Aldus heb ik door deze documentaire veel geleerd van de voetbalgeschiedenis – hetgeen ik helemaal niet wilde leren – maar eigenlijk niets over de persoon Maradona: het blijft bv. duister waarom Maradona verslaafd raakte aan cocaïne. De film suggereert weinig meer dan dat Maradona simpelweg net iets te hard ging feesten toen hij zijn land en zijn club kampioen had gemaakt en de grootste voetballer aller tijden was geworden (hetgeen ik me wel kan voorstellen want wat moet je nog als je de absolute top hebt bereikt?). De karakterisering van Maradona als “rebel, bedrieger, held, god” en de splitsing tussen de gewone jongen uit de achterbuurt Diego en de cocaïne snuivende superster Maradona zijn weinig verrassend: het interessantste wat de documentaire te bieden heeft is eigenlijk nog Maradona’s eigen karakterisering van voetbal als “een spel der misleiding”. Ik kan deze film daarom alleen maar aanraden voor de voetballiefhebber, al zal die weer niets nieuws leren over de voetbalgeschiedenis van deze documentaire.
PS. Ik zie nu dat ook Amy (2015) - MovieMeter.nl van deze regisseur is: die documentaire vond ik ook al erg slecht en dat terwijl ik juist wel een fan van Amy Winehouse ben… deze regisseur weet gewoon niets interessants te vertellen in zijn documentaires.
Maar ik kwam bedrogen uit: de film gaat praktisch alleen maar over de voetbalgeschiedenis met bijna alle wedstrijden die Maradona heeft gespeeld – de moeizame tocht van Maradona naar de top – hetgeen echt alleen voetballiefhebbers iets interesseert. De randverschijnselen krijgen nauwelijks aandacht – de documentaire suggereert dat er ook niet zo veel aan de hand was in zijn privésituatie – tot het laatste kwartier of zo wanneer de ondergang van Maradona wordt verteld en dat te maken zou hebben met zijn cocaïneverslaving. Of eigenlijk kon Maradona heel goed cocaïne en topsport combineren maar zou het mis zijn gegaan toen op een WK Maradona voor Argentinië won van gastland Italië waardoor hij de meest gehate persoon werd van Italië – inclusief in Napels die hem daarvoor nog letterlijk zou hebben vereerd als een god omdat Maradona van Napoli een kampioensclub zou hebben gemaakt – en waardoor de Italiaanse media en justitie jacht op hem ging maken, resulterend in een veroordeling wegens drugsbezit en een schorsing van een jaar wegens cocaïnesporen in het bloed bij een dopingcontrole. Dat betekende het einde van zijn carrière en een roemloos vertrek uit Italië.
Aldus heb ik door deze documentaire veel geleerd van de voetbalgeschiedenis – hetgeen ik helemaal niet wilde leren – maar eigenlijk niets over de persoon Maradona: het blijft bv. duister waarom Maradona verslaafd raakte aan cocaïne. De film suggereert weinig meer dan dat Maradona simpelweg net iets te hard ging feesten toen hij zijn land en zijn club kampioen had gemaakt en de grootste voetballer aller tijden was geworden (hetgeen ik me wel kan voorstellen want wat moet je nog als je de absolute top hebt bereikt?). De karakterisering van Maradona als “rebel, bedrieger, held, god” en de splitsing tussen de gewone jongen uit de achterbuurt Diego en de cocaïne snuivende superster Maradona zijn weinig verrassend: het interessantste wat de documentaire te bieden heeft is eigenlijk nog Maradona’s eigen karakterisering van voetbal als “een spel der misleiding”. Ik kan deze film daarom alleen maar aanraden voor de voetballiefhebber, al zal die weer niets nieuws leren over de voetbalgeschiedenis van deze documentaire.
PS. Ik zie nu dat ook Amy (2015) - MovieMeter.nl van deze regisseur is: die documentaire vond ik ook al erg slecht en dat terwijl ik juist wel een fan van Amy Winehouse ben… deze regisseur weet gewoon niets interessants te vertellen in zijn documentaires.
1
geplaatst: 9 augustus, 20:36 uur
Tja, waarom raken mensen verslaafd aan cocaïne...
