Ser du Månen, Daniel (2019)

Vanaf 22 april in de bioscoop (Just Entertainment)

Steen goed en ook erg zielig .Dus zeker een aanrader voor iedereen die van Nordic houd. Beter als dat Amerikaanse commerciële.

Poeh wat een verhaal. Aangrijpend maar het mist nog net iets aan spanning en drama. Het afzien van Daniel is wel voelbaar maar de dreiging had toch iets meer aanwezig moeten zijn om hier echt een top waardering voor te geven. Dat onderkoelde Deense werkte soms niet helemaal vond ik. En Daniel was ook een sukkeltje, Foley was er echt bij nodig om tegengewicht te bieden. Maar dit komt soms wat geforceerd over. Desalniettemin een prima film.

Jemig,
Heftige film die me gelijk terughaalde naar 2014 en de jaren daaromheen. Het ontstaan van IS en de gekkigheid die via internet en Social Media werd verspreid. De machteloosheid van degenen die voor de camera werden geëxecuteerd en de bizarre boodschappen die IS de wereld inslingerde.
Film zelf:
Geweldig geacteerd, film ziet er goed uit.
Ik ging volledig mee in de film en alle emoties kwamen voorbij, van woede naar het tuig wat hun vasthoud tot janken als Daniël op hele mooie wijze de brief/boodschap overbrengt naar de familie van de James Foley tijdens zijn herdenkingsdienst en jezelf onmachtig voelen bij de executievideo van James Foley, die gelukkige niet getoond wordt..
Lang geleden dat ik zo volledig meeging in een film.
Pareltje!

Sterke film over door IS ontvoerde Westerse journalisten in Syrië. Centraal staat de Deen Daniel Rye, een naïeve idealist, die als fotograaf 13 helse maanden beleefde in gevangenschap. De film brengt je inderdaad terug naar de tijd waar IS nog zo sterk stond en elke dag het nieuws beheerste.

Interessant was ook dat de onfortuinlijke journalist David Foley mee verwerkt werd in de film. Alleen al omdat hij een Amerikaan was, was het quasi onbegonnen werk om hem vrij te krijgen. Eveneens boeiend en bovendien qua montage goed in elkaar gezet was het leed op het thuisfront waar de familie koortsachtig losgeld trachten te verzamelen. Wat vaak voorkomt in films met verschillende locaties of tijden is dat de matige montage je uit de film haalt. Dat was hier niet het geval.

Al bij al sobere film met geen patriottistische heroïsche scènes of muziek. Ook geen wraak- of vergeldingsboodschappen. Wel voornamelijk de machteloosheid die haast in elke scène naar boven kwam. Sterk einde ook in New Hampshire tijdens de begrafenis van Foley.

Esben Smed schittert in deze schokkende film over de gijzeling van een jonge persfotograaf door barbaarse strijders van ISIS. De film komt af en toe een beetje tot rust wanneer overgeschakeld wordt naar het thuisfront in Denemarken. Andermaal een topfilm van regisseur Niels Arden Oplev met beklemmende beelden.

Ik had het boek al gelezen (Puk Damsgard - Gegijzeld door IS. Dertien maanden in handen van IS). Dus ik wist al waar het overging. Maar wat een heftig verhaal. Poef

Aan de slag met deze Deense productie die zowel op goede cijfers kan rekenen als op een bij aanvang interessant verhaal. En al met al bleek dit een sterke film.

En een verhaal als dit kijken staat toch ook gelijk aan het nadenken over wat zulke mensen bezielt om dergelijk werk te willen doen op zulke plekken. Is het naïviteit of onwetendheid waar ze zich in steken of juist het offer wat ze bij voorbaat brengen, wat knap is hoor want ik zou het niet kunnen. Of is het toch de gebruikelijke gedachtengang die iedere beroepsmilitair heeft, dat hij die kogel wel ontwijkt, of zoals een oud F1 coureur, wiens naam me is ontschoten, ooit zei; als we bij de gevolgen stilstaan stappen we niet meer in. En dat is in het geval van Daniel niet anders die de narigheid in die zin niet eens bewust op zoekt maar zich toch behoorlijk snel in 'a world of trouble' bevindt met gevangenname, geestelijke en lichamelijke marteling en verwaarlozing op alle fronten, en waarom nu eigenlijk...? Wat denken de daders nu met zo'n behandeling te bereiken?

