• 13.085 nieuwsartikelen
  • 169.694 films
  • 11.134 series
  • 31.882 seizoenen
  • 630.524 acteurs
  • 196.365 gebruikers
  • 9.179.996 stemmen
Avatar
 
banner banner

The Pursuit of Happyness (2006)

Drama | 117 minuten
3,66 3.166 stemmen

Genre: Drama

Speelduur: 117 minuten

Oorsprong: Verenigde Staten

Geregisseerd door: Gabriele Muccino

Met onder meer: Will Smith, Jaden Smith en Thandiwe Newton

IMDb beoordeling: 8,0 (584.014)

Gesproken taal: Engels en Kantonees

Releasedatum: 1 februari 2007

Plot The Pursuit of Happyness

Christopher Gardner heeft problemen met zijn verkoopwerk en belandt met zijn zoontje op straat, nadat zijn vrouw hen heeft verlaten. Hij moet leven en zijn zoontje zien te verzorgen in de straten van San Francisco. Christopher blijft zoeken naar een baan totdat hij er eentje vindt bij een aandelenfirma. Het blijkt echter een onbetaalde stageplek met kans op een vaste baan. Het blijkt niet bepaald makkelijk je leven te verdelen tussen een aandelenfirma en een zwerversbestaan.

logo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimagelogo tmdbimage

Externe links

Volledige cast

Acteurs en actrices

Chris Gardner

Christopher Gardner

Linda Gardner

Jay Twistle

Martin Frohm

Walter Ribbon

Driver Who Hits Chris

Big Guy Rodney

Reviews & comments


Gast

  • berichten
  • stemmen

Let op: In verband met copyright is het op MovieMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.
zoeken in:
avatar van Malse filmpies

Malse filmpies

  • 332 berichten
  • 316 stemmen

Erg genoten van deze film met Will Smith en zijn zoontje Jaden Smith in de hoofdrollen. Will Smith bewijst dat het een van de betere acteurs van deze tijd is door zijn adaptatievermogen op verschillende soorten films. Jaden speelt ook erg fijn in deze film.
De film zelf toont de contante sleur die blut zijn met zich meebrengt met daarbij een mooi onderhoudende vader-zoon relatie. Ondanks dat de film het waargebeurde verhaal volgt, vind ik het einde toch behoorlijk tegenvallen.

4*


avatar van John Milton

John Milton

  • 22698 berichten
  • 12498 stemmen

Minder tenenkrommend dan ik vreesde. Is in ieder geval iets.


avatar van TMP

TMP

  • 1835 berichten
  • 1667 stemmen

Behoorlijke film, waarin The American Dream centraal staat. Door hard werken het vanuit een slechte uitgangspositie toch ver schoppen: dat lukt hier. Will Smith zet een aardige rol neer en vertolkt een sympathiek hoofdpersonage. Echt meeslepend wordt het echter nergens, vooral omdat het toch wel redelijk voorspelbaar is.


avatar van Imane10

Imane10

  • 85 berichten
  • 57 stemmen

Oh wauw, is het normaal dat ik zowat de hele film net traanogen zat. Ik ben normaal absoluut geen fan van Will. Maar die man weet het hier te brengen zeg!


avatar van Imane10

Imane10

  • 85 berichten
  • 57 stemmen

one day we're broke together, next day we're rich forever...


avatar van LikeMovies

LikeMovies

  • 35 berichten
  • 86 stemmen

Film vond ik indrukwekkend... Gebaseerd op ware gebeurtenissen. Na de film de extra's bekeken; na de uitleg waarom hier voor deze Italiaanse regisseur is gekozen, en voor het zoontje van Will, Jaden Smith, ging ik de film nog meer waarderen. Veel lof voor vader en zoon Smith!


avatar van Onderhond

Onderhond

  • 87411 berichten
  • 12422 stemmen

Behoorlijk zeikerig filmpje.

Al vanaf het prille begin, zelf zonder het "waargebeurde verhaal" waarop dit gebaseerd is te kennen, is wel duidelijk waar deze film naartoe gaat. Een Amerikaans verhaaltje over doorzettingsvermogen, geloof ik eigen kunnen, de aanhouder wint en de American Dream.

Smith's personage wordt neergezet als een man die nogal wat tegenslag te verwerken krijgt, maar eerlijk gezegd is hij toch vooral wat naief en neemt hij gewoon enorme risicos. Als het dan wat tegenvalt, dan verzeil je in zo'n situaties. Daar kan Smith natuurlijk niet aan doen, maar daar heeft de film wel onder te leiden.

