Artificial Intelligence: AI (2001)

film eindelijk gezien.. na zoveel jaar! shame on me..

Maar wat een sprookje.. Ik vond m goed uitgewerkt. zeer sterk geacteerd.. sentimenteel ook.

Het laatste stuk met de aliens.. ok, het was toch al een sprookje.. maar het verhaal en de volhardendheid van het robot jochie om een echt kind te worden en lief gekozen te worden door zijn moeder die hem dumpte.. ja prachtig! ik heb zelf een zoontje van zes.. en als vader zie je de gewilde liefde van een kind terugkomen.. en dat is uitstekend gelukt!

Misschien wel erg geromantiseerd. maar door het uitstekende acteerwerk en verhaal ( ook al her en der te lang ) toch prachtig uitgewerkt.. geen detail is bespaard gebleven , ik vond de teddy ook echt super!! dikke 5*

ow ja, het eind dat hij voor de magische fee staat, uiteindelijk , diep onder de zee.. vond ik best ontroerend.. het was voor mij ook wel een mooi eind geweest van het verhaal.. wel dramatisch.. maar dan gaat hij nog even verder en krijgt t kereltje toch nog EEN dag met zn gewilde mama.. ja dat vond ik dan toch ook wel weer een meesterlijk stukje wat t voor mij ook weer afmaakte.

nogmaals, t mocht stoppen met bidden tot de fee... maar ok.. dit maakte het toch echt af.. het kind kon huilen, hij was blij, en kon eindelijk rust vinden!!

Een dramafilm van Spielberg, het is vaak een hit or miss, deze A.I. hangt een klein beetje erin, maar als ik moet kiezen dan toch een miss.

De hele premisse is best heel aardig en een echt Spielberg-thema, al is de film ontworpen door de jaren heen met Kubrick samen. Toch, de liefde voor een moeder en afwezige vader zijn duidelijk motieven die vaker bij Spielberg langskomen. Daarnaast komen er zijdelings nog allerlei filosofische vraagstukken langs, maar Spielberg lijkt daar maar weinig tijd voor vrij te willen maken en richt zich vooral op de dramatiek. En dat is jammer. Juist die meer donkere stukken zijn interessanter, waarin we een wereld zien met het slechte van de mens en de robot als slachtoffer. Maar het zijn momenten, losse scènes, die de hele film niet volledig kunnen redden.

Het valt te pleiten dat Spielberg heel rustig begint, met een rusitge presentatie in een kleine kamer (dus geen goed filmbare Jobs-presentaties) en dan langzaamaan de relatie tussen de androïde en zijn pleegouders. Alleen, het duurt alleen allemaal zo lang voor het gevoel. Het is prima dat Spielberg de tijd neemt - graag zelfs!- maar het gevoel voor tempo zoals hij dat in zijn betere films wel heeft ontbreekt hier volledig. Daarnaast loopt die melodramatiek tegen de EO-kitsch aan en liet het me allemaal vrij koud. En dat duurt de hele film door, op die betere stukken na dan.

Verder is het geheel redelijk geacteerd en is het production design uitstekend. Zowel kapsels als de look van de toekomst verwijzen naar de jaren 70 en geeft best een leuk sfeertje. Die beelden van New York onder water en ook het stuk 2000 jaar van nu zagen er prima uit. Maar dan komt Spielberg weer met zijn dramageneuzel aan en verlies je je aandacht weer. Daarom 2,0*.

Toch wel een prachtige film van Spielberg. Mooi verhaal dat van begin tot einde boeit en prachtig is weer gegeven. Haley Joel Osment zet een zeer sterke rol neer als David je gaat soms echt meeleven met de robotjongen. Jude Law zijn rol was appart maar ook zeer goed. Kvond wel de eerste helft van de film het best daarna zwakt het een klein beetje af maar blijft toch mooi en boeiend. Krijgt van mij een 8/10 moest de 2de helft zelfde niveau gehad hebben had ik hem zelf 9 gegeven.

"If a robot could genuinely love a person, what responsibility does that person hold toward that mecha in return? It's a moral question, isn't it?"

-"The oldest one of all. But in the beginning, didn't God create Adam to love him?"

