

Genre: Drama / Romantiek
Speelduur: 127 minuten
Oorsprong:
Frankrijk / Duitsland / Oostenrijk
Geregisseerd door: Michael Haneke
Met onder meer: Jean-Louis Trintignant, Emmanuelle Riva en Isabelle Huppert
IMDb beoordeling:
7,9 (107.698)
Gesproken taal: Frans
Releasedatum: 15 november 2012
On Demand:
Bekijk via Pathé Thuis
Bekijk via CineMember
Niet beschikbaar op Netflix
Niet beschikbaar op Videoland
Niet beschikbaar op Amazon Prime
Niet beschikbaar op Disney+
Niet beschikbaar op Google Play
Niet beschikbaar op meJane
Plot Amour
Georges (Jean-Louis Trintignant) en Anne (Emmanuelle Riva) zijn in de tachtig. Ze zijn fatsoenlijke, gepensioneerde muziekdocenten. Hun dochter Eva (Isabelle Huppert) woont in het buitenland met haar gezin. Op een dag krijgt Anne een beroerte waardoor de liefdesband binnen de familie danig op de proef wordt gesteld.
Externe links
Acteurs en actrices
Georges Laurent
Anne Laurent
Eva Laurent
Alexandre
Geoff
Concierge's husband
Concierge
Nurse #1
Nurse #2
Police Officer #1
Video's en trailers
Reviews & comments

arno74
-
- 8700 berichten
- 3342 stemmen
Ik zou de vraag willen terugkaatsen, AC1: kan jij een voorbeeld geven van psychologische diepgang in de beschrijving van de verhouding tussen de twee oude partners? Voor mij kan je pas spreken van een relatie als er ook sprake is - rechtstreeks of onrechtstreeks - van spanningen, of tenminste de sporen daarvan, frustratie, zelfbevraging, twijfel, zelfzoeken... Ook waren er nauwelijks verwijzingen naar het gedeelde verleden... Alles bleef zoooo vlak....
Waarom vind je dat er geen sprake is van een relatie? Je zegt dat er spanning tussen hen ontbreekt, maar dan denk ik gelijk aan de reacties waarin mensen vinden dat Georges helemaal geen liefde voor Anne heeft (geen valentijnsdag, bloemetjes, cadeautjes, samen uit eten,... kortom, het overgeromantiseerde clichéconcept van Hollywood van zogenaamde liefde is hier geheel afwezig). Dat geldt in zekere zin ook voor hun relatie, het hollywoodconcept van een relatie is hier ver te zoeken. Maar is spanning nodig om een relatie te hebben, verwacht je dat Georges bij de ernstig zieke Anne bijvoorbeeld gaat klagen over vieze borden terwijl ze juist voorgoed afscheid aan het nemen zijn en ze hun eigen einde zien aankomen, dan spoken toch hele andere dingen door iemands hoofd dan even snel "spanning" aanbrengen in hun relatie, waarom zou er spanning moeten zijn? En wat vond je niet realistisch?
Je stukje roept veel vragen op, het lijkt wel alsof je een hele andere film hebt gezien


ThomasVV
-
- 1112 berichten
- 494 stemmen
Ik miste gewoon reliëf, arno74. Het was voor mij te vlak om boeiend te zijn. Ik vraag me bijvoorbeeld af wie Georges was vóór zijn vrouw ziek werd. Was hij eigenlijk wel iemand? Je kreeg niet die indruk. En van haar kreeg ik die indruk eigenlijk al niet meer! Zij was niet alleen op het einde een plant, maar ze leken beiden wel altijd als planten naast elkaar te hebben geleefd! Natuurlijk was er wel frustratie om de machteloosheid tegenover de situatie - trouwens een constant centraal thema in de films van Haneke. Maar dat is voor mij een veel te algemeen gegeven, en heeft weinig met persoonlijke psychologie te maken. Die miste ik dus: persoonlijke en intermenselijke psychologie. Die kwam enkel van opzij aan bod door de figuur van Eva. Maar ook daar had volgens mij veel meer in gezeten...
(En "voorgoed afscheid nemen" doe je volgens mij pas helemaal op het einde, Arno. Als je het al doet. Ook mensen van 80 zijn niet in de stemming van "voorgoed afscheid nemen", tenzij misschien op het allerlaatste moment! Zo'n sfeer vind ik dus niet realistisch, en alleszins niet boeiend!)

