
A Serious Man (2009)
Verenigde Staten / Verenigd Koninkrijk / Frankrijk
Komedie / Drama
106 minuten
geregisseerd door Ethan Coen en Joel Coen
met Michael Stuhlbarg, Richard Kind en Aaron Wolff
Terwijl Jefferson Airplane op de radio klinkt, valt het leven van de Joodse professor Larry Gopnik (Michael Stuhlbarg) in 1967 uit elkaar. Zijn vrouw wil van hem scheiden, zijn dochter steelt geld van hem voor een neuscorrectie en zijn zoon houdt zich bezig met rock-'n-roll en blowt liever met z'n vrienden dan dat hij zich op z'n Bar Mitswa voorbereidt. Daarnaast zit hij opgescheept met zijn sociaal gehandicapte broer die weigert het huis te verlaten en wordt zijn hoofd ook nog eens op hol gebracht door de beeldschone, naakt zonnebadende buurvrouw. En aangezien dit nog lang niet alle problemen van Larry zijn, wordt het hem erg moeilijk gemaakt om 'een serieuze man' te zijn.
Trailer
https://www.youtube.com/watch?v=mDKHWRbK2_Q
Wanneer je deze, als ook andere ingevoegde media op de site wilt zien, dan moet je hier even toestemming voor geven.
Met het tonen hiervan wordt er mogelijk door een andere partij cookies geplaatst en/of wordt je ip-adres geregistreerd, zonder dat MovieMeter hier invloed op heeft. Lees ons privacybeleid voor meer informatie over hoe MovieMeter met je privacy omgaat.
Links
Zoek naar deze film op dvd/blu-ray op AmazonIMDb (7,0 / 133789)trailer (YouTube)filmscore (MusicMeter)Pathé Thuis: vanaf € 5,99 / huur € 2,99
Zoverre mijn thematische interpretatie. Technisch zit het uiteraard uitstekend in elkaar, de acteurs zijn geweldig gecast (die koppen alleen al) en de humor bij vlagen briljant. Zwartgallig en droog, beter kun je het niet krijgen.
Ik zou namelijk nog een aantal films '09 films willen zien voordat het jaar eindigt. Voor mijn lijstje weet je wel.



ben je zo'n filmhuispleb die graag gezien word zul je dit wel een geweldige film vinden, je kunt hier waarschijnlijk uren lang dom over lullen met je andere pleb vrienden. ik daarentegen vind het een verspilling van m'n geld en tijd. plus vind ik dat de broertjes coen dit kunstje met vage open eindes iets te vaak flikken.
'A Serious Man' zal niet voor iedereen even toegankelijk zijn. Vooral het einde zal voor velen - net als bij No Country for Old Men - een punt van discussie worden. Wat gebeurt er? Ik zat zelf ook even te denken; hmm... Maar dit is een sterk punt en zal mooie interpretaties en vragen gaan opwekken. Larry Gopnik doet zo z'n best om een 'Serious Man' te zijn, maar het lukt maar niet. Om onverklaarbare redenen wordt het hem érg moelijk gemaakt, waar hij op het einde ook nog eens ''het'' telefoontje krijgt, terwijl zijn zoon een tornado op zich ziet afkomen. De Coens zullen het veel kijkers mompelend moeilijk weten te maken, terwijl anderen dankzij de vele vragen die opgewekt zullen worden deze film absoluut niet snel los kunnen laten.
En ik ben bang dat ik ook in dat (laatst genoemde) schuitje zit. Ik ben benieuwd wat deze film allemaal los gaat maken en wat mensen eruit zullen halen. Waarom lijkt de arme Larry gedoemd? Heeft het te maken met de proloog, waar we zien dat zijn voorouders een ''dibboek'' in hun huis laten, waardoor Larry vervloekt is? Ik weet het (nog) niet. Ik vond de verschillende verhaallijnen (plus het feit hoe die met elkaar samenhangen) echt geweldig. Zijn zoon met z'n bar mitswa, de 20 dollar die terug betaald moet worden, al wietrokend met z'n vloekende maat ''give me that fucker''.

