Wall Street (1987)

Michael Douglas in zijn beste rol en Charlie en Martin Sheen die in de film ook vader en zoon zijn. Hierdoor word de film nog veel beter. Verder is het gewoon een erg sterk verhaal waarin goed geacteerd wordt en vooral het camerawerk was subliem. Denk aan de scéne waarin Bud Gordon confronteerd over de "uitverkoop" bij Bluestar. Alles is in 1 shot opgenomen en er gebeurt van alles. Dat is echte cinema. Het einde is net iets te kortaf maar ik kom alsnog uit op een 4*. Deze ga ik zeker aanschaffen. Het vervolg was stukken minder maar het haalt het orgineel niet naar beneden naar mijn mening.

Ps. Ik zal wel onvolwassen zijn maar ik moest best lachen om de naam Bud Fox

Tegen m'n verwachting in, geen langdradige, clichématige jaren 80 film. Heb me eigenlijk geen moment verveeld. De enige minpunten waren voor mij de tegenvallende acteer prestatie van Sheen en de scene aan het eind met Gekko die Fox z'n bewijsmateriaal op een presenteerblad aangeeft, wetend dat Fox al opgepakt was (dan ben je toch wat voorzichtiger lijkt me). Ik had graag gezien dat Gekko op een minder makkelijke manier gepakt werd, die microfoon op de borst van Fox was even teleurstellend als voorspelbaar. Dat heeft me ook van een 8- naar een 7+ gebracht.

Ondanks het vakjargon is deze film echt prima te volgen. Ik ben alleen geen fan van Charlie Sheen en had dan ook liever iemand anders in zijn rol gezien. Douglas speelt wel erg sterk! Ben benieuwd naar het vervolg, in het weekend eens bekijken!

Degelijke film van Oliver Stone, met enkele bekende oneliners van Gordon Gekko. De cast bestaat uit veel bekende gezichten, vooral Michael Douglas en vader en zoon Sheen acteren prima. Uitzondering is Daryl Hannah, die een weinig overtuigende rol heeft. Het verhaal valt goed te volgen, ondanks het feit dat er vaak beursgerelateerde termen worden gebruikt. Het einde van de film is helaas ontzettend voorspelbaar en kan de film niet naar een hoger niveau tillen.

Nogal voorspelbaar, niet zo sterk.

”It's not always the most popular person who gets the job done.”

Wall Street is zo’n typische film, die echt draait om één personage en dat is Gordon Gekko. Ja natuurlijk speelt Charlie Sheen de hoofdrol, maar Wall Street is vooral interessant als Gekko in beeld is en helaas toch minder boeiend, als dit niet het geval is. Ik moet zeggen dat Michael Douglas hem sterk neerzet. Ietwat overdreven, maar dat past hier prima bij het personage, met een aantal sterke dialogen en oneliners.

Los daarvan is Wall Street ook niet meer dan gemiddeld. Het verhaal is niet echt bijzonder en ook de personages blijven redelijk oppervlakkig. Wat nog wel leuk is, is omdat vader en zoon Sheen ook hier dezelfde relatie met elkaar hebben. Beide acteren redelijk, wat overigens niet gezegd kan worden van Daryl Hannah. Verder legt Oliver Stone de boodschap er soms wel erg dik bovenop en wordt het allemaal wel wat te zwart-wit neergezet. De regie is verder vrij degelijk, maar ook op dat gebied heeft Stone het weleens beter gedaan.

Gelukkig is het allemaal wel vermakelijk om naar te kijken, zijn de dialogen behoorlijk goed en is Douglas gewoon erg goed bezig. Het maakt Wall Street niet tot een topper, maar tot een degelijke wegkijker, die zonder Douglas waarschijnlijk een stuk minder leuk was geweest.

3,0*

Prima misdaadfilm over een intrigerend onderwerp. Het plot wordt goed opgebouwd, de dialoog is scherp, alhoewel er iets te clichematige one-liners om de hoek komen kijken waar men vast dagenlang de hersens op heeft gepijnigd, en steekt de prent cinematografisch degelijk in elkaar al worden er enkele knappe scenes geschoten. Het acteerwerk varieert van uitstekend tot flets, met uiteraard de op dreef zijnde Douglas als positieve uitschieter. Helaas blijven de personages ietwat oppervlakkig en voelt de prent op de een of andere wijze ietwat onafgemaakt. Toch een ruime voldoende.

