Kis Uykusu (2014)
Genre: Drama
Speelduur: 196 minuten
Alternatieve titel: Winter Sleep
Oorsprong:
Turkije / Duitsland / Frankrijk
Geregisseerd door: Nuri Bilge Ceylan
Met onder meer: Haluk Bilginer, Melisa Sözen en Demet Akbağ
IMDb beoordeling: 8,0 (55.397)
Gesproken taal: Turks en Engels
Releasedatum: 25 september 2014
On Demand:
- Bekijk via NPO Start Plus
- Bekijk via iTunes
- Bekijk via MUBI
- Bekijk via CineMember
- Niet beschikbaar op Netflix
- Niet beschikbaar op Pathé Thuis
- Niet beschikbaar op Videoland
- Niet beschikbaar op Amazon Prime
- Niet beschikbaar op Disney+
- Niet beschikbaar op Google Play
- Niet beschikbaar op meJane
Plot Kis Uykusu
Aydin, een gepensioneerde acteur, baat een klein hotel uit in centraal Anatolië samen met zijn vrouw Nihal, waarvan hij emotioneel afstandelijk is, en zijn zus Necla, die nog steeds last heeft van haar recente echtscheiding. In de winter wordt de steppe bedekt met sneeuw en worden gevoelens van wrok en wrevel aangewakkerd.
Externe links
Video's en trailers
Reviews & comments
Badalamenti
-
- 23124 berichten
- 3447 stemmen
Als er één film is waar ik echt naar uitkijk moet het deze wel zijn
Hopelijk van hetzelfde niveau als Bir Zamanlar Anadolu'da dan mag hij voor mijn part nu al de Palm krijgen......
timmienoelie
-
- 1518 berichten
- 4265 stemmen
Ben wel fan van Ceylan, zeer zeker, maar is deze Palm wel écht verdiend? Is dit wel de (zijn) beste film? Of heeft Ceylan eerder gewonnen omdat hij zich nu eenmaal ondertussen (ook na een aantal prijzen zoals de grand prix voor anatolia) als één van de nieuwe grote auteurs heeft gevestigd? Ergens lijkt me de gouden palm wel heel erg makkelijk dit jaar. Voelt voor mij een beetje fake aan. Of voel ik dat helemaal verkeerd aan en is Winter Sleep wel degelijk het meesterwerk dat een gouden palm hoort te zijn (in een perfecte wereld)? Toch, liever had ik een wat spannendere keuze gezien voor een Dolan of eventueel een Cronenberg of Godard (allemaal veel goede dingen over gelezen). Is allemaal wel heel voorbarig van me om dit denken nog voor ik ook maar één competitiefilm gezien heb, maar ik kan dit enigszins 'oscar-achtig' gevoel bij een voorspelbare en voor de hand liggende keuze maar niet van me afgooien...
Wat vinden de mensen die daadwerkelijk Winter Sleep gezien hebben. Is de palm terecht?
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
En ook dit jaar won, wat mij betreft, opnieuw de sterkste film. (al heb ik Mommy niet gezien)
Maar ik hoop ook van harte dat er een nog mooiere film komt dit jaar dan Winter Sleep Maar in Cannes heb ik er niet een gezien.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Dan nog begrijp ik je scepsis niet.
Al zou het de op-één-na-beste film van het festival of het jaar zijn, dan kan het nog steeds een meesterwerk zijn en hoezo makkelijk - de kwalificatie fake kan ik ook niet plaatsen.
Seamus
-
- 181 berichten
- 405 stemmen
Best wel sterke film al vreesde ik vooraf dat het een lange zit ging worden.
Het was ook best lang, met z'n +3u, maar toch wist de film mij te boeien.
Hier en daar was er een dialoog net iets te geforceerd, te geknutseld, maar algemeen kan ik zeggen: voor wie van dialoogfilms houdt, zeker de moeite deze Winter Sleep.
synec
-
- 752 berichten
- 439 stemmen
Na het fantastische One Upon A Time In Anatolia, de tweede film die ik van Ceylan zie, en het is gewoon weer meer dan raak. Als al zijn films zo zijn, zou hij wel eens één van mijn nieuwe favoriete regisseurs kunnen worden.
