The Blair Witch Project (1999)

Deze review slaat op de vooraf uitgezonden Curse of the Blair Witch (TV Movie 1999) - IMDb

Eigenlijk een zuiver promotiefilmpje voor de film The Blair Witch Project. Het is niet dat wat er wordt verteld niet interessant is, heel boeiend werd het nu ook niet gebracht. De hele legende van de Blair Witch en de verschillende incidenten die zo om de 50 jaar plaatsvinden worden vooral beschreven aan de hand van tekeningen en interviews die natuurlijk zo fake zijn als de pest. Dan kon je eigenlijk net zo goed een artikel erover lezen, hetgeen wellicht veel intrigerender was geweest. Natuurlijk blijft de aanzet het project van Heather en haar 2 kompanen die de legende van de Blair Witch gingen onderzoeken. Van wat ik me nog de film herinner waren dat stenen, stokjes en de rivier een belangrijke rol speelden. Of ik met deze informatie de film meer zou gaan waarderen, lijkt mij nihil. Uiteindelijk toont de film niet meer dan deze mocku doet en blijft het vooral een tripje van 3 jongeren die verloren lopen in een 'behekst' bos met vooral veel gehol, geruzie en geschreeuw in de duisternis.

De mythe dat het allemaal echt was wat er werd gefilmd en de jongeren echt verdwenen/dood waren heeft men in Amerika wel enkele maanden kunnen verkopen en het heeft het found footage genre een boost gegeven (niet altijd op een positieve manier) want BWP is naar mijn gevoel hoe je het niet moet doen, Cannibal Holocaust is dat bijvoorbeeld wel. Jaja suggestie werkt beter en wat je niet ziet is enger hoor ik de fans al roepen. Is het niet leuker om zelf al die open eindjes in te vullen en je verbeelding te laten spreken. Heb ik nog steeds een heel grote verbeeldingskracht maar dan moet ik wel iets behoorlijk krijgen om mee te werken. Het kleinste kind weet dat verblijven in een donker bos als eng zal worden ervaren. De gemiddelde mens is immers zodanig vervreemdt van de natuur en haar geluiden dat ze in zo een situatie als snel in paniek zouden slaan. Hier heb je zelfs geen eng verhaaltje voor nodig.

Neemt niet weg dat voor veel mensen BWP wel werkt als film ondanks dat het uiteindelijk toch allemaal in elkaar werd gezet en dus als hoax kan worden bestempeld. Waar ik me meer aan stoorde was dat mensen geloofden dat de familie van de 3 jongeren ooit toestemming zouden hebben gegeven om de zogezegde laatste momenten van hun familieleden publiekelijk en tegen betaling te laten vertonen. Ok het internet was nog jong maar je zou toch verwachten dat de meeste mensen zich vragen zouden stellen met het ethische van de hele kwestie.

Voor mij blijft het grootste broodje aap verhaal niet mensen kort laten geloven dat het echt was gebeurd, maar wel dat de film een enorm laag budget had. Na de hele marketingcampagne vooraf en achteraf met deze en nog andere docu's, de vele medewerkers aan de campagne met interviews, het naar verluid achteraf toevoegen van geluiden in de montagekamer en promotie via het nieuwe medium het internet (dat ook niet gratis was) denk ik dat we BWP = low budget definitief naar het rijk der fabelen mogen verwijzen.

Na ongeveer 20 jaar deze nog eens een kans gegeven. Ik vond er toen al weinig aan en ook nu vind ik het nog steeds rotzooi. Dit kun je niet eens een film noemen. Met de beste wil van de wereld vind ik het niet eng, spannend of enigszins interessant. Volgens sommige (vele?) liefhebbers van found footage is deze film nog steeds een maatstaf voor het genre. Ongetwijfeld een pionier al was het lang niet de eerste in het genre. Misschien de eerste die bekend en populair werd bij het grote publiek vooral dankzij een goed marketingcampagne. Eigenlijk best jammer dat deze een soort basis legde voor toekomstige films in het genre. Ze creëren wel een speciaal sfeertje maar veel gebeurt er meestal niet in, weinig getoond, veel schokkerig beeld en suggestie en als kijker moet je het zelf maar verzinnen wat er gebeurt. Tja daarvoor kijk ik geen film. Laagste score nu.