"The point is ladies and gentlemen that greed, for lack of a better word, is good." ... " !!!




Fantastische Misdaadfilm (Heropfrissing) !!! Michael Douglas zet op een geweldige manier Gordon Gekko neer.
Het verhaal wordt heerlijk spannend opgebouwd, met name uiteraard de heerlijke dialogen die constant blijven boeien.
Oliver Stone heeft er prima werkje van weten maken !
Martin Sheen en Charlie Sheen spelen in de film ook vader en zoon !
Daryl Hannah mag het blondje spelen (niet bedoelt op dom) in deze heerlijke Misdaadfilm die elke seconde neemt !

Weer eentje van Stone in oorlogssferen, Sun Tzu is niet voor niks de leidraad, al is het slagveld dit keer het financiële district met informatie als voornaamste wapen. Probleem van de film zit vooral in de wat gemakkelijke, afgeraffelde derde akte. Daarvoor heeft het best wat leuks in petto.

De drukte op de Wall Street vloer weet Stone met zijn wilde stijl wel te vangen en wanneer Douglas ten tonele verschijnt, is het spel van het snelle geld op de wagen. Alhoewel Sheen lang niet altijd kan overtuigen, is zijn melkmuil wel een perfecte tegenhanger van deze Gordon Gekko.

Geweldige arrogante kop met een paar vlammende opmerkingen (the oldest myth running!). Dat shotje waarin het donker wordt en zijn verbeten blik wordt geaccentueerd mag er ook zijn. Verder allemaal zo geraffineerd als een kettingzaag, maar dat geeft de film wel z'n aantrekkingskracht.

Neem alleen al die foute nachtscène in Buds nieuwe optrekje. Daar komt Stone dan nog wel mee weg. De keerzijde van de jacht op het grote rijkdom gaat er via onder meer Bluestar, Fox sr., het sigaretje en het geweten beduidend minder soepel in. Dat is me al met al iets te glad geschreven.

Interessante film die per minuut interessanter en boeiender weet te worden.
Trouwens ook een sterke casting met overtuigend acteer werk!
Leuk om te zien dat Charlie en Martin Cheen ook in de film zoon en vader spelen.
Ook Micheal Douglas speelt ijzer sterk, verder zien we ook nog Terence Stamp (bekend uit Yes Man, Wanted) maar ook John C. McGinley (Are We Done Yet? tv serie: Scrubs) verrassende rollen dus!

4,0*

Oei, dat was me even een misser. Redelijk gewaardeerd dus ik dacht ik zal eens een poging wagen, Als ik ergens aan begin wil ik het afkijken ook maar man man man, wat heb ik moeite gehad om bij de les te blijven. Vreselijk saai en slecht geacteerd. Alleen Douglas krijgt een eervolle vermelding maar de rest was huilen met de pet op.

Ik weet het, het is een heel beroemde en gewaardeerde film. Maar sorry ik vond het echt zo vreselijk saaaaaaaaaaaai! niet mijn ding.

Voor mij was dit een fantastische en erg boeiende film welke je een kijkje in de beurswereld geeft eind jaren tachtig. Ik heb hem dan ook meerdere malen herzien, zeker de moeite waard.

Toch nog maar even een klein commentaar aan wijden... Oliver Stone's beste film. Heel veel redenen hiervoor, niet in het laatst vanwege Michael Douglas' rol. Maar vooral natuurlijk ook vanwege de voorspellende waarde, dat honger naar meer geld leidt tot zelfdestructie. Sterker, en hier is de werkelijkheid naargeestiger dan de verbeelding, kan leiden tot de destructie van het hele financiële stelsel. Maar dat werd weer niet goed genoeg gecovered in Stone's followup Money Never Sleeps uit 2010. Terugblikkend op Wall Street, is Gekko's opbreken van bedrijven en plunderen van de pensioenkas bijna van een kwajongensachtige natuur. En dan hoeven we niet alleen naar een Madoff te kijken... Kijk eens naar wat een enorme boef bijv. Dirk Scheringa is met het mensen via hun hypothecaire leningen allerlei financiële producten aan te smeren die waardeloos waren. Maar ook de woekerpolissen zou je eigenlijk onder grootschalige oplichting kunnen scharen. De Gordon Gekko's zijn onder ons. Overigens was dit ook meteen Charlie Sheen's beste rol, als gretige jongehond.

