The Toxic Avenger (1984)

Veel fouter kan het niet worden : een nerd die dienst doet als een schoonmaker in de lokale fitnessclub wordt gepest door de plaatselijke bully's en belandt in een vat toxisch afval, waardoor hij vreselijk misvormd raakt en verandert in een niet te stoppen moordmachine die uit is op wraak. Het is duidelijk dat de film niet ernstig genomen wil worden; daarvoor is het komische gehalte zo groot dat je er niet naast kunt kijken. De Toxic Avenger heeft ook een boontje voor een blinde teenie die hij van een verkrachting redde, en gaat met zijn vijanden soms wild tekeer met alle gore gevolgen vandien.

De bodybuilders zijn ook geen heiligen: ze vinden er hun lol in om kinderen omver te rijden en oude vrouwtjes bewusteloos te slaan om de auto te kunnen stelen. . Ach ja, een echt slechte film eigenlijk, door een stel amateurs gefilmd, maar die zo grappig wordt dat er nauwelijks aan te weerstaan is. Walgelijk hilarisch.

Als er ooit nog een film komt over Jimmy Wallestein, hoop ik wel dat die er en beter niveau haalt dat deze The Toxic Avenger. Wallestein, het Monster is een Italiaanse strip voor volwassenen over een oersterk monster dat het recht in eigen hand neemt. Er lopen duidelijke parallellen hier, zelfs de vriendin van Jimmy heet Sara. Maar goed, deze film is dus zo fout dat het of tranentrekkend bedroevend of enorm lachwekkend wordt. Er is dus genoeg te beleven hier, maar het is vooral de cultfactor die echt scoort.

For your information, everyone knows monsters prefer blondes

Ik was al langer van plan om eens iets van Troma te gaan kijken maar ik wist nooit goed waar te beginnen. In de loop der jaren zijn er erg veel films geproduceerd met die stempel (al valt de hoeveelheid nog in het niets met bijvoorbeeld de Shaw Brothers) maar ze hebben ook een soort van universum gemaakt met films die zich in Tromaville afspelen. Uiteindelijk maar op goed geluk eens gestart met hun meest bekende creatie in dat stadje: The Toxic Avenger. Ik had geen idee wat ik moest verwachten maar ik hoopte gewoon op een fijne horrorcomedy.

En ja, dat krijg je wel! The Toxic Avenger is zo'n typische jaren '80 film en gewoon qua sfeerbeeld kan dat al tellen. Het eerste deel van de film speelt zich bijna volledig in de fitness af (met nagenoeg enkel en alleen maar aantrekkelijke mensen natuurlijk) waar de sullige Melvin gepest wordt en één van de pesterijtjes zorgt natuurlijk voor de aanleiding tot de transformatie naar een toxische wreker. Vanaf dan komt de film helemaal los en krijgen we gewoon erg veel van de pot gerukte scènes zoals de overval in het Mexicaanse restaurant, een romance met een blinde griet, wat overvallers die compleet de vernieling in worden geklopt in een steegje, ... Het is vooral ook visueel dat dit eigenlijk nog goed overeind blijft staan. Regisseurs Michael Herz en Lloyd Kaufman schuwen het geweld niet en laten dan ook voluit de gore zien. Dat geeft vooral ruimte voor vele leuke vondsten (dat fietsertje wiens hoofd geplet wordt of iemand wiens hoofd geplet geraakt tussen een fitnesstoestel) en heel veel ranzigheid. Normaal gezien niet zo mijn ding maar hier is het zo enorm over the top dat ik het wel tof vind.

Alleen jammer dat dat niveau niet wordt volgehouden, want na een tijdje begint het allemaal wel wat te slepen. The Toxic Avenger is sowieso al geen lange film maar zelfs dan nog had er wel wat geknipt mogen worden. Sommige running jokes missen ook een beetje hun effect, de Duitse agent is daar het perfecte voorbeeld van, maar er wordt veel goedgemaakt door het compleet total loss gaan. Zo'n Gary Schneider als Brozo zou je in elke andere film compleet met de grond gelijk maken maar dialogen als "I can't take it, Julie, I cannot take it! He is screwin' up my karma! AHHHHHHHHHH! I'M STRESSED!" werkt gewoon bijzonder goed. Ook Mark Torgl is als de sullige Melvin vaak op het randje maar die wordt gelukkig al snel ingewisseld door Mitch Cohen als de titelheld. Verder vooral nog veel schoon vrouwvolk (wat een debuut ook van Andree Maranda als de blinde Sara, het zou vreemd genoeg ook meteen haar enige film zijn) en een geweldige soundtrack.