In de docu werd in mijn ogen vrij goed duidelijk gemaakt onder welke immense druk en verantwoordelijkheid hij al sinds jonge leeftijd gebukt ging, daaraan ontvluchten, zeker in een stad als Napels, kun je vrij snel bij cocaïne uitkomen.
De film is inderdaad wél vrij abrupt in de overgang van geliefd naar gehaat, in het echt ging het wat geleidelijker, nadat de Napolitanen steeds meer te horen kregen over zijn uitspattingen in het nachtleven, het buitenechtelijke kind, zijn afkalvende fysieke gestel en de steeds frequenter wordende bezoekjes van Buenos Aires. Het WK was een beetje de druppel.
In de docu werd in mijn ogen vrij goed duidelijk gemaakt onder welke immense druk en verantwoordelijkheid hij al sinds jonge leeftijd gebukt ging, daaraan ontvluchten, zeker in een stad als Napels, kun je vrij snel bij cocaïne uitkomen.
De film is inderdaad wél vrij abrupt in de overgang van geliefd naar gehaat, in het echt ging het wat geleidelijker, nadat de Napolitanen steeds meer te horen kregen over zijn uitspattingen in het nachtleven, het buitenechtelijke kind, zijn afkalvende fysieke gestel en de steeds frequenter wordende bezoekjes van Buenos Aires. Het WK was een beetje de druppel.
2
geplaatst: 10 augustus, 01:01 uur
De filosoof schreef:
PS. Ik zie nu dat ook Amy (2015) - MovieMeter.nl van deze regisseur is: die documentaire vond ik ook al erg slecht en dat terwijl ik juist wel een fan van Amy Winehouse ben… deze regisseur weet gewoon niets interessants te vertellen in zijn documentaires.
Of jij bent niet in staat om hetgeen eruit te halen wat erin zit? Asif Kapadia maakt beklijvende, vooruitstrevende archiefdocumentaires. Lees mijn reactie maar eens terug bij Amy.PS. Ik zie nu dat ook Amy (2015) - MovieMeter.nl van deze regisseur is: die documentaire vond ik ook al erg slecht en dat terwijl ik juist wel een fan van Amy Winehouse ben… deze regisseur weet gewoon niets interessants te vertellen in zijn documentaires.
Eén van de redenen dat Diego Maradona deze verslaving opliep komt grotendeels door het publiek die hem maar niet met rust liet. De druk van al die mensen. De hoeveelheid eisen en verwachtingen. Van het één komt het ander.
Deze archiefdocumentaire zet Maradona een spiegel voor - let op de laatste akte waar Kapadia in elk opvolgend shot schakelt tussen heden en verleden - en het publiek. Echter in tegenstelling tot Senna en Amy kan Maradona nog in reine komen met zichzelf, zijn familie en onze schepper. Daarentegen moeten wij echt eens stoppen met de verering van beroemdheden en hun een normaal leven gunnen.
Heb overigens niets met voetbal dus ook die opmerking raakt kant noch wal.
0
geplaatst: 11 augustus, 10:22 uur
De grootste aller tijden,Cruijff,Messi,Ronaldo,best,Pelé.....ze mogen diego's schoenen nog niet poetsen.prachtig portret van deze oppervoetballer die helaas de verleidingen van de roem(zoals zovelen) niet kon weerstaan.tel daarbij op dat hij gevangen zat in het web van de Napolitaanse maffia en de neergaande spiraal was onvermijdelijk.....prachtige beelden die ik als fan nog nooit had gezien.'amy' en 'senna' had ik ook al gezien van deze regisseur,terwijl ik nix met de muziek van Winehouse heb en nix met formule1.beide docu's zijn toch geweldig om te zien.toen ik hoorde dat deze man hetzelfde met el diego had gedaan MOEST ik gewoon naar de bioscoop om 'm te zien,en zoals verwacht: grote klasse............Maradona para siempre!!!!!!!! 4 stars.