Ik kan me egenlijk niet herinneren dat deze film iets voorspelt. Nog even los van het feit of die vermeende voorspelling dan uit is gekomen.

Film die ik vooral in de jaren '’90 vaak gezien heb, een goed teken.
Douglas speelt in deze toch wel iconische eighties film een charismatisch personage die zijn leerling Sheen, verblindt door het succes zonder scrupules, tot grote hoogte stuwt. Wanneer Buddy na verloop van tijd echter de schellen van de ogen vallen inzake Gekko, brengt de leerling de meester, en uiteindelijk ook zichzelf ten val.
Wat zich tussen opkomst en ondergang tussen vooral deze twee afspeelt blijft onderhoudend en verveelt nergens.
Film geeft een aardig inkijkje in de beurswereld en haute finance. Jammer van de wat dik aangezette moralistische slotscene. Solide 3.5*-film.

Wall Street heeft zeker sterke troeven: het geeft een boeiend inzicht in de achtergronden van de grote deals in de financiële wereld en laat zien wat het grote geld met mensen doet. Dat de film daarnaast nog een morele boodschap wil meegeven komt dan wat minder uit de verf. Het draait immers om de hebzucht, die hier als een soort levensovertuiging wordt beleefd. Micheal Douglas is daarvan het grote voorbeeld en speelt dat zeer overtuigend. Genieten dus, maar het was leuker geweest als er uiteindelijk alleen winnaars overbleven.

Al een hele tijd geleden heb ik 'Money never sleeps' bekeken zonder voorkennis van dit sublieme origineel. Dan besef je wel dat het vervolg plots wel minder waard is dan mijn uiteindelijke score (7). Want Wall Street toont hoe het moet.

Stone aan het roer, een toen nog talentvolle en succes voorspellende Charlie Sheen en Michael Douglas in zijn gouden periode. Een gouden drietand die voor véél vuurwerk zorgt. Het toont ook maar eens wat voor een dommerik die Charlie Sheen moet zijn dat hij vandaag de dag is wie hij is want in Wall Street toont hij wel degelijk zijn kwaliteiten als acteur, ook al is het Douglas die hier de show steelt en volkomen terecht er een oscar voor in de wacht sleepte. Ook de rest van de cast doet het trouwens aardig, ook al zijn ze er vaak maar als bijzaak.
Het scenario is wat dubbel. Enerzijds is het nogal simpel en iets dat (zelfs in die tijd) al duizend keer is gebruikt, anders zit er wel een constante vaart in en zorgen de heerlijke dialogen ervoor dat het wel fris aanvoelt. Ook visueel is de film een pareltje waarbij bij elke scène de juiste manier gebruikt werd om elke scène het best weer te geven.

De finale is al bij al misschien niet van het niveau van de rest van de film. Het is nogal makkelijk en raar dat een man met die reputatie zich zo in de luren laat leggen. En als je een rotzak een eind goed al goed had gegund was het wel Gekko. Toch is het wel een vermakelijk slotstuk van een bijna sublieme film.


'Wall Street' is een regelrechte classic. Ondanks een net wat te 'te veel gezien' scenario en geen uitzonderlijke finale zorgt de cinematografie, en vooral de sterke cast met (Sheen en) Douglas voorop ervoor dat Wall Street de naam 'classic' meer dan waard is

De charme van Stone.

Het beurswereldje vind ik niet bepaald boeiend, toch weet Stone er een vlotte, leuke film uit te puren. Dat in tegenstelling tot de recente film van Scorsese, die dichter aanleunde bij het idee dat ik had van dit soort films.

Charlie Sheen is een wat gewaagde keuze, zeker met terugwerkende kracht. Maar hij brengt het er beter vanaf dan Cruise en/of DiCaprio, al kan dat ook wel aan z'n tegenspeler liggen. Douglas is goed op dreef. Hoewel ik niet altijd even overtuigd ben van z'n filmkeuzes is Douglas zelf meestal wel goed, onder een geode regisseur komt hij wel boven water. De oude Sheen is ook nog een fijne toevoeging, jammer genoeg laat de rest van de cast soms wat te wensen over (Hannah voorop).