Toch wel echt een meesterwerk van Steven Spielberg. Stanley Kubrick wou al heel lang een moderne versie van Pinocchio maken, maar bleef het project uitstellen omdat hij graag een echte robot wou gebruiken voor de opnames. Toen hij Jurassic Park van Spielberg zag was hij overtuigd dat als Spielberg levensechte dinosaurussen kon maken, hij ook perfect zijn project kon verwezenlijken. Spielberg en Kubrick besloten samen te werken. Spielberg was erg onder de indruk van al het artwork en de concepten die Kubrick door de jaren heen had verzameld. Uiteindelijk besloten ze dat Spielberg moest regisseren, Kubrick's gezondheid ging flink achteruit en ze hadden het idee dat de film dichter bij Spielberg's werk lag. Kubrick bestede de laatste twaalf jaar van zijn leven grotendeels aan het project maar zag het nooit voltooid toen hij stierf op 7 maart 1999.

Vooral aan het acteerwerk kun je merken dat Spielberg regisseur is. Haley Joel Osment speelt heel erg goed voor zijn leeftijd, Spielberg bewijst opnieuw dat hij erg goed is met kinderen. Niet alleen levert Osment zijn tekst erg natuurlijk, ook weet hij heftige emoties goed uit te beelden. Het verdere acteerwerk was ook erg sterk, nergens wat op aan te merken.

Het uiteindelijke verhaal is niet alleen gebaseerd op het concept van Kubrick maar ook op het korte verhaal Supertoys Last All Summer Long van Brian Aldiss en zeer losjes op Second Variety van Philip K. Dick. Het concept is geniaal en hoe wel ik in het begin een klein beetje teleurgesteld was in een paar keuzes vond ik dat de film uiteindelijk erg goed uitpakt. Deed me denken aan verhalen Isaac Asimov. Erg goed verhaal van Ian Watson en Steven Spielberg.

De CGI vond ik lang zo slecht nog niet, erg goed gedaan. Gelukkig zat er ook aardig wat on-camera werk in. Ik vond de futuristische steden een beetje tegenvallen maar verder waren de sets erg geslaagd.

De muziek van John Williams was weer erg mooi, zoals gewoonlijk. In het begin vond ik de muziek niet helemaal bij de film passen maar uiteindelijk word het perfect. Toen Williams begon met piano te spelen onder een projector heeft Spielberg de projector gewoon uitgezet en hem gevraagd door te spelen, vervolgens heeft hij bepaalde scènes over de muziek geedit. Aan het einde en tijdens emotionele momenten werk de muziek erg goed.

Het einde was ergens misschien wel een beetje te 'geëscaleerd' maar uiteindelijk vond ik het toch wel een schitterende finale. Ik vond dat de drama erg goed werkte op sommige punten. Ik vond 'supertoy' Teddy een erg leuke toevoeging, ik wou dat ik zo'n beer had. Al met al een erg sterke film, die eigenlijk een beetje ondergewaardeerd word.

Man, wat een draak. Helemaal afgehaakt in dit 'modern sprookje' dat aardig begint, maar gaandeweg helemaal van de sporen gaat. En ook nog eens hopeloos gedateerd...

Middelmatige film die goed begint, maar gaandeweg steeds verder inzakt. Interessant hoe in het eerste gedeelte de relatie mens-robot wordt uitgewerkt, inclusief de vraag hoe ervoor gezorgd kan worden dat een mens van een robot gaat houden. Het gaat mis wanneer de moeder David alleen achterlaat in het bos. Van het ene op het andere moment vervalt AI in een eindeloze zoektocht naar de enige grote wens van David, vervlochten in een post-apocalyptische wereld. Hier viel mij vooral op hoe nodeloos lang de film duurt, en hoe weinig toevoeging sommige scenes brachten. Zo had de rol van Jude Law zonder meer geschrapt kunnen worden. Pas tegen het einde wordt e.e.a. weer de moeite waard, als er teruggegrepen wordt op de mens-robot relatie en een aantal interessante inzichten over de toekomst van mens en robot gedeeld worden. Degelijke film, maar met een kortere speelduur en betere keuzes had dit toch een veel beter werk kunnen zijn. 3*

Mooie ontroerende film, die inderdaad had kunnen eindigen met het vinden van de blauwe

fee op de zeebodem. Een goed alternatief slot in vergelijking tot het huidige, wat ik ook wel

mooi vond trouwens.