Zo'n nummer als Body Talk, dat kan toch niet anders dan een dikke hit zijn geweest. Jammer dat er blijkbaar nooit een officiële soundtrack is uitgebracht van de film, ik zou hem zo in huis halen. Ik ben in ieder geval benieuwd naar de komende 3 sequels, hopelijk blijven die wat op eenzelfde niveau als deze film. Gewoon compleet over the top nonsens, ik zie het toch graag.

3.5*

Bedankt voor de tips Basto maar een deel uit een franchise skippen doe ik nooit. Het is al te vaak gebeurd dat zo'n deel compleet wordt afgekraakt/opgehemeld en dat ik dan het tegenovergestelde vind

Sterkte, maar laat je ook niet afschrikken als ze wel minder zijn. Deel 4 is top!

Ik vond hem minder alles over the top hoe vettiger hoe prettiger dan mijn eerste Kaufman/Troma vehikel Poultrygeist. Maar voor de liefhebbers van zeer amusante nonsens met een occassionele blote tiet en de nodige inventieve wraakacties nog steeds wel een aanrader.

Ik hou schijnbaar van SM, want na eergisteren de zeer flauwe en muzikale Horror / Komedie film "Poultrygeist: Night of the Chicken Dead (2006)" van regisseur Lloyd Kaufman te hebben gezien, wilde ik toch nog een andere "Troma" film van hem zien. Mijn oog viel daarbij op deze film, welke ik al eens als tiener zijnde in de jaren 80 gezien heb (destijds gehuurd in een videotheek) en toen vond ik het eveneens een vreselijke slechte film. Maar nu ik heb gisteravond na circa 35 - 40 jaar de film opnieuw bekeken en heb ik me er best goed mee vermaakt en dat komt vooral door de verschillende randfiguren in de film, die lekker fout te keer gaan tegen kinderen, ouderen en anderen. "The Toxic Avenger" is ook veel minder flauw dan "Poultrygeist: Night of the Chicken Dead" en ook wordt er niet in gezongen.

"The Toxic Avenger" gaat over Melvin (Mark Torgl), een schoonmaker in de fitnessclub van Tromaville, waar hij nogal het sulletje is en getreiterd wordt door vooral Bozo (Gary Schneider) en Slug (Gary Schneider) en diens sexy vriendinnen Julie (Cindy Manion) en Wanda (Jennifer Babtist). Bij één van de pesterijen springt Melvin uit het raam en belandt hij in een vat met chemisch afval op een vrachtwagen, welke voor de fitnessclub staat. Door het groene chemisch goedje verandert hij in een sterk monster en behalve dat hij uit is op wraak, ontpopt hij zich ook als de schrik van de misdadigers in het dorpje Tromaville, dit tot ergernis van de corrupte burgemeester Peter Belgoody (Pat Ryan), en wordt hij tevens de held van de bewoners ervan.

"The Toxic Avenger" is een vermakelijke camp-film, die elke subtiliteit mijdt als de pest. De stad Tromaville bestaat enkel uit goede en slechte mensen en dat zonder tussenvorm. De film bevat natuurlijk ook redelijk wat flauwe humor, zoals die waarin iemand (meestal Toxie) in het kruis geraakt wordt, en ook de verschillende plotlijntjes krijgen te veel of onnodige aandacht. Verder is het acteerwerk behoorlijk slecht, maar er valt ook veel in te genieten en vooral als je van zieke en foute actie / humor houdt.

Een goed voorbeeld daarvan zijn Bozo, Slug, Julie en Wanda, die behoorlijk gestoord zijn en een hekel hebben aan Melvin. Als ze samen in een bubbelbad in de fitnessclub zitten en ze Melvin bezig zien met schoonmaken (hij raakt dan met zijn vieze zwabber anderen aan), zeggen ze:

Bozo: Would you take a look at that fucking guy? Dumb mop boy can't even mop right.
Julie: He's so stupid!
Slug: He's always got that shit-eating grin on his face. What's he so happy about?
Bozo: I hate that mop boy.