Nooit eerder gezien maar blij dat het er eindelijk van gekomen is. Met een minimum aan middelen wordt er een maximaal effect uitgepuurd. De makers slagen er echt wel in een creepy sfeer te creëren die op de zenuwen werkt. De film heeft een onderliggende grunge nineties vibe - zie ook de typische houthakkershemden en flarden muziek - wat uitstekend past bij het rauwe verhaal. Ook ben ik tevreden over de naturelle acteerprestaties. Een absolute must voor iets wat moet doorgaan als found footage. Niet per se een film die ik ooit nog opnieuw zal bekijken. Voor de mooie fotografie zal ik het bijvoorbeeld alvast niet doen, want in lijn met het concept is dat er nu eenmaal niet. Maar zeker een film die me zal bijblijven.

Erg sterke film ik had niet verwacht dat het zo goed en eng zou zijn, Ik snap de mensen die zeggen dat het een slechte film is want het is of je vind het heel eng of heel slecht maar ik zat de hele film op het puntje van mijn stoel.

Er was heel wat heisa rond de film in drieën tijd en de film was ook de aanzet tot een rits gelijkaardige films, maar eigenlijk is de film niet echt veel soeps en ook niet echt spannend. Ik vond het vervolg eigenlijk iets beter. Overroepen horrorklassieker. Geef mij dan maar REC, om geen namen te noemen.

Nipt 3 sterren.

Sterk.

Inventief bedachte thriller met horrorelementen. Het is eens te meer het bewijs dat horror een genre is dat het m.i. niet van luidruchtige "scares" of enge clowns of nonnen moet hebben: er hoeft niet per se iets (visueel) te zijn om een benauwd sfeertje te creëren. Horror draait voor mij om de sfeer. Het gevoel van opgejaagd te worden is perfect gecreëerd, met dank aan de acteurs en de keuze voor een korrelige, vuile look - iets wat perfect past bij het studentikoze dat The Blair Witch Project in feite is.

Ik ben niet de man van de horror, ik zal dat ook nooit zijn. Ik ben evenmin de man van de lijstjes. Deze komt evenwel hoog binnen mocht ik wél een lijstje van beste horrors maken. Uit de losse pols zou ik zelfs top 3 durven zeggen.

4

Bijna anderhalf uur tijdsverspilling met een onzinnig verhaal over stel in het bos verdwaalde oenen die elkaar het leven zuur maken.

Tjee, wat een draak! Werkelijk niets spannends aan. Het enige spannende was de aftiteling die praktisch evenlang duurde als de film zelf.

Hoeveel volk heeft zich met deze catastrophe beziggehouden.

Ik bedoel, 4 sukkels in een bos die de weg kwijt zijn. Catering misschien?

Herzien. Blijft een geslaagde en vooral boeiende film, zeker als je het zeer kleinschalige budget in het achterhoofd neemt. Het acteerwerk is zeer degelijk, de opbouw is geslaagd en de finale blijft uiteraard iconisch. Regisseurs Daniel Myrick en Eduardo Sánchez weten op knappe wijze de spanning op te wekken door zeer weinig te tonen en voornamelijk in te zetten op audio, ondanks dat de film nergens verzandt in een nagelbijter. Het jammerlijke is dat er tussen de beelden door nooit een hoogtepunt weet op te treden (de creativiteit was er namelijk wel) en de bedreiging nergens een gevaarlijk kleurtje krijgt, maar verder heb ik weer ouderwets genoten. De klacht over een gebrek aan gebeurtenissen is tot op zekere hoogte gegrond, maar je kan als regisseur natuurlijk niet veel kanten op met zo weinig centjes.

