Grease (1978)

Stockard nu: https://i.dailymail.co.uk/i/pix/2017/10/17/11/456B83D600000578-0-image-a-17_1508235467249.jpg

Een vrolijke meezinger uit je jeugd kan verrassend uit de hoek komen! Op de kermis waar de scholieren hun eindfeestje vieren figureert een wel zeer aansprekende knuffel. Opeens begrijp je waarom deze film, die toch heus zijn minpuntjes kent, een klassieker is geworden.

Deze heb ik 2 keer in de bios gezien omdat ik toen in between girlfriends zat.

Alleen daarom herinner ik me de film want verder is het een baggerfilm.

Wel redelijke liedjes.

Vond deze geweldig toen die uitkwam. Maar goed ik was 11.

Nu kan ik er moeilijk doorheen komen. Het zijn twintig plussers die tieners spelen, die zich gedragen als kleuters. Zit er vooral met stijgende verbazing naar te kijken.

Travolta spat wel van het scherm en sommige liedjes zijn nog steeds best ok. Ik zal mijn beoordeling maar laten voor wat die was.

Uitstekende film waarin een zomerliefde het bijna niet overleefd als de school weer gaat beginnen. Deze kleurrijk aangeklede musical speelt zich af in de jaren '50. Veel van de liedjes zijn klassiekers te noemen en zijn nog steeds goed. De film heeft een heerlijke, vrolijke toon. Vermakelijke personages en John Travolta en Olivia Newton-John vormen een mooi koppel. Wel een beetje jammer dat de cast toch echt wel te oud is. Vanwege de hoge herkijkwaarde verhoogd naar 4.0 sterren.

En alweer zo'n cast die 18 jarigen moet spelen maar die inmiddels al 30 jaar oud zijn. Het gaat er bij niet in, dit kleuterniveau van volwassenen.

Het is moeilijk om objectief en onbevangen te kijken naar iets wat zo vaak op tv geweest is, en wat buitensporig populair was maar tegelijk verguisd wordt door opiniemakers. Het gaat over scholieren in het zesde middelbaar die, aan hun leeftijd te zien, vaak zijn blijven zitten. Les volgen of studeren doen ze nauwelijks; hun ouders krijgen we niet te zien. Veel belang hechten ze aan hun stoere imago, om bij het juiste kliekje te horen. De T-Birds zijn greasers, jongeren in de late jaren '50, vaak van Italiaanse afkomst, die leren jassen droegen en haren die blonken van de gel.

John Travolta werkte de terugkeer van die look in de hand. Hij ontwikkelde een stoer loopje dat veelvuldig geïmiteerd werd door tieners. Hij speelt Danny, een jongen die worstelt met een dilemma. Moet hij z'n stoere imago in stand houden, een atleet (jock) worden, of zichzelf zijn en z'n kwetsbare kant laten zien? Olivia Newton John speelt Sandy, die openbloeit van braaf, bedeesd meisje tot vamp. Dat is geen onderwerping, want Danny had z'n liefde al verklaard vóór haar metamorfose. Er zitten leuke nevenpersonages tussen, vooral bij de Pink Ladies; maar ook typetjes, zoals de nerd met de bril.

Sindsdien heeft geen enkele musical nog zoveel liedjes opgeleverd die tot het collectieve geheugen behoren. De podiummusical had liedjes in populaire stijlen van de jaren '50: rock 'n' roll, rockabilly and doo wop. De nieuwe liedjes daarentegen spelen in op de discorage, met name het titelnummer en het duet You're the One That I Want. Het solonummer voor Olivia Newton John werd een gevoelige ballad, Hopelessly Devoted to You. Zij blonk vooral uit in zingen; John Travolta in dansen.

De montage zorgt voor een vlot tempo. Er zijn crosscuts van de T-Birds naar de Pink Ladies, zodat je de mannelijke en de vrouwelijke reactie op dezelfde gebeurtenissen kunt vergelijken. Tijdens Greased Lightnin' schuift Travolta onder de rammelbak, om er langs de andere kant uit de komen in een glamoureuze fantasiescène. Een drive-in was een tijdgebonden fenomeen. De autorace is een climax met een knipoog naar Ben-Hur (1959). Het is begrijpelijk dat dit een wereldwijd succes werd bij een jong publiek, maar het heeft ook een hoog campgehalte.

Ik zie deze film nu voor het eerst en ging er eens lekker voor zitten. 't Was toch een klassieker, nietwaar.

