• 14.122 nieuwsartikelen
  • 172.331 films
  • 11.534 series
  • 32.686 seizoenen
  • 636.058 acteurs
  • 197.407 gebruikers
  • 9.248.795 stemmen
Avatar
 
banner banner

Midnight Cowboy (1969)

Drama | 113 minuten
3,70 1.033 stemmen

Genre: Drama

Speelduur: 113 minuten

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: John Schlesinger

Met onder meer: Jon Voight, Dustin Hoffman en Sylvia Miles

IMDb beoordeling: 7,8 (127.038)

Gesproken taal: Engels en Italiaans

Releasedatum: 20 november 1969

  • On Demand:

  • Amazon Prime Bekijk via Amazon Prime
  • Netflix Niet beschikbaar op Netflix
  • Pathé thuis Niet beschikbaar op Pathé Thuis
  • Videoland Niet beschikbaar op Videoland
  • Disney+ Niet beschikbaar op Disney+
  • Google Play Niet beschikbaar op Google Play
  • meJane Niet beschikbaar op meJane

Plot Midnight Cowboy

"For those who have never seen it and those who have never forgotten it."

Joe Buck een knappe, naïef-charmante cowboy uit Texas, die ervan overtuigd is dat hij de redding is van naar liefde hongerende vrouwen in New York, komt naar de Big Apple om rijkdom te vinden. Echter de enige rijkdom die hij vindt is de vriendschap met Ratso Rizzo, een verlopen oplichter met grote dromen. In het leven aan de haveloze zelfkant van de maatschappij krijgen deze paria's een onwaarschijnlijke band die verder reikt dan hun verscheurde dromen en hun plannen om snel rijk te worden.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van notsub

notsub

  • 1421 berichten
  • 1406 stemmen

Zodra Dustin Hoffman zijn intrede deed werd de film een stuk leuker. Daarvoor zit je te kijken naar een cowboy met een misplaatst zelfbeeld, die denkt snel te kunnen scoren als gigolo in New York. Dat pakt natuurlijk toch wat anders uit, maar echt interessant is dat niet. Het is de ingewikkelde relatie van de blonde cowboy met Ratso Rizzo die de film een boost geeft. Het tweede deel van de film was daarmee een stuk beter. Het blijft jammer dat de rol van Jon Voight me wat tegenstond, verder is het een prima film.


avatar van De filosoof

De filosoof

  • 2290 berichten
  • 1557 stemmen

Heerlijke film over hoe een jongeman een droom najaagt (en/of van iets weg vlucht) maar daarin faalt. De film heeft heerlijke dialoogjes en een zekere Oliver Twist-vibe omdat de jongeman zonder connecties of inkomen aan de onderkant van de samenleving terecht komt en een vriendschap ontwikkelt met een kreupele zwendelaar. Maar dan wel een psychedelische Oliver Twist want de film is een fraai tijdsbeeld van eind jaren ’60, zowel qua het stadsleven als qua stijl van de film. Al met al weet de film heel goed de vervreemding te vangen, die je zelf ook ervaart als je op vakantie bent wanneer je in een nieuwe, onbekende omgeving je weg moet zien te vinden (hetgeen de film herkenbaar maakt), en die in de film ook optreedt door de soms omgekeerde wereld die een plattelandsjongen in de stad vindt (zoals de onverschilligheid en dat de comboy er geen macho- maar een homo-beeld vormt). In alle aspecten een mooie en geslaagde film.


avatar van wizard of midian

wizard of midian

  • 160 berichten
  • 146 stemmen

Sfeervolle film over New York in de vroege jaren 70.

Het lijkt me een beetje dat ze zo'n films begonnen te maken om ervoor te zorgen dat mensen stoppen met naar die grote steden te komen en daar hun geluk te zoeken maar vaak in armoede toestanden terecht komen.


ik heb de film met een ster verhoogd, vaak moeten denken aan de film en hij is wel bovengemiddeld.

Dus 4 sterren


avatar van ZAP!

ZAP!