Zoals steeds weet Stone een nogal duf onderwerp dynamisch in beeld te brengen. De film oogt daarom ook iets moderner dan z'n leeftijd. Soundtrack is weinig opvallend (vooral veel hitjes), maar ook weer niet vervelend. Verder leunt de film op een paar fijne dialogen (met de monoloog van Douglas op het strand als hoogtepunt).

Twee uur blijft wel een stevige pil voor een film als dit, het is Stone's verdienste dat het nergens saai wordt op begint te slepen. Maar écht spetterend is ook nergens. Gewoon een vermakelijk filmpje.

3.0*

Genoeg redenen om deze film te gaan kijken. Met name mijn baas die deze film maar al te graag citeert om het financiëringsmodel van mijn beroepsgroep te bekritiseren: "It's all about bucks, kid. The rest is conversation." Maar ook het recent zien van Margin Call, over de laatste credietcrisis, en Natural Born Killers, die niets met het onderwerp te maken heeft, maar wel een andere film van Stone is, en die het verlangen om meer van zijn films te bekijken aanwakkerde. Verder rollen voor Charlie Sheen en Michael Douglas, wat smeuïgheid belooft.

Uiteindelijk toch tegenvallend. De film stamt uit de jaren 80, en zo ziet het er ook uit. Grauw. Daar staat wel een interessante soundtrack tegenover: My Life In The Bush of Ghosts van Byrne en Eno.

De verhaallijn, daarentegen, valt dan wel weer tegen. Rise and fall viel wel te verwachten, maar het gaat ook nog eens gepaard met een moraal, die ik weliswaar onderschrijf, maar niet zo nodig terug hoef te zien in een film. Wat de financiële markt betreft is Margin Call actueler, en wat betreft het omgaan met de verhouding carrière/geweten is een film als The Devil's Advocate ook scherper.

Wat acteerwerk betreft is Sheen hier duidelijk nog een jonkie. Z'n rol is niet heel spectaculair, en hij vult hem verdienstelijk in. Leuk dat z'n vader ook z'n vader speelt; die heeft duidelijk meer gewicht. Wat Hannah betreft hou ik m'n commentaar bij de opmerking dat ze er beter uitziet met een ooglapje. Verder leuk om McGinley in een bijrol te zien, die ik vooral ken als Dr. Cox in Scrubs, wat ik een erg leuk karakter vind. Het sarcastische toontje is hier ook niet ver weg.

Tenslotte is de mooiste rol natuurlijk die van Douglas. En toch, en toch, en toch! Met de vergelijking met The Devil's Advocate komt ook de vergelijking met Al Pacino in een soortgelijke rol op, en die strijd met Pacino wint Douglas niet. Misschien een oneerlijke vergelijking, want het is toch een meer dan uitstekende prestatie van Douglas, maar toch, als een vergelijking eenmaal in je hoofd zit, kom je er moeilijk los van.

Uiteindelijk niet oninteressant, maar op verschillende vlakken zijn er in mijn ogen andere films die scherper of actueler zijn. 2*.

Ondanks dat ik deze niet lang geleden voor het eerst gezien heb wou ik hem toch graag nog eens kijken voor ik deel II ga zien. Maar die 4,5* blijft absoluut staan! Wat me deze keer veel meer opviel is dat Michael Douglas hier toch echt heerlijk speelt! En het hele sfeertje blijft gewoon lekker.

“The point is ladies and gentlemen that greed, for lack of a better word, is good.”

Gordon Gekko is een icoon en Michael Douglas zal voor altijd herinnert worden voor deze rol. Toch heb ik de film nooit heel bijzonder gevonden. Het is zeker geen slechte film en er zitten heel veel geweldige scènes in, met kleurrijke personages en sterke acteerprestaties, maar over het algemeen maakte de film op mij geen onuitwisbare indruk.

Het verhaal over hebzucht en fraude op Wall Street is in de jaren al ontelbare keren verteld, en Wall Street brengt weinig nieuws. In die tijd zou het allemaal erg actueel zijn geweest en impact hebben gehad, maar in 2016 na films en documentaires als Margin Call, The Big Short, Inside Job etc. maakt het allemaal een wat gedateerde indruk. Gordon Gekko is een kwajongen vergeleken met de jongens die de financiële crisis van 2008 hebben veroorzaakt. Maar de film heeft wel Gordon Gekko en Bud Fox en dat geeft de film een speciaal tintje. Michael Douglas en Charlie Sheen zijn weergaloos in hun rollen en alleen al om hun acteerwerk zou je deze film moeten zien.

