The Bucket List (2007)

Matige film, slap, voorspelbaar script en een onthutsend slecht acterende Nicholson (als er een Oscar voor overacting bestond had hij hem moeiteloos gewonnen vanwege die scène waarin hij Carter uitscheldt, brr...). Met zo'n uitgangspunt had de regisseur 1.001 verrassende, eigenzinnige wendingen kunnen kiezen, maar nee, we beginnen met skydiven, we gaan racen en we gaan de bergen in. De nog nét voldoende is bijna geheel te danken aan de zoals altijd sterk acterende Freeman, maar emoties - lach noch traan - heb ik geen moment gevoeld bij dit hapslikwegfilmpje.

Mwah mwah, de film is vrij langdradig en komt wat traag op gang. Nicholson vind ik vrij vervelend en enkel toen hij eventjes lekker kwaad werd vond ik hem goed. De uiteindelijke dood deed me als kijker vrij weinig, dus in zoverre is de regisseur niet geslaagd. Het afwerken van de bucket list is vrij cliché racen in een auto, skydiven en mooie plaatsen bezoeken en zorgt voor weinig echt leuke momenten. De dialogen tussen de 2 verschillende karakters spraken me dan nog wel aan en Freeman vond ik goed acteren.

Ik kom uiteindelijk een nipte voldoende uit voor mij, 2.5*

Aardige feel-good movie die het vooral moet hebben van de cast. Het verhaal is vrij vlak en rechtlijnig, maar beide hoofdrolspelers laten duidelijk zien wat ze kunnen en maken er toch een goede film van. Als je het ongeloofwaardige en voorspelbare van het script voor lief neemt, en vooral geniet van de sfeer en acteerprestaties, dan is deze film prima te doen. 3 a 3,5*

Deze film had ik op 2* staan. Ik heb deze film een jaar of 5,6 geleden voor het eerst gezien. Wat ik er nog van weet is het plot (in grote lijnen), en dat ik niet erg onder de indruk was. Ik vond de film nogal saai, en ik kan me ook niet herinneren dat ik moest lachen en/of ontroerd was. Hoe anders was dat bij herziening..Het was niet mijn idee een 2* film te herzien, maar door toedoen van een vriendengroep is de grootste verhoging in mijn moviemeter-geschiedenis (2,5*) een feit geworden.
The Bucket List is een schitterende film. De acteurs, Freeman en Nicholson, acteren beide perfect. Ze vullen elkaar uitstekend aan. Nicholson kreeg mij meerdere malen aan het lachen met een dozijn aan briljante opmerkingen, en Freeman kreeg me aan het nadenken. Ik heb meerdere malen ontzettend moeten lachen, wat bizar is voor een film met een dergelijke inhoud. Het einde ontroerde tamelijk, en de boodschap die de film brengt zal een hoop mensen aan het nadenken gezet hebben. Zo ook mij. Het plot is eenvoudig, maar oh zo doeltreffend. Cliche is niet het woord dat in mij opkomt, omdat het allemaal authentiek en overtuigend wordt gebracht door twee fantastische acteurs. De film deed me wat, en tegelijkertijd heb ik gelachen zoals ik in tijden niet meer gelachen heb.
4,5*

Na herziening verlaagd met 0,5*. Vind het nog steeds een uitstekende film met een aantal sterke dialogen en mooie scènes. Visueel gezien steekt het fraai in elkaar en het simpele plot is zeer effectief.

De verlaging zit hem wat mij betreft in een net iets te clichématig klimaat en over de top acting.

nu alsnog een dikke 4

Vlakke doorsnee-komedie met stereotype casting van Nicholson en Freeman. Braaf scenario zonder verrassingen.

Da's ook mijn idee. 2.5*

Mooie film. Zet je aan het denken!

Een film zoals een film behoort te zijn!
Inspirerend en visueel erg mooi. Ga hem vooral bekijken mocht je hem nog niet gezien hebben.