0
geplaatst: 11 augustus, 10:26 uur
De filosoof schreef:
Ik geef niets om voetbal of Maradona dus ik zou nooit naar deze film zijn gegaan als niet recensenten zouden hebben beweerd dat dit zelfs voor voetbalhaters een geweldige film is (bv. het AD: “Een film die ook voetbalhaters zeker zal bevallen.”). Nu haat ik voetbal niet eens dus wilde ik het wel proberen. Ik ging ervan uit dat de film niet heel veel over voetbal zou gaan maar vooral over de persoon Maradona (en de film begint in dat opzicht veelbelovend met Pelé die iets zegt als dat Maradona wel het talent heeft van een topvoetballer maar psychologisch niet sterk genoeg is) en dat er sowieso spektakel te beleven zou zijn met de randverschijnselen zoals de harde kern van de voetbalclub, drugs, vrouwen en maffia.
Maar ik kwam bedrogen uit: de film gaat praktisch alleen maar over de voetbalgeschiedenis met bijna alle wedstrijden die Maradona heeft gespeeld – de moeizame tocht van Maradona naar de top – hetgeen echt alleen voetballiefhebbers iets interesseert. De randverschijnselen krijgen nauwelijks aandacht – de documentaire suggereert dat er ook niet zo veel aan de hand was in zijn privésituatie – tot het laatste kwartier of zo wanneer de ondergang van Maradona wordt verteld en dat te maken zou hebben met zijn cocaïneverslaving. Of eigenlijk kon Maradona heel goed cocaïne en topsport combineren maar zou het mis zijn gegaan toen op een WK Maradona voor Argentinië won van gastland Italië waardoor hij de meest gehate persoon werd van Italië – inclusief in Napels die hem daarvoor nog letterlijk zou hebben vereerd als een god omdat Maradona van Napoli een kampioensclub zou hebben gemaakt – en waardoor de Italiaanse media en justitie jacht op hem ging maken, resulterend in een veroordeling wegens drugsbezit en een schorsing van een jaar wegens cocaïnesporen in het bloed bij een dopingcontrole. Dat betekende het einde van zijn carrière en een roemloos vertrek uit Italië.
Aldus heb ik door deze documentaire veel geleerd van de voetbalgeschiedenis – hetgeen ik helemaal niet wilde leren – maar eigenlijk niets over de persoon Maradona: het blijft bv. duister waarom Maradona verslaafd raakte aan cocaïne. De film suggereert weinig meer dan dat Maradona simpelweg net iets te hard ging feesten toen hij zijn land en zijn club kampioen had gemaakt en de grootste voetballer aller tijden was geworden (hetgeen ik me wel kan voorstellen want wat moet je nog als je de absolute top hebt bereikt?). De karakterisering van Maradona als “rebel, bedrieger, held, god” en de splitsing tussen de gewone jongen uit de achterbuurt Diego en de cocaïne snuivende superster Maradona zijn weinig verrassend: het interessantste wat de documentaire te bieden heeft is eigenlijk nog Maradona’s eigen karakterisering van voetbal als “een spel der misleiding”. Ik kan deze film daarom alleen maar aanraden voor de voetballiefhebber, al zal die weer niets nieuws leren over de voetbalgeschiedenis van deze documentaire.
PS. Ik zie nu dat ook Amy (2015) - MovieMeter.nl van deze regisseur is: die documentaire vond ik ook al erg slecht en dat terwijl ik juist wel een fan van Amy Winehouse ben… deze regisseur weet gewoon niets interessants te vertellen in zijn documentaires.
en dat noemt zich de filosoof.......tja......Ik geef niets om voetbal of Maradona dus ik zou nooit naar deze film zijn gegaan als niet recensenten zouden hebben beweerd dat dit zelfs voor voetbalhaters een geweldige film is (bv. het AD: “Een film die ook voetbalhaters zeker zal bevallen.”). Nu haat ik voetbal niet eens dus wilde ik het wel proberen. Ik ging ervan uit dat de film niet heel veel over voetbal zou gaan maar vooral over de persoon Maradona (en de film begint in dat opzicht veelbelovend met Pelé die iets zegt als dat Maradona wel het talent heeft van een topvoetballer maar psychologisch niet sterk genoeg is) en dat er sowieso spektakel te beleven zou zijn met de randverschijnselen zoals de harde kern van de voetbalclub, drugs, vrouwen en maffia.