Stuhlbarg is geniaal gecast als alsmaar pech hebbende zielepoot. Hij moet en zál een 'Serious Man' worden, maar hij kan maar niet aan z'n lot ontsnappen. Terwijl leraar Larry dit zo probeert gaat zijn allerbeste maat ervandoor met z'n vrouw, die op doodnormale - en rustige - manier geen problemen heeft om Larry recht in z'n ogen te staren om te vertellen dat het allemaal wel goed komt. Ondertussen probeert een Aziaat hem voor de rechter te slepen omdat zijn zoon geen voldoende krijgt en heeft Larry bizarre dromen. Bij vlagen hilarisch en inktzwart. Ik vond het geweldig. De buurvrouw is eveneens goed gecast en de scéne dat ze samen met Larry hash gaat roken is één van de vele pluspunten in de film. De aankleding van de huizen, de muziek op de achtergrond en het perfecte tijdsbeeld wat de Coens dus gewoon weten te creëeren is alleen maar de kers op de taart. Technisch perfect en met heel veel plezier gemaakt deze film. Het spat van elke scéne af.
Ja, ik heb genoten. En ik heb zo'n vermoeden dat deze film me met de tijd alleen maar beter gaat bevallen. Zat ik me halverwege de film eens af te vragen wat dit nou allemaal was, valt alles na dik anderhalf uur op z'n plaats. Niet dat ik een volledig snappende interpretatie klaar heb liggen, nee. Maar... ik weet wel dat deze film (veel) meer is dan een vermakelijk, komisch geheel.
jee weer zo'n belabberd gebroeders coen filmpje, cinematisch ziet het er wel leuk uit maar het gaat nergens heen....
ben je zo'n filmhuispleb die graag gezien word zul je dit wel een geweldige film vinden, je kunt hier waarschijnlijk uren lang dom over lullen met je andere pleb vrienden. ik daarentegen vind het een verspilling van m'n geld en tijd. plus vind ik dat de broertjes coen dit kunstje met vage open eindes iets te vaak flikken.
Hahahaha tjonge jonge...
Deze Coen heeft veel raakvlakken met hun eerdere films, Man who wasn't there en een beetje Barton Fink (ook moest ik vaker denken aan Pi, zeker qua eindpoint). De humor erin is wat ingetogener (ondanks weer een paar lekker melige droomscenes) en de dialogen wat minder quotebaar, dus hij lijkt serieuzer, maar gelukkig nog altijd minder als de titel doet vermoeden.
Hier mijn poging tot eerste analyse:
Larry Gopnik, wiskunde leraar, begint in de film met een les over Schroedinger's Cat, een scenariotje dat quantum physics ridiculiseert en illustreert dat het observer effect (de waarnemer beinvloed het uiteindelijke resultaat van een proef) in de werkelijkheid onzin is, de kat is of dood, of levend, nooit allebij tegelijk. Een beetje zoals de vraag, als en boom omvalt en er is niemand om het te horen, maakt 'ie dan toch geluid. Een rationeel mens zal zeggen, natuurlijk, maar helemaal zeker weten kunnen we het nooit. Ditzelfde geldt natuurlijk helemaal voor religie, waardoor het verhalen worden die in de werkelijke wereld, handig zijn, maar nooit daadwerkelijk uitsluitsel kunnen bieden.
Dat kan Larry als wiskunde leraar (die de math erachter begrijpt, maar de begleidende verhalen niet) niet accepteren. Hij wil antwoord op de vraag waarom. Een antwoord dat de Rabbis in zijn gemeenschap hem ook niet kunnen geven. Een antwoord dat ook totaal niet ertoe doet. Iets is nou eenmaal, de rede waarom is je bezig houden met alles behalve het daadwerkelijke probleem.