Dat hij uiteindelijk stock broker wordt en daar uitzinnig veel geld mee verdiend heeft is natuurlijk ook wat bedenkelijk, niet meteen het meest eervolle beroep dat er is. Maar ach, dat mag het moraaltje allemaal niet in de weg staat.

De vorm van de film is ook nogal duf. Het kindje erbij zorgt voor extra sentiment, alles wordt braafjes in beeld gebracht en de score is melig en beproefd. Typisch Hollywood werk dus, zonder al te veel franjes, maar vooral extreem sentimenteel.

Eentje om snel te vergeten. Smith doet z'n best, maar verder is het vooral vervelend en wachten to het voorbij is.

1.5*


avatar van IH88

IH88

  • 9364 berichten
  • 3148 stemmen

“This part of my life is called running.”

Ongelooflijk zoetsappig en sentimenteel, maar op belangrijke momenten maakt The Pursuit of Happyness ook indruk. Iedere tegenslag wordt uiteindelijk overwonnen en het 'als je maar je best doet dan komt de Amerikaanse Droom uit' idee wordt er nog net niet ingeramd, maar Will Smith zorgt ervoor dat je als kijker toch betrokkenheid raakt en soms zelfs meeleeft met Chris Gardner en zijn zoontje. Ik heb wat tegenstrijdige gevoelens bij deze film, maar uiteindelijk overheerst het positieve.


avatar van Shadowed

Shadowed

  • 10045 berichten
  • 6003 stemmen

Best goed.

In het begin had ik er weinig vertrouwen in, weer het zoveelste voorspelbare verhaaltje over de man (Smith) die alle ellende over zich heen krijgt en waarmee het waarschijnlijk toch wel goed gaat komen. Gelukkig slaagt Muccino erin echte emotie in de film te pompen, waar vele andere regisseurs in falen.

Smith speelt sterk, Smith junior is schattig en de chemie tussen de 2 is heel duidelijk voelbaar. Uitstekende keuze van Muccino om de echte zoon van Smith de zoon te laten spelen. Hiermee kan je je al sneller inleven en meeleven met de hoofpersonages.

De film is boeiend, ontroerend en erg pakkend. Niet dat ik ervan ging huilen, maar ik voelde hem toch wel eens goed aankomen soms. Soms wat te sterk aangezet, maar in het algemeen ging het allemaal best goed. 117 minuten waren niet te lang.

Wel emotioneel en ontroerend soms, vooral omdat het soms best realistisch is, maar Muccino weet het aardig uit te pakken allemaal. Goede dramafilm.


avatar van Panoramix

Panoramix

  • 281 berichten
  • 325 stemmen

IH88 schreef:

“This part of my life is called running.”

Ongelooflijk zoetsappig en sentimenteel, maar op belangrijke momenten maakt The Pursuit of Happyness ook indruk. Iedere tegenslag wordt uiteindelijk overwonnen en het 'als je maar je best doet dan komt de Amerikaanse Droom uit' idee wordt er nog net niet ingeramd, maar Will Smith zorgt ervoor dat je als kijker toch betrokkenheid raakt en soms zelfs meeleeft met Chris Gardner en zijn zoontje. Ik heb wat tegenstrijdige gevoelens bij deze film, maar uiteindelijk overheerst het positieve.

Herken me goed in bovenstaande. Meest beklijvend zijn wat mij betreft de vader-zoonscènes waarbij ook veel eer mag gaan naar Smith jr. Ben over het algemeen niet snel onder de indruk van kindacteurs, maar Jaden pakt me helemaal in. Verder is de film iets te voorspelbaar om echt hoog te scoren.


avatar van princesspeach

princesspeach

  • 482 berichten
  • 523 stemmen

Prachtig. Een film om niet snel te vergeten je zag het al een beetje aankomen


avatar van Robi

Robi

  • 2427 berichten
  • 2479 stemmen

The American dream noemen ze dat daar aan de andere kant van de grote plas. Hoe iemand vanuit een miserabel bestaan met armoede en schulden door hard werken en doorzettingsvermogen een succesvol effectenmakelaar en miljonair kan worden. Ik vond het vooral een super irritante film omdat vanaf het allereerste begin al duidelijk was hoe de film zou gaan eindigen. En het duurt maar en het duurt maar en de ellende wordt alsmaar groter en groter ... (gaap gaap)

Een film voor de liefhebbers zal ik maar zeggen, want in zijn genre voldoet het aan alle eisen. Maar mensen als ik die al die clichés verder wel geloven raad ik aan om het eerste kwartier te bekijken dan doorspoelen en dan nog een beetje van het laatste deel te zien. Dat scheelt je minimaal anderhalf uur. Jammer dat ik heel die film uitgezeten heb.


avatar van Lovelyboy

Lovelyboy

  • 3480 berichten
  • 2571 stemmen

...to pursue happines , and maybe we can actually never have it, no matter what.

