A Clockwork Orange (1971)

Meer mensen die tijdens de film meerdere malen invloeden van de Vietnam-oorlog voelden/zagen?

Best goed.

Gekeken vanwege de naam Kubrick, waar ik eerder deze week 2001 van zag. Van die film was ik best van onder de indruk, en dat was bij deze niet echt. Ondanks de lollige taal en natuurlijk mooie decors. Ook het uit het raam smijten van je camera was leuk bedacht

McDowell zet hier zijn beste rol neer in tijden, vooral omdat hij nu geen interessante rollen meer krijgt aangeboden. De rest hangt er wat slap bij en acteert wel heel overdreven, had iets minder gekund. Daarnaast is het verhaal lollig bedacht.

Eerste deel is vermakelijk, maar erg bruut. Kubrick maakt soms ook erg gewaagde keuzes in zijn scenes. Tweede deel in de gevangenis was voor mij het hardst om naar te kijken, vooral omdat nogal echt overkwam. Derde deel is gedeeltelijk In Your Face maar toch het minst.

Toch wel een echte Kubrick, ook zeer aangeraden onder Kubrick fans.

Heb vanavond de film maar eens gekeken. Malcolm McDowell is perfect gekozen voor de rol van Alex. Zou ook geen andere acteur weten die deze rol zo zou kunnen spelen als Malcolm McDowell. Vond het verhaal redelijk, maar de soundtrack luidruchtig en bombastisch. Gezien dus, maar niet voor een 2e keer.

Ik heb nu a clockwork orange, the shining, full metal jacket en eyes wide shut gezien en dit is tot nu toe mijn favoriete kubrick film. Ja wat kan ik zeggen, Malcolm McDowell is gewoon geweldig in deze film (het acteerwerk is sowieso goed maar McDowell is wel een uitblinker), de muziek is goed en de decors zijn prachtig gemaakt. Verder zit het verhaal heel goed in elkaar. Deze ga ik gegarandeerd nog een paar keer zien.

5,0 sterren

Goed bezig Stan!

A Clockwork Orange carved a path for British cinema | IRVINE WELSH | TIFF 2018 - YouTube

"Irvine Welsh explains why A Clockwork Orange is the quintessential British film.

Irvine Welsh is a Scottish novelist, playwright, and short story writer. He is the author of Trainspotting, which was awarded the Scottish Arts Council Book Award, and eight novels and four books of shorter fiction."

Stanley Kubrick. Het blijft een meesterlijke regisseur.

Maar de meeste credits gaan wat mij betreft naar de auteur van A Clockwork Orange, Anthony Burgess. Man, hoe verzin je zo’n verhaal? Sterker nog, best knap dat hij zo’n boek kon schrijven nadat zijn hoogzwangere vrouw was aangerand door vier gedeserteerde Amerikaanse soldaten waarna het kind overleed.

Malcolm McDowell haalde letterlijk alles uit zijn rol in de film. Mijn mond viel gewoon open. De verhaallijn is briljant. Kubrick is een fenomeen als het gaat om het meeslepen van kijkers in een overtuigende vertelling. Barry Lyndon (1975) is daarbij een uitstekend voorbeeld.

Nog altijd weet ik niet precies wat A Clockwork Orange met mij heeft gedaan. Ik sta helemaal versteld van de film.

A fucking absolute masterpiece.

New trailer for Stanley Kubrick's A Clockwork Orange

A Clockwork Orange review – Kubrick's sensationally scabrous thesis on violence

Vervolg / manuscript gevonden:

The Clockwork Condition (artikel Volkskrant)

Sequel?

https://edition.cnn.com/style/article/a-clockwork-orange-sequel-scli-gbr-intl/index.html?utm_term=link&utm_medium=social&utm_content=2019-04-25T14%3A59%3A04&utm_source=fbCNN&fbclid=IwAR2DVvxi5Dugzm6LVs0qnY03EkiI7gcBFk5rsF2xadEIjz37pgtBMewk22I

Helaas niet wat je hoopt.

Mooi om deze film eens op het grote witte doek te mogen zien.

Subliem.

In de reeks herzieningen na Sicario, is dit de tweede die ik een nieuwe kans wilde geven.