Nou, ik weet niet of het eerlijk oordelen is ruim 40 jaar later, maar ik vind het hopeloos gedateerd. Hinderlijk gedateerd. Pijnlijk zelfs. Kan aan mij liggen. In mijn idee moet een 'klassieker' (zoals ik het zelf maar even noem) de tand des tijds kunnen doorstaan. Sterker, de tijd moet eerder nog de kracht kunnen bevestigen, dan een factor zijn die de film afbreekt... alvorens het een klassieker genoemd mag worden. Er zullen ook wel andere criteria gelden, waardoor het 't wel is, maar voor mij; nee... nu een beetje door de mand gevallen. (

Is niet bijna elke klassieker enigszins gedateerd?

Het mag vreemd klinken maar ik had deze klassieker tot op de dag van vandaag nooit gekeken. Ik was nog maar pas geboren toen deze film uitkwam, maar door een schoolfeestje op de basisschool was is bekend geraakt met de welbekende songs. Dat zou wel eens 1988 kunnen zijn geweest toen de film 10 jaar oud was. Ik heb meen ik wel ooit de sequel gezien. Dat ging dan vooral om motorrijden en er werd ook danig veel in gezongen.

Dat ik deze film wellicht gedateerd en simpel ging vinden was te verwachten. Zo oppervlakkig en saai had ik deze eigenlijk niet verwacht. Het speelt zich kennelijk af in de jaren 50 (50s revival was dus ook populair in de 70s) dus logisch dat het allemaal wel braaf blijft. Vandaar dat John Travolta zo een lelijke Elvis imitatie is. Ik probeer me in de tijdsgeest te plaatsen maar kan me moeilijk indenken dat het swingende loopje van de zogenaamde stoere T-Birds ooit rebels en cool was (ik vond het eerder nichterig). Goed gecoiffeerd, ligt ons haar nog goed, hyperkinetisch en dansen dat meer op een circusact lijkt of wie kan het beste de vloer aanvegen met zijn vriendin. En zo is dus de acrobatische gymnastiek ontstaan denk ik. Zet deze T-Birds tegenover de Jets of Sharks uit West Side Story en die Birds eindigen als kippengehakt.

De Pinks meisjesclub is al niet interessanter met enkel dat meisje met het korte donkere haar dat nog enige persoonlijkheid lijkt te hebben. Ok de film draait om de muziek en romantiek. Nuja de romantiek de relaties zijn er gewoon zonder al te veel diepgang. Travolta is de stoere met het kleine hartje, Olivia NJ het seutje. Gek genoeg vond ik dat seutje opwindender dan de woman in black die ze dan op het einde wordt. Kijk ik ben niet langer een seut Travolta wil je me nu niet terug? En Travolta was heel even een jock hoewel hij in zowat elke sport compleet zoog (dat was trouwens wel een leuk stukje als hij ging sporten) om kennelijk terug de aandacht te trekken van Olivia.

De film heeft ook geen tempo, bestaat voornamelijk uit wat loshangende scènes uit het leven van schoolgaande 'tieners' die op afstuderen staan. Als je tot die leeftijdscategorie behoort of er met nostalgie aan terugdenkt dan zal het ongetwijfeld boeiend zijn, hoewel ze niet meteen veel interessante dingen doen. Soms sleept het allemaal zo veel dat ik als niet zo grote musicalliefhebber hoop dat er eens een lied komt om de sleur te doorbreken. Ik dacht dat er veel meer in zou worden gezongen De race tussen Travolta en die gast was ook nog wel aardig, leek me een knipoog naar James Dean. Ok die kerel was wel een schoft, maar wat een vette bak had ie daar.

Mja, Grease is zo één van die classic musicals waarvan zo goed als iedereen al van gehoord heeft. De impact is groot geweest en deed destijds menig tiener wegdromen van al die glitter and glamour. Inhoudelijk stelt het allemaal bitter weinig voor, maar de songs zijn wel aanstekelijk en vlotte meezingers of -dansers. Menig parodie ook op verschenen en dat alleen al is een verdienste op zich.

Voor de rest wel akkoord met wat hier allemaal al is neergepend. Ergerlijk acteerwerk, superzwaar plot en alles nogal sterk bij de haren getrokken, en dat kan letterlijk en figuurlijk genomen worden. De film steunt louter op de songs en de drang daarnaar is groot omdat de rest te zwak is. Bij The sound of music of Mary Poppins heb je tenminste nog een degelijk verhaal naast de songs.

Geweldige musical , Mijn aller eerste film in de bios

Blu-ray is erg goed met leuke extra's.

Dit is net zo'n film als bijvoorbeeld de The Third Man, een film die je al een groot deel van je leven kent maar toch van te voren niet precies weet hoe hij nu weer gaat bevallen. Al eerder in mijn top 10 gestaan, nu weer een tijdje maar toch weer flink gekelderd. Maar wie weet de volgende keer....

