Fury (2014)

Voor mensen die van tanks houden en de Tweede Wereldoorlog is deze film zeker aan te raden. Je maakt de film vooral mee vanuit een tank, dus je krijgt een goed beeld van hoe een tank erin die tijd van binnen uitzag. Prima film om een keer te kijken.

Het is april 1945 en het 3e bataljon onder leiding van Sergeant Don “Wardaddy” Collier [Brad Pitt] is gedecimeerd tot een handjevolequali overlevenden die zowel fysiek als mentaal uitgeput door de verbitterde strijd tegen de wanhopige Duitsers. Maar de strijd gaat door en dus krijgt Collier de opdracht om met zijn mannen klaar te stomen voor een missie waarmee ze een andere eenheid uit een benarde positie moeten weten te redden. Niet geheel onbegrijpelijk vliegt het testosteron je om de oren in de vorm van mannelijke verbale en fysieke agressie – en in de scènes op het slagveld natuurlijk – maar Pitt ontstijgt zijn weinig sympathieke karakter en het onaangename verhaal. Voer voor verstokte fans van oorlogsactie.

Brute en sterk gemaakte oorlogsfilm, ditmaal vanuit het oog van de vele tanks die tijdens de 2de wereldoorlog streden tegen de vele malen sterkere tanks van de Duitsers. 1 van die tanks is Fury die onder leiding van Don 'Wardaddy' Collier (sterke rol van Brad Pitt) staat, die samen met zijn bemanning Shia LaBeouf, Michael Pena, Jon Bernthal en Logan Lerman vechten tegen de Duitsers. De film verteld hun verhaal tegen het einde van de 2de wereldoorlog, en dit gaat niet zonder slag of stoot want Hitler die radeloos is haalt alles uit de kan trekt om toch te blijven winnen. Het verhaal word mooi verteld en de brute actie is goed gedaan, de grauwe setting is dat ook kortom voor alle liefhebbers een goeie film die geen moment verveeld.

Volgens mij roept hij "On the way!" om aan te geven dat er geschoten gaat worden/is en de herlader aan het werk kan.

Heerlijke spannende oorlogsfilm over een stel mannen in een tank.

Kijk lekker weg

Heerlijke spannende oorlogsfilm over een stel mannen in een tank.

Kijkt lekker weg

Film met een slecht script en teveel budget. De laatste gevechtscenes deden me denken aan cowboyfilms uit de jaren 60 waarin de indianen al neervielen als de held naar ze keek.

Als je haar maar goed zit, zal Brad Pitt gedacht hebben. Want hoe hard de gevechten ook zijn, Pitt heeft een keurig kapsel. Zelfs bij een granaatexplosie. Wel wat schrammetjes, maar zijn haar zit vlekkeloos strak naar achteren gekamd.

De film is er weer één van de onverschrokken Amerikaanse soldaten, die de Duitsers (die blijkbaar allemaal Nazi's zijn) met minimale mankracht te lijf gaan. Flut onderwerp en ongeloofwaardig uitgewerkt.

De metamorfose van Norman is van een niveau die zelfs een Eendagsvlieg niet kan bereiken. Logan Lerman speelt overigens wel goed. Brad Pitt is de heldhaftige leider van een stelletje ruige bolsters blanke pit, en dat speelt hij prima. Sowieso is de Amerikaanse cast dik in orde.

Je krijgt zeker claustrofobische neigingen als je kijkt naar de opnamen kijkt in de tank. Heel goed gefilmd. Ook de tankgevechten zien er goed uit. De kwetsbaarheid van de tanks die als stalen doodskisten rondrijden. Echter het laatste gevecht kan echt niet door de beugel. Maar bij een gevecht van vijf man in een tank tegen een bataljon Duitsers schiet de film uit de bocht.

De film is leuk vermaak.

Arleta

Dat betekent dat er een schot is gelost en de granaat onderweg is naar het doel.

Goede oorlogsfilm. De film is hard en bruut, niet altijd gezellig of aangenaam om naar te kijken. Ook de personages die je volgt zijn niet sympathiek. Dat maakt het soms lastig om je in te leven. Aan de andere kant denk ik wel dat het een redelijk realistisch beeld geeft van hoe WOII vanuit een US tank is beleefd en ik denk dat het bedenkelijke niveau van de US soldaten in de tank ook goed overeenstemt met de werkelijkheid. Vooral in de scene in het gebouw bij de 2 Duitse dames, zie je hoe macht corrumpeert en dat geldt niet alleen voor de 'slechterikken'. De verhalen en beelden daarvan kennen we maar wat goed. Dat wordt akelig realistisch in beeld gebracht.

De ontwikkeling van Norman gaat snel. Ik weet niet of het té snel gaat, want hij maakt de nodige trauma's mee. Ik vond het nog steeds binnen de bandbreedte van wat ik geloofwaardig vond. Naar het einde wordt het misschien wat Hollywood / US over de top. Onze hoofdpersonen waren in het echte leven al allemaal 10x neergeschoten, maar vooruit, dat zie ik door de vingers. De acteurs doen het allemaal erg goed. Camera werk is ook bovengemiddeld: de actie wordt goed en realistisch in beeld gebracht. Daarnaast is er voldoende aandacht voor de 'groepsdynamiek' in de tank en zie je hoe deze verandert gedurende de tijd. Je gaat de karakters wel wat beter begrijpen en ze worden gedurende film menselijker en minder één-dimensionaal (maar voor mij toch niet echt sympathieker).

Al met al een prima oorlogsfilm waarbij je WOII meemaakt vanuit het perspectief van een tank bemanning. 4 sterren.