Vermakelijk vind ik, maar soms wat saaie momenten vind ik. Had wat meer vaart in gemogen. Heb dan ook totaal niets met de beurs en ken er ook niets van. De 2 Sheens deden het goed, maar is vooral Douglas die hier de show steelt met zijn toch wel zeer goede acteerprestatie.film die zeker niet echt slecht is maar had er misschien toch iets meer van verwacht. Geef mij dan veel liever the wolf of wallstreet. Vind ik persoonlijk een veel beter rise and fall verhaal over de beurs. 6/10

Kort nadat in oktober 1987 de aandelenmarkt als een kaartenhuis in elkaar zakte, verscheen Oliver Stones poging om zijn naam als topregisseur definitief te vestigen na het succes van Platoon. "Wall Street" biedt een levendige kijk in de wereld waarin handelaren op Wall Street geld verdienen met het geld van anderen. Sheen is Bud Fox, een ambitieuze rookie die geheime informatie van zijn vader (Martin Sheen) gebruikt om de aandacht te trekken van Gordon Gekko [Michael Douglas], één van de grootste spelers op Wall Street. Gekko neemt Bud onder zijn hoede. Fox leert het spel te spelen en verdient in korte tijd miljoenen, maar komt er achter dat hij hiervoor een stevige prijs voor moet betalen.

Net als in "Platoon" gaat het hier over een nieuwkomer die verscheurd is tussen twee vaderfiguren die twee uitersten van het morele spectrum vertegenwoordigen. Charlie Sheen stond als voor een duivels dilemma toen Oliver Stone aangaf dat hij zelf mocht kiezen wie zijn vader mocht spelen: zijn echte vader... of Jack Lemmon, één van Charlies favoriete acteurs. Martin Sheens ingetogen vertolking is de perfecte tegenpool voor Douglas' (bewust wat dik aangezette) schurkenrol. Hal Holbrook (als de man-die-alles-al-heeft-meegemaakt) en John McGinley (als Buds 'vriend' op de werkvloer) leveren ook waardevolle bijdrage. Het script van Stone en Stanley Weiser is geschreven met kennis van zaken en Douglas (die zelf al een tijd succesvol handelde in aandelen) spreekt zijn vaak complexe zinnen vol met vakjargon vol zelfvertrouwen uit. Door een dynamische cameravoering en scherpe montage weet Stone bovendien de chaos en de energie van Wall Street over te brengen op de kijker. Enerverend, intelligent en prima verteld.

Wall Street, de titel zegt het zelf waarover de film zal gaan. Oliver Stone zet in een vrij ongenuanceerde boodschap de gang van zaken weer van een dolgedraaid geldverslavende beurswereld in de jaren 80. Wall Street is de voorganger van andere beursfilms als The big short en The wolf of Wall Street, misschien iets stijver, maar daarom nog niet minder interessant.

Het is vooral Michael Douglas die de show steelt als nietsontziende Gekko - dat mag je letterlijk nemen - die met geoorloofde en vooral ongeoorloofde praktijken de koning is als beursgoeroe. Gekko is charismatisch en zijn personage spreekt vooral in gevatte oneliners. Hij maakt en kraakt. Bud Fox (Sheen jr.) is de rookie van dienst die eveneens snel wil rijk worden en met de nodige portie lef en mouwvegerij zich in de dienst speelt van Gekko. Vooral het samenspel tussen Sheen jr. en Sheen sr. (Ook de in de film als zoon en vaser) mag gezien worden. Voor de rest steekt Douglas er met kop en schouders bovenuit. Hannah daarentegen is ondermaats.

Uiteraard komt Fox voor een dilemma te staan. Beetje cliché en ook het einde is vrij makkelijk, maar Wall Street blijft een onderhoudende doch karikaturale film die je wel eens moet gezien hebben al was het maar voor Douglas. Vermakelijk zonder echte uitschieters of dalen.

Oliver Stone doet de financiele wereld.

En vanzelf ligt de moraal daar dan dik op. De brave Sheen tegenover de louche Douglas, en daar moet de jonge en naieve Charlie dan tussen kiezen. Met een paar prachtige citaten er in, waarvan die van Gordon Gekko over handel met voorkennis wellicht het mooiste is.