Ondanks het drama aspect in deze film vind ik dit toch een heerlijke feelgood movie .
Twee ouwe rotten in het vak die we graag op het scherm zien...waarvan hun acteerwerk ook zelden tegenvalt,zo ook hier.
Leuk en origineel verhaal ook

Deze film maar eens helemaal afgekeken, en hij bevalt me prima. Ja, het verhaal is ontzettend cliché, maar het is in mijn optiek ontzettend goed uitgewerkt. Ik mis net iets meer diepgang in de karakters als enige. De acteerprestaties van Nicholson en Freeman zijn subliem, ze spelen dan ook beide zichzelf, dat is een gegarandeerd succes. Ik zit heel erg te twijfelen tussen een 4.5*, en 4*, vanwege de diepgang die ik toch echt mis en het toch wel cliché verhaal. De film heeft me namelijk wel met een goed gevoel achter gelaten. Als ik kijk naar mijn kritieken lijkt me 4* gerechtvaardigd.

zittum te kijken,heerlijke film,Film naar mn hart;ben 69 heb leukemie,gewoon doorgaan op naar de .???: Morgen met mn zoon in mijn brommobieltje naar de Roonse Grienden vlakbij maar nog nooit gezien,Januari vacantie in de Daniel den Hoed kliniek , in mn rolstoel achter de zusters aan,verder genieten van mooie fims

"And so it began".

Op die quote moet je ongeveer een halve film wachten. Wie dus hoopt op wat geinige bucket list fun kan best incalculeren dat het allemaal zo'n vaart niet loopt. Het eerste deel van de film gaat volledig op aan de kennismaking tussen "de twee".

Daarna heb je een vlotter half uurtje, dat weer abrupt afgekapt wordt om er een uitermate sentimenteel einde achteraan te rammen. Niet dat je veel redden hebt iets anders te verwachten bij een film als deze, maar een About Schmidt ofzo is het niet bepaald.

Nicholson is aardig op dreef, maar een rol als deze is niks nieuws voor hem. Ook Freeman kruipt weer in z'n bekende vachtje, alleen heb ik niet zoveel met hem. Te braaf en iets te wijs, al helemaal met die nutteloze weetjes van hem (die verder geen bal bijdragen aan de film).

Heel verheffend is het allemaal niet, maar zolang Nicholson door de film heen dendert is het best aan te zien. Reiner is verder geen geweldig of opvallend regisseur, dus veel meer dan wat klassieke Hollywoodfilmerij hoef je ook niet te verwachten van deze Bucket List. Matigheid troef dus, maar echt rampzalig werd het ook niet, het einde uitgezonderd.

2.0*

Wat een prachtige film is The Bucket List toch. Nicholson en Freeman spelen zoals gewoonlijk fenomenaal en zijn geweldig op elkaar ingespeeld. De kracht van de film zit hem vooral in de enorm sterke dialogen tussen de twee hoofdpersonages, waarbij geproest en gesnikt kan worden.
Vond overigens niet dat de film langzaam op gang komt, aangezien de nadruk ligt op het ontstaan van een vriendschap tussen twee tegenpolen, in plaats van de reisjes op zich.
Visueel gezien is de film ook uitmuntend.

Mooie film waarbij verschillende elementen en gevoelens perfect bij elkaar komen tot een grandioos eindproduct.

5*

Mooie film met een topduo in de hoofdrollen.
Een beetje een film die je met gemengde gevoelens achterlaat, het gaat natuurlijk over kanker, maar ook over het leven... met een lach en een traan.
Sereen gespeeld door beide heren, met veel respect ook.
Heb lang geaarzeld om deze film eens te bekijken, en ben blij dat ik het heb gedaan.
Warm aanbevolen.

Mooie film, maar kon mij niet echt raken. Andere films als Fault in our stars greep me veel meer aan.
Kan niet zeggen waardoor, misschien is deze te leuk en mooi gemaakt allemaal.

Een lach en een traan in dit origineel drama-komedie met de sprankelende teksten en stoeiend op het grote talent van Nicholson en ook Morgan Freeman. Een beetje achterdochtig omtrent de tegenstellingen in dit verhaal, maar grandioos bijgedraaid en genoten van de gevatte, doorgaans komische gezegden en conversaties maar ook ontroerd door het trieste van het verhaal.

Het is hierboven al vaker gezegd: te cliché, te sentimenteel, te veel automatische piloot en te voorspelbaar. En een klein detail van een ervaringsdeskundige: tijdens een vrije val ben je, ook schreeuwend, niet te verstaan. Dit gaat trouwens in wel meer films fout.

