Do the Right Thing (1989)

De film leek me een vrij luchtige 80's film te zijn met wat hiphop en zo. Toch volgens de trailer en de look van deze film. Gelukkig draaide het helemaal anders uit. We krijgen een broeierige dag te zien in Brooklyn met een wijk waar vooral zwarten wonen. Het is niet alleen broeierig omdat het zo warm is buiten, mensen leven er met onderhuidse spanningen. In de hittevolle dag lopen kleurrijke figuren rond, het duurt wat even maar ze zijn best wel boeiend.

Gaandeweg komt de hitte tot een climax, de onderhuidse frustraties vinden een weg naar boven. Het geeft de film een sterk hoogtepunt met passend einde. Eind jaren '80 was dit al niet nieuw, wel het feit dat er een film over gemaakt werd. Anno 2020 blijft de film ongelofelijk actueel. Helaas...

Hoewel de film nog steeds zeer actueel is (er is op deze mooie 4K versie nog een voorwoord over de dood van George Floyd) kon hij me uiteindelijk niet echt boeien. De beelden van Brooklyn het kleurenpallet en de muziek (vooral maar dat ene nummer Do the Right Thing) zijn zeker aanstekelijk. Ook het camerawerk verdient een dikke dikke pluim. Cameraposities en wisselingen zeer knap mooi gemaakt. Bij tijd en wijle ook nog wat kleine grappige momenten maar niet veel. Die drie wijzen op de bank vond ik zeker wel vermakelijk. Ook die oude man. Maar Do the Right Thing mist een goed verhaal en boodschap. Daarbij wisselt de film teveel tussen een lekkere relaxte film met leuke hiphop uit die tijd (dacht gelijk aan Neneh Cherry in het begin) en er een serieuze draai aan te geven. Wat dat betreft is het eind precies zoals het nu ook helaas loopt. Ik vind het persoonlijk soms te makkelijk alles op discriminatie te gooien als er weer eens een blanke agent een donkere man doodt. Wetend dat in Amerika de meesten moorden gebeuren tussen de donkere mensen zelf. Word er eentje gedood door een blanke man of agent dan krijgen we gelijk demonstraties en rellen. Neemt niet weg dat de agenten ook echt fout zijn zijn geweest. Helaas is hier nog niets in veranderd. En dan nog die Italiaan. Hij mag natuurlijk zijn eigen regels bepalen in zijn zaak. Het valt op natuurlijk dat alle helden blank zijn die tegen de muur aan zijn gehangen. Maar het is zijn zaak. Dat hij geen harde muziek in zijn zaak wil lijkt me ook duidelijk. Natuurlijk wil onze Radio Raheem een punt maken in zijn zaak, maar dat zoiets uit de hand gaat lopen met een honkbalknuppel zat eraan te komen Dat de tent daarna compleet werd vernield terwijl dat niet direct zijn schuld was vind ik ook het probleem van de rellen die er nog steeds zijn. Men wordt niet gehoord, dus gaan we maar plunderen en stelen. Jammer! Wat dat betreft ook niks veranderd.

Een ander minpunt is het vele gevloek. Het woordje FUCK komt nog net niet binnen in de top 10, maar begon mij soms wel te vervelen. Nee dan kijk ik toch liever naar een film als Boyz N the Hood. .

Film 2.5
Beeld 4.5 (4K)
Geluid 4.5
Extra's 4.0

Wat een fantastische film is dit. Een ogenschijnlijke normale day in the life in the Bronx eindigt in een explosie van geweld, waarna het de volgende dag weer ogenschijnlijk rustig is.

De film laat sterk zien hoe de onderlinge relaties in deze buurt zijn en op wat voor kruidvat deze relaties gebouwd zijn.

Een ordinaire ruzie loopt ontzettend uit de hand wanneer het onderhuids broeiende racisme de kop op steekt en vervolgens zijn juist de personen die aanvankelijk nog de beste bedoelingen het slachtoffer.

Spike Lee laat heel sterk zien dat in beide kanten de luidste schreeuwers met de meest extreme denkbeelden het voor het zeggen hebben, en daarmee juist de boel op scherp zetten en doen escaleren. Iets wat helaas nog steeds aan de orde van de dag.

Lee spaart niet één groep, zelf speelt hij misschien nog wel het meest dubieuze karakter.