Een film die uit twee delen bestaat- een prima eerste deel waarin interessante morele vraagstukken aan bod komen, gevolgd door een erg matig tweede deel vol sentimentele drakerigheid en kitsch, dat op het eind ook nog eens volledig uit de band springt. Zelden is een mooi project zo door de mangel gehaald, en kon je zo precies aanwijzen waar het mis gaat: namelijk bij de scene dat de robot achtergelaten wordt in het bos.

De interessante wisselwerking in de familie, met de groeiende weerzin tegen het nep-jongetje van de broer en de vader, en een groeiende aanhankelijkheid van de moeder, wordt volledig losgelaten en we belanden opeens in een arena waar onder ouderwetse metalklanken robots worden gemarteld en vernietigd. Over een sfeeromslag gesproken. Het werkt allemaal voor geen meter, de rol van Jude Law vond ik weinig toevoegen, en het wordt steeds erger met Rouge City, Dr Know, de blauwe fee en weet ik veel wat een onzin we nog meer te zien krijgen. Het robotjongetje op zoek naar de fee wordt ook steeds vervelender, en ik vroeg me al af hoe Spielberg zich eruit zou redden, maar dat het zo'n belabberd einde zou hebben had ik niet kunnen voorzien.

Eeuwig zonde want het had zo veel potentieel, en als het niveau van het eerste half uur was vastgehouden was het een instant klassieker geweest. Nu een frustrerende mislukking.

Ja ik ken dat. Ik moet er ook nog steeds naar kijken. En dat voor een film van zo'n 15 jaar oud.

Inderdaad Shame on me!!!

Ooit eens gezien weer herzien nu, maar was vergeten wat een geweldige goede film dit eigenlijk is !

Ik doe er een vol punt bij. Film had veel meer impact dan bij de eerste kijkbeurt tig jaar geleden.

Artificial Intelligence liet me met een vrij ontgoocheld gevoel achter. Ik las vooraf op MM enkele recensies en begrijp het algemene gevoel volledig. De film kan gemakkelijk opgesplitst worden in 2 of 3 delen en nemen steeds een grote plotwending dat de geloofwaardigheid of betrokkenheid in het verhaal in gedrang komt.

De basisidee van de film is echter geweldig hoewel al lang niet meer origineel. AI waarbij robots angstaanjagend zo sterk op mensen lijken heeft steeds tot de verbeelding gesproken. De eerste 45 minuten van de film tot aan het bos focust zich op de relatie tussen dergelijke interrelationele contacten mecha’s en mensen. En net als bvb Blade Runner worden mecha’s als minderwaardig bestempeld. David is een eerste prototype van een nieuwe geavanceerde soort. De relatie tussen hem en zijn geadopteerde familie is integer. Maar toch merk je aan alles dat hij ondanks alles een buitenbeentje blijft en dat blijkt ook wanneer hij een “fout” gedrag vertoont. Vergevingsgezindheid of begrip worden dan eventjes aan de kant geschoven en de angst voor het onbekende (of onverklaarbare) treedt dan op bij de mens. Spielberg werkte dit erg mooi uit en dan opeens neemt de film een totaal andere wending, jammer… HJO doet het trouwens erg goed als David.

Het middengedeelte met Jude Law vond ik weinigzeggend en overbodig. Er wordt de futuristische toer opgegaan met een Las Vegas in de toekomst. De ware aard van de mens komt ook even naar boven met de moderne gladiatorspelen, maar deze subplot leidde naar nergens. Ook het einde, 2000 jaar later, slaat de bal compleet mis. Het verhaal van Pinocchio mag dan wel mooi verweven zijn met het verhaal van David, maar de zoektocht naar de Blauwe Fee was idioot, laat staan dat dit nog eens werd doorgetrokken naar 2000 jaar later. Die haarlok lag er bovendien vingerdik op en de film verliest zichzelf in clichés en sentimentaliteit. Zwak ongeloofwaardig einde, zwakke voortzetting van de film na 45 minuten tout court. Dankzij het sterk uitgewerkte begin en het basisconcept van AI nog net een voldoende met 3,0*.