Ze zetten Melvin op een gegeven moment zo voor schut, door hem te laten kussen met een schaap i.p.v. Julie, dat hij uit het raam springt en verandert in het monster "Toxic Avenger" (oftewel Toxie). Ze vinden het ook bijzonder opwindend om voetgangers en fietsers met hun auto (die van Julie) aan en over te rijden. Het liefst minderheden, zoals kinderen kinderen en ouderen, waarvoor extra punten worden uitgedeeld, zoals in de Actie / Sciencefiction film "Death Race 2000 (1975)". Daarover wordt in de film ook gezegd door Julie:

"Jews, whops, niggers and chinks, they're all worth twenty-five points. But Puerto Ricans, they're
worth thirty points. Now kids under twelve they're worth double points."

In de film leidt dit tot een gruwelijke en controversiële scène waarin het 12-jarig jochie Skippy (D.J. Calvitto) wordt overreden op zijn fiets door hun (ze observeren eerst ook nog het jochie). Als het jochie daarna nog niet dood blijkt te zijn, zetten ze de auto in de achteruit en rijden ze over zijn hoofd heen, die dan onder de banden van de auto uiteenspat. Daar blijft het echter niet bij, want Julie en Wanda stappen daarna uit de auto en maken dan foto's met hun polaroid camera van het onthoofde jochie. Over de gemaakt polaroid foto's zeggen Julie en Wanda op een gegeven moment ook in de fitnessclub:

Julie: That new camera really captures the moment!
Wanda: I know. The reds are so red! Really get me hot!

En daarna gaat Wanda met de foto's naar de sauna van de fitnessclub en gaat ze erop masturberen (waarbij je dan ook de borsten van Jennifer Babtist ziet). Dat was allemaal behoorlijk ziek, fout en gestoord, maar ik vond het wel leuk om te zien en ik moest er ook om lachen.

Later als Bozo en Slug geen auto meer hebben (omdat Toxie dan al afgerekend heeft met Julie, met een schaar, en Wanda, hij zet haar in de sauna op hete kolen), stelen ze er eentje van een oud dammetje, die ze in elkaar slaan met o.a. haar wandelstok. Als ze dan gaan rijden, springt Toxie op hun auto, die dan uiteindelijk afrekent met Slug (gooit hem o.a. uit de auto) en Bozo (die met de auto crasht, waarna de auto ontploft). Die scène was opzicht ook komisch, want op een gegeven moment zegt Bozo tegen Toxie:

"Give me the wheel! Just give me the wheel! You'll going to kill both of us!"

Waarna Toxie het stuur eruit trekt en tegen Bozo zegt:

"You want the wheel? Here, take the wheel!"

Na die scène zou je verwachten dat de film is afgelopen omdat Toxie dan wraak heeft genomen, maar daarna gaat de film nog 15 minuten door met een flauw plot over een dwerg vrouw, te weten Mrs. Haskell (Norma Pratt), die Toxie in een wasserette doodt (terwijl je haar van te voren nog nooit gezien hebt) en over de burgemeester die daarom wilt afrekenen met Toxie en die daarbij ook hulp krijgt van "The National Guard". Dat gebeurt natuurlijk niet (de inwoners van Tromaville verhinderen dat o.a.), want het is juist Toxie die afrekent met de burgemeester, door zijn hand in de buik van de vadsige burgemeester te rammen, waarna hij zijn ingewanden eruit trekt.

Ook kon ik overigens genieten van de drie overvallers, te weten Frank (Larry Sulton), Leroy (Patrick Kilpatrick) en Rico (Michael Russo), die een taco fastfoodrestaurant overvallen en die door hun leider Frank worden voorgesteld, waarbij hij zegt:

"Good afternoon, ladies and gentlemen. We are the entertainment for this afternoon. Now on shotgun, we've got my man Leroy. On cash register we've got magic fingers, Rico! And last but not least, yours truly Frank."

Vooral Leroy, met zijn half geverfd (rood / zwart) gezicht, gaat dan heerlijk tekeer (zegt o.a. "Drop your tacos or I'll blow your brains out!") en hij schiet dan ook op tamelijk realistische wijze met een geweer een man en een blindengeleidehond dood van een blinde vrouw, te weten Sarah (Andree Maranda), die de vriendin van Toxie wordt. De liefdesgeschiedenis van Toxie en het blinde meisje Sarah is overigens gewoonweg subliem in haar smakeloosheid.