Mooie film met de bekende sarcastische humor van Nicholson. Een drama komedie met een lach en een traan. Ik heb er van het begin tot het einde van genoten.

Erg matig. Van een film over een lijst wat te doen als je weet dat je dood gaat, had ik toch iets meer creativiteit verwacht dan in een week de wereldwonderen aanschouwen plus het cliché parachutespringen. Er had wel wat meer uitgepakt mogen worden.

Verder een erg lange introductie die vrij saai is. Nicholson maakt het nog wel de moeite waard; hij speelt eigenlijk dezelfde rol die hij in veel andere films ook speelt, maar zo scherp als in bijvoorbeeld About Schmidt wordt het nooit. Freeman ook weer saai en belegen zoals in vele andere films.

Dankzij Nicholson een ster meer dan het minimum: 1,5*.

Gisteren nog eens gezien en ik vond hem minimaal net zo goed als bij de eerste kijkbeurt. Het is een ontzettend fijne en vooral luchtige drama-komedie, die van begin tot eind weet te boeien. Het verhaal is misschien ietwat voorspelbaar en cliché, maar Freeman en Nicholson vullen het prachtig in! Ik denk dat ik deze film nog wel een keer per jaar uit de kast kan halen.

The Bucket List

Aardige film maar niet meer dan dat. The Bucket List is ongelooflijk degelijk en streept een heel lijstje clichés af. De film maakt op sommige momenten best indruk, maar gezien het onderwerp en de acteurs had ik wel op wat meer gerekend.

Freeman is weer zijn degelijke zelf, maar het is Nicholson die de meeste indruk maakt. Wat een fenomenaal acteur blijft dat toch. Wanneer de twee hun ‘bucket list’ afwerken zouden de beste momenten in de film moeten aanbreken, maar ik vond het nogal suf en ongeïnspireerd. Bungee jumpen, een tatoeage nemen, de piramides zien, really? De chemie tussen de acteurs is er wel en het einde is sterk gedaan. Maar er had zeker meer ingezeten.

Ongeveer 10 jaar geleden heb ik dit werkje nog in de bios mogen aanschouwen en gisteren weer is opnieuw herzien.

Ik moet eerlijk toegeven dat de film me lichtjes tegenviel. Hetgeen wat ik me er nog van kon herinneren was allemaal toch iets beter nadat ik hem nu weer herzien heb.
Het is absoluut geen slechte film en heb me zeker kunnen vermaken van begin tot eind.
Jack Nicholson en Morgan Freeman zijn samen een erg leuk duo om naar te kijken en beide ook prima acteerwerk. Al moet ik wel zeggen dat ik Nicholson in het begin echt heel sterk vond spelen maar het leek later op alsof dit allemaal wat minder werd.

Het verhaal was redelijk makkelijk maar wel heel mooi en ook ontroerend om te zien. Maar ik denk dat ze hier veel meer uit hadden kunnen halen. De comedy als drama was het allebei gewoon net niet. ( behalve tegen het eind aan, daar stijgt het drama gehalte wel een stuk.)

Na 10 jaar zeker wel weer weten te vermaken met dit werkje maar persoonlijk vind ik de film iets overgewaardeerd.

Zeker wel een dikke 3,0*

Ach. Tja. Boaf... Niet bijzonder, deze film, met niet onaardig acteerwerk. Freeman kan eigenlijk maar één ding, lijkt het wel. En dat kennen we nu wel onderhand.
Het concept is interessant, maar het wordt wel erg cliché uitgewerkt, met een bijna karikaturaal einde. Het werkt wel, hoor. Maar het is wel heel erg vanzelfsprekend en voorspelbaar.

Voor mij een meer dan aardige film met een geweldige cast. Nicholson moeten we aan niemand meer voorstellen. Verbluffende acteur, ook nu weer en steeds keer op keer! Deed me in deze rol wat denken aan "As good as it gets" waar hij eveneens een grumpy old man speelt (weliswaar in een totaal andere context). Ook Freeman heeft ondanks hier en daar een B-film nooit zijn talent onder stoelen of banken kunnen steken. Geweldige chemie ook tussen die twee. Hier en daar best grappig met de rake oneliners van Edward. De diepgaandere gesprekken moest je bij Carter halen. Mooie afwisseling steeds tussen beiden!