Verder is er toch wel echt heel veel achterhaald. Beurshandel door schreeuwende brokers met telefoons. Computers met groene schermen. Aan de andere kant, de moraal is geen millimeter veranderd - wellicht zou de volledige politiek en financiele wereld deze film jaarlijks verplicht moeten gaan zien.

Wall Street is een Amerikaanse misdaadfilm die zich afspeelt in het financiële centrum van New York anno 1985. De jonge Bud Fox wil het helemaal gaan maken als beurshandelaar. Hij weet de weerzinwekkende, enkel op geld beluste multimiljardair Gordon Gekko zo ver te krijgen dat hij met hem in zee gaat. Gekko heeft fortuin gemaakt door onrendabele bedrijven op te kopen, ze op te delen en daarna met veel winst te verkopen. Dat daarbij veel werknemers de dupe zijn maakt hem niks uit, zo lang hij maar veel geld kan verdienen. Hoewel Bud de moreel verwerpelijke praktijken van Gekko wel doorheeft, laat hij zich toch voor zijn karretje spannen en in eerste instantie met veel succes. Geld, drank, drugs en vrouwen zijn er voor hem in overvloed. Wanneer Gekko het echter voorzien heeft op het bedrijf waar Buds vader al 25 jaar werkt, krijgt Bud gewetenswroeging. Hij besluit tegen Gekko in te gaan en hem een koekje van eigen deeg te geven.

Wall Street is een mooie film over hebzucht en de walgelijke gevolgen daarvan. En hoewel ik zelf absoluut geen verstand heb van aandelen, beleggingen en speculaties (en echt, dat wil ik ook zo houden), kon ik de verwikkelingen in de film wel aardig volgen. Michael Douglas is werkelijk in topvorm als de monsterlijke Gordon Gekko, en ook de jonge Charlie Sheen levert een prima acteerprestatie. Zijn echte vader Martin Sheen is overigens ook te zien in een klein rolletje als de vader van Bud. Fantastische film dus, over een paar jaar maar eens herzien. 4*

Tegenvallende film waar ik toch hogere verwachtingen van had. Nu boeit het onderwerp, de financiële wereld me toch in die zin niet en moet ik zeggen dat ik The Wolf of Wallstreet meer kon waarderen, mede vanwege de nadruk op het foute decadente beeld.

Zoals gezegd, die hele drukte op die beursvloer, dat geschreeuw door elkaar en dat geslijm via de telefoon is iets waar ik heel koud en nuchter naar kijken. Wat een idioten en wat een wereld die mij totaal niet boeit, maar dat is uiteraard persoonlijk. Desondanks komt er nog wel een aardige verhaal naar voren van yup Fox die hogerop wil en alles doet om bij Gekko in beeld te komen. Nu kan ik me ooit herinneren iets gelezen of gehoord te hebben dat Gekko een held of voorbeeld was in de ogen van sommige mensen. Maar waarom...? De inbreng van Douglas vind ik sowieso niet groot, prima geacteerd hoor dat wel. Hij is een onafhankelijk handelaar die vooral zijn beslissingen maakt op basis van 'inside' info maar om nu te zeggen dat Gekko zo tot de verbeelding spreekt of zo'n foute maar leuk aansprekend type is zoals Belfort dat wel is...nee. Misschien dat dit een tijdsbeeld dingetje is.

De film sleept zich voort in een vrij decadent en soms smakeloos geheel, Hannah is bijzonder leuk maar mijn inrichting hoeft ze niet te doen, kapitalisme en hebberig gedrag voert de boventoon en Fox laat zich tot het domme toe gebruiken door Gekko. Halverwege komt de switch als Fox realiseert dat Gekko hem gebruikt en komt er een tegenstelling op gang met geweten en strijd. Hoewel de strijd om het bedrijf van pa te redden aardig is opgebouwd verrast het allemaal niet echt en is het net zo voorspelbaar dat ze Fox pakken en hij op de golfbaan staat met afluisterapparatuur. Grappig hoe Sheen daar qua gezichtsprofiel en intonatie op zijn broer Emilio lijkt, hele jonge James Spader en McGinley in een voor hem typerende rol. Speelt ook bijna in iedere Stone film als je het mij vraagt.

Al met al een te mager gebeuren voor mij, zoals gezegd had ik hier wel iets meer van verwacht maar het kan me allemaal weinig boeien.