Een hoop gelachen. John Travolta is hier geweldig, zijn humor, dansen en zingen blijft klasse en Olivia Newton-John als keurig meisje blijft een lust voor het oog. Blijft ook een vrolijke en onbezorgde film. Maar tuttig eerste gedeelte. Het bakvissengedoe en danswedstrijd duren iets te lang. (Toch ook wat te lange film overigens). Daarna wordt het beter met een aantal hilarische scènes.

Ik ben te jong om nostalgie te hebben naar de film, maar vele van de liedjes zijn alsnog welbekend. Deze film heeft me nooit getrokken - ik hou niet van zo van musicals, van romantische comedies, en van oubollige high school films, en ook toevalligerwijs is deze film er nooit echt op een goed moment voorbij gekomen. Maar ja, nu moest het er toch maar eens van komen.

In alle eerlijkheid, ik was maanden terug al een keertje begonnen, en toen heb ik 'm uit irritatie binnen een kwartier afgezet. Dus dat in ogenschouw nemende viel de uiteindelijke zit me nog alles mee, maar om nou te zeggen dat ik genoten heb, nou nee. Ik zei al eerder dat ik niet van musicals hield, maar dat is grappig genoeg bij Grease veruit het hoogtepunt van de film. Er komen genoeg klassiekers voorbij, en ook sommige van de dansnummers zijn nog best vermakelijk, zoals de schooldans. En zelfs een nukkige boer als ik kan wel genieten van Grease Lightning, Hopelessly Devoted en Summer Nights.

Maar daarbuiten was dit toch ontzettend beroerd. Het moet een high school film voorstellen, maar iedereen is op z'n minst dik in de twintig (of ouder) maar gedraagt zich als een kleuter. En verder is het voornamelijk irritant opvulsel tussen de liedjes door, met flauwe grapjes en vervelende personages die geen zak uitvoeren behalve een beetje rondhangen met elkaar. Gelukkig werd er elke tien minuten weer een liedje ingeknald waardoor het nog enigszins dragelijk werd, maar van dit soort films word ik niet echt blij.

1978 12 jaar was ik toen begin van mijn pubertijd. Ja iedereeen ging toen naar Grease. Razend populair in die tijd. En bijna elke song stond op 1 in de hitlijsten. Daarna kwam de iets serieuzer Dirty Dancing en de puber film Porky's pikante pretpark. Allemaal een beetje verweven met elkaar. Natuurlijk ook in

Grease met de autorace die wat lijkt op Ben Hur.

Grease is mooi opgelapt naar 4k. Een stapje vooruit maar niet wereldschokkend. Zag toch nog wat softere momenten en niet alles was retescherp. Ook de muziek zonder Dolby Atmos is jammer. Niettemin een heerlijke vette film eind jaren 70.

Film 4,5

Beeld 4,0 (4K)

Geluid 4,0

Als 8 jarige? Volgens mij was de rating toen 12

Ik weet nog wel toen Grease vroeger uitkwam en dat het Not Done was om het goed te vinden. Met de muziek is eigenlijk niks mis, klinkt nog steeds goed. En Travolta was toch een behoorlijk goed danser zeg. Soepel in de heupen

Een jaren zeventig pastiche op jaren vijftig high school waarin overjaarse acteurs met plezier over the top gaan. Een groot succes en erg fris toen het uitkwam (ik was zelf nog een kleuter) maar vandaag komt het mij belegen over. Veel flauwe humor al heb ik hier en daar ook écht gelachen. Gelukkig zijn er enkele catchy liedjes te horen. Het was dan ook telkens uitkijken naar het volgende nummer. Dus als musical is dat allerbelangrijkste aspect dan weer geslaagd (stel je voor dat je de muziek ook al niets vindt). Bepaalde fiftiesreferenties waren ook nog wel fijn; de drive-in waar The Blob vertoont wordt naast een film van Dean Martin & Jerry Lewis, de onvermijdelijke Elvis (op dat moment 1 jaar overleden).

Goed om nog een keer te zien maar dit was wel de laatste keer.

Niet mijn film en ook beide hoofdrollen vond ik niet zo leuk, maar Olivia Newton-John was maakte zichzelf hier wel onsterfelijk als Sandy. En nu is ze er niet meer...

Iedereen verliefd op Sandy, maar ze was veel meer: 'Een icoon uit mijn jeugd' | RTL Nieuws - rtlnieuws.nl

Ach, Olivia... Sterke vrouw, geweldige zangeres. Zal ik Grease toch maar weer eens kijken?

Olivia vond zichzelf eigenlijk te oud voor de rol van scholier... Maar Stockard Channing was met haar 34 helemaal een ouwe tante in de film. Overigens, doet niks af aan de kwaliteit van Grease. Olivia's oudere zus Rona is getrouwd geweest met Jeff Conaway (Kenickie in Grease). Rona is ook aan kanker gestorven.