Fijne boodschap die vandaag de dag niet meer zo vernieuwend is (toen wel nog!), iedereen heeft tegenwoordig een bucket list, maar het blijft een boeiend uitgangspunt voor een film. Het klopt inderdaad dat the list allesbehalve origineel en zelfs saai overkomt (zeker vandaag de dag), maar dat stoorde me niet zozeer. Wat wel minder was is dat het sterke eerste deel van de film niet langer werd gehaald. De film kabbelde rustig voort en uiteraard mocht de traditionele clichéruzie tussen de BFF of ik-heb-mijn-kind-al-die-jaren-niet-meer-gezien niet ontbreken. En the list is ook niet altijd geheel realistisch als je even voorheen met moeite je bed uit raakt, maar nadien een heuse spring-in-het-veld bent.

Naast de humoristische noot ook aandacht voor drama en ontroering. Hoe kan het ook anders bij zo'n onderwerp? Éen quote zal me steeds bijblijven, verwijzend naar Apocalyps now van Brian De Palma: "I love the smell of chemo in the morning". Geweldig, zeker uit de mond van Nicholson!

Deze film kan ik ook weer van m'n lijstje afstrepen. Leuke film met twee geweldige acteurs.

Het is altijd genieten als Jack Nicholson zijn hoofd weer laat zien. Hij kent het hele arsenaal aan gezichtsuitdrukkingen en speelt met de tekst alsof hij het zelf heeft geschreven. De diepgang die hij er inbrengt, maakt dat deze film uitsteekt boven het gemiddelde Hollywood repertoire. Aan Morgan Freeman heeft hij een goede buurman én vriend. Prachtige film !!

Feel good film van Reiner , sommige elementen zijn geslaagd andere een stuk minder , zo waren de teksten en quotes regelmatig scherp en leuk bedacht , ook het samenspel tussen freeman en nicholson was meer dan ok .
Het drama was behoorlijk zoetsappig maar dat is natuurlijk iets wat je kan verwachten bij een onderwerp als doodgaan .
waar ik minder happy van werd is de cliche scene van the happy family afgezet tegenover de eenzame rijke zielige man , een cliche wat me in films soms de strot uitkomt .
Voor de rest toch redelijk geslaagde komedie anex drama .

Een matige film. Op emotioneel vlak weet het eigenlijk geen moment te overtuigen. Het is daarvoor veel te cliché en standaard uitgewerkt. De film kijkt wel best aardig weg en het helpt ook wel dat hij niet al te lang duurt. Verder zorgen Nicholson en Freeman er met hun degelijke acteerwerk en aardige dialogen voor dat het allemaal nog wel best te doen is.

Inderdaad een zeer matige film. Dit terwijl het onderwerp wel erg interessant is en genoeg stof geeft om over te praten en na te denken. De film is voor mij gewoon te traag en kan me (vooral daardoor) niet grijpen.

Typisch Reiner.

Zo'n interessant of groot regisseur is het nu ook weer niet, wel een aantal interessante titels, maar tot nu toe maar 1 filmpje gezien van Reiner die echt een ruime voldoende kreeg. Ook deze is helaas geen uitzondering op zijn reeks.

Deze film voelt vooral heel erg gehaast aan. Normaal duren dit soort verhalen rustig 130 minuten, dus nu is het geen probleem dat deze slechts 97 minuten duurt, maar aan de andere kant voelt het wel chaotisch en gehaast aan helaas.

Vooral het eerste deel in het ziekenhuis is wat slap. Een echte band wordt echter nooit gevormd. Het gaat, ondanks het trage tempo, te snel voorbij. Het leek alsof ze elkaar nog het bed konden uitschoppen en de volgende scene gaan ze gezellig op pad. Het gaat te haastig.

Voor de rest is het idee wel leuk, en de boodschap ook wel goed, maar de film is oprecht gewoon matig op sommige vlakken. Alhoewel het een stuk vlotter is eenmaal het lijstje in beeld komt, zijn er nog steeds wat zwakke momenten. Zoals de scene met het vrouwtje aan de bar. 2 verhaaltjes en ze vraagt hem al naar bed.

