Cape Fear (1991)

Ik had deze film al ruim 20 jaar niet meer gezien, maar wat is die toch vreselijk goed. Scorsese gaat op de Hitchcock toer en doet dat op voortreffelijke wijze. Gesteund door zwaargewichten Saul Bass, Elmer Bernstein en Freddie Francis vertelt hij op zwaar aangezette theatrale wijze dit wraak verhaal. Maar door het fantastische acteerwerk blijft alles toch geloofwaardig. Het meest genoten heb ik van de cinematografie van Francis die ook veel met Lynch werkte. Diens surrealistische stijl zie je ook hier doorsijpelen in vervreemdend kleurgebruik en soms duizelingwekkende cameravoering.

Erg sterk, dikke 4,5*

Wist niet zeker of ik deze al had gezien, kwam ook pas laat in de film terug, van zodra ze op die boot zaten. Vond deze toen waarschijnlijk nog beter, maar blijft toch goeie thriller, het begint nog allemaal vrij braafjes, maar meer en meer neemt de spanning toe, met een robbertje vechten op de boot. Een uitstekende De Niro, als Max Cady en niet vergeten, met de jongere Jessica Lange, die ik vooral op latere leeftijd Bert heb leren kennen in de AHS reeks. Alweer bijna 30j oud...time flies.

Leuke thriller die lekker wegkijkt.

Twee decennia geleden eens gezien, de indruk die de film toen maakte zorgt dat bepaalde scènes en de titel nog altijd in het hoofd zitten. De kwaliteit van toen heeft de film niet meer, toch ondanks enkele gedateerde momenten maakt de film nog altijd een prima indruk.

Scorsese zoals we hem regelmatig kennen, een rustig opbouw met snelle montage, brengt het verhaal Cady versus Bowden. Iets dat kalm begint en steeds ergere vormen aanneemt. Subtiel is het gebrachte feit dat Cady in principe niets doet dat de wet overtreedt en Bowden zich steeds verder in het nauw gedreven voelt en juist met alle mogelijke middelen door wil pakken. Subtiel lijkt de voormalige raadsman er ingeluisd te worden om domme dingen te doen. Een cyclus die steeds dramatischere vormen aanneemt en steeds erger dingen inhoudt met een behoorlijke climax tot gevolg.

Herkenbaar is de genoemde stijle van Scorsese, iets dat in het begin wel wat pijn doet. Hij wil te vlot door de introductie heen, er wordt best wel matige gemonteerd en het spelen met omgekeerde kleuren of een scherm dat helemaal rood wordt is niet meer van deze tijd. Desondanks maakt de film eenmaal op gang nog altijd een uitstekende indruk en is De Niro toch geweldig op dreef als uitgenaste sadist. Daarnaast wordt er prima gespeeld met de spanning binnen het gezin en is de soundtrack even herkenbaar als memorabel.

Cape Fear is dan ook een must see als psychologische thriller die alweer op leeftijd is maar nog altijd hele sterke punten bezit. Wat ik betreft is CF nog altijd een prima film.

Nick Nolte speelt Mark Rutte in wellicht zijn beste rol, en De Niro in misschien wel (bijna) zijn beste rol.

De soundtrack is idd geweldig.

Vannacht op de BBC. Wat blijft dit toch een heerlijke Hitchcock tribute, met een formidabele DeNiro en Juliette Lewis. Wist je dat Scorsese en Spielberg geruild hebben? Spielberg ging Schindler's List maken en Scorsese Cape Fear; was eerst andersom. En dat gedacht werd aan Harrison Ford?... Nota bene in de rol die DeNiro speelde (was Ford's voorkeur in plaats van die van de rol van advocaat).

Een jaar na Goodfellas, maar deze film voelt ouder aan. En gedateerder vooral. Helemaal de vinger erop leggen kon ik niet, tot ik hierboven de juiste omschrijving zag: clownesk. Want dat is deze film. Vooral het spel van DeNiro ook. Een in potentie sterke film wordt zo redelijk om zeep geholpen en de film begint dan nog aardig maar begint steeds meer tegen te vallen en de finale duurt echt te lang. Visueel valt vooral het camerawerk op waar nogal wat wordt geëxperimenteerd, maar het is eerder knullig ogend dan dat het echt goed is. 2,5*.

Het is wel 25 jaar geleden dat ik deze film zag. Vanavond was hij op tv. Voor mij een vergeten film. Ik kon me herinneren dat ik me niet helemaal kon vinden in de lovende kritieken. Vond hem destijds tegen vallen en moet zeggen dat ik dat nu nog steeds vind. Er wil maar geen spanning in komen en de advocaat is gewoon een zenuwpees. Soms irritant om naar te kijken. De dochter speelt wel echt goed

Blijft een spannende film met uitstekend acteerwerk.

Graag gezien. Met gulzige esthetiek slingert Scorsese ons een op het eerste zicht luchtige thriller van goed tegen kwaad in het gezicht. Maar zoals de fantastische generiek van Elaine en Saul Bass al suggereert, zit het onder het oppervlak het echte venijn. Het begint met logo Universal die onder water is, de rimpels van het wateroppervlak, de roofvogel, langzaam de kleur rood met druppels bloed als gevaar en eindigt met close up van de ogen. Een variatie op : 'wat bevindt zich onder het wateroppervlak ?'. De generiek is in feite een prachtige samenvatting van de film.

Thematisch graaft Scorsese naar het volgende :

Hypocrisie van het gezin Bowden aan de kaak gesteld, schijngeluk van een gezin (mooie villa, comfortabele jobs, geen financieel probleem) maar hun moraal is zeer laag (Nolte die een zaak heeft gemanipuleerd, Lang als onstabiele depri, Lewis als onzekere sexualiteit).

Ook justitie wordt tegen het licht gehouden. Het gerechtelijk systeem werkt niet, Nolte houdt vast aan systeem (verplicht als advocaat) maar zinkt daardoor steeds verder weg, enkel wanneer hij het recht in eigen handen neemt, is er een einde, is er een afrekening. Op het einde wast hij zijn handen in de rivier, bloed kleeft aan zijn handen maar wast dit in onschuld.

Alhoewel dit een remake is, brengt Scorsese een ode aan het origineel met bijrollen voor de originele sterren en met Bernstein als componist van de score.

Cape fear heeft misschien een te wat standaard plot maar Scorsese toont alweer een sterk staaltje van hoe cinema ook tussen de regels door gelezen kan worden.

Hier ben ik het wel mee eens, al geef ik een wat hoger cijfer.