The Bucket List (2007)

Ik weet nog dat toentertijd de titel middels de term 'To kick the bucket' moest worden uitgelegd. Nu 12 jaar later is die term Bucket List echt gemeengoed geworden, dat lijkt me volledig van deze film af te komen. Geinig wel.

De film zelf is een pak minder. Het idee is wel leuk, maar de uitwerking net wat minder. Uiteraard met wat onnodig drama zo richting het eind van de film, maar ook het koppel Nicholson-Freeman werkt niet echt. Freeman is wel prima in zijn standaardrolletje, maar Nicholson is iets te duidelijk aan het overacteren en dat werkt niet met Freeman samen. Hetgeen in de film verder allemaal gebeurt is nu eens wel geinig, maar nergens wereldschokkend of echt bijzonder of geweldig. Al met al is het een beetje een matte film die zo op de achtergrond redelijk wegkijkt, maar ook nergens ontroert of wet te boeien. 2,5*.

“I love the smell of chemo in the morning.”

Hoe hard het ook klonk, en was voor een realistisch beeld moest ik wel een kleine lach weggeven voor deze quote die de brommerige Edward Cole (Jack Nicholson) maakte toen de dokter hem voordroeg voor een chemotherapie. Deze quote, die natuurlijk naar een legendarische scene in de prachtige film ‘Apocalypse Now’ verwijst. Voor de rest is de film vrij streng en kwam het laat op gang tot de verwijzing naar het onderwerp van de film: ‘The Bucket List’. We zijn dan al wel een goede veertig minuten onderweg (misschien nog wel langer) voordat we over gaan op de daadwerkelijke bucket list.

Daarvoor worden we eerst voorgesteld aan de hoofdrolspelers, een automonteur die als afro-Amerikaan een hard leven heeft geleefd en ook met een bepaalde kanker soort in aanmerking was gekomen. Morgan Freeman speelde zijn rol leuk, goed en wederom ook komisch. Hij ligt op de zelfde kamer als ‘Edward Cole’, een miljardair (of miljonair) van wie het ziekenhuis is. Ze moesten eerst nog helemaal niks van elkaar hebben, tot ze constant geconfronteerd worden op de zware ziekte.

Het eerste deel is dus erg dramatisch. Het ontdekken van het feit dat ze de ziekte hebben en daarna de zware strijd om het tegen te gaan. Een vrij realistisch beeld die voor sommige mensen hard aan kan komen (mij raakte het niet zo erg omdat het gelukkig nog niet zo heel dichtbij is geweest). Maar ook het feit dat er een bepaalde vriendschap ontstond tussen de twee mannen, misschien een vriendschap die te laat kwam in hun leven. Het eerste stuk is dus vooral erg dramatisch waardoor het vleugje komedie die Rob Reiner er in stopte niet altijd even goed aankwam of doordrong.

Op een gegeven moment word er aan beiden heren gemeld dat ze nog maar een bepaalde tijd hebben om te leven en dat ze eigenlijk al voor de dood staan opgeschreven. Wanneer Cole achter het lijstje van Chambers komt besluiten ze er samen op uit te gaan om een bucket list te volgen en komen uit op verschillende activiteiten zoals Skydiven, op safari in Afrika en vervolgens te gaan jagen (wat ze niet doen) en uiteraard in de Shelby racen van Chambers dat uitdraaft tot gebeurtenissen waar ik niet veel van snapte.

Ik heb zeker genoten ondanks het zware onderwerp wat er in vertolkt word. Nicholson houdt de film echter wel levend. Aan Freeman was er niet zo’n spektakel te beleven, ondanks wat feitjes waar we eigenlijks niks mee konden want die waren totaal niet aan de film gerelateerd en zijn rustige houding.

3.5*

Veel over deze film gehoord, maar na hem uiteindelijk gezien te hebben deed ie me niet bijzonder veel. Freeman en Nicholson acteren leuk samen, en het verhaal is ook vrij origineel. Er zitten hier en daar wat leuke dialogen tussen, en een mooie boodschap over het leven. En de manier waarop ze sommige dingen van de lijst af kunnen strepen zijn mooi gedaan.