Vandaag weer bekeken en het is en blijft een indrukwekkende film!

Op het gebied van de "moderne oorlogsfilm" gaan we hierna over naar The Covenant (Film, 2023) , schijnt ook een prima film in het oorlogsgenre te zijn!

We blijven bij onze 4 mooie sterren.

En voor de herkijk met Fury en daarmee een film die ik even vaak keek als goed vond maar met de nodige zwakke punten. Tot deze keer, want tot mijn eigen verbazing zag ik anders dan andere keren naar de film en vond ik de film beter dan eerder, wellicht dat ik voor het eerst echt zag wat Ayer voor ogen had met deze film.

Want hoewel de inleidende tekst de indruk geeft dat men, en met name de tanks, aangeschoten wild was komt het bij tijd en wijlen over alsof de Duitsers niet kunt schieten, neem bv de scène waar de vier tanks in rij op de Duitse linie met twee kanonnen afrijden. Een volgende punt is de tijd die men kennelijk heeft voor de voorbereidingen omtrent de eindslag, Norman heeft weliswaar gerend maar het duurt wel erg lang voordat de vijandelijke troepen er zijn. Tenslotte de eindslag rondom de tank waar het wel uitermate onnozel is hoe 'ervaren' SS troepen zich keer op keer stuk blijven lopen en de tank niet eerder aan een blinde kant aanvallen. Zeg maar gerust dat de eindslag uitermate knullig is vanuit Duits oogpunt en behoorlijk ongeloofwaardig. Vooral het laatst genoemde was toch wel een punt waar ik de film altijd behoorlijk hard op afrekende, tot nu...

Want meer dan ooit maakt Fury indruk met een ongelooflijk sterke sfeer, cinematografisch en qua muziek, dit alles verweven met een uitermate rauwe, harde en realistische sfeer. Was Saving Private Ryan in 1998 een visuele eyeopener, dan is Fury dat wel met terugwerkende kracht omtrent zijn sfeer, de communicatie tussen de mannen en de scheidslijn tussen goed en kwaad. Want waar Spielberg dat nog enigszins kinderlijk afschildert in SPR is de scheidslijn tussen goed en kwaad wel heel erg ver te zoeken in deze Fury, iets dat natuurlijk veel dichter bij de waarheid ligt. De soundtrack van Steven Price is in één woord geweldig te noemen met een uitermate melancholieke terugkeerde melodie tegelijk met het gezang dat heel dreigend is. Ook zeker noemenswaardig de locaties zoals het militair kampement in het begin die een ontzettende vette sfeer uit ademt qua ellende, afgematheid, wroetend door de modder. Ook geweldig is de geluidsmix met bijvoorbeeld geluiden van buiten de tank, het fluiten van de artillerie granaten zal wat overdreven zijn maar dat neem ik voorlief. En dan is er tenslotte nog de actie die next level is, een waar spektakel uiteraard de scène waar de vier tanks in een rij op de Duitse linie afrijden, en andere momenten zoals het schieten met fosfor mogen ook genoemd worden.

Maar toch zijn het de acteurs en de groep karakters met diens chemie die op mij nu de meeste indruk maken. Want wat wordt er goed geacteerd door onder andere Le Boeuf en Bernthal waarvan de laatste toch echt wel een glansrol neerzet met zijn karakter Coon Ass. Treffend de krappe ruimte maar vooral ook de communicatie tussen de mannen, het gefit, het gescheld, maar op sommige momenten vooral ook de stress tussen lader en schutter waarvan de laatste zenuwachtig op een nieuwe granaat zit te wachten. Afstomping, de wrede hardheid van de oorlog en oorlogsmisdaden is wat wij zien, neem bijvoorbeeld het vervelende gedrag ten overstaande van de tweede dames, niet alleen getuigd deze scène van afgestompte normen en waarden maar tegelijk ook van de dualiteit betreffende WarDaddy die harder dan wie dan ook is maar alleen op de juiste momenten. Het verhaal met de dode paarden onderstreept nogmaals wat voor zware rit deze mannen reeds achter de rug hebben, zeg maar gerust dat ze getraumatiseerd zijn. Maar ondanks alle wrevel en gescheld blijkt het toch een hechte en homogene groep maar zelfs noob Norman wordt opgenomen iets dat zich ten volste ontvouwd wanneer mijn trouw aan elkaar blijft in de tank. De eindslag is daarmee dus ook niet realistisch bedoeld maar eerder als situatie om de band tussen de groep mannen te tonen.

Hilarisch trouwens de scène met de piano en de handgranaat, buiten dat is het deze film natuurlijk dood ernst die met recht een brok sfeervolle cinema genoemd kan worden en bij tijd en wijlen behoorlijk intens is met een eindgeneriek die zelfs aan Come and See doet denken. Maar zoals reeds gezegd schat ik de film meer dan ooit op waarde met zijn karakters en sfeer. Een halve ster erbij wat mij betreft.

Sinds lang eens herbekeken. Goede film, zeker in het begin.

Pitt speelt doorgewinterde, doch "menselijk" naar zijn rookie Norman blijvende, sergeant van een tankpeloton. Veel bekende technieken uit andere oorlogsfilms worden hierin gebruikt met de nadruk op operatiestrategiën met tanks. De "combats" worden goed neergezet, het sociaal emotionele stuk is al vaker gedaan. "Battle of the Bulge" 1965, kwam op tijdens het kijken. Interessant: de sterke non-verbale communicatie van Marinca. Heftig: de echte beelden in de aftiteling.