Winter Sleep is een ontzettend bijzondere serene film die met zijn prachtige cinematografie, rustig aan onder je vel kruipt. De ware kracht zit hem echter in de personages, die hier stuk voor stuk zo ontzettend goed geschreven zijn, waar je hen zowel op een bepaald moment - haat maar toch empathie voor van kan vinden in een ander. De conflicten zijn ijzersterk, en de innerlijke demonen die rustig aan boven komen bij deze mensen, droegen steeds een onbeschrijfelijke spanning met zich mee. Film was op zijn sterkst als de dialogen epische lengtes kregen, zonder dat ik ooit mijn aandacht erbij verloor, integendeel... Erg absorberend materiaal waar je op een bepaald punt plots oog in oog staat met hun ziel. Een ziel die je niet kan vatten maar toch begrijpt. En plots besef je wat de film je probeert te vertellen...
Winter Sleep heeft me erg ontroerd en is meer dan Palm waardig (Hoewel hij hem toch misschien eerder had moeten krijgen voor Anatolia). Een meesterwerk durf ik deze zeker al noemen.
Naomi Watts
-
- 54554 berichten
- 3155 stemmen
Niet zo sterk als gehoopt maar zeker oerdegelijkheid. Zeer zorgvuldig en gedetailleerd gedesign, de extensieve discussies die voortvloeien in persoonlijke wrijving. Het viel wat tegen door de torenhoge verwachtingen, ook mede door de Palme d'Or winst, maar was net wat minder verfijnd als verwacht. Al is de onderliggende wrijving zeer aangenaam, had het toch net wat meer verfijnder verwacht. Al is het zeker een sfeervolle dromerig drama, die nooit verveeld ondanks zijn flinke speelduur. Herziening valt waarschijnlijk wat hoger uit, desalniettemin mist het net iets te veel 'sophistication' en gelaagdheid.
chiel1971
-
- 620 berichten
- 2009 stemmen
Mooie film, schitterende locatie en plaatjes. Goed acteerwerk en prima dialogen. Wel wat aan de lange kant.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Na het fantastische One Upon A Time In Anatolia, de tweede film die ik van Ceylan zie, en het is gewoon weer meer dan raak. Als al zijn films zo zijn, zou hij wel eens één van mijn nieuwe favoriete regisseurs kunnen worden.
Ik heb deze nog niet gezien. Hoewel alle films wel elementen van elkaar hebben zou ik 'Anatolia' eerder vergelijken met zijn eerste twee films Kasaba en Clouds of May en de andere drie (Uzak, Iklimler en Three Monkeys) dan ook bij elkaar. Die laatste hebben meer een narratief element dat de film (die wel erg steunt op sfeer) draagt. Bij de andere is het voor mijn gevoel andersom. Zoals je zelf beschrijft met de eindeloze dialoogscenes die de inhoud lijken te ontstijgen. Dat past bij Anatolia en Kasaba. Ook wel bij Uzak en zo hoor, maar die zijn ook wel minder 'episch'. Overigens niet minder. Iklimler is wel mijn favoriete Ceylan film. Erg benieuwd naar deze. Ceylan is ook voor mij wel een van de nieuwe helden.
Djek69
-
- 79 berichten
- 0 stemmen
Bilge Ceyclan is 1 van de lievelingen van het arthousegilde onder de critici. En deels is dat terecht; zijn prachtig melancholieke Uzak uit 2002 is bijv. 1 van mijn favoriete films. Maar hij is dermate geliefd dat inmiddels alles wat hij uitbrengt tot meesterwerk wordt bestempeld, waaronder het mi zeer matige Once upon a time in Anatolia van een aantal jaar geleden.
Deze film is een stuk beter dan laatstgenoemde, maar nog altijd geen meesterwerk.
Waar een parel als Uzak heel subtiel was (juist in het weglaten), is deze film te expliciet. En bovendien te risicoloos, omdat het netjes aan alle voorwaarden voldoet waar filmjury's zo van houden. De gouden palm is daarom begrijpelijk, maar ik, als zelfverklaard kritisch kijker wars van elke hype, kom niet verder dan een ruime voldoende.