Maar ik kwam bedrogen uit: de film gaat praktisch alleen maar over de voetbalgeschiedenis met bijna alle wedstrijden die Maradona heeft gespeeld – de moeizame tocht van Maradona naar de top – hetgeen echt alleen voetballiefhebbers iets interesseert. De randverschijnselen krijgen nauwelijks aandacht – de documentaire suggereert dat er ook niet zo veel aan de hand was in zijn privésituatie – tot het laatste kwartier of zo wanneer de ondergang van Maradona wordt verteld en dat te maken zou hebben met zijn cocaïneverslaving. Of eigenlijk kon Maradona heel goed cocaïne en topsport combineren maar zou het mis zijn gegaan toen op een WK Maradona voor Argentinië won van gastland Italië waardoor hij de meest gehate persoon werd van Italië – inclusief in Napels die hem daarvoor nog letterlijk zou hebben vereerd als een god omdat Maradona van Napoli een kampioensclub zou hebben gemaakt – en waardoor de Italiaanse media en justitie jacht op hem ging maken, resulterend in een veroordeling wegens drugsbezit en een schorsing van een jaar wegens cocaïnesporen in het bloed bij een dopingcontrole. Dat betekende het einde van zijn carrière en een roemloos vertrek uit Italië.
Aldus heb ik door deze documentaire veel geleerd van de voetbalgeschiedenis – hetgeen ik helemaal niet wilde leren – maar eigenlijk niets over de persoon Maradona: het blijft bv. duister waarom Maradona verslaafd raakte aan cocaïne. De film suggereert weinig meer dan dat Maradona simpelweg net iets te hard ging feesten toen hij zijn land en zijn club kampioen had gemaakt en de grootste voetballer aller tijden was geworden (hetgeen ik me wel kan voorstellen want wat moet je nog als je de absolute top hebt bereikt?). De karakterisering van Maradona als “rebel, bedrieger, held, god” en de splitsing tussen de gewone jongen uit de achterbuurt Diego en de cocaïne snuivende superster Maradona zijn weinig verrassend: het interessantste wat de documentaire te bieden heeft is eigenlijk nog Maradona’s eigen karakterisering van voetbal als “een spel der misleiding”. Ik kan deze film daarom alleen maar aanraden voor de voetballiefhebber, al zal die weer niets nieuws leren over de voetbalgeschiedenis van deze documentaire.
PS. Ik zie nu dat ook Amy (2015) - MovieMeter.nl van deze regisseur is: die documentaire vond ik ook al erg slecht en dat terwijl ik juist wel een fan van Amy Winehouse ben… deze regisseur weet gewoon niets interessants te vertellen in zijn documentaires.
♂️
0
geplaatst: 11 augustus, 13:45 uur
Als groot Diego fan is er hier op zich niet al te veel wat je te weten komt dat je niet allang wist, maar de geweldige beelden vooral van het begin van de carriere maken veel goed.
Ondanks zijn megatalent is de wat onzekere en naieve Diego gedoemd om onder te gaan in het circus van beroemdheid, iets wat je eigenlijk al aan had kunnen zien komen.
Het maakt dit verhaal daarom een soort van archetypisch Shakespeare of myhisch verhaal.
Wat ik alleen niet begrijp is waarom alles zo snel eindigt. Vanaf 1991 vliegen we opeens naar 2014 en daarna het einde. Waarom? Er was nog meer dan genoeg te vertellen over enkele tussenjaren.
Ondanks zijn megatalent is de wat onzekere en naieve Diego gedoemd om onder te gaan in het circus van beroemdheid, iets wat je eigenlijk al aan had kunnen zien komen.
Het maakt dit verhaal daarom een soort van archetypisch Shakespeare of myhisch verhaal.
Wat ik alleen niet begrijp is waarom alles zo snel eindigt. Vanaf 1991 vliegen we opeens naar 2014 en daarna het einde. Waarom? Er was nog meer dan genoeg te vertellen over enkele tussenjaren.
0
geplaatst: 11 augustus, 21:13 uur
Leuk om de bioscoop te zien. Wist eigenlijk niet zoveel van Maradona af, los van het bekende. Zeker zijn tijd bij Napoli is erg mooi in beeld gebracht. En de stijl is ook erg prettig. Tijd vliegt en kippenvel bij sommige voetbalbeelden. Toch had er nog best een uur bij gekund denk ik. Je mist toch best veel van wat er na zijn voetbalcarriere heeft plaats gevonden.