Echter kwam hij niet beter uit de verf dan de eerste keer. Om te beginnen met McDowell zijn personage die uiteraard als een rode draad door de film loopt. De invloed van een hoofdrol in een film moet niet onderschat worden, daar deze rol mijn tenen meermaals deed krommen. Wat een ontzettend irritant en vervelende rol blijft het toch, ook de tweede keer. Ergens draagt dit bij aan het feit dat de film mij niet beklijft, totaal niet zelfs. Ik overdrijf niet wanneer dit, naar mijn idee, een van de irritantste filmrollen allertijden moet zijn.

Naast McDowell worden ook alle bijrollen ontzettend over de top neergezet, ook niet mijn smaak om eerlijk te zijn.

Tja, wat blijft er dan nog over om tot een 3,5 te komen. Wel, het mag gezegd dat de regie van Kubrick niet teleur stelt. Een flink aantal scenes zijn weer met grootse schoonheid weergegeven, of juist extravagant. Te denken valt hierbij aan de melk-salon, of het huis (samen met het echtpaar) waar de verkrachting door McDowell en zijn groep plaats vindt. Ook de muziekkeuze slaat dit maal meer aan, sterk gevonden hoe dit uiteindelijk een sleutelrol in de film vervuld.

In vergelijking met andere Kubricks als The Shining of Full Metal Jacket staat dit mij minder aan. Toch ga ik me binnenkort eveneens wagen aan een herziening van 2001...

Ben benieuwd.

A Clockwork Orange is een film van Stanley Kubrick die op zekere wijze nogal geschiedenis heeft geschreven. Zeker als je het hebt over de persoonlijke gevolgen voor deze man zelf en de wereld om hem heen. Het was voor die tijd niet overal wenselijk om dit te zien en niet iedereen kon er dan ook echt mee omgaan. Niettemin de film zelf is een pareltje. Malcolm McDowell wordt in een klap een van je meest succesvolste acteurs.

i've suffered the tortures of the damned sir...

Een Kubrickiaans werkje van dezelfde stijl, sfeer, dubbel gelaagdheid en intensiteit als Full Metal Jacket, The Shining en 2001 SO. Hoewel minder dan de eerste twee, dan wel weer boeiender dan het ruimteavontuur, blijft Kubrick vooral een regisseur die een bijna onnavolgbare stijl voor de dag legt in zijn films.

A Clockwork Orange, een nagenoeg perfecte verfilming van de bekende roman van Burgess, gaat vliegende van start in al zijn absurditeit, verlopen omgeving en een hilarische knokpartij met Billy Boy. Wat meteen al opvalt is de bijzondere aankleding van mensen maar ook inrichtingen. Neem de aparte beelden in de melkbar maar ook de semi-pornoachtige schilderijen en beelden die her en der aan de muur hangen. Een weinig subtiele boodschap omtrent de dubbelzinnige moraal, toen een heet hangijzer waarschijnlijk, maar nu nog steeds. Tevens het dubbele beeld van de vaak smaakvolle, slimme en welbespraakte Alex die luister naar Beethoven, opera arias kent en andere literatuur, maar toch ook een hang naar het slechte heeft wellicht door het gebrek van een afdoende corrigerende samenleving. Er word verder op aparte wijze gewerkt met zowel klassieke muziek als de voor Kubrick kenmerkende synthesizermuziek en kent de aanloop naar het einde een bijzondere samenloop van dingen met een bijzonder wrang einde tot gevolg.

Nu vind ik het moeilijk in te schatten in wat voor tijdsbeeld Burgess de roman schreef en Kubrick de film maakte. Nu draait de film vooral om de hogere ethiek. Heiligt het doel werkelijk de middelen? En hoe kan een mens een beter mens worden als hij zelf geen keuze meer heeft en gewoonweg fysiek incapabel gemaakt wordt? De hypocrisie is dan uiteindelijk ook niet van de lucht met de zware crimineel Alex die moord een verkrachting op zijn kerfstok heeft maar in het belang van politieke correctheid tot slachtoffer gebombardeerd wordt, en in ere hersteld, kosten nog moeite gespaard en dat de maatschappij gefaald heeft en niemand anders. Overigens nog het gegeven dat Alex na zijn behandeling niet meer van zich af kan bijten, een slachtoffer in het kwadraat, slachtoffers die hij zoveel zelf maakte in die zin. Want een echt slachtoffer is niet in staat voldoende voor zichzelf op te komen. Vreemd genoeg blijkt Alex na al die wandaden zelf toch het grootste slachtoffer van zijn eigen wandaden te zin geworden. Karma wellicht...?