Richardus
-
- 1801 berichten
- 913 stemmen
Hier en daar was er een dialoog net iets te geforceerd, te geknutseld, maar algemeen kan ik zeggen: voor wie van dialoogfilms houdt, zeker de moeite deze Winter Sleep.
Meestal kies ik m'n films wel zorgvuldig uit naar mijn smaak, maar een opmerking als dit had ik toch vantevoren even moeten oppikken. Want wat vond ik dit een verschrikkelijke film zeg; de eerste film ooit waar ik halverwege (een pauze, jippie!) bij ben weggelopen. Oeverloze geforceerde neuzeldiscussies, die o zo diepzinnig moesten overkomen maar volslagen hol en gezocht op me overkwamen. Wat een nutteloos gekissebis zeg, verschrikkelijk. Dan had ik weer even de hoop dat het alsnog een fílm zou worden, maar daar gingen d'r weer twee zitten ouwenelen... Hier heb je echt geen beeld bij nodig, niks filmisch aan. Een ouwehoer-script voorgelezen door redelijk matige acteurs. Leuke woningen, maar die zijn bekend, net als de omgeving.
Maar goed, zie mijn mening dus maar absoluut niet als objectief want ik heb dus tien keer liever een stille Tarr of Ki-Duk, waar zonder woorden heel veel wordt gezegd, dan dit constante gepraat zonder enige werkelijke inhoud. Alsof je nonstop naar Balkenende luistert, ik werd er gek van, kon er geeneens bij in slaap vallen om de tijd te verdrijven, want dat kwaakte en kwaakte maar door. Traumatisch.
Ik zal dus niet stemmen omdat ik halverwege gelukkig weg mocht.
Basto
-
- 10063 berichten
- 6817 stemmen
Het is jammer dat je de tweede helft van de film gemist hebt, want daarin werd ikzersterk afgerekend met het elitaire gefilosofeer van onze hoofdpersoon.
Dat het acteerwerk en de cinematografie niet top waren, ben ik hardgrondig met je oneens. Maar er zullen er vast meer zijn voor wie deze dialoogfilm geen passend theekopje is. Want het is wel erg veel statisch interieur. En in die zin vond ik zijn vorige, meer road movie, film wel sterker.
Voor deze 4*, voor het krachtige acteerwerk en sterke personages. Film miste helaas een sterke dramatische lijn. Maar dat ligt geloof ik wel in de lijn der bedoeling van de regisseur. Want verandering komt niet op gang in oost Turkije.
wibro
-
- 11590 berichten
- 4098 stemmen
Van deze Gouden Palm winnaar die ik afgelopen avond in Arthouse Lux bekeken heb verwachtte ik aanvankelijk niet veel en dat kwam tot de pauze - dat was na twee uur - ook zonder meer uit. De beelden van Cappadocië waren mooi, het acteerwerk en de cinematografie waren dik in orde, dat dus wel. Echter, na twee uur begon het oeverloze geleuter tussen die Aydin en de zeker niet onaantrekkelijke Nihal mij danig de keel uit te hangen. Ik was in ieder geval blij dat eindelijk de pauze aanbrak. Met veel moeite daarna aan het tweede gedeelte begonnen en daar had ik beslist geen spijt van, want het laatste 1¼ uur ervoer ik als ijzersterk met als hoogtepunt de magistrale scène van de onverwachte ontmoeting tussen Nihal en Ismail, waarbij een envelop met geld centraal stond. Ook het toch enigszins onverwachte einde was bijzonder mooi. In zijn geheel genomen vond ik Winter Sleep ondanks mijn lage verwachtingen dus toch nog een goede film. Ik denk alleen dat je deze film beter niet kan bekijken als je erg moe bent, want de kans is groot dat je in slaap gaat vallen. Een film van 3¼ uur die voornamelijk uit dialogen bestaat vergt nu eenmaal veel van de kijker.
Waardering; gedeelte vóór de pauze 2,5*, gedeelte ná de pauze 4,5*
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Ben wel fan van Ceylan, zeer zeker, maar is deze Palm wel écht verdiend? Is dit wel de (zijn) beste film? Of heeft Ceylan eerder gewonnen omdat hij zich nu eenmaal ondertussen (ook na een aantal prijzen zoals de grand prix voor anatolia) als één van de nieuwe grote auteurs heeft gevestigd? Ergens lijkt me de gouden palm wel heel erg makkelijk dit jaar.
