Meningen
Hier kun je zien welke berichten SPT als persoonlijke mening of recensie heeft gemarkeerd.
All Saints Eve (2015)
Matige low budget dertien-in-een-dozijn horror. Toch is hij (iets) minder slecht dan je op grond van het imdb cijfer zou verwachten, heb wel amateuristischere producties gezien. Toch blijft het vooral een trage film met een plot dat het grootste deel van de tijd niet weet te boeien, weinig overtuigend acteerwerk, en een chronisch gebrek aan datgene waar het bij horror om draait: spanning en sensatie.
Assignment, The (2016)
Alternatieve titel: (Re) Assignment
Helaas. Een goede cast, maar een ridicuul, ongeloofwaardig en vooral heel erg oninteressant plot nekken de film en maken het uitzitten ervan tot een ware straf. Het label actie is de film nauwelijks waardig, het is meer een traag misdaaddrama.
Blood Soaked (2013)
Leuk idee, maar de uitwerking is zo slecht dat de film zelfs het predicaat B-film onwaardig is. De Nazi-meisjes waren wel leuk. Verder helaas een matige low-budget productie die men maar beter overslaat. Niet alleen zijn het plot en het acteerwerk van een abominabel niveau, ook de montage is problematisch. Af en toe had ik de indruk naar een amateur productie te kijken. Het geluid was bijvoorbeeld zodanig afgemixt dat de achtergrondmuziek regelmatig het stemgeluid overstemde. Iets dat je maar zelden ziet. Toch heb ik nog wel slechtere films gezien dus hou het maar bij 2*.
Child 44 (2015)
Helemaal eens met Wendy, mislukte poging tot het maken van een degelijk Hollywood drama. Het plot is op een abstract niveau gewoon dik in orde, en zou ruim voldoende aangrijpingspunten moeten bieden om iets van te maken. Maar de uitwerking schiet tekort, ik vond de film zelfs driekwart van de tijd ronduit saai. En dan die ergerlijke Russische nep-accenten.
Clockwork Orange, A (1971)
Ik begrijp niet waarom deze film zo hoog gewaardeerd word. Ik vond er werkelijk helemaal niets aan, en vond het maar een vreemde film. Vreselijk gedateerd (het gemaakte absurdisme, dom en voorspelbaar plot, oubollige kostuums, felle kleurtjes, irritante stijl van acteren, kinderachtige loopjes, soundtrack waar niets aan is), alles straalt de jaren ’70 uit en dat bedoel ik in negatieve zin. En daarnaast natuurlijk nog de ellenlange trage monologen. Een groot deel van de tijd vond ik de film zelfs ronduit saai.
Schokkend is de film inmiddels ook al totaal niet meer, de morele boodschap vond ik daarbij weinig interessant: ik kan me eigenlijk ook bijna niet voorstellen dat er mensen zijn die door deze film beïnvloedt worden in de zin dat ze moreel gezien anders tegen dingen aankijken.
Ik vrees dat ik niet erg veel waardering kan opbrengen voor dit soort quasi diepzinnige en kunstzinnige films.
Maar ach, smaken verschillen zullen we maar zeggen.
Coherence (2013)
Matige B-film, die vooral wordt genekt door het slecht uitgedachte script. In wezen biedt het uitgangspunt van de film best potentie. Alleen moet het verhaal dan wel zo veel mogelijk consistent zijn met wetenschappelijke inzichten, zodat de situatie waarin de personages zich bevinden tot op zekere hoogte realistisch overkomt en je als kijker wordt meegesleept in een spannende film. Doordat het verhaal van flauwekul aan elkaar hangt is die opzet echter totaal mislukt.
Qua filmwerk/montage, soundtrack, en stijl (een groep mensen die 1,5 uur lang door elkaar heen kakelt) viel het ook nogal tegen.