ACO is ondanks zijn leeftijd nog altijd een zeer boeiende film met goed verhaal en zat om over te discussiëren. De film prikkelt, vermaakt, doet lachen, verbaasd en maakt discussie los over rechtsgang, moraal, straf en ethiek. Grappig overigens nog, de sluikreclame van 2001 SO in de platenzaak waar Alex de twee meisjes oppikt.

Ook eens opnieuw bekeken, is en blijft een meesterwerkje van Kubrick.

De film leek 5 uur te duren, meer dan het dubbele van zijn werkelijke speelduur. Normaal gezien zou je dit als negatief beschouwen, maar hier totaal niet. Is het de intensiteit? Het tempo? De veelzijdigheid?

Ik heb nu al verschillende films van Kubrick gezien, en geen enkele liet me onberoerd. Achteraf dat 'what the...'-gevoel. Heb nog geen andere regisseur gekend die dit met me doet. De... suspens, constant 'vreemde' sfeer, de manier van dingen in beeld brengen. Het 'ongemakkelijke'.

Magistrale film. Vijftig jaar oud maar zo... relevant? Hoe omgaan met het leven, met familie en vrienden? Als maatschappij met criminelen, jongeren, ouderen? Met elkaar? Een zeker gevoel van onmacht, zinloosheid en betekenisloosheid druipt ervan af.

Wanneer speelt het zich af? En welk genre moet je hierop plakken? Actie, misdaad, thriller, komedie, drama, horror? Absurdistische bullshit? Essentiële film, mocht je dan toch een canon willen opstellen.

De film voelt aan als een langgerekte sketch, erg Brits, een tikkeltje Monty Python achtig. De aankleding draagt hier ook aan bij, consequent die jaren zeventig vibe met hier en daar prachtige rekwisieten zoals de kunststoffen penis.

De meeste indruk maakt de scene van de behandeling van Alex, om voor de hand liggende redenen en al wat daarna komt spreekt mij meer aan dan de eerste helft van de film.

Al met al een beklijvende film maar eentje die mij persoonlijk minder aanspreekt.

Nee, dit was niks voor mij.

Het middenstuk in de gevangenis en met de 'behandeling' ging op zich nog wel - dat is ook het meest 'normale' deel van de film - maar het einde en het begin daar kan ik gewoon weinig mee. Die absurde stijl, de soms schrale look, het taalgebruik, de wat smerige vreemde gebeurtenissen (heb ik het nog niet eens per se over het geweld en het naakt en zo want dat kan ik wel handelen), ik kan er niks mee. Kan er nog zo veel 'interessante maatschappijkritiek' achter zitten, als het voor mij zo onaangenaam is om te kijken dan houdt het toch op.

Minste film van Kubrick die ik tot nu toe heb gezien. Grappig is wel dat ik hem vaak herken aan sommige interieurshots. De manier waarop hij de camera plaatst in een kamer geeft altijd een beetje hetzelfde creepy sfeertje. Met name natuurlijk in The Shining maar ook in 2001 komt dat terug en in deze film ook.

2,25*

Herkijk na ruim 15 jaar en wat blijkt: aan mijn 4* hoeft niks te worden veranderd. De surrealistische, gestileerde aankleding is een gewaagde stijlkeuze van Kubrick, maar voor zover ik me kan herinneren volgt het in grote lijnen het boekplot. Volgens mij was de slang in het boek zelfs nog een tikkeltje lastiger te ontcijferen, in de film was het prima te volgen.

Het doet allemaal vervreemdend en absurdistisch aan (op een Monty-Pythoneske manier) en het jaren '60/'70 tijdsbeeld is volop zichtbaar, maar als je daardoor heen kijkt (of het zelfs weet te waarderen) dan is het een prima kijkervaring. Sommige scènes waren aan de lange kant, maar Malcolm McDowell met zijn karakteristieke kop maakt het zeer de moeite waard.