Ik zie dat je jezelf ook al geloochenstraft hebt. Ik vond het een samenballing van het beste uit zijn oeuvre. Een mix van Uzak en Anatolia, maar daar doe ik de film ook mee tekort.
- later meer -
timmienoelie
-
- 1518 berichten
- 4265 stemmen
Inderdaad ja, was zelf totaal blown away door Winter Sleep en neem mijn woorden uiteraard meer dan terug. Al gaat dat hier niet echt en zullen ze tot mijn grote spijt vereeuwigd worden in de moviemeter archieven.
Redlop
-
- 8962 berichten
- 3566 stemmen
Een film van 196 minuten hoeft niet langdradig te zijn, maar helaas is deze het wel. Er had sowieso 70 minuten materiaal aan huis, tuin & keuken geneuzel afgekund. Wat minder intellectueel klinkende teksten en meer visuele metaforen had ook geen kwaad gekund. Het laatste kwartier is sterk maar had meer impact gehad zonder al dat triviale gezeur.
3*
ohkino
-
- 194 berichten
- 533 stemmen
Prachtig, maar idd sommige dialogen duurden net iets te lang, wat wel het gevolg had dat ik de buitenopnamen en de sfeer dan weer erg goed kon waarderen. Overigens vond ik wel mooi aan de film, dat de spanning er (voor mi)j wel in bleef, en de karakters beetje bij beetje werden ingekleurd. Dat 3 mensen de zaal tijdens de voorstelling verlieten is ik toch ook wel vermeldenswaardig. Te moe, of de film te saai?
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Staande ovatie voor dit magnifieke Turkse theater.
Want Kis Uykusu mag dan een (erg mooie) film zijn, het is vooral ook een ode aan het theater, en tegelijkertijd een drama over mensen die een toneelstukje opvoeren voor zichzelf en de wereld, om de leegte van hun vastgelopen levens te maskeren. Ontluisterend en beklemmend, maar bij tijd en wijle ook erg geestig, een genadeloze ontmanteling van menselijke ijdelheid, en de illusies van die mens over zichzelf.
De stijl van het narratief is opvallend in zijn transparantie en uitgesprokenheid, en niet alleen daarmee, maar ook met een aantal zeer sterke personages illustreert Ceylan zeer overtuigend zijn referenties aan Tsjechov, Shakespeare en Dostojewski. Daarmee mag overigens ook duidelijk zijn dat ‘uitgesprokenheid’ hier niet bepaald gelijk staat aan ‘eenduidigheid’; het is hier, net als bij die grote namen, het verschil tussen ‘woord’ en ‘daad’ die het geheel zijn tragische, morele en ook komische gelaagdheid geeft.
En met de centrale figuur Aydin weet Ceylan een werkelijk fabuleus personage te creëren, die zich wat mij betreft kan meten met de karakters die eerdergenoemden in hun tijd in het leven riepen. De contouren van dit monument van blind narcisme worden in de verf gezet in enkele adembenemende woordenwisselingen met achtereenvolgens zuster Necla en vrouw Nihal. Met deze drie personages schetst Ceylan op fraaie wijze een dynamiek van de vergiftiging van menselijke relaties, waarbij ook Necla en Nihal hun ‘blinde vlekken’ hebben (eveneens heel erg sterk uitgespeelde lijnen zijn dat), al is dat haast klein bier vergeleken met Aydin.
De vervlechting van de lotgevallen van deze in de ‘the middle of nowhere’ aangespoelde, ‘Europees’ angehauchte (semi-)intellectuelen met die van de huurdersfamilie - die zwaar in de problemen komt door het formalistische en ongeïnteresseerde ‘beleid’ van huisbaas Aydin - geeft deze film een sociaal-politieke, en zelfs epische dimensie. Het wordt daarmee ook een verhaal over de kloof tussen moderniteit en traditie, en het onbegrip, dan wel totale onverschilligheid van de ‘elite’ voor het ‘volk’, dat aan diens genade is overgeleverd. En ook op deze lijn vinden we weer ijzersterke personages, met name de serviele imam, en zijn verbitterde en vernederde werkloze broer.