  • 5404 berichten
  • 3601 stemmen

Schlesinger.


avatar van shrink

shrink

  • 2102 berichten
  • 2357 stemmen

Ik vond het maar een matig filmpje. Vooral Dustin Hoffman vond ik niks aan.


avatar van schnoetsz

schnoetsz

  • 206 berichten
  • 1437 stemmen

notsub schreef:

Zodra Dustin Hoffman zijn intrede deed werd de film een stuk leuker. Daarvoor zit je te kijken naar een cowboy met een misplaatst zelfbeeld, die denkt snel te kunnen scoren als gigolo in New York. Dat pakt natuurlijk toch wat anders uit, maar echt interessant is dat niet. Het is de ingewikkelde relatie van de blonde cowboy met Ratso Rizzo die de film een boost geeft. Het tweede deel van de film was daarmee een stuk beter. Het blijft jammer dat de rol van Jon Voight me wat tegenstond, verder is het een prima film.

Zo slecht gekeken?


avatar van ZAP!

ZAP!

  • 5404 berichten
  • 3601 stemmen

shrink schreef:

Ik vond het maar een matig filmpje. Vooral Dustin Hoffman vond ik niks aan.

Maar jij bent ook wel heel vaak een beetje tegendraads, niet?


avatar van pjmj

pjmj

  • 300 berichten
  • 282 stemmen

De uitmuntende acteerprestaties en de langzame, secuur opgebouwde scenes plus bijbehorende sfeervolle vaak melancholieke soundtrack zorgden bij mij voor een diep gevoel van medeleven met Joe Buck en Rasto Rizzo. Ik zat volop mee te hopen dat zij samen het geluk zouden vinden waarop zij zo vurig hoopten. Aan het einde rolden er tranen over mijn wangen... De film heeft een blijvend diepe indruk bij me achtergelaten en elke keer wanneer ik de song "Everybody's Talkin' " van Harry Nillsson nog eens op de radio voorbij hoor komen, denk ik aan de slotscene van "Midnight Cowboy" en voel ik mijn ogen licht vochtig worden. Dit was wat mij betreft geen film, maar een regelrechte belevenis waarbij ik getuige was van oprechte vriendschap tussen twee mensen. Het haarscherpe beeld en kristalheldere geluid van de Criterion blu-ray (https://www.criterion.com/films/29369-midnight-cowboy) gaven me het gevoel er "live" bij te zijn en verhoogden mijn emotie.


avatar van scorsese

scorsese

  • 12747 berichten
  • 10776 stemmen

Uitstekende film over een man uit Texas die zijn geluk gaat beproeven in New York. Deze klassieker is inmiddels ook een mooi tijdsdocument te noemen. De vriendschap tussen de twee mannen staat centraal hier. Jon Voight doet het goed in de titelrol, maar het is Dustin Hoffman die de scenes weet te stelen. Een fijne soundtrack en ook fijn gemonteerd (zoals de flashbacks).


avatar van gizzegiz

gizzegiz

  • 400 berichten
  • 2811 stemmen

Lang geleden dat ik nog zo'n ongelooflijk schone film zag over vriendschap! En over hoe bitter de zelfkant van het leven kan zijn. Prent van '69, maar zijn tijd ver vooruit, want dat merkt ge nergens aan. En dan de twee pracht acteurs: Voight en Hoffman: voor mij zeker de volle 5 sterren verdiend!


avatar van MOVIEMAZZTER

MOVIEMAZZTER

  • 518 berichten
  • 516 stemmen

film die ik nog niet eerder gezien had (en na The Graduate de 2e met Dustin Hoffman in korte tijd) en die uitstekend is bevallen. In mijn ogen beter dan The Graduate (kwestie van smaak). Film kijkt heerlijk weg in een prettig tempo. De heren Voight en Hoffman hadden er duidelijk zin in en acteren op hun top. Tragi-comedy over vriendschap en overleven in een asfalt jungle. De film ademt een heerlijke sfeer uit en de muziek van Nilsson en Toots Thielemans past uitstekend bij de melancholiek.


avatar van stefan dias

stefan dias

  • 2435 berichten
  • 1417 stemmen

Herzien na jaren geleden en wat een frisse, prettige verrassing toch.

Wat ik had onthouden: de naargeestige armoede in de zelfkant van een ook al niet zo florissant New York.

Vergeten en terug ontdekt: het tijdsbeeld en vooral het overvloedig gebruik van groteske portretten van figuranten. Mensen die zomaar in de bus zitten te staren op zijn tocht naar New York, en de mensen op straat en in de metro. Ook die rare achtervolging, gemonteerd alsof het een nare droom is, met flarden beeld, impressies… allemaal heel intuïtief. Er zit ook best wel wat humor in.