Vermoeiende, oversentimentele (kinder)film, die uiteindelijk ontaard in de allerzuiverste kitsch.

Mijn hemel, er kwam maar geen einde aan.

Knap trouwens wat ze allemaal kunnen tegenwoordig met die CGI.

Zucht...

“Should he shake her she would never rouse. So David went to sleep too. And for the first time in his life, he went to that place... where dreams are born.”

Veel goede bedoelingen, en het uitgangspunt van Artificial Intelligence: AI is zeer interessant. Stanley Kubrick wilde het verhaal ook verfilmen, en ik ben benieuwd wat hij ermee gedaan had. Spielberg is een formidabel regisseur, maar hij vergaloppeert zich een beetje in het middengedeelte wanneer David op reis gaat om te ontdekken wat hem mens maakt.

Spielberg is hier de perfecte regisseur voor, maar dat middengedeelte is soms gewoon saai. Er komen ook nog wat morele en filosofische vraagstukken langs, en Spielberg weet dit vakkundig aan te kaarten. Maar ik had iets meer vermaak en betrokkenheid verwacht (zeker bij David), en dat was er voor mij gewoon niet. Visueel ziet het er allemaal sterk uit, en Osment laat weer eens zien wat voor getalenteerd kindacteur hij was.

Als je een film start in handen van Kubrick en dan laat afwerken door Spielberg, krijg je een rare mix. Ik zat heel de tijd te zoeken naar de juiste toon van de film. Het begin heeft scènes die zo in een horrorfilm zouden passen om dan de boel door elkaar te schudden en er weer een familiale SF van te maken om over te gaan naar een futuristisch sprookje. Op zich wel mooi gemaakt, maar het mist de nodige sfeer. Waarschijnlijk wisten ze zelf niet meer waar ze mee bezig waren. Osment doet het niet slecht, hij maakt nog veel goed. De mix Kubrick/Spielberg werkt niet en ik heb sowieso al niets met de filosofische insteek bij de films van Kubrick. Een teleurstelling...

Een mindere film van Spielberg. Artificial Intelligence heeft een verhaal dat inhoudelijk tekort schiet. Ik had ook het gevoel dat de film perfect had kunnen eindigen onder water bij de Blue Fairy. Het laatste halfuur is nogal vergezocht, maar typisch voor Hollywood is dat men op zoek wil naar een happy end.

De film probeert ook sentimenteel over te komen, maar liet mij alvast volkomen koud. Osment mag dan wel goed acteren, het script is niet sterk genoeg.
De hele film is te fragmentarisch en zeker het middengedeelte voegt weinig toe. Daar komt wat meer kitsch alsook een ethisch vraagstuk bij kijken, al heb ik niet het gevoel dat dit daar de juiste film voor was.

Solide Spielberg.

Spielberg was een regisseur die ik op jongere leeftijd goed kon waarderen. Tegenwoordig lijkt echter de magie eraf te zijn en beginnen de mindere projecten van Spielberg ook door te schemeren. Gelukkig maakt Spielberg met A.I. weer een kleine comeback bij mij.

Ook weer een kleine verademing dat Spielberg hier bewijst weer degelijk een goed regisseur te kunnen zijn. Vroeger had ik vooral het idee dat hij vooral de juiste verhalen koos, maar soms schemert weer door dat zijn regiekunsten echt iets kunnen toevoegen. Ook hier dus.

Al verloopt de film niet altijd even soepel. Het voornaamste probleem is dat het altijd wel een beetje sterk is aangezet. Heel erg sentimenteel dat in het eerste half uur de film een beetje in de weg zit. Richting het einde komt het wat beter tot zijn recht, maar de slotfase had weer zijn eigen problemen. Vooral de komst van aliens is toch wat te veel. Al wordt er gelukkig goed mee omgegaan.