De setting in het tegenwoordige Turkije (een land dat inderdaad als geen ander met die kloof te maken heeft) geeft het geheel zijn specifieke smaak en kleur, maar onder die oppervlakte is dit natuurlijk van universele kwaliteit. Aydin hoeft helemaal geen ‘Geschiedenis van het Turkse theater’ meer te schrijven; hij speelt in deze film de hoofdrol daarin, en het is evident dat ‘Turks’ hier synoniem is met ‘menselijk’.
Een ontmaskering van menselijke pretenties, die zelf een beetje... pretentieus is? Misschien, al ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat Ceylan, in bepaalde tendensen en neigingen in het karakter van Aydin, in zekere zin ook zichzelf op de korrel neemt. En de karakteriseringen in deze film zijn ook dermate universeel, dat iedereen die schoen zou kunnen aantrekken... bijvoorbeeld mensen die de neiging hebben om amateuristische, ietwat pompeuze, en te lange filmbeschouwingen te schrijven die door anderhalve man en een paardekop gelezen zullen worden .
Toegegeven, vooral voor een wat ‘literair’ ingestelde, altijd associatief naar onderliggende structuren en een ‘verhaal’ zoekende filmkijker als ik, is dit een waar feest; en misschien dat meer ‘filmisch’ aangelegde liefhebbers hier minder enthousiast over zijn. Want hoewel Ceylan hier zeer adequaat – met relatief spaarzame buitenshots en veel ‘binnen’-scènes, met oog voor detail en prachtige belichting en kadrering, een passende winterse sfeer in barre omstandigheden weet te creëren, is het filmische hier naar mijn gevoel vooral ter ondersteuning van het narratief.
En misschien kan het vele ‘gepraat’ als ‘oeverloos’ worden gezien. Maar dat is het naar mijn mening zeker niet: we hebben hier te maken met zeer scherp opgebouwde teksten, waarbij geen woord teveel is, en die woorden ook allemaal op hun goede plek staan. Waarbij ik dan tenslotte ook nog wil benadrukken dat men niets van Tsjechow, Shakespeare of wie dan ook hoeft te weten om hier toch ten volle van te kunnen genieten.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
- later meer -
Deze stond nog open.
Nu de naam toch gevallen is kan ik er gelijk wel op inhaken. Vreemd overigens dat je de link met theater maakt, want literatuur was mijn eerste ingeving. En je noemt Dostojevskiy. Nu ik ergens halverwege in Oblomov ben (weliswaar geen Dostojevskiy, maar onmiskenbaar in dezelfde uitwijdende stijl) treft het me weer. Die eindeloze, op het oog nietszeggende (en toegegeven: ze zijn voor de buitenstaander feitelijk ook nietszeggend) dialogen heb ik met een enorme aandacht gevolgd. Geen zin, nee zelfs geen woord is teveel. En juist door die dichtheid en de lengte betaald het gevoel zich uiteindelijk uit. Ondanks dat je zou kunnen zeggen dat de katalysatoren die Ceylan gebruikt in vergelijking met de dialogen makkelijk zijn (de toeristen, het landschap, het weer, de confrontaties met de huurder).
Ik noemde het een samenballing van Ceyans oeuvre, omdat naast de situatie in een land, de situatie in een relatie nu ook de situatie van de mens geheel uitgewerkt naar voren komt. En tevens schaart Ceylan zich ergens in een (geografisch) centrum tussen Tarkovskiy Angelopolous en Tarr.
Mug
-
- 13981 berichten
- 5969 stemmen
Vreemd overigens dat je de link met theater maakt, want literatuur was mijn eerste ingeving. En je noemt Dostojevskiy.
Ceylan noemt de namen zelf op de aftiteling overigens met als vierde naam Ibsen (als ik het me goed herinner...). Shakespeare, Tsjechov en Ibsen zijn grote namen in de theaterwereld. Ik legde ook meer de link naar theater...
edit: de vierde naam is Voltaire. Waarmee mijn betoogje zich enigszins schraler voordoet. Maar goed, de kamer van onze hoofdrolspeler hangt boordevol verwijzingen naar theater, veelal Griekse tragedies. Om nog maar te zwijgen over het Commedia dell'Arte masker, waar hij achter verschuilt.