Echter komt de film wat traag op gang, zijn de dingen die ze doen (skydiven, landen bezoeken, racen) nieteens zo heel bijzonder. De film zit vol met cliches en Nicholson acteert hier nieteens zo bijzonder goed. Al met al was het gewoon oke, niet slecht, maar ook niet al te boeiend, een voldoende dus, 3,0!

Wat een slappe film was dit. Al in het begin voel je al aan hoe de film zal gaan eindigen en halverwege weet je het gewoon zeker. Helaas was dit ook nog waar ook.
De humor is slap en voorspelbaar en het acteerwerk erg op de automatische piloot en soms zelfs geforceerd, met name Nicholson.
Absoluut geen hoogstandje deze film.

Weinig indrukwekkend allemaal.
Snel weer vergeten.
Nou ja, dat zal eigenlijk wel snel vanzelf gaan met dit niemandalletje

Na 10 jaar tijd werd het hoognodig tijd voor een herziening, zeker nu de film ook op Netflix staat was de keuze makkelijk nadat ik eerder in de avond ook Little Miss Sunshine had herbekeken, de combinatie tussen comedy en drama volgde daar ook precies op aan.
Jack Nicholson & Morgan Freeman zijn natuurlijk veteranen op hun gebied, ook in 2007 was dat (vanzelfsprekend) al het geval.

De film weet een bijna perfecte combinatie te vinden tussen comedy en drama en dat zie ik eigenlijk maar zelden. Waar de film aan de ene kant luchtig en vermakelijk is en met enige regelmaat een grote grijns op je gezicht weet te toveren weet de film tegelijkertijd ook een hoop emotie los te maken, dit is niet alleen te danken aan de sterke rollen van Nicholson & Freeman maar ook zeker door het schrijven van de personages, ze komen namelijk levensecht over en hun dialogen gemeend en realistisch.

The Bucket List is een film met het hart op de goede plaats, luchtig waar het luchtig kan zijn en zwaarder waar dat nodig is, uit het leven gegrepen!

Mijn stem was 10 jaar geleden een 4, maar inmiddels gaat daar een half sterretje bij.

Mooi is dat dat waardering voor iets of iemand met de tijd kan veranderen. Dit als reactie op de laatste zin van de reactie hiervoor.

Maar dit even terzijde.
Ik las in de Veronica gids dat deze film 2 sterren kreeg. Het hoogste is 5.
Meestal kies ik er dan voor om zo'n film over te slaan. Je moet toch keuzes maken wat wel en wat niet te zien.
Maar ik ben blij dat ik heb gekeken. Film heeft mij niet teleurgesteld. Op IMDb geef ik 'm 8 punten.
Dus waarom die in de Veronica gids slechts 2 sterren kreeg is mij een raadsel.

Weer eens herzien en dit blijft gewoon een topper. Een prachtige combinatie van humor en drama. Zowel de humor en de drama worden mooi opgebouwd. Neem het kopi luwak verhaal (hilarisch!) of het feit dat Carter goed is in de trivia vraagjes, en dat daarmee subtiel duidelijk wordt dat hij nooit de carrière heeft gemaakt die hij had kunnen maken.

Het zit zó ongelooflijk vernuft in elkaar. De manier waarop deze film je meesleept, is voor mij vrijwel ongekend!

Het is gewoon een pracht van een film, eentje met topacteurs op leeftijd maar dat is aan hun werk niet af te zien. Jack Nicholson en Morgan Freeman blijven in deze film op een eenzame hoogte met hun acteerwerk en laten we wel zijn, ook oudere mensen wonen in onze samenleving en zo lang deze twee heren het kunnen hoop ik dat ze nog in veel films hun bijdrage leveren. Deze film is trouwens ook al weer 13 jaartjes jong en een prima bijdrage in het genre Drama / Komedie.
In elk geval heeft deze prent ons anderhalf uur prettig door deze soms droevige tijden heen geloodst, (ook in de film zijn soms droevige momenten) en voor het geheel is ons waardering een 8!

Of natuurlijk juist wel, omdat ze echte rotten in het vak zijn en weten hoe ze een sterke rol moeten neerzetten.