AC1
-
- 5773 berichten
- 908 stemmen
Ik zou de vraag willen terugkaatsen, AC1: kan jij een voorbeeld geven van psychologische diepgang in de beschrijving van de verhouding tussen de twee oude partners?
Daarvoor is het te lang geleden en ik heb de film maar één keertje gezien. Ik wou gewoon een beter beeld krijgen van wat je bedoelt.
Herziening kan soms wonderen doen. De eerste keer dat ik Der Weisse Band zag vond ik 'm gewoon oké. De tweede keer vond ik het haast een meesterwerk. Nu goed, ik verwacht niet dat hetzelfde gaat gebeuren met Amour maar ben wel benieuwd (vooral nu ik weet dat volgens Haneke niemand schijnt te begrijpen waar Amour echt over gaat).

AC1
-
- 5773 berichten
- 908 stemmen
Wat ik nog wou zeggen is dat ik sterk de indruk had dat Amour net wel heel realistisch is en dat de film (bijna) volledig is ontdaan van gemakkelijke manipulatietechnieken, zoals bijvoorbeeld karakters die sentimentele of aangrijpende verhalen aan elkaar vertellen over hun verleden. Vele kijkers noemen dat psychologische diepgang omdat we dan zogezegd iets leren over de karakters.

jac25
-
- 54 berichten
- 697 stemmen
Het is me niet gelukt deze film af te kijken, na 45 minuten ben ik gestopt. Wellicht dat ik een volgende keer nog een poging waag, maar vooralsnog duurde het me allemaal veel te lang...

nijkerkbert
-
- 536 berichten
- 710 stemmen
Dat is wel een heel lange zit met heel weinig gebeurtenissen. Kortom: niet mijn ding.

killerfreak
-
- 846 berichten
- 1066 stemmen
Beklijvende film over 2 oudere - verliefde - mensen wiens leven door een toeval (herseninfarct) omhoop wordt gegooid. Initieel lijken ze zich te berusten in het gegeven gezien hun leeftijd, maar al snel merken ze dat dat geen evidentie is. Zeker als er keer op keer herval komt en de situatie uitzichtloos wordt en onmacht zich meester maakt van de situatie (wat overigens perfect wordt uitgebeeld door slag in gezicht aan bed). Ook de gebruikte symboliek van het einde spreekt boekdelen. Topfilm met een ijzersterke vertolking dus

Baboesjka
-
- 891 berichten
- 1653 stemmen
In het begin was ik niet zo enthousiast. Ik vond het nogal saai en ik kon er niet in komen, maar op een gegeven moment veranderde dat drastisch. Het verhaal zoog mij op. Het raakte me. Was geen moment meer saai. Het is verdrietig om te zien hoe Anne aftakelt. Het acteerwerk is zo sterk, zo realistisch, en het wordt nergens over sentimenteel. Ik leefde erg met Anne en Georges mee. Het huis waarin de hele film zich afspeelt, past ook goed bij de beklemmende sfeer. Amour is een film vol liefde en emotie. Een parel, wat mij betreft, en de beste film die ik tot nu toe heb gezien dit jaar. Wel wat fouten in de Nederlandse ondertiteling, maar dat haalt mijn score niet naar beneden. 5*