Eén van de beste films van Kubrick. Zo om de drie jaar haal ik hem weer eens voor de dag. Deze sfeer heb ik nooit in een andere film gezien, echt uniek.

Dat treurige toekomstbeeld en de manier waarop Alex en zijn bende hierin vertier zoeken ten nadele van anderen is echt intrigerend. De maatschappijkritiek ligt er ook duidelijk bovenop.

Nog steeds de volle mep.

Kubrick's beste volgens mij.

Prachtige hekeling van overheid, politie, media en politiek...eigenlijk maatschappij in zijn geheel. En zeker geen optimistisch vooruitzicht.

Malcolm McDowell zet een onvergetelijke prestatie neer in een film die ge, ondanks enkele onbehaaglijke scènes - die op zich evenwel schitterend filmwerk zijn - nog graag eens opnieuw ziet.

Helaas heb ik deze film nu pas gekeken. De film is wereldberoemd, maar naar mijn idee komt die niet vaak langs op tv of op streamingplatforms, dus heb ik hem op dvd moeten bekijken.

Daarnaast begrijp ik niet hoe deze film zo beroemd is geworden, aangezien het behoorlijk absurdistisch is en het niet echt een mainstreamfilm is. Misschien dat in die tijd dit soort films meer werden gerespecteerd? Dit kan ik niet beoordelen aangezien de film van voor mijn tijd is.

Ik begin bij elke film die ik van Kubrick zie, hem steeds nog meer te waarderen. Ik kan mijn vinger er nog niet op leggen, waarom zijn films zo goed zijn, maar hij neemt de tijd voor zijn shots en kan beeld geweldig combineren met muziek.

Zo!

Uiteraard lang lang geleden al eens gezien, maar nu voor het eerst echt in mij opgenomen. Wat een onwijs sterke film is dit. Dit is volgens mij voor het eerst dat ik een film kijk waarbij het lijkt of ik het boek aan het lezen ben. Natuurlijk, er zijn zoveel films die gebaseerd zijn op en boek en/of een voice over hebben, maar zoals ik het hier heb beleefd is echt ongekend.

Dit kijken is echt een ervaring.

Enige minpunt vond ik die sex scene waarin alles vooruitgespoeld werd ondersteund door Benny Hill muziek. Ik snap wel dat 'normale' sex niet in deze film paste, maar dit was echt even moment dat ik compleet uit de sfeer raakte.

Overigens vraag ik mij hoe de kijkers uit die tijd het beleefden, de retro beelden maakte voor mij de sfeer compleet, maar destijds was dit (weliswaar extreem neergezet in de film) gewoon normaal.

Tenslotte zou ik zweren dat ik een ander einde heb gezien, althans ik dacht dat het eindigde met de sprong uit het raam. . Ik weet niet of dit een andere versie was of dat ik het gewoon heb uitgezet maar de wat daarna kwam was volledig nieuw voor mij.

Al met al echt een pareltje!!

Misschien op een commerciële zender? Die knippen nog wel eens stukken uit films om in hun programmering te passen. Zou wel idioot zijn....

Is goodness something that can be chosen?

Dit is één van die titels aan klassiekers die al jaren op mijn lijstje staat maar die ik al een eeuwigheid voor mij uitschuif om te gaan bekijken. Toen ik A Clockwork Orange op HBO Max voorbij zag komen, besloot ik dan ook om mijn kans te grijpen.

En dat viel gelukkig niet tegen. ik had de zorg dat alles veel te sterk verouderd zou zijn geraakt maar het tijdloze thema houdt het geheel verassend goed overeind. Daarnaast was deze film op sommige fronten zijn tijd zelfs ver vooruit en ogen bepaalde shots ook vandaag nog vrij modern. Natuurlijk is het inkomen maar na een half uur was ik wel gewend dat ik naar een dik 50 jaar oude productie aan het kijken was. Waar ik eerder aan moest wennen was het overacteren en het taalgebruik wat samen voor een theatrale sfeer zorgde die in eerste instantie erg onwennig voor mij was. Daarnaast was er soms ook sprake van haast slapstick achtige elementen. Ik wist niet zo goed wat ik ervan moest vinden. Ook grepen lang niet alle dialogen mij altijd even aan.

