Ghostbusters (1984)

Ghostbusters is een Amerikaanse komedie uit 1984, naar een scenario van Dan Aykroyd en Harold Ramis.

Het verhaal is bekend: drie professoren die onderzoek verrichten naar geesten verliezen hun baan bij een universiteit. Om in hun levensonderhoud te kunnen voorzien starten ze een bedrijfje dat gespecialiseerd is in het opruimen van spoken. Ze vestigen zich in een voormalige brandweerkazerne, en hoewel hun uitvindingen om spoken te vangen nog nooit zijn getest, zijn ze redelijk succesvol.

Gisteravond zag ik deze film voor de eerste keer, en ik moet zeggen dat ik me prima vermaakt heb. De speciale effecten zien er vandaag de dag nog redelijk overtuigend uit, en Bill Murray speelt zoals altijd een geweldige rol. Helaas is verhaaltje wel een beetje mager, en ook de filmmuziek is aardig verouderd. Ondanks dat geef ik toch een ruime voldoende voor deze klassieker. 3,5*

Blijft lollig.

Ah, die ghostbusters blijven toch wel bij elke kijkbeurt leuk. Het heeft gewoon een bepaalde charme die nergens blijft vervelen en het verhaal, dat nu niet zo origineel meer is, is ook gewoon een leuk concept en blijft leuk om te volgen.

Murray is wel echt een leuke acteur, dat bewijst hij hier wederom opnieuw. Leuke droge uitstraling, maar ook de rest van het team is niet mis en zorgen met elkaar wel voor enkele komische momenten. Daarnaast is er aan slapstick ook duidelijk geen gebrek.

Weaver doet het ook prima, en alhoewel de film niet meer zo goed door de tijd is gegaan blijft het toch wel lekker lomp en vermakelijk. Vooral de reuzemarshmello is ook een scene waar ik van kan genieten. Leuke film dit.

Goeie film over drie wetenschappers die niet meer gefinancierd worden door de universiteit en een eigen bedrijfje beginnen. Een origineel verhaal met een prima mix tussen sciencefiction en komedie. Alhoewel verouderd, kunnen de special effects er nog prima mee door. Leuke personages ingevuld door een evenzo leuke cast (waarvan er twee ook verantwoordelijk zijn voor het script). Destijds een gigantisch succes en dat geldt ook voor de titelsong.

Een van de beste 'komedie-essemble-cast' films gemaakt naar mijn mening. Murray, Akroyd, Ramis, Moranis zijn subliem op elkaar ingespeelt, zelfs de suporting cast is enorm goed. Het verhaal is welliswaar luchtig en soms een beetje over de top maar de dialogen zijn uitmuntend en elke scene is een feestje op te kijken.

Eindelijk deze film eens gezien, die stond al héél lang op mijn wachtlijst zeg! En met dank eigenlijk aan Netflix voor het plaatsen van deze film, nu ik de kans had heb ik hem eigenlijk meteen aangepakt! De film uit de jaren tachtig laat zien dat hij gedateerd is vooral door een bepaald irritant sneeuwvlokjes laag wat zich constant blijft voortbewegen, soms best irritant.

Natuurlijk was de film voor die tijd echt waanzinnig, en dat was ook wel te merken. De effecten waren leuk, je kon natuurlijk aan alle kanten zien dat het nep was maar voor die tijd zag de film er best goed uit. Ik vond de spoken er leuk in gemaakt, de wolven of wat het ook waren gingen wel wat achteruit qua netheid maar het stoorde niet.

Eindelijk leer ik ook wat meer kennis maken met Murray, die ondanks dat ik hem nog niet zovaak heb gezien in films wel binnen weet te komen en dat zal ongetwijfeld ook een beetje door zijn film karakter komen maar wat was deze beste man een droogkloot, geniaal! De rest van de cast deed het leuk maar nergens werd het echt héél erg bijzonder. Het verhaal is ook wel leuk al vond het concept toch een tikkeltje leuker bedacht.

Vond de film opzich wel geinig, en begrijp zeker dat dit een blockbuster was met de technieken die ze hadden in de jare 80. De film kon mij helaas niet pakken, misschien had ik er teveel van verwacht.

Minder.

