de grunt schreef:
Een soort Magnolia, maar dan beter. Dit is de meer intelligente en maatschappijkritische variant.
Verontrustend, aanstootgevend en bij vlagen morbide.
Anderson's brille is zeker voelbaar met groots drama, briljante acteursregie en subtiele verwevingen.
Maar
Short Cuts is ongrijpbaarder. Er zit een vleugje Solondz bij.
Altman is toch een klasse apart.
Inderdaad: deze film is genieten geblazen. Het is idd wel duidelijk waar regisseurs PTA en Solondz hun inspiratie vandaan hebben. Meteen mijn favoriete Altman samen met
The Long Goodbye (1973)
Leukste scene was denk ik wel hoe een appartement compleet aan puin wordt gezaagd en geslagen en daarop volgend de enige keer ooit in de geschiedenis dat een deur-aan-deur verkoper van stofzuigers precies op het juiste moment kwam opdagen. Hij liet z'n kaartje nog achter ook. Verder ga je jouw visuitje natuurlijk niet laten verknallen door de vondst van een lijk:
de politie kan later wel gebeld worden
Verder fijne cinematografie en kleuren: echt die jaren '90 pastel tinten zoals fleurige overhemden en ook fraaie neontinten (o.m. helikopters bij het openingsshot).
Deze film slaagt erin om op hetzelfde moment zowel bizar als realistisch over te komen: zoals de realiteit vaak vreemder kan zijn dan fictie en je dan zegt "dat verzin je niet" verzint Altman het wel. Als ik deze film een
tagline zou moeten geven dan zou het deze zijn:
People? They are winging it (Mensen? Die doen maar wat)
4,5*