Slotsom: ik probeer me een film voor de geest te halen die hier mee te vergelijken is, maar ik kan me begot niet indenken welke film dat dan zou moeten zijn. Rationeel misschien Taxi Driver en Requiem for a dream, maar da's eerder rationeel dan emotioneel. Vrij unieke film toch. Film met een smoel.


avatar van Vidi well

Vidi well

  • 525 berichten
  • 670 stemmen

Als jongen van een jaar of 12 zag ik deze film lang geleden. En nog altijd kan ik me bepaalde scenes herinneren. Vooral het naïeve gedrag van Joe vond ik toen al typisch. Hoe hij niet betaald krijgt van de rijke dame bijvoorbeeld. Andere onderwerpen gingen echter langs mij heen destijds, die na herziening afgelopen week veel beter binnen kwamen.

Zo is er de drugsroes op het artistieke feest, iets waar ik als kind geen weet van had. Mooi dat de film ook deze kant van New York weet neer te zetten, naast de vervallen hotels en smoezelige bioscopen. Het doet sterk denken aan Andy Warhols Factory, met alle bijzondere figuren en de obsessie met de camera.

De homoseksuele ondertoon ontging mij volledig destijds, hoewel die toch erg prominent aanwezig is. De film lijkt dat ook vooral over vragen omtrent mannelijkheid te gaan, en het beeld van de mythische macho cowboy te ontkrachten. Joe heeft zijn cowboy persona gebaseerd op mannen uit zijn jeugd en op filmsterren, maar ontdekt dat in de stad zijn outfit vooral als camp en gay wordt gezien. Dat hij in de eindscene andere kleren koopt geeft aan dat hij eindelijk kan breken met zijn traumatische jeugd en zijn verstoorde beeld omtrent mannelijkheid overwonnen heeft.

Ratzo is een fantastisch karakter naast onze naïeve held. Een cynische man, getekend door het leven in de grote stad, die probeer om zijn miserabele leven nog iets van betekenis te geven door Joe op zijn eigen vreemde manier te helpen. De merkwaardige vriendschap die ontstaat voelt realistisch, want deze twee mannen hebben alleen elkaar, ook al willen ze dat misschien liever niet toegeven.

Midnight Cowboy geeft een mooi tijdsbeeld van New York in de jaren 60, en is bijzonder mooi gefilmd. Het verhaal is aangrijpend en sterk gespeeld en daarom met recht een klassieker.

4,5*


avatar van K. V.

K. V.

  • 4278 berichten
  • 3706 stemmen

Deze was onlangs op tv en eens meegepikt. 2 topacteurs in dit mooie drama. Ondanks dat deze film al een aantal jaren oud is, was deze gelukkig niet te gedateerd. De muziek is nog bekend en de moeite.

De film deed me niet direct een belletje rinkelen, maar vond hem toch de moeite om gezien te hebben.


avatar van speelruimte

speelruimte

  • 96 berichten
  • 6 stemmen

wizard of midian schreef:

Sfeervolle film over New York in de vroege jaren 70.

Het lijkt me een beetje dat ze zo'n films begonnen te maken om ervoor te zorgen dat mensen stoppen met naar die grote steden te komen en daar hun geluk te zoeken maar vaak in armoede toestanden terecht komen.

De film is uit 1969, niet vroege jaren 70. Scenario gebaseerd op roman uit 1965.

De film bracht veel teweeg in de VS: 'iedereen' had het erover, de soundtrack werd een hit.


avatar van speelruimte

speelruimte

  • 96 berichten
  • 6 stemmen

Flavio schreef:

Ik zie Joe niet zozeer als een optimist die het niet redt in een grauwe stad, maar als een naieve klaploper die als een groot kind naar de wereld kijkt.

Een kind kan geen klaploper zijn, daarvoor is berekening nodig, een kind, zeker een naïef kind, kan niet berekend zijn.


avatar van atropine

atropine

  • 291 berichten
  • 192 stemmen

Midnight cowboy is een fijne film die de wereld door de ogen van een zwakbegaafde jongeman schetst, die het denkt te gaan maken als gigolo in New York. John Voight speelt dit personage Joe Buck op een geloofwaardige manier, samen met de geestelijke beperkingen geeft hij Joe een warm en vriendelijk karakter mee. Dustin Hofman is in zijn rol als oplichter Rico af en toe iets wat over de top. De twee mannen ontwikkelen een diepe band met elkaar, en dat is dan ook de kracht van de film. Het tragikomische effect wordt vooral veroorzaakt door het visuele spel: de naieve gezichtsuitdrukking van Joe Buck en de meelijwekkende oogopslag van Rico.