Er zitten veel dingen in de film die Larry proberen duidelijk te maken dat hij zijn focus ergens anders op moet leggen, zoals de eerste Rabbi wat ongelukkig al vertelt. It's a matter of perception, look at that parking lot! Zo ook de 2de Rabbi, after a while he just stopped checking and returned to his life. Larry leert zijn klas bovendien het uncertainty principal, we can never know anything for certain. Wederom begrijpt hij de math erachter, maar niet de betekenis ervan in het dagelijks leven. Zoals advocaat riedenschneider in wasn't there al aankaart, the more you look, the less you know. Omdat je het nooit 100% zeker zult weten blijft het zoals koreaanse student Clive opmerkt, mere surmise sir. De oplossing: please accept mystery.
Omdat Larry dit nooit zal kunnen accepteren blijft het een getergde man, die blijft zoeken naar het waarom, waarom gebeurt dit mij, I didn't do anything! (doing nothing isn't bad, ipso facto) En zal hij lijdend door zijn leven baggeren. Zoals de laatste Rabbi al aankaart tegen larry's Blowende zoon, zit er oneindig veel waarheid in de text van Jefferson Airplane's don't you want somebody to love. Alle grootse religieuze verhalen vallen samen te vatten in een zinnetje: be a good boy. Verder is er geen grote waarheid of zekerheid, in deze wereld, aan vast te plakken. Shit happens. Deal with it. En probeer ondertussen de beauty van het parking lot niet uit 't oog te verliezen.
Hoe het begin echter precies met het geheel te maken heeft, ben ik nog niet helemaal uit. De vrouw zegt met zekerheid te weten dat het een Dybbuk is, de man zeker niet. Is Larry door deze zonde van zijn voorouders cursed, of is het gewoon, net als de Rabbi verhalen, een illustratie van het feit dat er geen uitsluitende waarheid is te vinden in religie, die toepasbaar is op de werkelijkheid, net zo min als in wiskunde, of alle andere door mensen ontwikkelde systemen. Maar toch... Larry's broer Arthur's Mentaculus werkt wel, hij wint met kaart-spelletjes, hij begrijpt de math, heeft het toegepast op de werkelijkheid, maar het brengt hem eigenlijk geen voldoening in het leven.
Nu ik dit allemaal zo neertyp, heb ik het idee de gist of it toch wel begrepen te hebben en hoewel het einde me eerst ook opspeelde (waarom nog dat telefoontje en die tornado), denk ik nu dat, net als bij bijna alle coen films, dit gewoon de final knipoog joke is, net zoals die druppel bij Blood Simple, of de meeuw bij Barton Fink.
Maar heb het idee toch veel vergeten te zijn in m'n analyse en zit toch, net zoals Larry, nog te worstelen om een sluitende waarheid eraan te plakken. Die er nooit is, dus de point is forget about the why and try to enjoy the ride.
Dit klinkt allemaal overigens zwaarder als de film is, eigenlijk is hij ondanks de aangesneden thema's en mangel van de hoofdpersoon, best luchtig. Denk daarom helemaal dat deze film na herziening toch ook het volle pond gaat krijgen en er nog vele links en ook laughs bij gaan komen.
PS: Sorry voor de lang dom lullende pleb praat


