Il Fiore delle Mille e Una Notte (1974)

Wat ik me ervan herinner is dat het een maakwerkje was, zoals ook de Canterbury Tales. Pikante verhaaltjes in een kleurrijke setting - daar kon Pasolini altijd wel geld voor krijgen.
Pasolini zonder angel dus, zonder dwarsige onaangepastheid.

Sterke film toch wel van Pasolini, dit laatste deel van de Trilogy of Life.

Een interessante inhoud, vol rijke verhalen en verhalen in verhalen, die handelen over slaven, verraad, liefde en het bedrijven daarvan, demonen en andere zaken.
Fraaie locaties en settings (de film is geschoten in Jemen, Ethiopië, Iran en Nepal) en de mysterieuze verhalen zorgen tezamen voor een sensuele filmervaring, die (in tegenstelling tot de andere twee delen van de serie) de kracht van films als Medea en Edipo Re benaderd.

Arabian Nights is de beste film van het drieluik en een stuk serieuzer en volwassener dan Il Decameron en vooral The Canterbury Tales, de minste film van Pasolini. De flauwe humor uit deze twee films is grotendeels verdwenen en de Pasolini van zijn oudere films komt weer wat bovendrijven.

Niet de beste film van Pasolini (dat zijn Mamma Roma en Il Vangelo Secondo Matteo), maar zeker het bekijken waard.

Film heeft me niet geboeid; vond 'm saai en vervelend met dat gegiechel. Maar misschien heb ik 'm wel niet begrepen.

Mijn eerste Pasolini. Wat moet ik hiervan denken? Een prachtig decor als excuus voor softporno? Op een gegeven moment kreeg ik wel wat genoeg van al die penissen in beeld!

Maar de Oriëntaals sfeer is wel schitterend visueel vormgegeven in deze film. Hoe is het Pasolini gelukt om op dit soort locaties zo’n soort film te draaien?? Een prestatie op zich!

Sowieso vraag ik me af of tegenwoordig nog dit soort film gemaakt kunnen worden? De filmwereld van nu lijkt me preutser dan toen, of heb ik het mis?

Voor deze bijzondere en curieuze film 3,5 sterren.

Op zich een sterke film, maar de slavin vond ik een vreselijk slecht personage. Matig geacteerd, haar grappen kwamen niet over en irritant gegiechel.

Verder sluit ik me aan bij de meningen hierboven.

Redelijk boeiende duizend-en-één-nacht-achtige verhalen in een mooi vormgegeven jasje. De jasjes van de acteurs gaan echter vaak uit, wat mij aan het begin deed vrezen voor Salo-achtige taferelen. Gelukkig weet Pasolini zich hier in te houden. Met de vaak door beeld slingerende geslachtsdelen had ik geen problemen. Het went wel. Juich het alleen maar toe dat je destijds nog op zo'n manier een high-budget film kon maken. Zie ik nu niet zo snel gebeuren.

De film had van mij wel iets korter gemogen. Alle verhaaltjes wisten te boeien, hoewel de één iets meer dan de ander, maar na zo'n anderhalf uur begon het voor mij toch een beetje een sleur te worden. Op enkele lelijke special effects na (de zinkende berg, de boot met houten poppetjes en de geprojecteerde leeuw aan het eind) is de film visueel zeer geslaagd. Vooral de locaties zijn erg mooi. Ook de kostuums zijn vaak erg fantasierijk. De scène die op de poster hierboven staat afgebeeld, waarin een pijl met een penis eraan bevestigd op de vrouw haar geslachtsdeel wordt afgevuurd, was trouwens heerlijk absurd.

De moeite waard om te kijken dus, vooral omdat Arabian Nights een redelijk unieke film genoemd kan worden. Pasolini's een-na-laatste werk blijft echter uitgesloten van een hoge beoordeling, omdat de verhalen tezamen niet pakkend genoeg zijn om de gehele speelduur te boeien.