Fisico (moderator films)
-
- 9739 berichten
- 5300 stemmen
Ik volg. Ook ik had eventjes nodig om in de film te komen. Eigenlijk begon het voor mij pas boeiend te worden en vond ik het aangrijpend vanaf de tweede beroerte, vanaf het moment dat het er echt beroerd begon uit te zien voor Anne.
Amour is de toverspreuk voor George die zijn vrouw stilaan meer en meer van zich ziet wegglijden tot een kamerplant. De gehele film speelt zich af in het ruime luxe-appartement van het koppel. Het geeft een beklemmend gevoel van afzondering, van isolatie, van eenzaamheid. Het is het lot of de taak van een echtgenoot om voor zijn echtgenote te zorgen, vindt George. Ieder huisje zijn kruisje en dit is zijn kruis om te dragen. Maar hoever moet die zorg gaan? Haneke creëert met zijn film Amour een humane visie als antwoord op de vraag. Ik heb tijdens de film dikwijls moeten terugdenken aan eigen geliefden in soortgelijke situatie of de hypothetische stelling waar ik de kracht vandaan zal halen indien dit mijn vrouw overkomt. Of nog erger: wat als ik de 'Anne van dienst ben'? Amour is een erg indringende film met twee topacteurs die op erg hoog niveau acteren mét elkaar.
Amour bevat een aantal aangrijpende scènes. De slag in het gezicht omdat ze niet wou drinken kwam als een mokerslag bij me aan. Geshockeerd en begripvol tegelijk, zo kwam het bij mij binnen. Het moet hels zijn om dag en nacht voor je aftakelende geliefde te zorgen en jezelf helemaal weg te cijferen. De daaropvolgende liefdevolle 'moord' was voorspelbaar, maar daarom niet minder intens. Ook de scène waarbij George de tweede gezinshulp aan de deur zette, vond ik hard. Vooral de reactie van de dame in kwestie dan. Met 20 jaar ervaring (zelfs niet met eentje) is het ongepast om je klant zo te verwijten, ook al ben je het er niet mee eens.
De scene met de nachtmerrie van George vond ik wat uit de toon vallen. Los daarvan echt meegeleefd met Amour. Terecht bekroond en een pak beter dan Sprakeloos die ik een half jaar geleden zag. Dikke 4,0*!

Lavrot
-
- 759 berichten
- 0 stemmen
Maar Haneke zou Haneke niet zijn als ie niet heel subtiel toch nog een laagje onder de verstikkende oppervlakte zou schuiven. Hij doet dat door enkele scenes in het verhaal op te nemen die op z'n minst enige twijfel laten ontstaan over de toerekeningsvatbaarheid van George. Behalve de begin en eindscene wordt het verhaal vanuit het perspectief van George opgetekend; over de binnenwereld van Anne komt niets naar buiten.

Zwolle84
-
- 8022 berichten
- 0 stemmen
Filmhuis op z'n saaist. Saaie mensen, continu die saaie setting, klein plotje dat niet geschikt is voor ruim twee uur film en nog wel het ergste: steeds weer die nietszeggende shots tussendoor. Zo'n dochter bijvoorbeeld die stofzuigt onder de tafel zonder dat er iets gebeurt. Klein minuutje film dat werkelijk geen enkel doel dient, behalve een soort muffige, elitaire sfeer uitstralen. Bah.