Film uit de Will Smith fase waarin hij erg goede films en rollen afwisselde met flauwe meuk als de MIB vervolgen en Hitch, en hier laat hij zien in dit suikerzoete drama toch behoorlijk te kunnen acteren als de man maar een serieuze rol en film krijgt. In die tijd begon ik Will Smith films dan ook met een zekere scepsis, iets dat bij deze niet helemaal op zijn plek is ook al raakt de film me niet in het bijzonder.

Begin jaren '80, Gardner struggling met zijn werk als verkoper, een financiële strop om de nek van heb ik jouw daar met dat apparaat dat bijna niet te slijten is, en de daaraan gekoppelde problemen hoe rond te komen met relationele problemen tot gevolg. Het water staat Chris regelmatig tot de lippen maar met de nodige fortuin blijkt toch Luctor Et Emergo van toepassing te zijn. Het blijkt echter niet de gemakkelijkste weg met een jong kind, blut en de mogelijkheid tot internship die bijna niet een kans te noemen. Chris vecht door, soms onder mensonterende omstandigheden en ik neem aan dat ik niet veel verraadt als ik zeg dat er een beloning komt.

Eigenlijk voorspelbaar, toch doet de film dat niet veel pijn. Dat doet eerder het onmetelijke incasseringsvermogen van deze man, het beeld dat de man zo te zien regelmatig een nachtje doorhaalt zijn kind bewakend, al lerend of zelfs repareert. En dan nog vroeg op pad om weer zo'n ding aan de man te brengen. En dan toch nog de energie hebben om zo vaak achter een dief aan te zitten, zelf te vluchten, of naar een afspraak te rennen, wat heeft Smith een goede conditie. Dan dat kind, die uiteraard pienter is en praktisch nooit vervelend. Ja ik weet het, de film is natuurlijk geromantiseerd en moet niet te letterlijk genomen worden, althans dat neem ik aan, toch vind ik de toon van de film daardoor te vaak aan de vrolijke en levendige kant. Iets dat ook van de soundtrack gezegd kan worden die met zijn dromerige momenten vaak evenmin op zijn plaats is.

Positieve dingen zijn toch Smith zelf, de wisselwerking met zijn eigen zoon, Newton is ook goed, is het tijdsbeeld fraai en zie ik in de jacht naar 'happiness' toch regelmatig dingen voor bij komen die 'happiness' zijn. Namelijk de kleine dingen, het moment dat hij de kleine blij maakt met een reep, een cadeautje, eten in een Diner of hangen op het strand. Natuurlijk zit Gardner in de hoek waar de klappen vallen maar geluk zit toch vaak in de kleine dingetjes en dat is een detail dat toch door de film sijpelt en die de film toch nog een zekere aandoenlijkheid geeft.

Top is het allemaal niet, mede vanwege de eerder genoemde vrolijkheid. Niet dat ik oproep tot een hele zware en dramatische film want het zijn nu eenmaal feel good ingrediënten, daarom vooral de conclusie dat deze vorm van feel good mij niet heel erg ligt. Daarom aardig voor een keer.


avatar van Kondoro

Kondoro

  • 11199 berichten
  • 2709 stemmen

"That maybe happiness is something that we can only pursue and maybe we can actually never have it. No matter what.”

Wederom een film die ik eigenlijk voor langere tijd en eigenlijk geen goeie reden heb uitgesteld. Drama was nooit zo mijn ding, en gezien de hoge scores moest dit wel een sterke drama film zijn, toch? Toch was deze feel-good film niet heel bijzonder, en dat was eigenlijk op alle fronten wel. Neemt niet weg dat ik een prima filmavond heb gehad maar, het duurt allemaal wel wat lang en het is dus allemaal niet zo geworden als ik had verwacht. Het hoge gemiddelde is dan nogal een vraag voor mij, want ik zag niet echt in waarom de film zo hoog uitslaat, althans verhaal technisch. Zo heel bijzonder vond ik het allemaal nou ook weer niet.