Beoordeel hem eigenlijk precies hetzelfde als de andere delen uit Pier Paolo Pasolini's trilogy of life. Stuk voor stuk geen meesterwerken maar wel ronduit goed omdat ze een constant uniek karakter hebben en in mijn ogen een waardevolle trilogie vormen. Il Fiore delle Mille e Una Notte is een prima afsluiter. De film is haar voorgangers qua techniek duidelijk de baas. De film ziet er proffesioneler uit en de acteermotivatie komt wat minder uit de lucht vallen. Nadeel vind ik eigenlijk dat er een rode draad is. Dat ben ik niet van deze reeks gewend en ik vind het een beetje misplaatste redegeving. Vooral omdat Pasolini bij Il Racconti di Canterburi opende met de tekst dat deze films puur zijn gemaakt voor de smaak van het vertellen. Vond dat stiekem wel een lekker motief.

Als PPP deze film nu zou proberen maken zou hij of op locatie zijn gestenigd of bij thuiskomst zijn opgepakt.De meeste acteurtjes in deze prent zijn dik minderjarig en doen dingen die slechts aan volwassen worden toegestaan,officieel dan toch.Het lijkt er echter op dat de kleintjes zelf plezier hebben in hun onddeugendheden,laten we hopen dat schijn niet bedriegt.
PPP maakt mooie beelden van de couleur locale en tracht met wisselend succes de atmosfeer van de verhalen over te brengen(die ik zelf ook alleen uit vertalingen ken).De paar special-effects hadden beter achterwege gelaten kunnen worden.

Het derde en laatste deel uit Pasolini's "Trilogie of Life" en voor mij ook het minste deel ondanks de mooie oriëntaalse beelden van o.a. Yemen en Iran. Daarentegen heeft Pasolini omdat hij in 1974 in die landen op locaties zoals in Isfahan in Iran heeft mogen filmen deze film wel tot een curiositeit gemaakt. Probeer dat nu maar eens. Anno 2010 zouden lokale meisjes en jongens die zich in zo'n film open en blood zouden vertonen inderdaad zoals 'pipo il buffone' al vermeldde kans lopen om gestenigd of van een hoge toren gegooid te worden. In het gunstigste geval zou hun 100 of zelfs nog veel meer zweepslagen te wachten kunnen staan.
Terug naar de film; behalve die mooie oriëntaalse beelden kende deze film ook zeer mooie erotische scènes, zoals o.a. de scène waarin Aziz met een boog een fallische pil afschiet in de geopende dijen van Budur. Maar dat was het dan ook zo'n beetje. Deze film die i.m.o. veel te lang duurde blonk toch vooral uit in saaiheid, waarbij ik er wel bij moet zeggen dat het leven in de oriëntaalse wereld mij doorgaans weinig aanspreekt dit i.t.t. het leven in de Middeleeuwen in de occidentaalse wereld in o.a. Italië en Engeland zoals Pasolini liet zien in deel I en II van deze trilogie.

3,0*

Ik ga er gemakshalve maar vanuit dat ik iets fundamenteels niet heb begrepen.
Ik had constant het gevoel naar het werk van een amateur-groepje te hebben gekeken. Iemand had een idee en deelde dat met zijn vrienden: 'he, laten we een soort hele softe sexfilm maken die in arabie speelt'. Jij speelt de mooie vrouw, jij de giechelende jongeling enz.
Het geheel oogt ontzettend amateuristisch, zelfs de weinige special effects die in die tijd toch al beter hadden gekund, lijkt me.
Wat oke was, waren de vele mooie landschappen en stadsgezichten. Sommige stadsbeelden brachten me even terug naar mijn tijd in Mali.
Ook vind ik het verhaal an sich wel oke.
Maar die Italiaans sprekende arabieren, de vele ronduit lachwekkende zogenaamde sexscenes, het idiote gechiechel en het tenenkrommende acteerweerk, gevoegd bij de ontstellend lange tijd die de regisseur hiervoor heeft uitgetrokken, maakte er een schrijnende en saaie bedoening van. Jammer, want mijn verwachting was redelijk hoog gespannen. Het mooiste vind ik nog de film poster, al moet je wel een verdomd goeide Robin Hood zijn om die penis-pijl er inder die hoek een beetje fatsoenlijk in te krijgen..........