Onderhond
-
- 87411 berichten
- 12417 stemmen
Beter Haneke, maar nog steeds niet geweldig.
Ik las hier een aantal keer dat de film erg realistisch zou zijn, daar lag bij mij zo'n beetje het probleem. Qua opzet en uitwerking is de film inderdaad erg droog. Geen episch sentiment, Hollywoodiaanse twists, dik oplaaiende soundtracks of mooie zonsondergangen om het drama te onderstrepen.
Haneke's stijl is eerder kaal. Een wat oubollig en lelijk huis, veel grijsheid, de camera is er en registreert maar probeert zo min mogelijk af te leiden van wat er getoond wordt. In dat opzicht ... inderdaad wel realistisch? Maar qua echte afspiegeling van de realiteit vond ik het toch duidelijk erg sturend.
Enerzijds is er de focus op het negatieve en het drama. Het thema van de film uiteraard, maar niemand's leven staat in functie van één bepaald thema. Voor een Haneke is het nog redelijk luchtig, voornamelijk niet zo zwartgallig en bitter in vergelijking met z'n andere films, maar voor wat positiviteit, een fijn momentje of een glimlach is in deze twee uur durende stroop écht geen ruimte.
Daarnaast vond ik de twee als oud koppel ook gewoon niet zo overtuigend. De dialogen ogen stroef en er is weinig nonverbale eigenheid die het tot een koppel maakt dat al tientallen jaren samen leeft. Het staat haaks op de droge stilering van de film. Het zijn vooral twee personages die symbool staan voor een moeilijke aftakeling, niet zo geweldig realistisch.
Qua acteerwerk is Trintignant wel innemend, Riva is toch vooral "persoon met ziekte", iets waar je ook erg makkelijk Oscars mee wint. Vond haar net wat minder overtuigend, ook net omdat haar rol verder weinig diepgang krijgt. De rest van de cast (en bijbehorend drama) voegt jammer genoeg ook niet zoveel toe.
Er zijn best wat schrijnende momenten, maar als geheel vond ik het toch weer wat te stroef en te nadrukkelijk stuwend, iets waar Haneke wel voor bekend staat. Qua emotie liet het me verder redelijk koud, daarvoor moet het toch ofwel écht realistisch aanvoelen, ofwel extra gestileerd zijn. Dit hangt wat in het midden, net zoals mijn waardering.
2.5*

El ralpho
-
- 1450 berichten
- 1063 stemmen
Tot de dood u scheidt
Kan me goed vinden in bovenstaande mening van Onderhond. Dat wil zeggen dat ook voor mij het realisme een probleem vormde. Hoewel ik geen groot voorstander ben van films waarbij alles geromantiseerd wordt (Looking at you Hollywood) word ik normaal juist enthousiast van titels die wat rauwer – en dus realistischer- zijn. Het probleem bij Amour was voornamelijk dat hij teveel aan de oppervlakte bleef. Ik snap dat de nadruk moest liggen op de aftakkeling van de vrouw, maar ik mistte toch diepgang bij de personages om echt met ze mee te leven. Het had bijvoorbeeld veel beter kunnen werken als de huidige situatie afgewisseld had kunnen worden met flashbacks uit het verleden die meerdere hoogtepunten uit het jarenlange samenzijn van het stel had getoond. Nu bleef ik te ver van de twee afstaan waardoor een echte impact uitbleef.
Hoewel er sterk door de twee hoofdrolspelers geacteerd werd, oogt dit drama traag en stroef waardoor de zit van ruim twee uur toch wel erg lang duurt. Er zijn genoeg films die zich puur op een bepaalde gebeurtenis of dynamiek focussen, maar bij Amour is dit vanwege bovenstaande niet voldoende. Los van een aantal mooie shots, krachtige momenten en sterk acteerwerk ten spijt vind ik het winnen van de Gouden Palm dan ook overdreven. Hiervoor had dit Franse drama meer impact mogen hebben.
2,5*

david bohm
-
- 3011 berichten
- 3332 stemmen
Mooie film met sterk acteerwerk en fraaie piano muziek. Voor mij doet de relatie en de liefde tussen de hoofdpersonages echt aan. De regisseur kiest geregeld voor lange scènes en shots die een verstillend effect hebben wat ik hier wel passend vind.

De filosoof
-
- 2218 berichten
- 1509 stemmen
Haneke vind ik vaak tegenvallen maar deze film vond ik wel erg goed. De film laat echte liefde c.q. zorgzaamheid zien zonder sentimentaliteit, hetgeen al een prestatie van formaat is, maar – anders dan sommige andere films van Haneke – kent de film ook een schokkende climax, ook al komt die mede al direct aan het begin als gevolg van een circulaire vertelling. Op een gegeven moment zegt Anne tegen Georges: ‘je bent een monster maar wel aardig’ en dat vat Georges en wellicht Haneke’s visie op de mensheid goed samen. Een indrukwekkende film; een ruime vier sterren.

