Harde realistische film, bijna in docu-stijl, een soort vroege Cidade de Deus. Laat een zure nasmaak achter. De vele straatkinderen, onwettig, verstoten of ouderloos, vormden een demografische plaag in Brazilië in die periode (wellicht nog altijd). De maatschappij liet hen opsluiten in jeugdgevangenissen, waar ze overgeleverd werden aan het sadistisch personeel onder dekking van de autoriteiten. Want wie maalt nu om één straatschoffie min of meer?
You don't exist, zegt de toezichter op een bepaald moment, om hun sociale positie duidelijk te maken. Het is dan ook een doorn in het oog van velen, dat de minderjarigen door een wet beschermd worden, waardoor ze aan berechtiging voor hun misdaden kunnen ontsnappen. Voor de minderjarigen tikt de klok, want ze weten dat ze er op klokslag 18 alleen zullen voorstaan tegen de wereld.
Pixote is de jongste. Hij zit in een groep jongeren die solidair zijn met elkaar, en het is met hen dat hij vlucht en drugs begint te dealen. De jeugdige onschuld wordt gesmoord in aanraking met verderfelijke mensen (
lijm snuiven, aanraking met seks enz. ) en dat biedt hen weinig kansen op een normaal leven. De beelden zijn vaak erg rauw : bah, die wc's vol kak en bloed, die vieze kamertjes, die
verkrachting in het begin , deden me echt walgen. En die jongeren werden er onherroepelijk gevoelloos door. Leven wordt overleven. Het is een meedogenloze kijk op een verloren generatie, waarbij Babenco met dringendheid aan de alarmbel trekt.
DVD met engelse ondertiteling te verkrijgen en er is ook een versie met Franse ondertitels beschikbaar... wel een mooie cover vind ik.
DVD COVER (Fr)