Natuurlijk rekent Toxie daarna met ze af en daarbij gaat hij lekker hard te keer tegen ze. Zo trekt hij een arm af van Frank, vecht hij met ze en maakt hij uiteindelijk een milkshake (inclusief melk, ijs, saus, slagroom en een kers) van Leroy met een milkshake mixer, stopt hij Rico's handen in het frituurvet en stopt hij Frank uiteindelijk in de oven. Als daarna de politie komt en hun commandant aan hun vraagt "Now, boys, what have we got here?", antwoorden zij daarop:

"Looks like we got a nice crispy taco supreme over here, chief. Looks like I got a strawberry thickshake over here. I've got a pizza with the works to go."

De politie maakt dus ook deel uit van het verhaal en met name Chief (David Weiss), oftewel de rechterhand van de burgemeester, is een fascistische agent die geïnspireerd lijkt door Dr. Strangelove in de schitterende Komedie / Oorlog film "Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (1964)" en dat vanwege zijn Duitse tongval en referenties aan de “Führer” en het “bevel is bevel” credo. Op een gegeven moment zegt hij ook tegen de burgemeester:

"Yes, mein fuhrer. Mein mayor!"

Opzicht was dat best flauw, maar ik kon er desondanks toch om (glim)lachen.

Sowieso zitten er in de "The Toxic Avenger" aardig wat verwijzingen naar andere films, zoals het einde van de film als Toxie en Sarah regelmatig naar elkaar roepen (en waarbij ze elkaar zoeken) "Melvin" en "Sarah" en dat is natuurlijk een verwijzing naar het einde van de Drama / Sport film "Rocky (1976)". En in de allerlaatste minuut van de film wordt er nog gezegd:

"And the next time you're in danger or in need to help, look to the horizon and maybe, just maybe... The Toxic Avenger will be there."

En dat is natuurlijk weer een verwijzing naar de zeer populaire jaren 80 televisieserie "The A-Team (TV Series 1983–1987)".

Buiten de hierboven genoemde scènes zien we overigens ook nog hoe Toxie afrekent met een drugsdealer (Dennis Souder) in de fitnessclub, een bende onder leiding van Cigar Face (Dan Snow) die zich aan het vergrijpen zijn aan politieagent O'Clancy (Dick Martinsen) en een bende met een 12-jarige hoertje (Teddy Copley), waarbij men tegen Toxie zegt:

"Hey, knucklehead! How about some nice young poontang, huh? Only twelve years old, and only twelve dollars!"

Door het afrekenen van deze schurken wordt Toxie mede ook de held van de inwoners van Tromaville, die hij ook helpt (ze redt hij twee jonge kinderen die op de straat zitten en die anders dood zouden worden gereden door Bozo en zijn vriendin) met o.a. klusjes. En ook maken we kennis met de moeder van Melvin, gespeeld door Sarabel Levinson, die o.a. denkt dat Melvin aan het masturberen is in de badkamer, terwijl hij aan het veranderen is in Toxie.

Hoewel het acteerwerk behoorlijk slecht is, vond ik de cast het wel leuk doen en vooral natuurlijk Mitch Cohen als Toxie (de verandering van Melvin naar Toxie werd overigens fraai in beeld gebracht toen hij in bad zat). Hij gromt als een beest tijdens zijn aanvallen, maar blijkt even later een perfecte uitspraak te hebben, en klinkt als een geschoolde theateracteur. Zijn executies zijn gruwelijk en zijn kracht onmenselijk, maar tegelijkertijd heeft hij eigenlijk maar een klein hartje.

Maar ook van Gary Schneider als Bozo, Robert Prichard als Slug en Patrick Kilpatrick als Leroy kon ik genieten vanwege hun slechtheid als persoon en ook valt er hier en daar wat naaktheid te zien in de vorm van borsten en dat van de vrouwen Cindy Manion (Julie) en Jennifer Babtist (Wanda). De borsten van Jennifer Babtist zien we als eerste en dat als ze in de kleedruimte van de fitnessclub zit te neuken met Slug en waarbij Melvin dan toekijkt. En de borsten van Cindy Manion zien we voor het eerst, en tevens laatst, als ze Melvin voor schut gaan zetten in de fitnessclub met het schaap. Andree Maranda als Sarah die wel wel niet naakt te zien is, deed het overigens ook verdienstelijk als de blinde vriendin van Toxie en vooral de scènes waarbij ze per ongeluk zijn kruis aanraakt zijn komisch.