TornadoEF5
-
- 5580 berichten
- 1570 stemmen
Ik ben er geen fan van. Eerst en vooral, gelukkig moet ik me om de thematiek nog geen zorgen maken, al heb ik wel angst voor de aftakeling. Maar hier kan ik ook niets mee. Voor mij pakt het niet echt, al waardeer ik wel het realisme. Maar soms zijn er bepaalde sprongen in de tijd, en komt de focus dus enorm veel op de zorg en het lijden te liggen, waarmee door de stijl er nog meer op dat lijden gefocust wordt. Bepaalde aspecten mogen dan wel goed gedaan zijn, maar hier kan ik toch echt niets mee. In het vervolg hou ik het wel gewoon op coming-of-age films.

baspls
-
- 4118 berichten
- 1673 stemmen
Een indrukwekkend Drama van Michael Haneke over een ouder echtpaar waarvan de vrouw steeds verder aan het aftakelen is. Het acteerwerk was uitstekend evenals de cameravoering. Toch bracht de stijl van Haneke een zekere afstandelijkheid in de film, die niet altijd even goed werkte. De film is in ieder geval niet overdreven sentimenteel, eerder net iets te afstandelijk op een moment dat wat muziek of een extra close-up geen kwaad had gekund.

IH88
-
- 9363 berichten
- 3147 stemmen
“It's beautiful.”
“What?”
“Life. So long.”
Moeilijke film om te beoordelen. Het is mooi en tegelijkertijd afschuwelijk om te zien hoe een ouder echtpaar omgaat met lichamelijke en geestelijke aftakeling als de vrouw een herseninfarct krijgt. De liefdevolle verzorging, maar ook de frustratie bij de man wordt realistisch neergezet, en Riva en Trintignant acteren het allemaal fenomenaal. Ingetogen, maar toch voel je de emoties en liefde wel. Ook bij de dochter (Huppert).
Het probleem van de film is de manier waarop Haneke het allemaal in beeld brengt, en ook de speelduur is problematisch. De film is ongelooflijk traag, en scènes worden tot het uiterste uitgesponnen. Het heeft een doel en de film kruipt ook langzaam onder je huid, maar voor mij duurde het allemaal te lang. Ik had ook het gevoel dat Haneke de kijker bewust op afstand houdt door de personages weinig emotie te laten tonen. Ik wil ze ook weer niet onsympathiek noemen, maar echt een band bouw je niet met ze op. Dit soort films vind ik meestal best aangrijpend, maar het laatste gedeelte deed me verrassend weinig. Jammer, want de film doet ook heel veel goed.

stefan dias
-
- 2401 berichten
- 1392 stemmen
Tergend langzame film en dat is natuurlijk ook de bedoeling. Het tergende van de verschraling van het leven.
In het begin is er nog het bezoekje aan de concertzaal, maar vanaf dan wordt de film steeds claustrofobischer. Het appartement wordt steeds beklemmender… sigaretjes worden gerookt aan het raam dat uitgeeft op de binnenkoer. Ze eten samen in de hoek geklemd van het keukentje. De straatkant die toch uitgeeft op de slaapkamer en het salon krijg je nooit echt te zien. De buitenwereld verdwijnt. Georges houdt die ook bijna buiten. Televisie of radio zie je en hoor je nooit. Een koppel dat in zichzelf uitdooft. Niet mooi om te zien.
Hoewel erg Frans (het bourgeois appartement) zijn de dialogen dat allerminst: schraal en met alle emoties
eruit geschrapt. Deklamerend, Georges heel zeker van zijn standpunt en dat ook nog eens trefzeker vertolkend. Klein sprankeltje - ja wat eigenlijk, humor kan je het niet noemen - opleving was het moment dat hij verpleegster 2 de deur wijst. Maar langzaam verdampt het leven. Droogt het op… en verdwijnt ook Georges in het niets.
Maar in die afstandelijkheid voel je helaas ook een 'aanpak'. Alsof de manier van filmen je een gevoel wil opdringen… ondanks de goede vertolkingen, voelde ik echter weinig. Alsof ook ik puur op ratio voortdobberde.