Grease donderdagavond eenmalig terug op het witte doek bij Pathé | RTL Nieuws - rtlnieuws.nl

Grease is vanavond in alle Pathe's in Nederland te zien.

Gisteren deze 'klassieker' weer eens herzien, ditmaal in 4K Bluray. Laatste keer dat ik hem zag, was op dvd ergens aan het begin van dit millennium. De kleurrijke beelden komen op 4K natuurlijk optimaal tot hun recht.

Nu moet ik zeggen dat Grease nooit echt mijn film is geweest. Mierzoet met veelal platvloerse humor. De acteurs zijn allemaal veel te oud om nog als middelbare scholieren te overtuigen. En zoals meerdere gebruikers hier al terecht opmerkten: ze gedragen zich allemaal als een stelletje kleuters. Met name het karakter Sonny vond ik mateloos irritant. Die gast zag eruit als 40, met een BMI wat hoger was dan z'n IQ. En nu snap ik ook wel dat het acteerwerk bewust overdreven is, aangezien het naast een musical ook een komedie moet voorstellen. Dat de acteurs niet overtuigen als tieners kan ik dan nog wel door de vingers zien. De humor daarentegen is gewoonweg niet grappig. Hier en daar wilde de film nog wel een glimlach op mijn gezicht toveren, maar dat was het dan wel.

De liedjes daarentegen blijven onweerstaanbaar en zijn tegenwoordig nog net zo aanstekelijk als 40 jaar geleden. En John Travolta en Olivia Newton-John zijn natuurlijk een legendarisch duo. Als musical is Grease dan ook zeker geslaagd, maar het verhaaltje wat eromheen is verzonnen, is beduidend minder interessant. In mijn ogen is Grease dan ook meer geschikt voor het theater (het is ten slotte één van de meest succesvolle musicals aller tijden) dan voor het witte doek.

Toch geef ik Grease nog een ruime voldoende en dat is met name te danken aan de muziek en de 2 hoofdrolspelers. Verder ben ik altijd meer een fan geweest van die andere Travolta-klassieker uit de jaren 70: Saturday Night Fever.

1 van mijn favoriete musicals en films! Ook al is hij uit 1978 dit maakt niet uit! De muziek is goed, rock 'n roll, en John Travolta en Olivia Newton John zijn echt een magisch team. Jammer dat Olivia pas geleden overleden is, tja velen uit deze film zijn helaas al overleden. Maar desondanks is het een klassieker! Van mij 5 sterren. Ik heb hem denk ik al 10x gezien en nog blijft het een goed verhaal.

John Travolta zei ooit: 'Grease is een onderdeel van de Amerikaanse cultuur'. Gelijk heeft hij. Want er komen zoveel culturele factoren naar voren. Natuurlijk de High School, drive-in bioscoop, grote auto's (een dikke Ford uit jaren '40), het grote huis waar Olivia Newton-John 'Hopelessly Devoted To You' zingt om maar eens een paar voorbeelden te noemen. Daarnaast zijn er tig verwijzingen naar de jaren '50, die mij uiteraard ook ontschieten. De film draait ook waar de tieners mee te maken krijgen; ergens bij willen horen, eerste liefde, de onbekende toekomst na het afstuderen en populair willen zijn.

Het liefdes verhaal biedt geen diepgang, maar blijft lekker luchtig en dat is juist fijn bij een film als deze. Want uiteindelijk draait het om muziek en dans. En dat is wat o.a. de film zo groot heeft gemaakt. Op de dag van vandaag kan je op radio 'summer nights', 'You are the one that I want' of 'Grease lightnin' horen. Tijdloos dus. Maar de liedjes die te horen zijn op het dansgala zijn ook lekker hoor (Those Magic Changes, Born to Hand Jive en Tears On My Pillow). Vooral bij Those Magic Changes heb ik het niet meer. Hoe Travolta dat nummer mee zingt. Rock-n-roll en disco-achtige liedjes, ondersteund door goede choreografiën. Wel zijn natuurlijk de meeste acteurs flink te oud om nog op een high-school te zitten, maar ach. Dat kan ik gelukkig voor lief nemen, omdat de acteurs een hele grote bijdragen leveren aan het succes van de film.

Humor, muziek, romantiek, dans, John Travolta, Olivia Newton-John (R.I.P.).. Ja, Grease heeft heel veel te bieden en ik heb deze film meer als 10 keer gezien, maar dit is een film die mij nooit kan gaan vervelen. Pure amusement. Grease is klassiek. Grease is tijdloos.