Zo te zien heb ik de 82 minuten durende versie gezien (ik weet dus niet wat ik mis in de 91 minuten durende "director's cut") van de "The Toxic Avenger", waar ik me dit keer goed me vermaakt heb en dat vooral vanwege de zieke en foute actie / humor. Zo zie je maar dat de kijk op een film kan veranderen, want circa 35 - 40 jaar geleden zou deze film van mij waarschijnlijk 0,5* hebben gekregen en nu krijgt hij van mij maar liefst 3,5*. Wat dat betreft heeft de film "Poultrygeist: Night of the Chicken Dead" toch nog iets goed gedaan, want anders had ik de "The Toxic Avenger" nooit opnieuw bekeken.

P.S. de soundtrack van "The Toxic Avenger" was ook leuk gekozen, want dan hoor je namelijk het liedje "The Toxic Waltz" van de Amerikaanse thrashmetalband "Exodus"

Ik heb toch nog even de "director's cut" gepindakaasd en die verschilt niet veel van de normale versie. Het enige wat je in de normale versie niet ziet, zijn de onderstaande deleted scènes:

- Toxie phone home;

- Fat girl goes nutzoid;

- Cat fight;

- Sketch Artist;

- Peanut butter and drano sandwich;

- Fatty Shack;

- No Troubles in Tromaville;

- Pull my finger Julie.

Enkel de scène "Cat fight" voegt wat toe, want daarin zie je namelijk Julie en Wanda op een politiebureau en zie je dat de kont van Wanda verbrandt is (ze loopt dan namelijk rond met een kussen op haar achterste) en van Julie kom je te weten dat Toxie haar haren heeft afgeknipt met de schaar. Je ziet Julie dan namelijk met een kaal hoofd. Voor de rest voegen de scènes weinig toe en je ziet daarin ook geen extra gore of naaktheid.

Een bizar slechte low-budgetfilm, maar wel eentje die zo zelfbewust over the top is, dat het weer leuk wordt. Niet voor niets een cultfilm geworden. Het acteerwerk is extreem overdreven, de special effects zijn spotgoedkoop in elkaar geknutseld, de pacing en editing zijn all over the place en enige logica is er niet.

Ben wel heel benieuwd naar de remake met Peter Dinklage.

Deze Troma beviel me een stuk beter dan Poultrygeist. Eigenlijk best een leuke film over een slapjanus die in een toxisch vat belandt en een soort Slock uit The Goonies wordt, een lelijke good guy met grote fysieke krachten. Zijn stem mag dan niet met zijn nieuwe personage passen, dat kwam nogal schlemielig over, voor de rest was het monster zeker geslaagd.

Leuk ook dat hij een vriendinnetje vond, de knapste van de bende overigens. Ze moest natuurlijk blind zijn, anders werd het wel heel moeilijk. Verder een leuk sfeertje en knappe actiebeelden. Best grappig ook bij momenten. Nooit de idee gehad, Troma in het achterhoofd zijnde, dat het echt uit de bocht ging. Alleen de lachsalvo’s van de pesters vond ik maar wat dwaas.

Hier en daar uiteraard flauw, maar niet enorm storend. De laatste 15 minuten waren er wel teveel aan met die dwerg en de burgemeester, maar ik heb me zeker vermaakt. Maar zeker niet voor iedereen weggelegd. Het is echt wel verstand op nul. Veel gore is er niet, zeker niet in vergelijking met Poultrygeist. Nouja, hier en daar een beetje, maar geen kots en kak alleszins…

TA in 4K!

Natuurlijk kon ik de 4K box van Toxie niet laten liggen. The Toxic Avenger heb ik zeker 20 keer gezien, waarvan het vaakst op VHS. Nu 40 jaar later in 4K staat de film nog steeds akl een huis. De film is heerlijk grof, fout en geestig. Het blijft met afsta d mijn favoriete superheldenfilm.

Ondanks dat de fotografie niet het sterkste punt van de film is, is de 4k transfer toch een fijne verbetering. Het maakt alles nog kleurrijker en de gore blijft gewoon overeind.

5* blijven gemakkelijk staan voor dit lekkere vlotte filmpje dat vol verwijzingen zit naar andere klassiekers.

Direct aansluitend het audio commentaar van Lloyd Kaufman opgezet. Een heerlijke verteller en bijna nog geestiger dan de film zelf.

Op naar deel 2,3 & 4 in 4K! !