Soms knap gefilmd, en op visueel vlak erg geslaagd. Ver boven zijn tijd ook. Die 100 miljoen is dan ook goed, optimaal gebruikt. Gave designs door de film heen, en enkele hoogtepunten. Zoiets als Rouge City en de Flesh Fair zijn oprecht erg gaaf.

Film duurt lang, maar ik kwam er snel doorheen. Het is soms wel erg sentimenteel, en ik probeerde er tegen te zijn, maar zeker richting het einde wist het me toch wel weer mee te voeren waardoor ik er onmogelijk punten voor kan aftrekken.

Degelijk acteerwerk. Osment is soms wat irritant maar goed voor zijn leeftijd. Law is ook prima in zijn rol, wel iets te sterk aangezet. Qua acteerwerk vond ik er dan ook weinig bijzonder aan. Een ander kritiekpunt is dat de overgang van onderwaterwereld naar alien-ijswereld niet al te soepel verloopt. Het is te opvallend.

In het algemeen goed verrast. Spielberg kan dus nog wel degelijk goede films maken, alleen is A.I. bij lange na niet zijn beste. Wel 1 van de betere.

Heb deze film zo'n 5 jr geleden gezien, maar het staat me nog heel erg bij. Want WAT een prachtig sprookje. De essentie van deze film is in mijn optiek: wat is menselijkheid. Het kleine robotjongen laat zien menselijker te zijn dan de meeste "echte" mensen. Het meest gelezen kritiek hier op MM betreft dat de film te sentimenteel zou zijn. Dat zie ik anders: het is ontroerend, aangrijpend. Het heeft mij iig erg geraakt. En het einde: prachtig.

Vlak na uitkomst een keer gezien en destijds afgeserveerd als te zoet en over sentimenteel, met vooral een heel eng jochie. Hoewel ik het allemaal niet precies meer wist, en huiverig was voor Spielbergiaanse toestanden, gisteravond toch de kans gegrepen en iets heel anders gezien dan 20 jaar geleden.

De mens wil scheppen, de mens wil creëren, de mens wil God zijn, zoals wel vaker. En zoals zo vaak bijt het hen in de reet. Een nieuwe lijn AI wordt geïntroduceerd, iets dat op geweldige wijze wordt gepresenteerd, maar in feit toch niet meer is dan een computerprogramma die binnen de parameters van zijn programmering blijft. 'We waren benieuwd wat je kon en ging doen... 'zegt Prof. Hobby op een gegeven moment tegen David. Alsof David zoveel bijzonders heeft gedaan. Het zou pas bijzonder zijn als hij onafhankelijk zou zijn gaan denken en de afgewezen liefde van zijn moeder naast zich neerlegt, nu is hij toch echt niet meer dan een voorgeprogrammeerde kindrobot met een bijna ziekelijke hang en affectie naar moeder. Precies zoals het bedoeld is. Na de introductie van David binnen het gezin Swinton is het constante een keren en manoeuvreren vanjewelste en vooral een dans op een heel dun draadje tussen normaal en abnormaal, menselijk en niet menselijk, aantrek en afstoot, tussen ethiek en moraliteit. Vooral wanneer het echte kind terugkeert, en etter eerste klas ook nog. Aan David ligt het niet, die doet en reageert zoals geprogrammeerd. Het is de mens die er niet voldoende mee kan omgaan, met dit bijna perfecte surrogaat die een pijnlijke soort affectie toont, en slechts doet wat de bedoeling is. Of hebben ze toch iets gecreëerd voorbij eigen beperkingen? Een robot die jaloers kan worden? Kan haten? Het hek is vervolgens van de dam als Monica David wil terugbrengen maar dat eigenlijk zonder voldoende uitleg nog de correcte wijze doet. Een bizarre wereld ontvouwt zich daarna waarin robots en iedere vorm van AI opgejaagd wild blijkt, en David snakt naar antwoorden.