Cowspiracy: The Sustainability Secret (2014)
Alternatieve titel: Cowspiracy
Ik erger me al jaren over de grote inconsistenties in het milieubeleid, en de mate waarin groene partijen en milieuorganisaties worden gedreven door subjectiviteit. De auto is het symbool geworden van milieuvervuiling, maar zoals deze film ook weer laat zien gaat maar iets meer dan 10% van het energieverbruik naar transport. Doordat daarvan weer 80% samenhangt met commercieel transport, en er ook nog andere vervoersmiddelen zijn, veroorzaakt het autogebruik van huishoudens uiteindelijk slechts 2 à 3% van de totale CO2 uitstoot in Nederland. Terwijl in de auto-industrie door alle belastingen enorme bedragen worden geïnvesteerd in marginale verbeteringen van de efficiëntie, zijn vliegtickets vrijgesteld van BTW (en accijns), en wordt de milieu-verslindende veeteelt zelfs gigantisch gesubsidieerd. Ook in het groene-energiebeleid ontbreekt elke ratio. Toen Hans Werner-Sinn (directeur van een soort Duits CPB) Jürgen Trittin (toen leider van de Duitse groene partij) daarmee een keer confronteerde, en hem vertelde dat dezelfde milieudoelstellingen met veel minder geld konden worden bereikt of met hetzelfde geld vele malen meer voor het milieu kon worden gedaan, antwoordde die laatste dat hij dat wel wist maar dat zijn kiezers nu eenmaal meer zonnepanelen, windmolens en minder auto’s willen. Wat dat betreft was de film dus geen eye-opener voor mij, maar toch vond ik vooral de eerste helft van de film interessant om te zien.
Ik ben al lang tot de conclusie gekomen dat het in de milieudiscussie niet om het milieu gaat. Het gaat vooral om het bevredigen van motieven die voortkomen uit ijdelheid en egocentrisme: mensen werken aan hun imago en zelfbeeld, en willen daarom te pas en te onpas uitstralen het hart op de goede plaats te hebben.
Helaas zit de film vol met wereldverbeteraars van de ergste soort, en vervalt hij bovendien in samenzweringstheorieën, wat hem een puntje kost.
Crawl (2011)
Ik vond het relatief lage tempo en de weinig spraakzame moordenaar de film juist een aparte sfeer geven, die ik wel kon waarderen. Zijn karakter deed me iets denken aan de seriemoordenaar in No Country for Old Men (hoewel de films verder natuurlijk niet te vergelijken zijn), die ook heel rustig en koelbloedig zijn werk doet. Typerend vond ik bijvoorbeeld de manier waarop hij verschillende keren tegen mensen verteld dat de kleur van zijn auto 'Chocolate' is.
Ook de spanningsopbouw vond ik helemaal niet slecht, de film - en dat is gezien het relatief lage tempo op zich al een prestatie - werd in mijn ogen geen moment saai. Mede door een uitgekiende omgang met geluid en stilte weet hij een onheilspellende sfeer neer te zetten.
Tel daarbij op nog een flinke portie zwarte humor en het nodige vrouwelijk schoon, en ik kom op een film die de tijd die hij vult meer dan waard is.
Verder is het enerzijds wel een minpunt dat het verhaal wat te kort schiet in die zin dat de motieven van de moordenaar helemaal niet duidelijk worden, maar anderzijds houden dat soort vragen je als kijker ook weer bezig waarbij het in mijn ogen vaak beter is dat een film vragen onbeantwoord laat dan dat deze worden ingevuld op een manier die eigenlijk niet zo geloofwaardig is.
Dead Man Walking (1995)
Door de bank genomen - er waren nl. wel wat stukken die op mij enigszins langdradig overkwamen - een sterke film. Snap alleen het morele dilemma dat wordt geschetst niet zo. Sommige mensen besluiten om religieuze of ideologische motieven hun tijd en energie te steken in het helpen van mensen die de meest kwaadaardige misdaden hebben begaan. Ik vind de empathie die ze voor deze misdadigers opbrengen geheel misplaatst. Deze energie is beter besteed aan de vele eenzame, zieke, of ongelukkige mensen die niets misdaan hebben en ook zo gebaat zouden zijn met een helpende hand of een vriendelijk woord. Dat in deze misdadigers (soms met enige moeite) ook een goede kant valt te ontdekken is irrelevant. In ieder mens is wel iets goeds te vinden. Het gaat om hun slechte kant, en wat ze daarmee hebben aangericht.
