
Rushmore (1998)
Verenigde Staten
Komedie / Drama
93 minuten
geregisseerd door Wes Anderson
met Jason Schwartzman, Bill Murray en Olivia Williams
Max is een scholier op een privé-school. Hij haalt slechte resultaten maar organiseert van alles en nog wat rond school. Hij raakt bevriend met de rijke en depressieve fabrieksmagnaat Blume en wordt verliefd op zijn lerares, Miss Cross. Hij komt er achter dat Blume ook verliefd is op Cross, en zoekt wraak.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=846UzdeHI1g
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,7 / 169097)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)Google Play: € 7,99 / huur € 2,99Wel een serieus pijnpunt was de hoofdrol. Nergens kreeg ik ook maar een grijntje sympathie voor hem. Ik weet dat hij een arrogante snob is, maar deze is iets teveel van zijn menselijkheid beroofd om mij aan te spreken. Je zit dan toch de hele tijd naar iemand te kijken waarvan je hoopt dat hij snel uit de film verdwijnt. Bill Murray speelde hier volgens mij voor het eerst die uitgebluste rol die hij later heel vaak zou herhalen. Het blijft leuk, maar ik mis de verrassing erin die mensen in 1998 waarschijnlijk wel zagen. Murray won dan ook veel prijzen voor deze film. Dit is trouwens de derde film met Olivia Williams die ik in korte tijd zie. Zo heb je nooit van haar gehoord, zo duikt ze overal op. Dat heb ik wel vaker met bepaalde acteurs.
3*

Erg leuke film met de de sublieme Bill Murray en de doorbraak van de geinige Schwartzman. De originaliteit druipt haast van 'Rushmore' af. Het is echter ook zo dat ik de humor slechts de halve tijd vind werken en dat de film ook de nodige zwakke momenten heeft.
Steeds een plezier om na verloop van tijd nog eens op te leggen. Doorspekt met een dikke laag jeugdsentiment - tevens één van de eerste films die ik zag - kom ik aan een meer dan behoorlijke score.
4,00 (3,75)
Heerlijke oddball komedie. Films van Anderson zijn vaak sowieso wel tof, maar dit vind ik toch een van z'n betere. Gekke types en momenten genoeg; niet voor de schaterlach, wel voor een goede glimlach de hele film door.
De rol van Jason Schwartzman sprak me niet echt aan en leek op sommige punten wel veel op overacting, gelukkig blijft Bill Murray leuk om te zien en maakte het geheel wat dragelijker.
Wat ik wel positief en origineel aan Rushmore vond is de muziek en de manier van filmen en montage, jammer van het standaard verhaaltje en het cliché einde, wanneer leren ze dat eens af..
Rushmore viel me best tegen, de film is uit te zitten tot het einde maar daar is veel mee gezegd.
2*
Verder is het hoofdpersonage een van de meest memorabele filmkarakters die ik ken. Vooral zijn
toneelstukken zijn geniaal

En voor ik het vergeet: Schwartzman en Murray zijn helden.
Anderson maakt in ieder geval bijzondere films, zoveel is zeker. Dat wil niet zeggen dat ze ook allemaal even goed zijn. The Fantastic Mr. Fox vond ik erg leuk, maar The Royal Tenenbaums juist niet. Rushmore komt ergens in het midden hiervan terecht. Vooral de soort humor die gebruikt wordt is apart, maar werkt niet altijd voor mij. Ik was vooral benieuwd op sommige momenten hoe de film verder zou gaan, maar echt supergrappig wordt het allemaal nooit.
Jason Schwartzman speelt hier degelijk, maar zet vooral toch ook een personage neer die ik vaker irritant vond dan leuk, hoewel dat misschien ook en beetje de bedoeling is. Bill Murray is wat mij betreft het leukst. Hij kan als geen ander enorm droog spelen en doet dat hier ook weer met verve. De leukste momenten in de film komen dan ook absoluut van zijn personage. Ik moet Wes Anderson trouwens hier wel complimenten maken voor de muziek. Die is fris, leuk en vaak ook erg goed.
Uiteindelijk is het geen slechte film, maar ik ben wel bang dat Anderson nooit een persoonlijk favoriet van mij zal worden.
3,0*
Muray blijft mijn held.
Laatste toneelstuk was episch.
Vind het moeilijk te zeggen, omdat zijn films qua sfeer en stijl wel op elkaar lijken, heb ze dan ook allemaal op 4* staan, geen een springt er duidelijk uit, maar elke film die ik van hem zie is wel gegarandeerd leuk.
Ik denk dat ik bij Rushmore misschien nog wel het meest heb moeten lachen. Vooral Bill Murray vond ik weer fantastisch, maar ook Jason Schwartzman doet het geweldig (die scene met Luke Wilson in dat restaurant

Een hoop supergrappige scenes, al is het wel duidelijk humor die je moet liggen. Als je de lulligheid van mensen en hun motivaties niet helemaal kan vatten wordt het een ander verhaal denk ik. Verder blijft het geweldig hoe Anderson het tempo van zijn films beheerst, ondanks dat zo'n 75% weinig tot geen binding met het plot of verhaal wat hij vertelt heeft. Maakt het allemaal des te leuker.
4* dus.
Tja, de film was toch minder m'n ding en 'k vrees dat het bij één kijkbeurt zal blijven.
'k had niet echt een idee wat je van hem moest denken.
Vind ik nou net een pluspunt. Geen cliché personage die je zomaar onder de categorie sukkelige nerd of vervelende pestkop kan plaatsen.
Films met Bill Murray kan je altijd blind gaan zien, want die man speelt nooit in slechte films.
Hoewel ik aanvankelijk dacht van wat is die Schwartzman voor overacterende sukkel, viel dat 100% mee.