3.5*
3.5*
0
geplaatst: 11 augustus, 23:13 uur
Wat ik begreep uit het interview met Kapadia, waarvoor ik de link ergens hierboven heb geplaatst, heeft hij vooral de nooit eerder vertoonde beelden rond Maradona's Napolitaanse tijd willen laten zien. Kwam bij toeval achter het bestaan van deze beelden en heeft veel moeite moeten doen deze los te krijgen bij zijn oud zaakwaarnemer Cyterszpiler en bij ex-vrouw Claudia.
0
geplaatst: 13 augustus, 18:44 uur
Kos
Mee eens. Had nog wel eea verwacht omtrent de periode 91-94 waar nog genoeg gebeurd is met als uiteindelijk dieptepunt de rentree in Argentijns elftal en de daaropvolgende positieve test op coke op het wk 94.
De maker heeft de keuze gemaakt voornamelijk op de napoli periode te concentreren, wat uiteindelijk ook prima is. De docu had makkelijk de 5 uur kunnen halen anders.
Mee eens. Had nog wel eea verwacht omtrent de periode 91-94 waar nog genoeg gebeurd is met als uiteindelijk dieptepunt de rentree in Argentijns elftal en de daaropvolgende positieve test op coke op het wk 94.
De maker heeft de keuze gemaakt voornamelijk op de napoli periode te concentreren, wat uiteindelijk ook prima is. De docu had makkelijk de 5 uur kunnen halen anders.
0
geplaatst: 14 augustus, 23:48 uur
Diego is voor mij de grootste voetballer aller tijden en deze documentaire bevestigd het nogmaals.
Hij is meer dan een doorgesnoven idioot.
Hij heeft hetzelfde als Cruijff gedaan, een onderdrukt volk hoop en geluk gegeven. Met het verschil dat Napels er nog veel slechter voorstond. De club had nagenoeg geen prijzenkast, het volk was straatarm en werd echt vernederd door het rijke noorden. Diego heeft zijn teamgenoten beter gemaakt, het volk trots gemaakt en daadwerkelijk prijzen gepakt. De hele transformatie die de ploeg heeft ondergaan kun je op zijn conto schrijven. Het is een Cruijff scenario maar dan knapper. En vergeet 1986 niet, zo dominant is een speler nooit geweest op een WK.
De keerzijde was dat hij een uithangbord van de Camorra werd. Die hielden hem min of meer in hun greep. Hij gleed af, en wilde eigenlijk ook weg naar een rustiger oord. Maar dat kon gewoon niet. Men wist ervan maar zag het door de vingers, totdat hij Italie elimineerde in eigen land. Hij is echt doelbewust afgebroken. Dat is het trieste aan het verhaal. Ik vond het wel pakkend dat hij zei dat hij voor 80000 blije mensen aankwam en vervolgens eenzaam als een paria vertrok.
Wat ik ook wel opmerkelijk vond was dat hij na de wedstrijd op Zondag aan de coke ging, en vanaf woensdag zichzelf reinigde en oplaadde voor de volgende wedstrijd en gewoon presteerde in de beste competitie ter wereld. Dat was zijn schema.
Hij is meer dan een doorgesnoven idioot.
Hij heeft hetzelfde als Cruijff gedaan, een onderdrukt volk hoop en geluk gegeven. Met het verschil dat Napels er nog veel slechter voorstond. De club had nagenoeg geen prijzenkast, het volk was straatarm en werd echt vernederd door het rijke noorden. Diego heeft zijn teamgenoten beter gemaakt, het volk trots gemaakt en daadwerkelijk prijzen gepakt. De hele transformatie die de ploeg heeft ondergaan kun je op zijn conto schrijven. Het is een Cruijff scenario maar dan knapper. En vergeet 1986 niet, zo dominant is een speler nooit geweest op een WK.
De keerzijde was dat hij een uithangbord van de Camorra werd. Die hielden hem min of meer in hun greep. Hij gleed af, en wilde eigenlijk ook weg naar een rustiger oord. Maar dat kon gewoon niet. Men wist ervan maar zag het door de vingers, totdat hij Italie elimineerde in eigen land. Hij is echt doelbewust afgebroken. Dat is het trieste aan het verhaal. Ik vond het wel pakkend dat hij zei dat hij voor 80000 blije mensen aankwam en vervolgens eenzaam als een paria vertrok.