Maar hoewel Daniel's lijdensweg realistisch oogt in lijden en ontbering is het toch ook net alsof dat gedeelte iets mist aan spanning en dreiging. Iets waar ik over lees dat er ook andere gebruikers waren die dit als kritiekpuntje hadden. Het is in die fase toch juist vooral de andere kant van de aardbol die aangrijpt, namelijk de schrik, onmacht en verdriet van het thuisfront. Hoe moet het voor die mensen zijn? En hoe graag je ook wil weten hoe het met hem gaat, zegen jezelf met je onwetendheid want je kan er toch niets aan doen. En dit gedeelte komt veel beter en interessanter uit de verf dan de kant van Daniel waar we vooral een erg bang karakter zien iets dat misschien inherent is aan dat gedeelte. Echter komt daar wel verandering in als de naam John valt en de link met Jihadi John voor de hand ligt en het kwaad en de dreiging opeens een gezicht of beter gezegd naam heeft.

En zo blijkt Sur Du Manen, Daniel een film met sterke gedeelten maar ook mindere momenten. Aan de cast zal het verder niet liggen en zo op het oog lijkt alles te kloppen zo ook de afloop rond James Foley, en ja dat was Jihadi John. Dan verbaas ik me nog over de groet van die mensen en met name die woordvoerders van ISIS met hun 'vrede zij met u', dat die mensen dat durven zeggen met dergelijke daden. Afijn, een prima film die schommelt tussen een 3,5 en 4 en dat wordt een 4 vanwege de sterke thuis scènes en het indringende filmpje rond James Foley.

Goede schrijnende film over het leed dat gijzelaars in het kalifaat hebben doorstaan. De onmacht en uitzichtloosheid spat er vanaf. Enige minpuntje vond ik de heldenverering van Foley. De beste man wordt als dappere amerikaanse actieheld neergezet, terwijl hij waarschijnlijk net zo miserabel was als de andere nationaliteiten. Einde was wel weer erg sterk.

Het was enkel een kwestie van tijd voor er een film zou gemaakt worden over de buitenlandse IS-gijzelaars in Syrië. Deze Scandinavische productie is van hoge kwaliteit en toont verschillende kanten van de gijzeling van Daniel Rye, een jonge journalist die in de klauwen van de "Beatles" belandt, een kleine groepje terroristen met de beruchte Jihadi John onder hen, voor wie zich die beul nog herinnert.

Het is een harde film bij momenten. Stukje harder dan ik verwachtte. De fysieke en psychologische martelingen worden niet geschuwd en de scènes zijn zenuwachtigmakend. Het lot van die journalisten mag niet vergeten worden. Dankzij hun moed en doorzettingsvermogen blijft het licht op de wereld schijnen. De andere zijde is de familie die wanhopig probeert miljoenen bijeen te scharrelen om Daniel vrij te krijgen. Die scène waarin die industrieel weigert bij te dragen maakte me eigenlijk nog kwader dan de terroristen maar uiteindelijk liet de man toch zijn geweten spreken. Feit is dat losgeld betalen aan terroristen nog steeds van overheidswege een netelig onderwerp is waarbij geen enkele optie de goede lijkt.

Sterke biopic, goed gespeeld en overdrijft niet met sentiment, wat je soms wel hebt met Scandinavische films. Toch nog even meegeven dat het niet echt over IS of het kalifaat gaat maar over het managen van een gijzelingssituatie. Wie de mogelijkheid heeft : zeker opzetten.