Ik heb het eerste 1,5 uur met een constante glimlach op mijn gezicht gekeken naar de kleurrijke karakter en de grappige dialogen. Het laatste half uur met open mond, vol afschuw over zoveel onnodig geweld.

Echt een film die er in hakt, en krijgt daarom wat mij betreft terecht het predikaat meesterwerk.

Fight the Power

Een hele lange tijd heeft deze dvd op de plank gelegen. Van Spike Lee ken ik inmiddels titels als Malcolm X, Summer of Sam, The 25th Hour en de remake van Old Boy. Gisteren zo'n warme dag geweest. 20 kilometer heen en terug gefietst, boekje gelezen op een recreatiegebied, frisje erbij... en bij de terugweg denken over een film die ik zou gaan zien. En terwijl ik mijn fiets in de berging zet, valt mijn oog even op een stapeltje dvd's die ik daar, nog in vele dozen heb opgeborgen. Mijn oog valt meteen op Do The Right Thing. Zonder er verder bij na te denken pakte ik hem en reserveerde ik hem voor de avond.

Conclusie: Een betere keuze had ik niet kunnen maken. En de musical in het begin sleurt je al meteen mee.

Zomer in een van de achterbuurten in Brooklyn. Het is vroeg ochtend en de radiopresentator (ik had Samuel L Jackson niet eens herkend, schande) kondigt aan dat het een zinderend hete dag gaat worden. De personages komen langzaamaan tot leven en zijn een voor een uit het hart gecreëerd. De keuze lijkt reuze te zijn en de dag kan alle kanten op gaan en verloopt ook zo op eenieders manier. We hebben de sarcastische dronkaard Mayor, die vrij amuserend door de wijk heen pareert met zijn blik bier, we hebben de pizzeria die Sal runt met zijn lompe zoons, we hebben een jonge rebelse bezoeker die het niet kan hebben dat er aan de muur van de pizzeria alleen maar portretten van blanke legendes hangen en daardoor een boycot tegen de zaak wil oproepen, we hebben de bezorger die met zijn pizzaleveringen het geld bij elkaar probeert te sprokkelen om voor zijn vriendin, zuster en zoon te kunnen zorgen, we hebben de grote neger met de radio die slechts Public Enemy op repeat heeft staan, daarnaast hebben we de geretardeerde Smiley, die ondanks zijn handicap wel aanvoelt wat er speelt en dit met alle macht probeert te bewijzen door foto's te verkopen van Malcolm X en Martin Luther King, en ten slotte hebben we nog de drie oude mannen die de hele dag buiten op hun kont zitten en de boel observeren, een groepje opstandige jongeren... en een Koreaans stel dat een supermarkt runt en dagelijks te maken krijgen met... ja, racisme...

En is het schilderij compleet? Nee nee... er mogen nog zeker wel even wat extra kleuren en impressies bijgevoegd worden. En ik kan met zekerheid zeggen dat Spike Lee met deze film een buitengewoon portret heeft gemaakt waar ik bijna geen woorden voor heb en waarin overduidelijk te zien is dat hij er misschien iets meer liefde in gestoken heeft dan misschien nodig was.
Hoe uitzichtloos bepaalde situaties kunnen zijn: De buurt in Brooklyn leeft als nooit te voren en er is bijna geen scene of shot waarin er op de achtergrond het accent wordt gelegd op de bezigheden van de voetgangers en de bewoners (of kinderen die met stopkrijt bezig zijn) Hierbij realiseer je je dat Lee echt op elk detail heeft gelet en precies weet wat er nodig is voor een realistisch en creatief portret. Let bijvoorbeeld op die shot dat The Mayor tijdens de schemering met die vrouw praat en je op de achtergrond de lantaarnbalk ziet opgloeien.

Tel daarbij de dialogen, monologen en handelingen van eenieder bij elkaar op. De vele raakpunten die Lee hier blootlegt zijn heden ten dage de zaken die in de schijnwerpers liggen. Maar nogmaals: ondanks het zeker niet van rozen is, weet Lee hier op een unieke wijze de feel good-sfeer op de voorgrond te houden en soms eens pauzes te houden. Een mooi voorbeeld is de fenomenale brandkraan-scene.

Ook de hittegolf zelf is met veel aandacht voelbaar. De trillerige tinten, de oranje filter, de irritaties doch loomheid van de bewoners, de jazz-deuntjes tijdens de schemering, de hiphop muziek uit de openstaande ramen terwijl je niemand hoort over geluidsoverlast. Dat de hitte zowel letterlijk als figuurlijk de boel laat overkoken wordt wel langzaam maar zeker duidelijk.