Oliver Stone maakte deze aanklacht tegen het casinokapitalisme. Dat is een systeem waarin je niet meer rijk wordt door een goed product op de markt te brengen, maar door te speculeren. De vaak geciteerde leuze Greed is good, wordt door een tussenzinnetje onderbroken. Als elk individu egoïstisch en hebzuchtig handelt, leidt dat tot een bloeiende economie gebaseerd op vrije concurrentie - zo luidde de theorie. In de praktijk leidde het echter tot een groeiende kloof tussen arm en rijk en tot frauduleuze praktijken zoals handel met voorkennis.

Bud Fox (Charlie Sheen) is een yuppie in Manhattan. Z'n vader (Martin Sheen) gelooft nog in oude waarden als hard werken en integriteit, maar hijzelf wil een "player" worden. Z'n idool Gordon Gekko (Michael Douglas) heeft een psychopatische persoonlijkheid, gaat figuurlijk over lijken. Deze speculant is een Nieuwe Rijke die een hekel heeft aan intellectuelen en Oude Rijken als de Britse aristocraat Wildman (Terence Stamp). Gekko heeft iets fanatieks in z'n lichaamstaal, zelfs wanneer hij squash speelt. Hij haalt inspiratie uit de militaire strategieën van Sun Tzu. Een vrouw als Darien (Daryl Hannah) is slechts een speeltje in z'n handen. Charlie Sheen heeft het meeste schermtijd, maar het is vooral de rol van Michael Douglas die bijblijft.

Stone gebruikte een snelle montage met veel korte shots en trackingshots, wat past bij de jachtige levensstijl. Een splitscreen versterkt het gevoel van haast. Ook het taalgebruik is hard en koortsachtig. We zien stropdassen, achteruit gekamde gelkapsels, computerschermen, een van de eerste mobieltjes, wolkenkrabbers, schilderijen en auto's als statussymbool... Alleen een beeld van de zee bij zonsondergang zorgt voor een adempauze. Het was bedoeld als kritiek op de graaicultuur van de jaren '80, maar het had ook een voorspellende waarde voor de volgende decennia.

geweldige film, Michael Douglas groots

Amusant filmpje. Fijne trip in de teletijdmachine naar die toch wel aparte jaren '80, het tijdperk van de yup. Term die toen in voege kwam, young urban professional. Plots was het hip en cool om veel geld te willen verdienen.… Wie herinnert zich nog de Millet-rage?

Onbedoeld hi-la-risch is natuurlijk dat shot van Michael Douglas die met een joekel van een 'mobieltje', meer een draagbare telefooncentrale… Ook die kapsels van de vrouwen: daar zou je nu toch je kapper een proces voor aandoen, moest iemand je zo de straat op durven te sturen.
Het verhaal zelf loopt lekker vlot, Charlie Sheen kan nog bekoren met zijn destijds nog onschuldige babyface. De muziek is ook best cool, Eno en David Byrne passeerden ergens… Natuurlijk wel wat schmalzie, met de melige 'inkeer', en de wat lullige, haastig afgehaspelde deconfiture van Gekko, maar toen was ik allang tevreden.

Wall Street is zo'n film die draait om één personage, in dit geval dat van Michael Douglas die de toenmalige Gorilla van Wall Street met de klinkende naam Gordon Gekko geweldig neerzet. Hij weet van Gekko een larger than life figuur te maken met prachtige oneliners als If that guy bought a funeral parlour people would stop dying!. Het is geen schande dat Charlie Sheen als broekie die voortdurend laveert tussen blaaskakerig haantjesgedrag en kritiekloze aanbidding daar wat bleekjes bij afsteekt. Als tegenpool van Gekko is daar dan nog de vader van Buddy, een goudeerlijke noeste werker die maar weinig moet hebben van de snelle jongens met het snelle geld. En dan heb je nog de golddiggende binnenhuisarchitect Daryl Hannah. Het is misschien weinig subtiel wat Stone laat zien maar hij weet me toch wel mee te voeren in die bizarre wereld van kopen en verkopen, waarbij je in minuten miljoenen dollars kan winnen dan wel verliezen. Het heeft wel iets weg van een casino.

Het is jammer dat Stone afsluit met een afgeraffelde moraal die bovendien weinig geloofwaardig is. Dat Gekko er zo makkelijk intuint en heel handig nog even de frauduleuze zaken benoemt tijdens zijn woedeuitbarsting is wel heel matig geschreven.