Meningen
Hier kun je zien welke berichten Lucsz als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
Aileen Wuornos: The Selling of a Serial Killer (1992)
Zeer interessante documentaire over de mediahype rond het proces van Aileen Wuornos. In de docu is goed te zien hoe de 'moeder' van Aileen (ene Arlene, die Aileen een paar maanden voor het begin van het proces adopteerde) en de advocaat van Aileen (ene Steve Glazer, een compleet gewiekste advocaat) de beeldvorming bepaalden rond het proces en de media hier gretig op toehapte.
Aileen Wuornos was een Amerikaanse vrouw rond de 35 jaar toen zij in korte tijd 7 mannen vermoordde tijdens haar werk als prostituee. Het ging hier volgens haar om zelfverdediging. En tot op zekere hoogte wordt in deze docu bewezen dat dat best wel eens de waarheid zou kunnen zijn. Ondanks de docu, die als bewijsmateriaal diende bij de zaak, is Aileen evengoed tot de dood veroordeelt en inmiddels overleden.
Wat echter veel interessanter is om te behandelen is de heisa die de lokale en landelijke media maakten over de zaak. De docu laat eens te meer zien hoe vol Amerika is met geschifte mensen. Arlene en Steve, het krankzinnige duo dat Aileen liever kwijt dan rijk is en tienduizenden euro's vraagt voor een interview met haar en zelfs geld wil voor een eigen interview. De politie die een speelfilm wilde maken over de zaak, met als hoofdrolspeelster een oud verdachte van de zaak. Het is allemaal een grote, corrupte bende en het is maar net toeval dat Aileen in de beklaagdenbank zit, want iedereen in deze docu lult uit zijn nek.
Het wordt pas echt interessant als Nick een interview heeft geregeld met Aileen, na lang lobbyen. Wanneer het interview begint heb je zoveel sympathie voor Aileen opgebouwd, dat het eigenlijk lijkt alsof je voor de eerste keer kijkt naar iemand die met het volle verstand praat en ook echt iets toe te voegen heeft aan de discussies over de mediahype, de ethiek, de zelfverdediging, etc.
Erg bijzonder om te merken hoe je zoveel sympathie kunt ontwikkelen voor een meervoudige moordenaar, omdat ze er in principe gewoon ingeluisd is. En van alle kanten.
Alien (1979)
Erg vooruitstrevende, ultradegelijke science-fiction film. Ik ben niet onmiddelijk een fan van films over aliens, maar dat is ook niet zo'n issue in deze film. Het gaat vooral om de spanning die wordt overgebracht. En die spanning blijft tot in de laatste seconde gewaarborgd.
Wat dat betreft is Ridley Scott een vakman, daarbij opgeteld de vrij unieke fx voor die tijd en je hebt een oerdegelijke klassieker te pakken. Ook leuk van de bijrol van Harry Dean Stanton overigens, een raar ventje zal het altijd blijven. Een tamelijke anti-acteur, maar toch leuke films gedaan.
All That Heaven Allows (1955)
Mijn eerste Douglas Sirk en ik ben niet geheel overtuigd. Het verhaal is als gegrepen uit een boeketroman, rijke dame wordt verliefd op de stoere en vrijgevochten tuinman. De sociale omgeving keurt het af en beiden zijn een nervous breakdown nabij.
Erg standaard, zeker, maar het is zeker niet zo slecht als het klinkt. De film is soms bijtend kritisch richting de gevestigde orde van Amerika, en 54 jaar geleden moet dit als een harde klap zijn geweest om de film te zien.
Angst Essen Seele Auf van Fassbinder is rechtstreeks op deze film gebaseerd, bijna letterlijk en toch prefereer ik deze latere versie boven All That Heaven Allows.
Annie Hall (1977)
Ietwat afgezaagd, maar toch: mijn favoriete Woody Allen.
De losbandige, knotsgekke vroege Woody-jaren waren met deze film definitief voorbij. Annie Hall is een zeer geslaagde poging om tot de best gewaardeerde regisseurs ter wereld te gaan behoren. Door middel van name-dropping door al zijn films laat Woody Allen zien er met hem niet te sollen valt en dat hij zijn huiswerk echt wel gedaan heeft. In deze film is het niet anders, maar wat deze film er voor mij bovenuit doet steken is het tegen-de-camera-praten (wat hij eerder gedaan had, maar in deze film perfectioneerde).
Het verhaal wordt na een uur wat overdreven, ze hadden wat mij betreft niet helemaal naar California hoeven gaan met die gladde Paul Simon-producer, maar ach. De grappen worden er niet minder om en dat is wat telt in zijn films. Geweldige scene vind ik als ie met Annie in de keuken staat en bezig gaat met de kreeften.
Apocalypse Now (1979)
Alternatieve titel: Apocalypse Now Redux
Weer zo'n onvermijdelijke mastodont in de filmgeschiedenis. En dat is ie waard. De beste film die Francis Ford Coppola ooit gemaakt heeft, een prachtige vertolking van Martin Sheen, Marlon Brando zit erin, en een van de tofste buitenbeentjes Dennis Hopper is ook aanwezig. Tevens zijn er bijrolletjes van Harrison Ford en Lawrence Fishburne en als dat nog niet was, ook nog eens een hilarische rol voor Robert Duvall. Wat valt er verder nog te zeggen, het is gewoon een groot modern epos over de oorlog in Vietnam. Niet zo persoonlijk als The Deer Hunter, maar desondanks een niet te missen horde voor iedere filmfan!
Atalante, L' (1934)
Alternatieve titel: Le Chaland Qui Passe
Jean Vigo maakte maar 4 films en dit was zijn enige langer dan een uur. Een treurig figuur door zijn vroege, oneerlijke dood en dat is een understatement. Een rebellerende filmmaker ook, voor die tijd was hij zeer anti-establishment en deze film is dan nog zijn meest toegankelijke.
Mij kon het echter niet allemaal even zeer bekoren. Het verhaal is sterk en vaak ontroerend, maar de karakters (en dan vooral de kapitein van de boot) vond ik erg flets en het liefdesverdriet dat de personages voelen wordt niet overgebracht op de kijker. Ik had niet het idee dat ik zat te kijken naar een man die lijdt omdat hij zijn geliefde mist.
Au Hasard Balthazar (1966)
Alternatieve titel: Balthazar
Robert Bresson is een van de meest karakteristieke en invloedrijke regisseurs uit de filmgeschiedenis. Laat ik dat direct vooropstellen. Zijn oeuvre behoort ook tot de meest herkenbare uit de geschiedenis van de cinema. Au Hasard Balthazar wordt door velen gezien als zijn beste film.
Alleen bij dit laatste punt verschil ik radicaal van mening. Mijn ideale Bressonfilm heeft behalve zijn belachelijk minimalistische karakter, toch iets van spanning in zich. Goede voorbeelden zijn A Man Escaped en Pickpocket. Balthazar is voor mij veels te langdradig en het verhaal plus de dialogen zijn eigenlijk slaapverwekkend. De cinematografie van Bresson is zoals altijd geweldig en zeer herkenbaar en dat sleepte me nog enigszins door deze film heen.
Niet zo goed als ik verwacht had, maar nog steeds duurt mijn liefde voor de regisseur Bresson voort.