Wat ik ook wel opmerkelijk vond was dat hij na de wedstrijd op Zondag aan de coke ging, en vanaf woensdag zichzelf reinigde en oplaadde voor de volgende wedstrijd en gewoon presteerde in de beste competitie ter wereld. Dat was zijn schema.
0
geplaatst: 15 augustus, 11:59 uur
Jammer, jammer. Waar Asif Kapadia in Amy erin slaagt om de mens Amy Winehouse tot in essentie tot leven te brengen met alle vallen en opstaan, zo oppervlakkig is zijn documentaire geworden over Maradona. In de film zet zijn persoonlijke trainer de toon door te stellen dat er sprake is van een Diego (de volkse lieve jongen) en een Maradona (de godgelijke briljante voetballer die zich niet staande kan houden in Napels - en wie zou dat wel hebben gekund). Dit is overigens een Januskop die voor iedereen geldt, de tweespalt tussen je persoonlijke leven en je openbare (werk)leven. Dat is niks nieuws, maar bij Maradona natuurlijk wel in extremo uitvergroot. Dan ben je benieuwd hoe de persoon zelf reageert op zijn openbare leven, hoe het zover heeft kunnen komen, wat hieraan ten grondslag ligt. Allemaal vragen waarop de documentaire geen antwoord geeft.
Wat doet de documentaire wel? De kracht van Kapadia en zijn editor is hierin gelegen dat zij met bestaande beelden zonder een off-screenstem die vertelt en uitlegt, een leven van iemand reconstrueren. Petje af, ook nu. Maar anders dan bij Amy liet het me allemaal volstrekt onberoerd. Ik voelde geen enkele betrokkenheid bij de man, zijn tragiek voelde ik niet mee. Het verhaaltje van iemand die ten onder gaat aan zijn beroemdheid kennen we inmiddels wel, dus moet een filmmaker zijn kracht tonen in het laten zien van achtergronden, in het voelbaar maken van de persoonlijke tragiek of van de gevolgen daarvan op zijn intimi. Helaas niets van dit alles.
Hoe komt dat nu? Ik vermoed dat Kapadia ruim 500 uur eenzijdige beelden tot zijn beschikking heeft gehad. Welke mij zijn bijgebleven, zijn de voetbalbeelden (die ik al kende) en vooral de beelden van Maradona, telkens omstuwd door mannen die voor hem een weg banen door een massa mensen.
Het enige dat beklijft, is soms de blik van Maradona in die fanatieke waanzin die varieert van enthousiasme via berusting naar paniek. Van die beelden had ik er wel meer willen zien.
Wat doet de documentaire wel? De kracht van Kapadia en zijn editor is hierin gelegen dat zij met bestaande beelden zonder een off-screenstem die vertelt en uitlegt, een leven van iemand reconstrueren. Petje af, ook nu. Maar anders dan bij Amy liet het me allemaal volstrekt onberoerd. Ik voelde geen enkele betrokkenheid bij de man, zijn tragiek voelde ik niet mee. Het verhaaltje van iemand die ten onder gaat aan zijn beroemdheid kennen we inmiddels wel, dus moet een filmmaker zijn kracht tonen in het laten zien van achtergronden, in het voelbaar maken van de persoonlijke tragiek of van de gevolgen daarvan op zijn intimi. Helaas niets van dit alles.
Hoe komt dat nu? Ik vermoed dat Kapadia ruim 500 uur eenzijdige beelden tot zijn beschikking heeft gehad. Welke mij zijn bijgebleven, zijn de voetbalbeelden (die ik al kende) en vooral de beelden van Maradona, telkens omstuwd door mannen die voor hem een weg banen door een massa mensen.
Het enige dat beklijft, is soms de blik van Maradona in die fanatieke waanzin die varieert van enthousiasme via berusting naar paniek. Van die beelden had ik er wel meer willen zien.