Erg leuk om te lezen, mooi stuk. Na het gelezen te hebben realiseer ik me dat hier nóg veel meer in zit dan dat ik al dacht. Heb nu al weer zin om de film nog een keer te zien.
Zat net op 't net even te zoeken naar wat reviews en kwam deze analyse tegen van een Rabbi, die de coens anti-semitisme verwijt. Toch wel erg funny en typisch dat hij zich aangevallen voelt, want in mijn beleving is het helemaal geen rabbi-wraak of belachelijkmaking van traditie en religie.
Hoewel ik zelf niet gelovig ben, had ik het idee dat de film juist best een positief beeld geeft van het joodse geloof en geloof in 't algemeen. Alleen met de side-note dat het nooit een totale zekerheid biedt en dat dat ook niet de bedoeling ervan was/is. Maar mischien komt dat door mijn eigen gedachte over het onderwerp, vind religie zelfs mooi, maar vat het niet te serious op. Daar komt suffering van. Ook vond ik de film trwns, net als the big, vrij positief over blowen, maar mischien komt dat wederom door mijn eigen voorliefde voor jointjes

Ook in andere recensies trwns gelezen dat het een retelling is van the book of Job, weet er niet genoeg van om dat te beamen, maar bij oh brother was voorkennis van homer's odyssee ook niet nodig.
Hier trwns betere analyse, waar ik veel in herken, die nog veel meer dingen aankaart.
Coole interpretatie van 't eind ook. Vooral erg leuk die eind-zin van die records club dude, we can't make you listen to the records, sir! En de droom sequences, I fucked your wife, that's what's going on! Als ik dit zo allemaal terug lees, lijkt elke zin uit het script wel een dubbele laag te bevatten.
Desondanks, heb ik toch van Barton Fink, die dit ook al erg veel had, meer genoten, als film op zich. Daar was ik gelijk verkocht en kwamen de extra lagen later pas als bonus bovenop de 5*. Dat heb ik bij A Serious man toch minder, ik denk door de iets minder over-the-top stijl. Maar had ik bij Man who wasn't there ook al last van, dat ik de 2de keer pas veel van de humor erin ontdekte...
Over de betekenis heb ik overigens niet lang na hoeven denken. Zoveel diepgang zat er niet achter, het was allemaal vrij straight-forward dacht ik:
Ik heb hem gezien als een soort Drag Me To Hell. Larry is vervloekt, omdat zijn voorouders een 'dybbuk' hadden uitgenodigd. Op het eind lijkt alles zich net weer recht te trekken, totdat hij het telefoontje krijgt. Waarschijnlijk is hij ongeneeslijk ziek en zal het ellendige leven nu over zijn zoon heen komen (te beginnen met een tornado).
De personages proberen alle ellende volgens hun eigen maatstaf te beredeneren. Vanuit het geloof of hogere wetenschap, maar ze komen daarbij nooit tot een bevredigend antwoord. Larry krijgt vanuit het geloof nergens antwoord op, en met zijn ingewikkelde formules komt hij uiteindelijk tot een deprimerende conclusie.
Waarschijnlijk zal zijn zoon zijn komende onheil ook vanuit geloof redeneren; hij was knetterstoned tijdens zijn eigen Bar Mitswa.
De uiteindelijke boodschap is dat het geen zin heeft om overal een betekenis of een reden achter te zoeken (wat een ironie op dit forum dus). Of je dat nu vanuit geloof of wetenschap doet. Dingen gebeuren toch wel, en daar moet je maar mee leren leven. De film is dus niet per se antisemitisch.
aanrader als je dit soort humor snapt...
4
Lastige film, hoe moet je het zien. Als komedie, drama? Allebei lijkt me het meest logisch. Slecht wil ik de film niet noemen verder, lees hieronder ook allerlei dubbele bodems, paar volgde ik nog wel maar andere ontglipte me ernstig en misschien door het te intelligent te willen maken kwam de flow ook niet echt uit, voor mij tenminste niet dan. Nogal een vervelend zielig figuur. Dat nooit voor zichzelf durft op te komen en door iedereen over zich heen laat lopen. Irriteer ik me altijd een beetje aan. Erg joodse film ook verder, hou wel van de joodse humor, maar het zielenpietjes syndroom doet me altijd een stuk minder.
Bij Lovely Bones durf ik wel punten aan te wijzen die echt niet lekker zitten. (blijft natuurlijk nog steeds mijn mening) Durf ik hier niet te zeggen, mensen zullen het te gek vinden, mensen zullen het saai vinden. Ik hoor dit keer bij de laatste. Beetje zoals Fargo bij mij van de Coens ook minder goed werkte.
2.5 sterren.
zie het als Drama/Joodse zelfspot.

Het laatste half uurtje was echt 'de tijd uitzitten', jammer maar het kan nu eenmaal niet altijd feest zijn


Is de man nu wel of niet dood.
Ik vind het tof dat de film vooral om Larry draait, andere personages zijn niet belangrijk.
Verder heeft de onderliggende boodschap meer met kwantum mechanica te maken ( wat ik las voor ik de film zag ). Schrodingers kat, we can't make you listen to the record, please accept mysterie ( met brief met geld.
Die koreanen waren trouwes tof

Ps: Sorry voor random post, maar het meeste is al gezegd over open einde etc.
pss: Ik vond m nu nog niet zo goed, als ik herkijk vast wel.
Heeft iemand de film al volledig begrepen, met die kwantum mechanica?