Het moment waarop we een levend wezen doden blijft altijd triest. Of het nu gaat om een oud en ziek dier, om de kip die aan de grill gaat, of om een misdadiger die weerzinwekkende dingen heeft gedaan en nooit meer zal kunnen terugkeren naar de samenleving. Maar we moeten niet vergeten dat de dood pijnloos is, op het moment dat het doodsvonnis wordt voltrokken gaat voor de misdadiger simpelweg het licht uit; hij krijgt niets meer van mee van wat er na zijn dood gebeurd. Nabestaanden en slachtoffers (voor zover die het hebben overleefd) kunnen weer verder, we laten de dader niet kapot van berouw en zelfmedelijden zijn verdere leven nodeloos achter de tralies creperen, en de samenleving kan zijn energie weer in nuttiger dingen steken.
Fair Play (2014)
Alternatieve titel: Eerlijk Spel
Verrassende eerste kennismaking voor mij met de Tsjechische cinema, met een werk dat over de hele linie weet te overtuigen. Sterke rollen van o.a. Judit Bárdos.
Het plot weet verschillende thema's op een geslaagde manier te combineren. Allereerst is er het dilemma van atleten achter het ijzeren gordijn; je lichaam kapot maken met doping of je carrière opgeven. Een ander thema is de vervolging van dissidenten. Daar bovenop speelt het drama van persoonlijke normen die vervagen doordat mensen tegen hun wil worden meegezogen door een immoreel systeem. Ondanks dat de helding van de film haar persoonlijke strijd wint, verliest iedereen het uiteindelijk van het systeem.
Gravy (2015)
Helemaal eens met Richard, ik kon de humor ook niet waarderen, en omdat het komedie element in deze film veel belangrijker is dan de horror viel dat toch tegen. Het plot wist ondanks de originaliteit ook niet te overtuigen, en bovendien was het acteerwerk af en toe ook sub-standaard.
Hell Fire (2015)
Niet onaardige B-horror. Cinematografisch en qua acteerwerk zat het allemaal niet zo goed in elkaar (toch wel zo'n beetje de bodem van wat qua low-budgetproducties op de markt komt), maar het plot, een aantal leuke quotes, en het vrouwelijk schoon maken het toch wel tot een vermakelijke film wat mij betreft.
Julia (2014)
Geweldige revenge film. Dankzij de prima soundtrack, mooi en stijlvol opgenomen (veelal nachtelijke) scene's, en sterk acteerwerk weet de film een mysterieuze en duistere sfeer neer te zetten. Tel daarbij een niet onaardige portie bloederig hak- en breekwerk en het nodige vrouwelijk schoon op, en het het recept voor succes is geboren. Enige minpunt is dat het plot af en toe wat vaag is, maar dat mocht de pret niet drukken.
Night Vision (2011)
Low-budget thriller, met een redelijk origineel verhaal en spanningsopbouw die er voor een productie van dit kaliber mee door kan. Aardig, maar niet meer dan dat.
Paris, Texas (1984)
Wat een saaie film zeg. Niet alleen is hij tenenkrommend traag, het verhaal kon me simpelweg totaal niet boeien. Met de melodramatische telefoonscène aan het eind als dieptepunt. Nee, dit soort drama over relatieperikelen is niets voor mij.
Score, The (2001)
Zeer degelijk acteerwerk van De Niro en Norton, maar wat een tenenkrommend saai script. Of het nu komt door het lage tempo (vooral in de eerste helft, maar bijvoorbeeld ook tijdens de kraak zelf, waar de personages voor elke handeling eindeloos de tijd lijken te nemen) of door het voorspelbare en relatief simplistische plot weet ik niet, maar ik constateer dat er vrijwel geen moment was waarop deze film mij ook maar enigszins wist te boeien of te vermaken. Vandaar dat ik helaas niet verder kom dan een 1,5.