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
OK, dat heb ik niet gezien. Ik had zelf heel erg de link met Gontsjarov, Dostojevskiy en zo - tijdens het kijken. Toen had ik de aftiteling nog niet gezien. Ik zal niet ontkennen dat dat theater namen zijn . Ik heb naar de dialogen geluisterd alsof ik een boek las (je moest natuurlijk ook de ondertitels lezen). De duo's met zus en vrouw waren zeker theater achtige settings. Maar gevoelsmatig niet mijn eerste ingeving.
En omdat we het hier toch over film hebben... Voor mij de beste scène: die waarin Aydin samen met zijn zus en vrouw aan tafel zit en de chauffeur binnenkomt, omdat de huurder er met zijn zoon is. Hoe dat filmisch is opgebouwd en hoe er werd gesneden (zover ik dat kan beoordelen) vond ik grote cinema. Ik denk dat er maar weinigen zijn die tijdens een trigger in de ontwikkeling van die conversatie de focus (opvolgende shot) leggen op Nihal (zoals Ceylan doet). Veel betekenend, ook als je het latere verloop ziet.
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
Ik heb ‘mijn’ Tsjechovs niet meer heel helder voor de geest, maar ik las wel ergens dat deze film deels geïnspireerd was op enkele verhalen van Tsjechov. Shakespeare is inderdaad af en toe expliciet ‘aanwezig’, en tja, onze held is natuurlijk (ex-)acteur, en werkt aan een ‘Geschiedenis van het Turkse theater’...
Dostojevskiaans (overigens so wie so christelijk) is misschien het idee van zus Necla over dat je het kwaad dat je wordt aangedaan, niet moet weerstaan, en je je ‘vijand’ juist tegemoet zou moeten komen... (‘De Idioot’, misschien, onder meer?), kennelijk ingegeven door spijt over haar scheiding, en de hoop dat haar ‘vijand’ zijn foute daden zal inzien.
Grappig is dan natuurlijk dat Necla na de ‘vijandige’ reacties van Aydin en Nihal (ze vinden de gedachte compleet belachelijk) voluit in de tegenaanval gaat... deze mensen kunnen in het algemeen elkaar heel goed vertellen wat ze fout doen... wat de onderlinge sfeer er niet beter op maakt.
En Voltaire? 't Zou kunnen dat Aydin hem citeert in een van zijn stukjes voor het plaatselijke sufferdje, en dat een ‘voltaireaanse’ houding niet bepaald bevorderlijk is voor het dichten van de kloof tussen ‘modern’ en ‘traditioneel’ Turkije...
Mochizuki Rokuro
-
- 18917 berichten
- 14712 stemmen
Het gaat me er ook om dat ik de dichtheid van de dialogen vergelijkbaar vind met de dichtheid van de Russische literatuur. Hier wordt er maar gesproken en gediscussieerd, vergelijkbaar met de beschrijving van 150 pagina's van iemand die op bed ligt en zich maar niet wil aankleden (en duizenden zijpaadjes).
Maar ik begrijp je referenties wel. Zie ik nu ook wel, maar toen voelde het nog niet zo.
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
O, maar die 'literatuur'-associatie snijdt natuurlijk net zo goed hout. 'Verhalen' van Tsjechov, tenslotte. Hij was misschien wel meer van de literatuur dan van het toneel...
En de connectie met de Russische romans, en met de (laat-)negentiende eeuwse sfeer van sociale tegenstellingen en stagnatie, lijkt me ook niet bepaald vergezocht.
Ferdydurke
-
- 1353 berichten
- 854 stemmen
'Russische' lamlendigheid? Met veel aplomb voor 'dringende zaken' vertrekken naar het verre Istanboel (vrouw blij dat je opgehoepeld bent), een kilometer verderop stranden in een filosofische zuippartij, en de volgende dag terugkeren met een dood konijn en een romantische (innerlijke) klets-monoloog. Dat konijn is een mus...