cinemanukerke
-
- 1410 berichten
- 846 stemmen
In Vlaanderen kwam begin dit jaar euthanasie in een media storm terecht wegens het proces 'tine neys' De discussie was (en niet alleen in de gerechtszaal maar ook in de huiskamer, op het werk ...) of psychisch lijden voldoende was om een leven te beëindigen. Ook Hanneke zwengelt het debat aan. Wie en wanneer mag het ondraaglijk (bij Hanneke wel vooral fysisch) lijden van een mens beëindigen. Zoals de titel aangeeft ; hier is liefde de scheidsrechter. Er is begrip voor de actie van Georges. Hanneke registreert nochtans zeer sec de verschillende fases van de aftakeling (met abrupte tijdssprongen worden we direct met de achteruitgang geconfronteerd), de schaamte van het koppel (daarom sluiten ze zich op en willen geen hulp aanvaarden), hun gevecht, hun trots, hun identiteit. Met lange takes die de situatie gadeslaat. Die scene waarin Anne voor de eerste keer, aan de keukentafel een beroerte krijgt waardoor ze niks meer herinnert. De camera volgt Georges (we zien dus niet wat er is gebeurd met Anne) naar de wasbak, hij komt terug en merkt dat Anne niet meer reageert. De ziekte slaat onverwachts toe (zowel voor Georges als voor ons) en Hanneke zet dit gevoel perfect in scene. Een tweede prachtige scene wanneer we - ergens midden de film - Anne zien piano spelen. We zijn een beetje verwonderd want daarnet lag Anne nog in bed. Is ze nu beter ? Is er hoop ? Maar dan beseffen we dat dit een herinnering van George is (camera draait naar de platenspeler en draait dan terug naar een lege piano, muziek blijft hoorbaar). Magistraal moment. Zegt meer dan duizend woorden. Ik wil maar zeggen : de stijl van Hanneke werkt perfect om emotie én verhaal visueel neer te zetten.

mrklm
-
- 9693 berichten
- 8990 stemmen
George [Jean-Louis Trintignant] en Anne [Emmanuelle Riva], beiden tachtigers, wonen samen in een appartement en zijn nog altijd dolgelukkig met elkaar. Tot Anne kort achter elkaar twee beroertes krijgt en nauwelijks meer in staat is om verbaal of fysiek te communiceren. Aangezien dochter Eva [Isabelle Huppert] met haar gezin in Groot Brittannië woont en George weigert zijn geliefde in een verzorgingshuis te plaatsen, besluit hij zelf de zorg op zich te nemen. Een simpel uitgangspunt voor een ontroerende film over een pijnlijk, voor velen herkenbaar onderwerp dat door de niet om zijn subtiliteit bekend staande Haneke met empathie en inzicht wordt behandeld, daarbij immens geholpen door het fantastische spel van de twee hoofdrolspelers. Haneke won een Gouden Palm en de film werd bekroond met een Oscar voor Beste Film in een Vreemde Taal.

Black Math
-
- 5417 berichten
- 1741 stemmen
Een typische film met veel aandacht voor karakters en het plot en weinig voor het audiovisuele aspect. Dit betekent niet zozeer dat er geen filosofie achter de stijlkeuze zit. De film is erg minimalistisch geschoten, met veelal statische camerastandpunten. We zien karakters in een kamer verdwijnen, de camera volgt ze niet, maar we horen ze nog steeds praten, waardoor je een beetje een documentaire gevoel krijgt. Het voelt "echt" aan, maar het is verre van mijn favoriete stijl.
Veel aandacht dus voor plot en karakters. We zien een oudere vrouw aftakelen na enkele beroertes. Het is herkenbaar, want zoiets heb ik ook in mijn familie meegemaakt. Het wordt goed uitgewerkt, zowel door Riva die de vrouw speelt, als door Trintignant, die haar verzorgende echtgenoot speelt. Maar uiteindelijk is het niet veel anders dan de tragedie die in zoveel families plaatsvindt. Je vraagt je ergens af of deze film een pamflet is voor een zelfgekozen waardige dood, euthanasie is immers verboden in veel landen, maar de film gaat toch te weinig in op de consequenties.
Uiteindelijk is de film qua plot interessant, maar de film weet op dit vlak niet "the way beyond" te gaan, terwijl de stijl van de film ook niet de mijne is, waardoor de film op 2,5* blijft steken.