Turist (2014)
Alternatieve titel: Force Majeure
Erg boeiende film. De film lijkt "de mens is laf" als motto te hebben, en schetst de interessante dichotomie die bestaat tussen de gebruikelijke zelfperceptie van mensen ("zelf zouden wij op het moment suprême wel dapper zijn", wat vooral in mannelijke rolpatronen sterk verankerd is) en de minder rooskleurige praktijk. Het is niet voor niets dat veel kapiteins toch als eerste hun schip verlaten, half Duitsland in '39-'45 netjes de orders opvolgde, of regelmatig geen van de omstanders iets doet om een drenkeling of het slachtoffer van een verkrachting te helpen. Deze mensen zijn geen uitzonderingen, maar eerder de regel, en ik denk dat het maar zeer de vraag is of wij (ondergetekende inclusief) zouden doen wat dapper en juist is als de omstandigheden daar zijn. Vandaar ook dat ik denk dat de bus-scène (iedereen stapt uit) juist prima in de film past.
Is laf eigenlijk hetzelfde als egoïstisch? Ik denk van niet. Het handelen van Tomas zou kunnen worden verklaard door egoïsme (als angst niet de drijvende kracht achter zijn handelen was, hij zichzelf best had kunnen aanzetten tot dapper handelen, maar simpelweg besloot dat wegrennen de optimale keuze voor hemzelf zou zijn). Het kan echter ook zo zijn dat hij laf is, en zijn vecht-of-vluchtrespons er altijd een van vluchten is. Ik las een interessant interview met de regisseur, die de termen laf en egoïstisch door elkaar gebruikt. Op dit punt ben ik het niet met hem eens, ik denk dat we te maken hebben met aangeboren instincten die losstaan van egoïsme.
Verder zit de film prima in elkaar, hoewel een aantal onnodig lange scènes inderdaad iets korter hadden gemogen. De film is prachtig geschoten (inclusief mooie natuurbeelden), de sfeer is goed, en ook het acteerwerk is meestal dik in orde.
Victoria (2015)
Quasi-kunstzinnige film die helaas te leiden heeft onder een chronisch gebrek aan inhoud. De eerste helft van de film zit vol met het halfdronken inhoudsloze gebrabbel dat je tijdens uitgaansnachten inderdaad veel tegenkomt, en dat dergelijke nachten tot een dodelijk saaie hel maakt. Daarna wordt het bij vlagen ietwat beter, maar veel scènes duren mij veel te lang. De soundtrack is ook nogal smaakgevoelig, kan me voorstellen dat dit sommigen ligt maar mij zeker niet.
Would You Rather (2012)
Onderhoudende budgetfilm in het horror / thriller genre. Hoewel het verhaal enerzijds iets te weinig uitgewerkt is, en daardoor soms iets geforceerd overkomt (vooral over het hoe en waarom van het spel blijft de kijker in het ongewisse), is aan het 'spel' gedeelte en de morele vragen / keuzes die daarbij spelen best een originele draai gegeven. Verder wordt de kille, sadistische en ietwat claustrofobische sfeer prima neergezet.
Op enkele uitzonderingen na is het acteerwerk van een netaan acceptabel niveau. Ook zijn de karakters en dialogen voldoende interessant. Wel had het allemaal van mij net iets bloederiger gemogen. Het grootste minpunt van de film is wat mij betreft dat het allemaal net iets te braaf blijft, het had allemaal een stuk gruwelijker en bloediger gekunt en dan zouden de horrorfans - waarschijnlijk toch de voornaamste doelgroep van deze film - het allemaal net iets beter gewaardeerd hebben. Ondanks zijn tekortkomingen is hij de tijd echter meer dan waard, er zijn heel wat slechtere films om een zaterdagavond mee te vullen.
Het verbaaast mij dat nog maar zo weinig mensen deze film gezien hebben...