Vroeger, toen ze de cinematografische bliksemstraal net uitgevonden hadden, vond ik dit altijd een vermakelijke film. Ik koesterde een voorliefde voor spoken en geestverschijningen en had toen ook nog niks tegen zwak opgezette verhaaltjes, zo lang ze maar genoeg humor bevatte.

Jammer genoeg is de humor ook een beetje verjaard. Murray is nog altijd een aangename droogkloot, al lijkt hij wel een beetje vast te zitten in de verkeerde film; zijn grappen vinden weinig weerklank bij de algemene toon van de film of medespelers. Verder een typische kindvriendelijke jaren '80 blockbuster met voor een komedie toch flink wat budget lijkt het. Het zal drie-en-eenhalf decennium geleden best een spektakel geweest zijn, nu de effecten tot cheesy charme gereduceerd zijn, kan het hoogstens een glimlach hier en daar ontlokken. Logisch wel dat bepaalde designs zoals de pakken, backpacks, auto, logo en uiteraard de spoken zelf een stroom aan merchandise hebben voorgebracht. Je wilde dit als kind maar al te graag op je broodtrommeltje hebben.

Ook de oorwurm van een theme song is zoveel jaren later nog altijd zeer herkenbaar, maar dan met de allure van die irritante reclame van vroeger. In de film storend aanwezig; net als de rest van de film ontworpen om pakkend te zijn maar uiteindelijk niet meer dan de zoveelste gimmick in deze lappendeken van een film.

Niet héél erg irritant, maar aanzienlijk weinig overgebleven om van te genieten of nostalgisch warm van te worden. Puntje aftrek 2*

Wat een ontzettend slechte reactie, het is een oude film.

Zelfs na 35 jaar nog steeds een geweldige film, dankzij Netflix weer een keer gekeken en blijft vermakelijk. Je moet het alleen wel bekijken als een 35 jaar oude film.

jij zegt dus dat alle oude films per definitie gedateerd en infantiel (mogen) zijn.

Dat zeg ik helemaal nergens dat is iets wat joj verzint.

Ben het daarmee volledig eens. Wat een leuke cast, stuk voor stuk grootheden van het genre komedie uit de jaren '80. Bill Murray als slijmerige vrouwengek werkt echt op de lachspieren. Ook Sigourney Weaver doet het goed in een komedie, en ze is erg verleidelijk in deze film. Het lijkt misschien wat overdreven dat zich in haar ijskast een hele demonenwereld schuilhoudt, maar laat maar eens een geopende melkdoos enkele maanden staan en kijk wat er gebeuren zal. Zoals anderen reeds opmerkten, zijn de visual effects over het algemeen mooi voor een film van 35 jaar oud. Een beetje cartoonish natuurlijk, maar dat heeft zijn charme.

Weaver: "That's the bedroom. But nothing ever happens in there."
Murray: "What a crime!"

Herzien

Ghostbusters en Gremlins zijn voor mij altijd onlosmakelijk met elkaar verbonden. Beide films kwamen in december 1984 uit in de Nederlandse bioscoop. Ik zag Gremlins 6 dagen eerder en vond dat met voorsprong de betere film. Kin het dan ook niet helemaal verkroppen dat Ghostbusters het grotere kassucces was.

inmiddels zijn beide films bijna de 35 jaar gepasseerd en ben ik datzelfde aantal jaren ouder. Gremlins zag ik vorig jaar en hoewel nog steeds leuk was de glans er wat van af. Al geef ik toe dat dat meer bij mij ligt dan bij de film.

Gister dus Ghostbusters herzien. Aangeschaft omdat ik de UHD voorveen mooi prijsje kon mee pikken en ik toch wel zin had m weer eens te zien. De film heeft immers geen onaardige cast en zit ook vol leuke ideeën.

Dat beviel goed! De film opent met een geestige scene rondom Bill Murray, nog steeds de beste van het stel, die in het metoo tijdperk nooit door de scriptreviews zou komen. Ik vond het leuk (al was het ook wel flauw). Maar verder heeft de film wat mij betreft de tand des tijds goed doorstaan. De effecten zijn soms crappy, maar hé, waarom zou een geest zich in full hd manifesteren? Maar de film is vlot, de vormgeving leuk en de grappen en personages best geestig en origineel.

Op een remake of reboot zit ik niet te wachten. Kijk dan liever deze nog een keer, vermoed ik.

4* en het gaatje met Gremlins is wat geslonken.