Waar gaat deze film nu eigenlijk over? Het onder water staande Manhatten zou een referentie naar 9/11 zijn. Waarom wordt mij niet duidelijk. Ergens anders lees ik over de beperkingen die AI heeft en tot op zekere hoogte zal houden. AI zal nooit verder kunnen denken dan de voorin gestelde grenzen. Ik zelf zie toch een fikse aanklacht tegen de parasiterende consumptiemaatschappij van de mens. Vraag, aanbod, gebruik en afdanken. En vooral dat afdanken gaat gepaard met een soort oer barbarisme met alle vormen van geweld en vernietiging. Doch drijft het publiek weer volledig af op vals sentiment als het er uit ziet als een jongetje. Het is de hypocrisie ten top vooral vergeleken met een product als David die simpelweg niet kwaad kan doen. Hoewel David er alles aan doet mens te willen worden, ten einde acceptatie te krijgen, is hij in zijn gedrag humaner dan de mens zelf. Wellicht dat er toch meer zit in Hobby's woorden dat de resultaten verbluffend zijn. Een robot die geaccepteerd wil worden...
Om nog maar te zwijgen van het best wel tragische einde. Volgens de Alien was David de grootste menselijk prestatie ooit, in negatieve zin dan wat mij betreft. Ten behoeve van de mens iets ontwerpen dat zelf nooit enige voldoening zal ervaren en in een eindeloze vicieuze cirkel blijft zitten vind ik grenzen aan sadisme.

Volgens een gelezen recensie blijft AI inhoudelijk te veel op de vlakte en valt vooral in de negatieve zin op door een te creepy kindster. Iets waar ik het vroeger mee eens zou zijn maar nu niet meer. Voor een keer slaat Spielberg best wel de spijker op de kop met zijn anders nogal zoete aanpak. Osment is namelijk uitmuntend met die serene uitdrukking en grote ogen waar geen enkele kwaad in zit, slechts de wil om uit te voeren zoals geprogrammeerd. Adoratie voor moeder. Dit is toch immers waar het product voor gecreëerd werd. Verder mag de visuele stijl genoemd worden die er soms prachtig uitziet, daarnaast heeft de film nog de nodige humor en vind ik Teddy geweldig en de sexrobot heerlijk fout. Zelfs de soundtrack van Williams is wonderbaarlijk genoeg voor een keer te doen. Het enige moment waar Spielberg de weg wat kwijt is zijn de jagende motors. Een scene die qua aankleding niet zou misstaan in The Running Man.

Artificial Intelligence, een project waar grootheid Kubrick in strandde omtrent het karakter David en juist Spielberg wel de juiste snaar raakt, is een bijzondere en intrigerende film die op verschillende manieren bekeken kan worden en waar vooral lang over na gediscussieerd kan worden. Voor mij vooral een film die toch inmiddels wel een eyeopener is dat AI niet half zoveel beperkingen heeft dan de mens verschrikkelijke fouten kan begaan.

Heb deze film voor het laatst zo'n 2 jr. geleden gezien, en daarvoor 1x een jaar eerder. Heb daarna de DVD gekocht. Dit vertel ik om aan te geven dat ik het wel een bijzondere film vind. Ga nu geen volledige recensie schrijven v.d. gehele film, dat is hier ondertussen al meerdere keren gedaan. Ik wil alleen ingaan op een punt die vaak naar voren is gekomen. Deze film zou mierzoet, sentimenteel zijn: nou, niet mee eens. A.I. heeft me bij de strot gegrepen, heeft me beide keren enkele minuten na afloop met een prop in de keel gelaten. En DAT doet geen louter sentimentele film bij me. Het heeft me namelijk aan het denken gezet over de vraag: wat is menselijkheid? Dat is, in 4 woorden, waar deze film over gaat! Kan het niet zo zijn dat David - het kind-robot - menselijker is dan bv. zijn eigen (menselijke) ouders? Dan zijn etterbak van een "mens"broer? Dan de rest v.d. mensen met wie hij later in aanraking komt? Het antwoord op deze 3 vragen is JA.

Spielbergs definitieve meesterwerk. Wat is dat toch met die angst voor sentiment? Dat is wat deze film zo mooi maakt. Een subliem, onvergetelijk sprookje.