Voor de rest is het acteerwerk wel bovengemiddeld. Nicholson en Freeman zijn sterk en ook de reden dat deze film dan ook werkt eigenlijk. Het begint wat vlotter te worden en wat liever, waarbij het slot wel wat meer impact heeft.

Echter geen optimale impact, omdat de opbouw, zeker in het begin, te slap was. Je hebt niet echt een goede band met de 2 en daarom kan je je moeilijk echt inleven. Maar de boodschap is zoet en de film is lief hier en daar. Het is goed bedoeld, en daarom gun ik hem nog wel een voldoende.

Ik weet nog dat toentertijd de titel middels de term 'To kick the bucket' moest worden uitgelegd. Nu 12 jaar later is die term Bucket List echt gemeengoed geworden, dat lijkt me volledig van deze film af te komen. Geinig wel.

De film zelf is een pak minder. Het idee is wel leuk, maar de uitwerking net wat minder. Uiteraard met wat onnodig drama zo richting het eind van de film, maar ook het koppel Nicholson-Freeman werkt niet echt. Freeman is wel prima in zijn standaardrolletje, maar Nicholson is iets te duidelijk aan het overacteren en dat werkt niet met Freeman samen. Hetgeen in de film verder allemaal gebeurt is nu eens wel geinig, maar nergens wereldschokkend of echt bijzonder of geweldig. Al met al is het een beetje een matte film die zo op de achtergrond redelijk wegkijkt, maar ook nergens ontroert of wet te boeien. 2,5*.

“I love the smell of chemo in the morning.”

Hoe hard het ook klonk, en was voor een realistisch beeld moest ik wel een kleine lach weggeven voor deze quote die de brommerige Edward Cole (Jack Nicholson) maakte toen de dokter hem voordroeg voor een chemotherapie. Deze quote, die natuurlijk naar een legendarische scene in de prachtige film ‘Apocalypse Now’ verwijst. Voor de rest is de film vrij streng en kwam het laat op gang tot de verwijzing naar het onderwerp van de film: ‘The Bucket List’. We zijn dan al wel een goede veertig minuten onderweg (misschien nog wel langer) voordat we over gaan op de daadwerkelijke bucket list.

Daarvoor worden we eerst voorgesteld aan de hoofdrolspelers, een automonteur die als afro-Amerikaan een hard leven heeft geleefd en ook met een bepaalde kanker soort in aanmerking was gekomen. Morgan Freeman speelde zijn rol leuk, goed en wederom ook komisch. Hij ligt op de zelfde kamer als ‘Edward Cole’, een miljardair (of miljonair) van wie het ziekenhuis is. Ze moesten eerst nog helemaal niks van elkaar hebben, tot ze constant geconfronteerd worden op de zware ziekte.

Het eerste deel is dus erg dramatisch. Het ontdekken van het feit dat ze de ziekte hebben en daarna de zware strijd om het tegen te gaan. Een vrij realistisch beeld die voor sommige mensen hard aan kan komen (mij raakte het niet zo erg omdat het gelukkig nog niet zo heel dichtbij is geweest). Maar ook het feit dat er een bepaalde vriendschap ontstond tussen de twee mannen, misschien een vriendschap die te laat kwam in hun leven. Het eerste stuk is dus vooral erg dramatisch waardoor het vleugje komedie die Rob Reiner er in stopte niet altijd even goed aankwam of doordrong.

Op een gegeven moment word er aan beiden heren gemeld dat ze nog maar een bepaalde tijd hebben om te leven en dat ze eigenlijk al voor de dood staan opgeschreven. Wanneer Cole achter het lijstje van Chambers komt besluiten ze er samen op uit te gaan om een bucket list te volgen en komen uit op verschillende activiteiten zoals Skydiven, op safari in Afrika en vervolgens te gaan jagen (wat ze niet doen) en uiteraard in de Shelby racen van Chambers dat uitdraaft tot gebeurtenissen waar ik niet veel van snapte.

Ik heb zeker genoten ondanks het zware onderwerp wat er in vertolkt word. Nicholson houdt de film echter wel levend. Aan Freeman was er niet zo’n spektakel te beleven, ondanks wat feitjes waar we eigenlijks niks mee konden want die waren totaal niet aan de film gerelateerd en zijn rustige houding.

3.5*