0
geplaatst: 15 augustus, 12:51 uur
Ajax&Litmanen1 schreef:
Ik neem aan dat elke bezoeker bij de Pathé er gratis een zakje cocaïne bij krijgt om in de juiste sfeer te komen?
Ik neem aan dat elke bezoeker bij de Pathé er gratis een zakje cocaïne bij krijgt om in de juiste sfeer te komen?
Makkelijke opmerking. Docu al gezien?
0
geplaatst: 16 augustus, 11:46 uur
Diego Maradona is een interessant portret van een van 's werelds beste voetballers ooit. Voor de fanboys (waaronder ondertekende) is het een prettige nostalgische compilatie waarin menig balcontact van 'Pluisje' garant voor kippenvel staat. Zijn tumultueuze leven buiten de velden, waarbij de Argentijn in Napels het (auto)destructieve from-hero-to-zero-traject doorloopt, is echter ietwat oppervlakkig uitgewerkt. Een aanrader voor iedereen die voetbal als de belangrijkste bijzaak van de wereld ziet, maar betwijfel het of de documentaire ook echt bij 'de rest' aanslaat.
0
geplaatst: afgelopen zaterdag om 14:12 uur
Ik kan mij niet aan de indruk onttrekken dat dit meer een hagiografie dan documentaire is. Maradona's schaduwkanten komen weliswaar aan bod, maar worden telkens direct met een paar flinke emmers verzachtende omstandigheden weggespoeld. Ik moet toegeven weinig van Maradona te weten, maar ik had het idee dat ik als kijker nogal gemanipuleerd werd. Het werkte wel. Ik was ontzettend blij als Maradona iets won en na afloop vond ik hem de aardigste man op aarde (en de Italianen een vreselijk volk, behalve misschien de Napolitanen).
Veel meer heb ik er eerlijk gezegd niet uitgehaald. Ja, roem heeft zijn tol, maar dat wist ik al. Ik vond het denk ik vooral een prettige kijkervaring. Soms is dat alles wat je nodig hebt voor een leuke bioscoopavond.
Veel meer heb ik er eerlijk gezegd niet uitgehaald. Ja, roem heeft zijn tol, maar dat wist ik al. Ik vond het denk ik vooral een prettige kijkervaring. Soms is dat alles wat je nodig hebt voor een leuke bioscoopavond.
2
geplaatst: afgelopen zaterdag om 21:55 uur
Diepgaand portret van misschien wel de meest verafgode sportman van zijn generatie. Fascinerende archiefbeelden en commentaren van sleutelspelers in het relaas van Maradona - waaronder Diego zelf - tonen hoe het briljante, maar zeer onzeker straatschoffie Diego dusdanig zoveel moeite had met de druk en de media-aandacht dat hij met het flamboyante, zelfverzekerde alter-ego Maradona op de proppen kwam. "Met Diego zou ik naar het eind van de wereld reizen, maar met Maradona zou ik geen stap zetten", aldus Fernando Signorini, Maradona's persoonlijke trainer tijdens diens hoogtijdagen bij Napoli. Regisseur Asif Kapadia toont de combinatie van bedrog en genialiteit waarmee hij tijdens het WK 86 revanche nam voor de door zijn vaderland verloren Falkland-oorlog en hoe voetbalclub Napoli aan zijn hand transformeerde van een alom beschimpte degradatiekandidaat tot kampioen van Italië en Europa. Het toont tevens waarom en hoe hij ineens van zijn voetstuk viel nadat hij in de halve finale van het WK 1990 in Napoli een penalty tegen Italië feilloos binnen schoot. Een even fascinerende als schrijnende studie naar de manier waarop media een eenvoudige jongen kunnen maken en breken, alsmede een best-of en worst-of Maradona's carrière (waaronder de beruchte charge door De Slager van Bilbao en Maradona's genadeloze wraakactie na afloop van de finale van de Copa Del Rey 1984).
1
geplaatst: afgelopen zondag om 22:03 uur
Prima docu, waarin geen nieuwe feiten getoond worden, maar wat een prachtige verzameling beelden bij elkaar. Vooral de succesvolle periode in Napels is echt waanzinnig lekker in beeld gebracht. Naar het einde toe is het allemaal wat rommeliger, maar het is al met al een fijne kijkervaring.
* denotes required fields.
* denotes required fields.