Probleempje is de spil van dit alles. Schwartzman kan er weinig aan doen, zijn personage wil simpelweg maar niet al te sympathiek worden. Murray daarentegen zit gegoten in dit rolletje en Williams doet precies wat ze moet doen: lief zijn. En een beetje pittig. Filmpje kabbelt aardig voort met een mild grappig karakter, maar zonder vaak een grote lach te scoren. Al mag het block van Herman er wel zijn. Al met al toch net iets te weinig innemend om er helemaal in op te gaan.
Een geweldig op dreef zijnde Jason Schwartzman speelt Max, een intelligente scholier die zich vol enthousiasme op alles stort wat maar mogelijk is (van de debatclub over de schermclub tot z'n grote liefde toneel), maar daarbij z'n studie vergeet en daardoor van school getrapt dreigt te worden. Wanneer hij ook nog eens vriendschap sluit met de welgestelde, maar aan de rand van een depressie staande fabriekseigenaar Herman Blume (een sterke Bill Murray) en verliefd wordt op een lerares (de erg schattige Olivia Williams), ontspint zich een knap geschreven verhaal.
Visueel zet Anderson een flinke stap vooruit na Bottle Rocket, met strakke composities en fijn kleurgebruik. Dit wordt aangevuld met een goede soundtrack: onder meer The Kinks, Cat Stevens en The Who zorgen voor de perfecte aanvulling. Om te concluderen: uitstekende acteerprestaties, visueel de eerste echte Anderson, sterk verhaal en dito soundtrack. 4* en erg jammer dat ik bijna door de mans oeuvre heen ben.
Mijn vierde en laatste probeersel van Anderson was dit. Niet mijn regisseur.
2,5*
Kortom, een tegenvaller en vind het een standaard filmpje die nergens in uitblinkt. Leuk was het ook niet. De film krijgt wel een voldoende.
Sowieso het idee dat alles qua leeftijd in bepaalde mensen hun hoofd niks uit maakt is erg leuk. Murray als vriend van Swartzman, die vervolgens weer verliefd is op een lerares en alles maar normaal vind, dan nog de vriendschap tussen hem en het zoontje van de lerares. Geen verschil tussen jong en oud. De gedrevenheid van Swartzman z'n karakter is heerlijk om te zien - alles wat-ie organiseert en doet. Leuk.
Ja een fijn karakter in een sympathiek, knap en scherp geschreven verhaaltje. Tussendoor leuke muziekjes en het toneelspel op het einde is een mooie afsluiter van deze 'Rushmore'. Blijf toch wel fan van Wes Anderson hoor. En Bill Murray in een film van hem is altijd genieten. Dikke voldoende voor deze prent.

Visueel heel bijzonder, weer erg kleurrijk en opnieuw camerabeelden die je laten voelen alsof je een toneelstuk kijkt. Helaas voelt het verhaal zelf ook weer aan als een toneelstuk. Kon er totaal niet inkomen en kon eigenlijk niet echt een verhaal, laat staan einddoel, ontdekken.
Niet mijn humor blijkbaar. De soundtrack, meh. Ook niet noemenswaardig.
Kan niet op een voldoende uitkomen nee.
“I know. She was mine too.”
Prima film weer van Wes Anderson. Eén van zijn eerste films, en als beginnend regisseur mag je best trots zijn dat Rushmore als één van de eerste films op je cv staat. Want de film is een originele coming of age film met dat eigenzinnige en 'quirky' sfeertje dat Anderson's films altijd hebben. Met veel kleurrijke personages weer, en het acteerwerk van Schwartzman, Bill Murray en Olivia Williams is sterk. Anderson kan soms zeer vreemde films maken, maar hij zorgt er wel altijd voor dat zijn films ook een menselijke en oprechte kant hebben. En dat is bij Rushmore niet anders.
Hoofdrolspeler vond ik onuitstaanbaar. Murray hier ook geen uitblinker.
Een paar keer goed gelachen, voor de rest zit het hem voornamelijk in een sluimerende glimlach. Stiekem ontrolde de film zich als romance, waar ik vrij allergisch voor ben. Maar verrek, door de Hollywoodclichés te omzeilen, keek het nog gewoon lekker weg ook. Bijzonder debuut van de jonge hoofdrolspeler en smullen van de rol van Bill Murray. In het laatste kwart flikkert de film wel als een kaartenhuis in elkaar, als de humor wat verdwijnt en toch die Amerikaanse moralen er doorheen komen. Dan voelt het net wat minder sarcastisch aan dan de rest van de film. Hoe dan ook, Wes Anderson is toch een aparte.