Smoke (1995)

Heerlijke film die eigenlijk nergens over gaat en toch weer wél. Liefhebbers van dit soort relaxte films zouden ook eens A river runs through it moeten bekijken. M.i. nog iets relaxter.......

Magnifieke prent. Iedere scène is boeiend en alles wordt zeer treffend in beeld gebracht. Een onschuldige samenstelling en verre van spectaculair maar toch ó zo briljant met een fijne 90's uitstraling. Het lijkt eenvoudig maar het is een kunst om het zo voor elkaar te krijgen. Harvey Keitel is weer meesterlijk maar het valt op hoe ook de relatief onbekende acteurs zo sterk gecast zijn. Verder een perfecte balans tussen komedie en drama.

Sfeervol.....

Een momentopname van het leven in Brooklyn van alledag. Een duidelijk verhaal ontbrak in dit bedachtzame, in episodes ingedeelde karakterportret over mensen die elkaar in een tabakswinkel ontmoetten en waarin op de keeper beschouwd weinig essentieels gebeurde.

Een fraai mozaïek over het geschakeerde leven in Brooklyn. Een heerlijke film met een prachtig verhaal over levensechte personages en hun wel en wee van alledag. Harvey Keytel is gewoonweg subliem. Dit soort rollen zijn hem op het lijf geschreven. Niet te missen zijn kerstverhaal, dat in een magnifieke epiloog met de bijna 80-jarige Clarice Taylor bij wijze van bonus aanschouwelijk wordt gemaakt: de spreekwoordelijke kers op de taart. Kortom, regisseur Wayne Wang op z’n best.

Film riep bij mij af en toe herinneringen op aan Spike Lee’s al even pakkende Do the Right Thing (1989), al is die film een stuk gewelddadiger.

New York, jaren negentig, sigarenwinkel, Harvey Keitel. Genoeg ingrediënten om een film interessant te maken. Had hem jaren geleden al eens gezien en wist dus dat het een langzame film was waar je zin in moet hebben. Heerlijk voor op een regenachtige avond of liever nog nacht. Ook de slechte kwaliteit van de dvd was sfeerverhogend! Misschien was een vhs nog beter geweest..... Gewoon kijken en je mee laten nemen door diverse kleurrijke figuren ergens in New York.....het is alsof je er zelf eventjes bent..

Vooral de dame aan het eind van de film verdiend extra vermelding....als de aftiteling al loopt steelt zij alsnog de show. Aanrader voor mensen die niet vies zijn van een tempootje minder.

Heerlijk serene film.

Wang leunt op zijn acteurs en de dialogen. En gelukkig maar dat dat prima op niveau is. Keitel vliegt als een soort De Niro door het speelveld, en Hurt showt nog even zijn veelzijdigheid. Ook qua sfeer zit het wel goed. Wang weet knap de 90's Brooklyn setting tentoon te stellen, en dat draagt zeker bij aan de algehele sfeer rond de film.

Knap, ruime 3,5*.

Wars van stemmingmakerij maar een realistische look in het New Yorks wijkleven.

Eenvoud en natuurlijke dialogen sieren deze prent die geen muziekondersteuning nodig heeft om te overtuigen of af en toe toch het gemoed te raken, maar vooral een film die kan steunen op het uitzonderlijk acteertalent van een Harvey Keitel en wat een gevat idee om zijn kerstverhaal - ook al niet van sensatie overlopend - in wit-zwart in beeld te brengen.

Prettige, relaxte film van Wayne Wang (wat is er toch met die regisseur gebeurd?) met weergaloze Keitel, waarin drie verhaallijnen elkaar raken zonder ingewikkelde kunstgrepen, met de sigarenzaak als verbindende factor. Roken was toen al op zijn retour trouwens, getuige de grappen die worden gemaakt (nog even en ze zetten je tegen de muur als je een sigaret opsteekt). Grappig dat 'Paul' (die wel gemodelleerd zal zijn naar scenarioschrijver Auster) Schimmelpennick sigaren rookt.

Het kijkt allemaal heerlijk weg, en de acteerprestaties zijn sterk. Bijrollen van o.a. Jared Harris (Mad Men, Chernobyl), die ik niet had herkend en Esposito (Do The Right Thing, Breaking Bad). De epiloog vond ik best fraai maar de film was al voor mijn gevoel 'af' na Keitel's verzonnen Kerst-verhaal.

Meh.

Film die ik vooral gewoon kon meepakken. Wordt regelmatig gezien als een serieus goede film, dus een kans kan dan uiteraard nooit kwaad. Smoke viel me vooral in het begin erg mee, maar gaandeweg bleek het toch zo te zijn dat de film me wat zwaarder zou komen te liggen. Mede omdat de toonzetting zelf ook gewoon zwaarder wordt.

Films als deze moeten vooral worden gedragen door het acteerwerk en dat vormt ook meteen het sterkste punt van de film. Vooral Keitel en Hurt maken indruk binnen hun hoofdrollen, met wat oprechte emotie. Toch vormen ze samen meteen ook het zwakste punt, mede omdat hun achtergrond gewoon totaal niet kan boeien. Zeker niet als er vervolgens nog een extra verhaallijn in wordt gewerkt die veel explosiever uitpakt.

Ik heb het in dat geval over Whitaker die maar een schaars, maar zeer boeiend gedeelte van de film inneemt. Het probleem is dan ook eigenlijk dat het verschil in toon wat ongelukkig is. Dan zit je bijvoorbeeld in een wat intrigerender en emotioneler stukje en daarna weer in een ellenlange scene die bouwt op rustige dialogen. Ik werd er vooral onrustig van en dat helpt niet in een film die bijna 2 uur duurt.

Visueel vond ik het verder ook weinig bijzonder, gewoon wat makkelijke beelden van de rauwere kant van de stad. De camera evenals de edit-kamer doen weinig om deze film er wat interessanter uit te laten zien buiten de iets uniekere vertelstijl om. Ik kan er eigenlijk niet zoveel mee. Ik kan er de potentie wel van inzien, het plezier alleen niet.