The One Ring
-
- 29974 berichten
- 4109 stemmen
Lange dialogen. Dat vat Winter Sleep aardig samen, al doet het tekort aan de wonderschone setting waarin Ceylan zijn film plaatst. Er wordt opvallend weinig over gesproken hier, maar in Once Upon a Time in Anatolia viel het me al op da Ceylan enorm mooie beelden kan maken van op zichzelf bijzondere locaties. Hier maakt hij het zich ogenschijnlijk al wat makkelijk door voor een wel erg schilderachtige plaats uit te kiezen, een hotel dat zich bevind middenin enkele schitterende rotspartijen. Zowel desolaat als bloedmooi. Misschien een metafoor die Ceylan graag toepast op zijn eigen film? Hoe dan ook, voor het grootste deel speelt het verhaal zich binnen af, maar de rotsen vormen de wanden van de interieurs en daarnaast is Ceylan nooit te beroerd om met weinig belichting zijn dialogen van wat sfeer te voorzien. De inspiratie is misschien het theater, maar film is nog altijd duidelijk het medium.
Wat overigens niet wegneemt dat je hier echt naar een heuse praatfilm zit te kijken. Natuurlijk verplaatst de actie zich met enige regelmaat naar buiten, vooral voor wat meer symbolische momenten (Aydin in de rotsen, een jachttocht). Niettemin, de dialogen vormen de hoofdmoot. Het voordeel is dat ik heel erg hou van films waarin mooi gesproken wordt en deze dialogen zijn van hoog niveau. Jammer dat ik de oorspronkelijke taal niet spreek, vind ik bij praatfilms altijd iets extra's toevoegen. Wat Ceylan hier vooral doet is de hoofdpersonen hun levensvisie uit laten leggen en er iemand fel tegen in laten gaan, totdat zo goed als ieders perceptie gebroken is (Ceylan kiest geen kant). Het draait uiteindelijk om hoe leden van de elite de wereld met grootse, vaak moralistische concepten benaderen, maar stiekem eigenlijk nooit verder dan zichzelf komen, hoe graag ze ook anders willen.
Boeiende stof, maar eerlijkheid gebied me te zeggen dat zelfs mijn voorliefde voor goede dialogen dit misschien wat te veel van het goede vond. Een gesprek hier kan makkelijk een kwartier lang over hetzelfde doorgaan, eigenlijk altijd lang nadat het punt van de scène al lang duidelijk is. Vaak gaat het door in cirkeltjes, waarin twee personages niet zozeer langs, maar meer om elkaar heen praten, al is het maar omdat ieder argument makkelijk weerlegbaar blijkt. Op zich uniek, want dit is iets wat vaak gebeurt in discussies, maar zelden tot nooit in films terug keert. Helaas vond ik het ook vaak gaan slepen en vroeg ik me af of een wat puntigere film van, zeg, twee en een half uur niet wat krachtiger was geweest. Ceylan had materiaal voor meer dan vier uur overigens en beweerd dat het moeite heeft gekost dit in te korten. Dat zie ik anders, maar het is ook zeer een kwestie van smaak hier vermoed ik, want niets is echt slecht. Het faalde alleen om mijn volle interesse te behouden tijdens de complete speelduur.
3,5*
Het laatste nieuws
Rebel Wilson doet boekje open over wangedrag 'Borat'-acteur Sacha Baron Cohen, Austin Butler speelt alcoholverslaafde oud-honkballer | MovieMeter Recap
'Red Oaks' op Prime Video snijdt serieuze onderwerpen aan met veel humor: 'Dit verdient een cultstatus'
Welke films worden vanavond uitgezonden op televisie?
Eerste trailer uitgebracht van nieuw seizoen 'Mayor of Kingstown' met Jeremy Renner die is teruggekeerd na zijn heftige ongeluk
Bekijk ook
Pardon
Komedie, 2005
11 reacties
Vozvrashchenie
Drama / Mystery, 2003
553 reacties
Relatos Salvajes
Komedie / Thriller, 2014
153 reacties
Werk ohne Autor
Drama / Thriller, 2018
74 reacties
Eskiya
Drama, 1996
39 reacties
I, Daniel Blake
Drama, 2016
142 reacties
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes | Publishing Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes | Publishing Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API
© 2024 MovieMeter B.V.