Mooi duistere sciencefiction-versie van Pinokkio (min of meer). Echt een van de meest deprimerende films die Spielberg ooit heeft gemaakt. Aanvankelijk is de film bij vlagen zelfs vrij horror-achtig met hoe griezelig David vaak wel niet is. Kubrick en andere betrokkenen zullen daar wel een aanzienlijke rol bij hebben gespeeld. Het laatste anderhalf uur is al wat meer een Spielberg-avontuur in een fraai vormgegeven en uitgedachte wereld, met gelukkig ook ietsje meer tempo. Al is het nog altijd verre van een luchtige popcornfilm.

Het mierzoete einde is wel prettig na twee uur kommer en kwel. De visuele effecten zijn overigens nog steeds zeer indrukwekkend. De cast is ook best leuk. Haley Joel Osment is niet zo sterk als in The Sixth Sense, maar het is nog altijd een echt veeleisende rol voor een kind die niet veel anderen op zich hadden kunnen nemen. Jude Law is bijzonder amusant als robot-gigolo. Hurt maakt ook indruk in relatief korte tijd, en zelfs die sidekick teddybeer vond ik heel aardig.

Goede film, zit goed in elkaar dus 5 sterren

Beduidend mindere film van Spielberg. Er zitten behoorlijk wat ideeën en boodschappen in deze film, maar ze komen allemaal niet echt lekker uit de verf. Het beginstuk is al wat slap en sentimenteel, maar dat geldt voor het laatste half uur al helemaal. Het middenstuk is dan nog wel aardig en bij vlagen best avontuurlijk. Uiteindelijk blijft de film echter steken in wat halfslachtig uitgewerkte concepten. Nergens echt overtuigend. De film duurt ook nog eens veel te lang, met name het laatste half uur is er echt te veel aan. Het acteerwerk is wisselend. O'Connor en Robards, de adoptieouders, acteren ondermaats, maar Osment doet het dan wel weer best aardig en de bijrollen van Law en Gleeson zijn (hoewel ze niet veel toevoegen aan het verhaal) ook niet verkeerd.

Jaren geleden gezien en ik kwam hem nu bij SkyShowtime tegen. Wat mij betreft heeft hij de tands des tijds wel redelijk doorstaan. De goed gecaste acteurs doen het goed in deze moderne Pinokkio remake. De film ziet er goed verzorgd uit. Spielberg laat weer zien dat hij goed met kinderen kan werken. Toch moet ik mijn rating naar beneden bijstellen. Ik snap dat het een familiefilm is maar zelfs daarvoor vind ik hem te zoet en aan de lange kant met weinig verrassingen. Ik heb van Spielburg betere films gezien.

Ik zeg het al zowat anderhalf decennium, maar dat deze film zoet is, is een van de grootste misvattingen uit de filmhistorie. Dit is een heel duistere film.

Van wat ik gezien heb nog steeds mijn favoriete Spielberg.

Artificial Intelligence: AI is een film die behoorlijk inspeelt op het sentiment. Verhaaltechnisch begint de film sterk en weet dit enige tijd vast te houden. Nadat het plot de kant van de fee op gaat dan wordt het allemaal wat zweverig. Ergens heb ik dan sterk het idee dat het zichzelf verliest om het verhaal rond te krijgen. Mijns inziens had het laatste deel niet zo lang hoeven te duren en had het de film veel krachtiger gemaakt. Niettemin is het toch best een aardige film.

Toch in de loop der jaren veranderd van de zoektocht van een meelijwekkend (immers ook in de 6th Sense) AI jochie in een veel te langdradig verhaal over een irritant drammerige huilebalk. Half sterretje ervan af, Verhaal had veel pregnanter gekund. Niet Spielbergs finest hour.

De film begint best goed. Goed uitgewerkt verhaal, goed geacteerd van Osment, en veel potentie. Niets op aan te merken. Alles kleurt nog keurig binnen de lijntjes.

Daarna wordt al vrij snel duidelijk dat dit niet in het lijstje met topfilms van Spielberg hoort. Het verhaal lijkt plotseling te stoppen... Tegen het einde glijdt de film namelijk steeds meer weg, met dat absurde einde als totaal dieptepunt. Alsof Spielberg het na een kleine 2 uur wel welletjes vond en het uit handen gaf aan een amateur... Zo'n gemiste kans.