Ondanks het voor mij toch behoorlijk hoge instapniveau merkte ik al snel dat ik naar iets bijzonders aan het kijken was. De film heeft een haast magnetiserende aantrekkingskracht en het vage, niet in een hokje te plaatsen sfeertje, is juist ook wat maakt dat ik door wilde blijven kijken. Deze film volledig begrijpen kun je denk ik haast niet in een kijkbeurt. Het zou dan ook zomaar kunnen dat mijn eindbeoordeling bij een eventuele herziening nog zou kunnen stijgen. Welke conclusie ik er voor nu uitgetrokken heb is dat je tot op zekere hoogte kan kiezen wat voor een soort persoon je wilt zijn. De aard van het beestje kan daarbij beïnvloed of gemanipuleerd worden maar bij sommige mensen kan je niet veranderen wie iemand diep van binnen is. De psychopaat blijft een psychopaat.

3,5*

Ja, dat is wat Kubrick hier met opzet doet: jolige muziek, slapstickachtige scenes en dan ultrageweld erbij, waardoor je als kijker een heel wrang, dubbel gevoel krijgt. Waarschijnlijk is het dat gevoel waardoor sommige mensen deze film verschrikkelijk vinden. Maar dat is dus bewust gedaan.

Fraaie film, een mix tussen een absurdistisch verhaal en een beklemmende thriller, met een flinke scheut humor. De plaatjes en de sets zijn wederom om van te smullen. Samen met de voice over toch wel een terugkerend paradepaardje van Kubrick.

Maar helaas speelt zijn vaste manco de film parten. De muziek is namelijk weer veel te bombastisch en dat doet afbreuk aan de statige beelden en de staccato achtige manier van communiceren van de personages. Die schreeuwen bijna om meer subtiliteit als tegengewicht. Bij elkaar ligt het er allemaal wat te dik bovenop.

Dit is Kubrick's ultieme film als regisseur, echt zijn regisseursfilm. Allicht niet zijn meest persoonlijke, niet zijn leukste, niet zijn warmste en zeker niet zijn beste maar dit is wel een film die door allerlei individuele scènes altijd zal beklijven, scènes waarin de stempel van de regisseur echt op staat.

Dan denk ik aan dat eerste shot (na eerst al die helblauw en felrode intro), het tracking shot met de 9e in de muziekwinkel, de versnelde seksscène (wederom met klassieke muziek, Willem Tell ditmaal), aan het begin die schaduwen onder de brug. Deze film beschrijven gaat over de inhoud, maar is ook een opsomming van heel veel losse momenten. Steeds goed, steeds mooi, steeds bijzonder. En eigenlijk vooral in het eerste uur, daarna zakt de film dan ook wel iets in.

Maar goed, in tegenstelling tot veel andere Kubrick-films (zelfs 2001) voelt deze film nogal gedateerd. Zowel visueel als qua psychologie. Ook het acteerwerk, ondanks een energieke McDowell, is niet heel meeslepend, eerder in dienst van het verhaal. Bij 2001 paste dat, in deze Clockwork zag ik liever iets anders.

Jaren terug zag ik de film voor het laatst. Ik twijfelde al wel een tijdje of m'n score niet te hoog was, en ja, dat bleek na de herziening. Om bovengenoemde punten nog steeds vaak een feest om te zien maar verlaagd naar 4,0*.

Moeilijke film om te beoordelen. Inmiddels ruim 50 jaar oud. Het begon sterk en mysterieus, daarna zakte het wat in om vervolgens weer sterk uit de hoek te komen. Bij vlagen bekroop mij een ellendig gevoel, dus dat hebben ze mooi geflikt. Ik houd het op 3,5*. Een goede film maar niet zo goed als het gemiddelde doet geloven.

Toch maar een halve ster erbij want ik merk dat o.a. de soundtrack toch een beetje in mijn hoofd blijft hangen. De (nare) soundtrack die overigens goed weet door te dringen op je.