Niets bijzonders. Pasolini werkte nu eenmaal veel met amateurs. In "Il Vangelo Secundo Matteo" bestond de cast geheel uit amateurs, maar over die film waren de critici niettemin zeer lovend. Dat ik "Arabian Nights" niet zo goed kon waarderen ligt daarom ook niet aan het acteren van het "amateur-groepje" ,maar aan de langdradigheid van de film en omdat het verhaal mij onvoldoende aansprak.

Je reactie stelt me een beetje gerust. Dit is toch een werk van een gerenommeerd regisseur. Waarom dan die negatieve smaak die ik ervan had.......
Toch wel opvallend verschil dat bij mij bijvoorbeeld juist dat slechte acteren sterk het gevoel gaf dat de film te lang duurde. Ik heb niets noemenswaardigs tegen lange en slome films, maar hier begon het klokje in mijn achterhoofd toch echt te tikken.
Wellicht lag mijn verwachting ook te hoog. Ik had echt een boeiende kijk in het (verborgen) sexuele leven van Arabie verwacht. Met niet alleen mooie beelden, maar ook goed en verzorgd camera- en acteerwerk.
Dus: het gegeven van de film ligt me absoluut, maar de uitvoering wringt me aan alle kanten.

Heeft Pasolini hier een mooie film van gemaakt?

Deze Arabian Nights vind ik persoonlijk een erg mooie film van Pasolini. Oke de film mag dan enigszins controversieel en expliciet zijn maar dat wil toch niet zeggen dat dit geen super film is??? Ik vind het persoonlijk een super film. Een voortreffelijke rol van de Italiaanse Ninetto Davoli die zijn rol vertolkt met verve. Natuurlijk ook een erg vlotte en ijzersterke regie van Pier Paolo Pasolini. Maar wat ik persoonlijk nog het meeste super vind aan deze film is het camerawerk en de locaties. Prachtig, en geeft een mooi uitzicht aan de rest van de film. Een dikke 4,5!

Gewoonweg schitterende beelden...

Geen idee waarom , maar volgens mij komt Il fiore delle mille e una notte (1974) ( van alle Pasolini films ) het vaakst voor in het meesterwerk van JLG , Le livre d'image (2018) .

“Hehehe!”

Ik kan me niet heugen dat ik karakters in een film vaker heb horen (nep)lachen of giechelen dan hier, terwijl ik niet snapte wat er zo amusant was. Ik ben allesbehalve een kenner van Pasolini; dit was pas mijn 5e film van de man, maar er zit geen enkele 4* bij tot nog toe. Overigens las ik hier pas dat het eigenlijk hè slotstuk van een trilogie was, maar als The Canterbury Tales daar ook bij hoort, maakt de volgorde zo te zien niets uit.

De locaties zijn vaak indrukwekkend, maar wanneer ik me te vaak aan de karakters loop te ergeren, kan ik niet meer op een voldoende uitkomen.

Tot nu toe blijft Il Vangelo secondo Matteo (1964) de beste die ik van Pasolini zag, al bleef ook die op 3,5* steken.

Op naar ´Accatone´ en ´Mamma Roma´ dan!

Aparte film van Pier Paolo Pasolini die toch wel geroemd wordt (oa prijs en nominatie in Cannes) maar mij niet zo kon overtuigen.

De vertelling van 1001 nacht, die ik enkel van naam kende wordt wat rommelig verteld. Seksscènes hebben een belangrijke rol om de wendingen in het verhaal aan elkaar te knopen. Dit maakt het ook een vreemde film, temeer omdat Pasolini weinig aan de verbeelding overlaat.

De film onderscheidt zich verder in bijzondere locaties. Volgens Imdb is de film in Iran, Jemen, Eritrea, Ethiopië, India, Nepal en de Italiaanse studio geschoten. Iets wat tegenwoordig waarschijnlijk niet veel meer gedaan wordt.

Tenslotte is regisseur Pasolini (dichter, schrijver, regisseur, acteur) een interessant persoon om eens wat over te lezen. De veelgeprezen film La Meglio Gioventù (2003) is gebaseerd op zijn gedichten.