Want een climax lijkt onvermijdelijk te zijn. Nadat we van observatie naar observatie zijn gegaan lijkt het zover te zijn dat een momentopname, in combinatie met opruiing het leven in de wijk grondig zal veranderen.... en dat zo'n momentopname nog eng dichtbij een recente situatie ligt. Ik zeg: George Floyd.

Maar de bedoeling van Spike Lee is toch wel heel anders dan je zal hopen. Na een hele zomerse belevenis weet hij de finale op een zodanige manier neer te zetten dat je naast het nadenken ook bijna geen andere keuze meer lijkt te hebben en dat het zelfs moeilijk is om iemand aan te wijzen van wie er nou wel of niet schuldig is.
Het lijkt er zelfs op dat Lee zelfs een sneer uitdeelt naar de donkere types die steeds in een slachtofferrol blijven zitten en daardoor juist onschuldige slachtoffers gaan kweken en het racisme in de schoenen schuiven. Maar dat dat nog nooit een reden is tot dodelijk politiegeweld.

Die shot waarin Smiley in die brandende pizzeria de foto's van Malcolm X en King tussen de portretten hangt was fenomenaal. Goed gedaan ouwe!

Om als toetje nog even een opdragen te krijgen van de radioman en de citaten van de bovengenoemde helden.

Nou, ik moet zeggen... Malcom X en Martin Luther King? Daar mag Spike Lee ook wel tussen staan!

Klinkklare top 10 materiaal! Met liefde gemaakt en met liefde ontvangen! Petje af!

5,0*

De perfecte film voor bij deze temperaturen. Maar sowieso is het een perfecte film. De energie is echt fantastisch. Dat begint met de briljante openingscredits en komt de hele tijd weer terug. Af en toe onderbroken door geestige, poëtische en politieke intermezzo’s. Dat alles escalerend in een zowel pijnlijke als ijzersterke finale.

Een ambivalente film die eindigt met twee tegenstrijdige quotes van Martin Luther King en Malcolm X

Now chill!

5* voor de film en ook 5* voor de prachtige 4k UHD. Het beeld spat van het scherm en de soundtrack blaast uit alle boxen!

Figuur met de ronde bril (Buggin Out) : "We gaan Sal boycotten!" (hij speelde later als restauranthouder in de serie Breaking Bad (Serie, 2008 - 2013)

Eén van de drie heren op stoeltjes (Coconut Sid) : Beter dat je de kapper gaat boycotten die jouw haar verwoeste!"

Heerlijke humor in deze film!

Het is in het begin een paar minuten een beetje gewoontjes maar daarna.....Heerlijk!

Wil je een humoristische film zien, dan zit je met deze film gegarandeerd goed! Nu is humor wel persoonlijk, dus laten we hopen dat je het zelfde humorgevoel hebt als ons.

Een ruime 8.

Een film die in het rijtje past van activist Spike Lee die vaak op minder genuanceerde wijze zijn statements wil maken van de weinig benijdenswaardige positie van de zwarte gemeenschap en de discriminatie daarvan. Niet dat hij geen gelijk heeft, maar ik hou niet zo van wijze waarop hij het soms brengt. Hier lag het toch anders.

Hij levert een vrij interessante kijk op het leven in Brooklyn in de jaren 80 en 90. Geen idee, maar het zou goed kunnen dat het niet zo heel veel verschilt met de realiteit vandaag. Het is een broeierig stadsgedeelte, niet alleen omwille van het warme weer, maar voornamelijk omwille van de verschillende nationaliteiten en culturen die bij elkaar leven. Ondanks de onderhuidse spanningen creëert de film een sfeer van 'just another day in Brooklyn'. Er is een soort van tweespalt tussen de gespannenheid en tegelijk het relax zijn.

Het geheel zit vooral goed. Leuke diverse personages die erg opvallend uit de verf komen. Daarnaast ook een prima soundtrack. Speelse en serieuze aanpak van een moeilijk onderwerp. Een referentiefilm van Lee denk ik waarop hij verder naam heeft gemaakt.

Vroeger een van mijn favoriete films. Leuk en ergerlijk tegelijk. Te kleurrijk om realistisch te zijn denk ik maar zeker wel problemen benoemend.