Voor wie dit nog eens groter wil zien dan op televisieformaat: dinsdag 21 mei wordt het vertoond in Enschede, in het kader van de serie: 15 minutes after sunset. Openluchtvoorstelling bij stadsbrouwerij Stanislaus Brewskovitch.

Geen idee hoe de sfeer is, en hoe lawaaiig het wordt, want ik ben nooit bij die voorstellingen aanwezig geweest, maar dit wil ik wel nog een kans geven, dus ben ik er.

Aanvang 21:45 uur. The Blair Witch Project

Een uitermate baanbrekend en bekende titel uit het found footage genre en destijds een film die aantrekkingskracht had en ik moest proberen. En wat had ik daar een spijt van, want met de reputatie dat dit echt zou zijn, het nare en sinistere sfeertje dat er zo nu en dan hangt, inclusief de angst van het drietal en de geluiden in het bos, had ik hier toch wel een paar nachtjes moeite mee en schaarde de film zich bij jeugdtrauma's als The Shining en Warlock. Maar daar blijft met terugwerkende kracht toch weinig van over zoveel jaar later net als in dit geval met de Blair Witch Project.

Interessant is het concept alleszins en de stijl van de found footage met de grauwe VHS achtige beeldkwaliteit past goed bij het geheel. Net zo goed zijn de interviews van de bevolking waar de ene gelooft in het verhaal en de andere sceptisch is en het afdoet als een mythe. Bevreemdend en eng overigens het kindje dat de moeder het praten wil beletten terwijl ze één van de vele verhalen vertelt. En opzich zijn dat er nog al wat en ook vooral huiveringwekkend in het geval van de gemartelde jagers. Het is het moment dat het drietal op eigen houtje in het bos om begint te dwalen dat je als kijker afvraagt wat gaat er gebeuren en wat ze gaan tegenkomen.

En laat daar nu best een aardig idee achter zitten, want te midden van stijgende onderlinge irritaties, vreemde vondsten in het bos, en men verdwaalt, blijkt het overduidelijk dat het niet pluis is in dat bos maar krijg je vooral niets te zien en moet de fantasie en verbeelding van de kijker het zelf invullen temidden van rare geluiden, regelrechte paniek en een situatie die van kwaad tot erger en zelfs heel erg gaat. En ik moet zeggen dat er best kippenvelwaardige momenten tussen zitten met de geluiden en het gedoe rond de tent, the bad omens in de vorm van stapels stenen en gevlochten poppen en acteert men toch redelijk de angst en mentale instorting.

Maar puntje bij paaltje blijkt dit toch zeker niet meer de schrik en angst te bezitten van pakweg 24 jaar terug en gebeurt er niets eens zo heel veel. Of ik dat interpreteren moet als tegenvaller of dat ik er juist anders naar moet kijken hoe de film langzaam is opgebouwd en vooral minutieus de teloorgang en angst van een mens vastlegt in een uitzonderlijk situatie vind ik moeilijk te zeggen. Want overduidelijk heeft de film wel bepaalde punten. Afijn, in eerste instantie weer een trauma van het lijstje afgestreept.

Hoe een verzonnen ‘documentaire’ eind jaren negentig uitgroeide tot een hype: ‘Onze ouders kregen telefoontjes van mensen die hun medeleven betuigden’

DPG Media Privacy Gate - humo.be

Review Moviemeter horror challenge 2023: Aantal keer gezien ondertussen. Je krijgt gedurende de film wel een unheimisch gevoel, maar nergens wordt hij echt spannend vind ik. Je zit eigenlijk vooral te kijken naar een stel studenten die hun frustratie op elkaar botvieren, vanwege het verdwalen. De manier van filmen maakt denk ik wel dat je het gevoel hebt dat het wat realistischer is, en dus "echter" wordt, maar verder eigenlijk een vrij makke film.