Lovelyboy
-
- 3476 berichten
- 2568 stemmen
Verder met nog zo'n gelaagd drama over lijden en acceptatie na Shadowlands met deze Amour, en daarmee een Haneke, een regisseur waar ik nog niet heel erg kapot van ben want Cache vond ik onbegrijpelijk en niet door te komen waar Das Weisse Band op meer steun kon rekenen. Maar Haneke blijft voor mij toch een moeilijke regisseur en dat bewijst hij met deze Amour die mij ook niet ligt.
Het beeld is even zo goed duidelijk met het ouder worden echtpaar, getroffen door het noodlot, waar het leven nooit weer hetzelfde zal zijn. Fijn is niettemin het stukje uitleg vooraf op de dvd door een cineast, toch kan het voor mij de tekortkomingen van Amour niet wegnemen. Overduidelijk is het beeld van het echtpaar met centraal de pech, de lichamelijke kwetsbaarheid, de angst en beloftes omtrent zieken- en rusthuizen, en de daaruit uit voortvloeiende zorg. Het is een moeilijke last te dragen voor Georges die mij in het geheel niet een warm en zorgzaam type lijkt, maar juist zelf teert op een zorgzame vrouw, maar er zit op een gegeven moment verbetering in zijn zorg. Aftakeling is vernedering blijkt maar weer, ontnuchterend zijn dan ook de momenten waarop in bed is geplast of er een luier om moet. Niet naar het rust of verzorgingshuis willen is één ding maar tegen welke prijs...?
Amour lijkt daarmee een bijzonder gelaagd drama over keuzes, liefde, verbinding, de zware last voor iemand te zorgen vooral als je zelf al op leeftijd bent, en natuurlijk de schaamte van het minder worden, de schaamte van aftakeling. Dit allen wordt in een behoorlijk sober, triest en kwetsbaar jasje gegoten door Michel Haneke met de onderliggende gedachten van de vergankelijkheid van het leven. Uiteraard wordt er heel sterk geacteerd door Trintignant en Riva, valt de mooie Huppert op en kan er nog verder gefilosofeerd worden over de eventuele toerekeningsvatbaarheid van Georges zelf en is het vertrek op het einde symbolisch te noemen.
Toch is dit ook weer net als Shadowlands niet mijn kopje thee met deze toch wel statische en langdraderige film die soms ook nog verschillende nietszeggende momenten heeft, zoals het stofzuigen om maar een voorbeeld te noemen, en Amour tot film maakt waar moeilijk de aandacht bij te houden is.

lang pee
-
- 2313 berichten
- 1033 stemmen
Fantastische zeer realistische film, over de verschrikkingen van het zeer oud worden. Sommige zeggen, elke leeftijd heeft zijn charme, grotere onzin heb ik nooit gehoord.
Ik ken zelfs in mijn familie een koppel die ongeveer in dezelfde situatie zitten, echt voor mij hoeft het dan niet meer....