Wat wel opviel was een leuk spelende ‘Smith’. Dit is Smith in zijn prime-time. Hij poepte de ene goeie film na de andere uit en deze mocht zich daar ook bij voegen. Ja, wederom een prima acteerprestatie van hem hoor. Alleen mocht er wel wat meer drama in zitten, dat hij pech heeft dat was wel duidelijk maar, ik had toch gehoopt dat hij me wat meer geknepen had op het emotionele vlak, wat nogal uit bleef eigenlijk. En dat was misschien wel mijn grootste irritatie binnen deze film, waar is de drama? Als je slecht tegen dit soort situaties kan snap ik wel dat het je raakt maar, het deed me gewoon niet veel. Dat geruzie tussen die twee vond ik wat zwak, en zoals ik al zei zat er maar weinig emotie in deze film. Eigenlijk van niemand kreeg ik echt traanogen, en kwam het bij mij gewoon meer over als een film waar ‘Smith’ gewoon veel pech kende, en door niet op te geven het geluk ging voelen. En deze film zit wel vol met meer van dit soort levenslessen, niet erg maar, niet altijd even bijzonder.

Ook had ik meer verwacht van het moment dat men thuisloos werden. ‘Smith’ neemt namelijk zijn zoontje in huis, en dat was alleen al zoiets. Het ging allemaal zo makkelijk, ging het maar ook zo makkelijk in het echt, normaal gesproken zag je er nog wel meer drama over. Dat is eigenlijk het enige moment dat ‘Smith’ echt indruk wist te maken om dramatisch vlak, wanneer zijn vrouw met zoontje waren weggegaan, en hij alleen thuiskwam. Toen voelde je nog wat emotie, de rest, niet echt. Alleen de vreugde op het einde. Enfin, ik had misschien verwacht dat we ook wat meer te zien kregen hoe zwaar ze moesten overleven als zwervers, het mocht wel wat heftiger, en wat harder. Wellicht dan niet alles met die kleine erbij maar, dat was in mijn ogen wel sterker geweest.

En dan heb je het script, wat nogal voorspelbaar was. Het was allemaal niet zo bijzonder, een afro-Amerikaanse man die het moeilijk heeft in een groots Amerika en is gestikt in het verkopen van betere projectoren wat artsen te duur vinden. Zijn familie kwijtraakt, geen werk heeft en zich moet aandringen bij een aandelen bedrijf waar veel geld te verdienen valt, hij probeert binnen te komen bij het bedrijf en na het achtervolgen van de baas mag hij zich inschrijven voor de stage. Dit is helaas onbetaald en moet hij een keuze maken, zes maanden overleven met de kans op een baan bij het bedrijf (wat maar één van de twintig personen krijgt) of, door gaan met het verkopen van projectoren en eigenlijk nauwelijks rondkomen en geen zekerheden hebben, dan weet je wat hij kiest en je weet eigenlijk ook direct wat hem wel en niet lukt.

Ach, het was een prima film wat dat betreft, mocht je er niet te veel van verwachten althans. De film duurde in mijn ogen ook wat te lang, en dat was dan wel weer wat minder. Ik vond ‘Smith’ het gewoon leuk doen, en er zat ook wel het nodige komische in om het nog wat aantrekkelijker te maken, ik had gewoon echt gehoopt op het feit dat men gewoon wat meer inging op het dramatische aspect, ik denk dat de film dan nog harder was binnen gekomen bij mij.


avatar van Yara Shahidi

Yara Shahidi

  • 15 berichten
  • 7 stemmen

Wat een prachtfilm. Lang geleden dat ik nog zo'n emotionele verfilming had gezien. Top gebracht en nog eens waargebeurd ook.

Dit is een film die ik zeker zal herbekijken. Hopelijk heb ik de volgende keer geen zakdoek nodig, heb toch wel een traantje gelaten hoor.


avatar van mozes_kriebel

mozes_kriebel

  • 14 berichten
  • 125 stemmen

Mager.

Enkele aandoenlijke scenes (zoals het slapen in de toiletruimte prachtig werd ingepakt) konden niet verhullen dat dit veel te voorspelbare, voortkabbelende, en vooral veel te Amerikaanse verhaaltje nooit écht heeft kunnen boeien.

2.0/5