lang pee
-
- 2313 berichten
- 1033 stemmen
Meest confronterende, kille, deprimerende film sinds jaren die ik heb gezien. Ik herken bepaalde aspecten in het verleden bij onze eigen familie in verband met het zorgen voor oudere mensen die langzaam aftakelen. Oud worden is een geschenk of een marteling......Het hangt er gewoon van af wat je nog kunt doen en van je gezondheid. Het lange leven is mooi zegt Riva op een bepaald moment in de film. Waarmee ze haar dankbaarheid getuigt over het mooie leven dat ze beleefd heeft, maar dat het voor haar genoeg geweest is. Ze wilt uit haar lijden verlost worden. En daar kun je heel wat discussies over voeren wat de beste oplossing is. Georges zet zijn dochter hierover in een crusiale fase te kijk door haar duidelijk te maken dat ze kiezen voor een intieme lijdensweg waarbij anderen zich niet moeten mee bemoeien. Ook al heeft de dochter andere oplossingen of opvattingen. Bepaalde keuzes moet je nu eenmaal ook respecteren. Dat het voor Georges niet gemakkelijk is op voor zijn vrouw te zorgen staat buiten kijf. Niet alleen fysiek, maar ook geestelijk vergt dit veel. Maar dat is niet de reden dat Riva haar leven wil eindigen....ze wil gewoon uit haar lijden verlost worden.
Je zou kunnen zeggen dat hier liefde en egoïsme heel dicht bij elkaar liggen.
Het acteerwerk is grandioos. De stiltes en het camerawerk zijn sterke troeven die het geheel nog meer een leeg, kil gevoel weet te accentueren. Al lijkt me het negatieve iets teveel aan de orde te zijn. Dit zal gelukkig niet voor iedereen op die manier zijn weggelegd. Misschien word je op een mooie morgen gewoon niet meer wakker of is het heel oud worden niet aan de orde.
In ieder geval pluk de dag en laat ons lang niet oud worden. 7,5/10
Het laatste nieuws

Prime Video voegt aankomende maandag de nieuwe WOII-film 'Lee' met Kate Winslet toe

Zeer goed gestreamd op HBO Max: deze tien series doen het nu het beste

'The Shining'-vervolg 'Doctor Sleep' van Mike Flanagan nu te zien op Netflix

Goed beoordeelde actiefilm 'Shooter' van Antoine Fuqua is vanavond (8 februari) op televisie
Bekijk ook

Jagten
Drama, 2012
713 reacties

La Vie d'Adèle
Drama / Romantiek, 2013
683 reacties

Mar Adentro
Drama, 2004
242 reacties

Le Scaphandre et le Papillon
Drama / Biografie, 2007
212 reacties

Samsara
Documentaire, 2011
45 reacties

Incendies
Drama / Mystery, 2010
365 reacties
Gerelateerde tags
verpleegstermusic teachergetrouwd stelpiano lessonsagingdochtermuziekliefderetiredziektepigeonstrokeoctogenarian old couple
Nieuwsbrief MovieMeter
Het laatste film- en serienieuws per e-mail ontvangen?
Populaire toplijsten
- Top 250 beste films aller tijden
- Top 250 beste sciencefiction films aller tijden
- Top 250 beste thriller films aller tijden
- Top 250 beste familie films aller tijden
- Top 250 beste actie films aller tijden
- Top 100 beste films van de laatste jaren
- Top 100 beste films op Netflix
- Top 100 beste films op Disney+
- Top 100 beste films op Pathé Thuis
- Top 50 beste films uit 2020
- Top 50 beste films uit 2018
- Top 50 beste films uit 2019
- Top 25 beste films in het Nederlands
Corporate & Media
Realtimes Network
Innovatieweg 20C
7007 CD, Doetinchem, Netherlands
+31(315)-764002
Over MovieMeter
MovieMeter is hét platform voor liefhebbers van films en series. Met tienduizenden titels, die dagelijkse worden aangevuld door onze community, vind je bij ons altijd de film, serie of documentaire die je zoekt. Of je jouw content nou graag op televisie, in de bioscoop of via een streamingsdienst bekijkt, bij MovieMeter navigeer je in enkele klikken naar hetgeen dat voldoet aan jouw wensen.
MovieMeter is echter meer dan een databank voor films en series. Je bent bij ons tevens aan het juiste adres voor het laatste filmnieuws, recensies en informatie over jouw favoriete acteur. Daarnaast vind je bij ons de meest recente toplijsten, zodat je altijd weet wat er populair is op Netflix, in de bioscoop of op televisie. Zelf je steentje bijdragen aan het unieke platform van MovieMeter? Sluit je dan vrijblijvend aan bij onze community.
Social media
Realtimes Network
- Registreer |
- Contact ons |
- Over ons |
- Adverteren |
- MovieMeter Films Wiki |
- Series Wiki |
- Algemene voorwaarden en privacybeleid |
- Consent wijzigen |
- RSS Feeds |
- API

© 2025 MovieMeter B.V.